Ζήτω οι νέοι βασιλιάδες

Ζήτω οι νέοι βασιλιάδες

Η νέα τάξη πραγμάτων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου είναι εδώ. Η Μάνστεστερ Γιουνάιτεντ απομυθοποιήθηκε από την θρασύτατη Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο, ο οποίος δεν δίστασε μετά το πρώτο παιχνίδι να κάνει εμπρηστικές δηλώσεις, να πανηγυρίσει το γκολ της πρόκρισης μπουκάροντας στο γήπεδο αλά... Τάκης Λεμονής και να αποχαιρετήσει τους υπερόπτες Αγγλους που αποδοκίμαζαν αυτόν και τους παίκτες του για 90 λεπτά με μία άσεμνη χειρονομία που σίγουρα θα του στοιχίσει μία βαριά "καμπάνα" από την UEFA.
Το πόσο καλή ομάδα είναι η Πόρτο το διαπιστώσαμε πέρσι όταν αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό και ακόμη περισσότερο στους ημιτελικούς με τη Λάτσιο και στον τελικό.
Αυτό που δεν ξέραμε είναι αν ο Μουρίνιο θα κατάφερνε να περάσει στους παίκτες του την... εκνευριστική αυτοπεποίθηση που τον διακρίνει, ώστε να κοιτάξουν στα μάτια ομάδες με μεγαλύτερο όνομα. Οπως διαπιστώσαμε τα κατάφερε, έστω κι αν η Πόρτο δεν είχε στο Ολντ Τράφορντ απόδοση ανάλογη με το πρώτο παιχνίδι.
Αν δεν είχε τραυματιστεί και ο "δολοφόνος" Ντερλέι, θα τολμούσα να πω ότι η Πόρτο θα ήταν όχι απλώς ισχυρό αουτσάιντερ αλλά ένα από τα τρία φαβορί για την κατάκτηση του Champions League.
Υπερτερεί σε ταχύτητα, φυσική κατάσταση και τεχνική έναντι των περισσοτέρων ομάδων, καλύπτει τις όποιες αμυντικές αδυναμίες της με ομαδική δουλειά και κυρίως με την καλή ανασταλτική λειτουργία των χαφ και δυσκολεύεται μόνο στο τελείωμα των φάσεων αφού περιμένει τα πάντα από τον Μακάρθι.



Ο "αυτοκράτορας" Φέργκιουσον πήρε ένα καλό μάθημα και επιτέλους βγαίνει απ' το απυρόβλητο. Η πώληση κυρίως του Μπέκαμ αλλά και του Βερόν, έκαναν τη Μάντσεστερ μία ομάδα χωρίς προσωπικότητα και ταυτότητα, αφού ο φυσικός ηγέτης της Ρόι Κιν είναι επιρρεπής σε τραυματισμούς και τιμωρίες, ενώ τα αστέρια της ομάδας Γκιγκς, Φαν Νίστελροϊ και Σκόουλς είναι παίκτες με τεράστια ποδοσφαιρική αξία αλλά και με χαμηλό προφίλ.
Οι δευτεροκλασάτες επιλογές τύπου Φορλάν, Ντζεμπά-Ντζεμπά, Κλέμπερσον, Μπεγιόν, ο αμφιλεγόμενος Κριστιάνο Ρονάλντο και οι Φλέτσερ, Φόρτσιουν αποδείχθηκαν κατώτεροι των προσδοκιών του Σερ Αλεξ. Ετσι οι δεδομένες αδυναμίες της Μάντσεστερ από την παρουσία παικτών περιορισμένων δυνατοτήτων, όπως οι αδελφοί Νέβιλ και ο Μπατ, έγιναν πιο αισθητές.
Ο Σκωτσέζος μετά από τόσα χρόνια στην κορυφή ξεχυλίζει από αλλαζονεία και πίστεψε πως είναι ανίκητος. Επέλεξε να δημιουργήσει μία ομάδα χωρίς βεντέτες, που να έχει τη σφραγίδα του προπονητή και να πιστωθεί όλη τη δόξα.
Το μόνο που κατάφερε είναι να μείνει έξω από τους βασικούς του στόχους πολύ νωρίτερα από οποιαδήποτε άλλη χρονιά.
Οι τραυματισμοί των Σόλσκιερ, Σιλβέστρ και η τιμωρία του Φέρντιναντ είναι σοβαρές δικαιολογίες για να εξηγήσει την τεράστια αποτυχία, αλλά η πολύ ισχυρή εσωτερική αντιπολίτευση δεν πρόκειται να πειστεί.



Από τα υπόλοιπα παιχνίδια της Τρίτης αξίζει να σταθούμε στις προκρίσεις της Τσέλσι και της Ντεπορτίβο.
Ο Blue Army του Αμπράμοβιτς αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά ότι είναι πολύ περισσότερο ομάδα του προπονητή απ' ότι οι περισσότεροι πιστεύουν. Ο ικανότατος Ρανιέρι δεν δίστασε προσεγγίσει με τον ρεαλιστικό τρόπο των Ιταλών τεχνικών τον αγώνα και να παρατάξει μία ομάδα γεμάτη σούπερ-σταρ, μέσα στο γήπεδό της με έναν μόνο επιθετικό με αποτέλεσμα να πάρει την πρόκριση με ένα αυτογκόλ σε 180 λεπτά παιχνδιού.
Σίγουρα όχι ότι πιο θεαματικό για τους φιλάθλους, αλλά η ουσία είναι πως μία νεοσύστατη ομάδα με 7 νέα πρόσωπα στην εντεκάδα, κατορθώνει να παρουσιάζεται σταθερή, αξιόπιστη και απολύτως ανταγωνιστική από την πρώτη χρονιά της. Αυτό πρέπει να πιστωθεί στον Ρανιέρι και μην ξεχνάμε πως η Λίβερπουλ, η Μπαρτσελόνα και η Ιντερ έχουν ξοδέψει πολύ περισσότερα χρήματα την τελευταία δεκαετία χωρίς ουσιαστικά να πετύχουν τίποτα.
Κρίμα για την ομάδα-μοντέλο του Φέλιξ Μάγκατ που δεν κατάφερε μετά τη χειμερινή διακοπή να επιστρέψει σε φουλ φόρμα και να ξαναπαίξει το ποδόσφαιρο για σεμινάριο που παρουσίασε το φθινόπωρο.


Την Κορούνια την ξέραμε αφού πρωταγωνιστεί εδώ και μία πενταετία στη διοργάνωση. Αυτό που δεν ξέραμε γιατί δεν το είχε δείξει τα προηγούμενα χρόνια, είναι πως ξέρει πλέον και να αμύνεται.
Ο Μολίνα κάνει την καλύτερη χρονιά της καριέρας του και έχει ξορκίσει τα φαντάσματα από τις απίστευτες γκάφες του παρελθόντος. Ο Ζόρζε Αντράντε είναι πολύ πιο αξιόπιστος από τον γέρο-Ντονάτο και έχει δέσει ιδανικά με τον Ναϊμπέτ στο κέντρο της άμυνας.
Το αποτέλεσμα είναι η Ντεπορτίβο να διαθέτει την δεύτερη καλύτερη άμυνα της Primera Division με λιγότερο από ένα γκολ παθητικό ανά αγώνα και να κρατήσει για 180 λεπτά τη Γιουβέντους άσφαιρη. Αν δεν είχε προηγηθεί και η εφιαλτική βραδιά στο Μονακό θα διέθετε μία από τις καλύτερες άμυνες του Champions League.
Ο Ιρουρέτα παραμένει ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους προπονητές, με πολύ εύστοχες επιλογές στις μεταγραφές και η πώληση του Μακάι δεν έχει στοιχίσει καθόλου στην ομάδα.
Με τις δυνατότητές της σίγουρα μπορεί να φτάσει ως τον τελικό, αρκεί να αποφύγει τα ξαφνικά black out που της στοίχισαν ακριβά στο παρελθόν. Ο τρόπος που επιτεύχθηκε η πρόκριση επί της περσινής φιναλίστ είναι η καλύτερη απόδειξη ωριμότητας της ισπανικής ομάδας, που χωρίς να έχει φανατικούς υποστηρικτές στην Ευρώπη, κερδίζει κάθε χρόνο τη συμπάθεια των ποδοσφαιρόφιλων.



Την Τετάρτη όλα κύλησαν απολύτως φυσιολογικά. Η Αρσεναλ μπορούσε να βάλει όσα ήθελε σε αυτή τη Θέλτα, αλλά σταμάτησε στα δύο από σεβασμό. Πάντως δεν έχει δοκιμαστεί ακόμη στα δύσκολα στην Ευρώπη και είμαι από τους δύσπιστους που δυσκολεύονται να δεχθούν ότι ξαφνικά απέκτησε χαρακτήρα μεγάλης ομάδας. Αν βρει στο δρόμο της τη Ρεάλ ή τη Μίλαν δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως θα έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει το γρήγορο ποδόσφαιρο με τα ωραία τριγωνάκια και δεν πιστεύω πως είναι έτοιμη για "πόλεμο".
Οχι πως η Ρεάλ εντυπωσίασε. Κάθε άλλο μάλιστα. Ακόμη και στη Μαδρίτη η Μπάγερν ήταν αυτή που είχε τις περισσότερες ευκαιρίες και αν οι Ισπανοί προκρίθηκαν πρέπει να ανάψουν μία λαμπάδα στο μπόι του Κασίγιας ή καλύτερα του... Καν. Οι Γερμανοί ήταν άτυχοι αλλά δεν θα μας λείψουν από τη συνέχεια, αφού όπως φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο με την ατολμία τους κόντρα σε μία μέτρια άμυνα, δεν είναι ομάδα με πολύ μεγάλες δυνατότητες.
Η Μονακό δεν νομίζω πως μπορεί να πάει παραπάνω, ενώ η Μίλαν παραμένει το φαβορί για την διατήρηση των κεκτημένων αφού διαθέτει την ποιότητα, τη σοβαρότητα και το ειδικό βάρος που χρειάζεται μία ομάδα για να λέγεται πρωταθλήτρια Ευρώπης.

News 24/7

24MEDIA NETWORK