Υπερήφανος ως Έλληνας

Τελείωσαν και θα τους θυμόμαστε μια ζωή. Τους αποχαιρετήσαμε με κέφι, υπερηφάνεια αλλά και ένα αίσθημα πικρού αποχωρισμού. Το ίδιο που αισθάνεται κανείς όταν αναγκάζεται να αποχωριστεί το παιδί του, κάτι δικό του που το το καταλαβαίνει και το χειρίζεται καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον.

Οι Αγώνες της Αθήνας, της Ελλάδας, ήταν επιτυχημένοι. Ίσως όχι οικονομικά, αυτό θα φανεί μακροπρόθεσμα, σίγουρα όμως πέτυχαν να μας κληροδοτήσουν πολλά. Πράγματα που πάνε πέρα από τα μετάλλια, ακόμα και τη σκιά της νοθείας.

---

Οι δύο υπέροχες τελετές θύμισαν πράγματα που η καθημερινή μας ζωή υπερσκιάζει. Την Τέχνη μας, τον Πολιτισμό μας, την αγάπη μας για τη Γη, τον Ήλιο και τον Έρωτα. Μας ξαναγνώρισαν με την πλευρά της σύγχρονης καρδιάς μας, αυτή που ξέρει να διασκεδάζει και να τραγουδά. Αυτή που χτυπάει σε ρυθμούς τριών χιλιάδων και πλέον ετών παράδοσης και ιστορίας.

Οι αγώνες μας έδωσαν τη χαρά να ακούμε συγγνώμη από τους συγκοσμίτες μας, μας έδωσαν την υπερηφάνεια του οικοδεσπότη σε ένα υπέροχο πάρτι. Μας κληροδοτούν έργα υποδομής που ίσως κάνουν την πόλη μας βιωσιμότερη. Για αυτά είμαστε ευγνώμονες.

---

Ότι άποψη και να είχε ή να έχει κανείς για το γεγονός, όποια και να είναι τα μεθεόρτια, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ένα πράγμα: Η διοργάνωση αυτή μας έκανε να νοιώσουμε υπερήφανοι ως Έλληνες και αυτό είναι πολύ, πολύ όμορφο.