Εύα Χαντάβα: Πρέσβειρα της Ελλάδας στο εξωτερικό

Από το 2011 η Εύα Χαντάβα εκπροσωπεί το ελληνικό βόλεϊ στο εξωτερικό σε Ιταλία, Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν, με τελευταίο σταθμό αυτό της Ρουμανίας και την Ταργκοβίστε, με την οποία κατέκτησε το πρώτο κύπελλο στην ιστορία της.

Η Γρεβενιώτισσα ακραία, αναπόσπαστο μέλος της Εθνικής ομάδας* από τις μικρές ηλικίες, έπειτα από 10 χρόνια συνεχής παρουσίας με την γαλανόλευκη, πήρε ένα...μικρό ρεπό λόγω τραυματισμού στον ώμο που την έθεσε εκτός Ευρωπαϊκού Λιγκ. Το Contra.gr την συνάντησε στη Βάρκιζα, λίγες μέρες πριν από τα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Λιγκ με το Αζερμπαϊτζάν.

Παίξαμε ένα διπλό, την...αφήσαμε να κερδίσει και να μας μιλήσει για την εμπειρία της αυτά τα 5 χρόνια στο εξωτερικό, για την Εθνική ομάδα, τον Ολυμπιακό αλλά και το ελληνικό πρωτάθλημα.

*Η Εθνική, η οποία αποκλείστηκε από τα τελικά της διοργάνωσης και μια εβδομάδα μετά την παραίτηση του προπονητή Γιάννη Καλμαζίδη, πρέπει να δώσει την απαραίτητη προσοχή όχι μόνο στην προετοιμασία για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος τον Σεπτέμβρη, αλλά και στο να βρει τον κατάλληλο προπονητή για μια ομάδα που μπορεί να στερείται των επιτυχιών αλλά είναι πλούσια σε ταλέντο.

-Πώς είναι ο τραυματισμός στον ώμο σου;

Δούλεψα πάρα πολύ σκληρά όσο καιρό ήμουν με την Εθνική και τώρα που έχω σταματήσει κάνω γυμναστήριο και θεραπείες, οπότε πιστεύω ότι τον Αύγουστο που ξεκινάει η προετοιμασία για τα προκριματικά του Πανευρωπαϊκού θα είμαι στο 100%.

-Ήταν ένας τραυματισμός που είχες από το χειμώνα, έτσι;

Ο πολύ έντονος πόνος ξεκίνησε από τέλη Φεβρουαρίου, αλλά επειδή ήμουν στη Ρουμανία και έπρεπε να παίζω, το πίεσα πάρα πολύ.

-Με την Εθνική δεν έπαιξες σε κανένα παιχνίδι;

Όχι, δεν έπαιξα καθόλου. Είχα κάνει μια ένεση πλάσμα την εβδομάδα που ξεκίνησε η προετοιμασία με την Εθνική. Για μια εβδομάδα δεν έπρεπε να ακουμπήσω μπάλα. Έκανα μόνο κάποιες ισομετρικές ασκήσεις. Ξεκίνησα να καρφώνω πολύ χαλαρά όταν η ομάδα πήγαινε για το πρώτο τουρνουά, οπότε δεν ήμουν έτοιμη. Μετά άρχισα να πηγαίνω λίγο καλύτερα, ο coach πίστευε ότι για την προσπάθεια που κάνω δικαιούμουν μια θέση στην ομάδα, οπότε μπήκα σαν δεύτερο λίμπερο.

Ύστερα αποφάσισα πως θα ήταν καλύτερα να μην το ταλαιπωρώ και εκτιμώ ότι αναγνώρισαν την καλή μου θέληση, ότι δηλαδή ήθελα να είμαι με την Εθνική έστω και τραυματισμένη. Οπότε, μου είπαν να ξεκουραστώ και να φτιάξω το χέρι μου έτσι ώστε τον Αύγουστο να είμαι εντάξει.

-Δεύτερη χρονιά στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Λιγκ. Πώς βλέπεις την ομάδα;

Πιστεύω ότι είμαστε πολύ καλή ομάδα. Το θέμα είναι ότι ο χρόνος προετοιμασίας που έχουμε είναι πάρα πολύ λίγος. Ατομικά είμαστε όλες πολύ καλές, θέλουμε όμως περισσότερη προετοιμασία και περισσότερα φιλικά για να δέσουμε. Αυτά λείπουν από την Εθνική. Ξεκινάμε να παίζουμε καλά όταν τελειώνει το πρώτο τουρνουά.

-Γιατί δεν έχουμε χρόνο για προετοιμασία;

Πιστεύω ότι φταίει η οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει παντού. Η Ομοσπονδία προσπαθεί να κάνει ό, τι καλύτερο μπορεί για εμάς, αλλά δεν υπάρχουν χρήματα.

-Πώς ήταν η χρονιά για εσένα στη Ρουμανία;

Στη Ρουμανία ξεκίνησα πάρα πολύ καλά. Πήραμε το πρώτο Κύπελλο στην ιστορία της ομάδας, κάτι που αποτελεί πολύ μεγάλη επιτυχία. Έκανα μία από τις καλύτερες σεζόν ως τώρα, απλά είχα αυτή την ατυχία τους τελευταίους δύο μήνες με το χέρι μου. Αυτό είναι το μόνο αρνητικό από τη χρονιά μου στη Ρουμανία.

-Το πρωτάθλημα πώς είναι εκεί;

Είναι καλό. Οι πρώτες έξι ομάδες είναι πολύ ανταγωνιστικές. Οι πρώτες τέσσερις παίζαμε σε ευρωπαϊκά κύπελλα, οπότε το επίπεδο ήταν πολύ καλό. Οι άλλες έξι ήταν πολύ μέτριες, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν ένα καλό πρωτάθλημα.

-Του χρόνου που θα είσαι;

Ακόμα είμαι σε συζητήσεις, θα δούμε. Η αλήθεια είναι ότι γενικότερα αφήνω ανοιχτές πόρτες στις χώρες που έχω παίξει.

-Έχεις παίξει σε Ιταλία, Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν, Ρουμανία. Που αλλού θα ήθελες να αγωνιστείς;

Επειδή σε Ιταλία και Τουρκία έχω αγωνιστεί στην Α2, θα ήθελα να αγωνιστώ και στην Α1. Όπως επίσης θα ήθελα να αγωνιστώ ξανά και στο Αζερμπαϊτζάν.

-Η κλήρωση για τα προκριματικά του Πανευρωπαϊκού πώς σου φαίνεται;

Παίζουμε με Τσεχία, Λευκορωσία, Σλοβενία και Ρουμανία. Τη Σλοβενία και τη Ρουμανία που τις είχαμε στο European League, θα τις έχουμε και στα προκριματικά.

-Δεν είναι πολύ δύσκολος όμιλος, ούτε και πολύ εύκολος βέβαια...

Η Τσεχία έχει δύο πολύ καλές παίκτριες, η μία είναι η Χαβέλκοβα και η άλλη είναι η Χαβλίτσκοβα που είναι διαγώνια και ήμασταν συμπαίκτριες στη Λοκομοτίβ. Η Σλοβενία είναι πολύ καλή και επικίνδυνη ομάδα. Τη Λευκορωσία δεν την ξέρω, έχουμε παίξει μια φορά πριν πάρα πολλά χρόνια. Έχει μόνο τη Μαλασάι από τον Ολυμπιακό.

Όσον αφορά τη Ρουμανία, αν κατέβουν κάποιες συμπαίκτριές μου, δύο κεντρικές, μια πασαδόρος και μια ακραία, θα είναι και αυτή πολύ ανταγωνιστική. Πιστεύω ότι και εμείς θα τα πάμε καλύτερα. Έχουμε συμμετάσχει στο Ευρωπαϊκό Λιγκ και ελπίζω να καταφέρουμε να κάνουμε μεγαλύτερη προετοιμασία από Αύγουστο μέχρι τον Σεπτέμβριο που ξεκινούν τα παιχνίδια.

-Από όσα πρωταθλήματα έχεις περάσει, ποιο σου ταιριάζει περισσότερο;

Το τούρκικο. Μου άρεσε πάρα πολύ, ακόμα κι αν αγωνίστηκα στην Α2. Κάθε πρωτάθλημα, όμως, με έχει βοηθήσει να βελτιωθώ σε διαφορετικό τομέα.

-Από τις αθλήτριες της γενιάς σου, είσαι η μόνη που έχει συνεχή παρουσία στο εξωτερικό. Γιατί είχες γυρίσει στην Ελλάδα για τα Βριλήσσια;

Τότε δεν ήξερα ότι αν περιμένεις μπορεί να έρθει μια πολύ καλύτερη πρόταση. Είχα αγχωθεί πάρα πολύ, πίεζα το μάνατζέρ μου, είχαν τελειώσει οι ημερομηνίες και νόμιζα ότι είχε έρθει η καταστροφή του κόσμου. Τώρα πλέον έχω μάθει ότι και να περιμένεις δε θα πάθεις κάτι.

-Στον Ολυμπιακό θα γυρνούσες;

Θα γυρνούσα στον Ολυμπιακό. Είναι η ομάδα που μου έδωσε τον πρώτο μου τίτλο.

-Έχω την εντύπωση ότι με τον Ολυμπιακό έχεις δεθεί περισσότερο από όλες τις ομάδες. Ισχύει κάτι τέτοιο;

Ισχύει ειδικά την τελευταία χρονιά (2011) που πήραμε το Κύπελλο. Ήταν πάρα πολύ δύσκολη σεζόν από οικονομική άποψη, αφού δεν είχαμε διοίκηση. Η "Θύρα 7" βοήθησε πάρα πολύ, ειδικά τους τελευταίους μήνες πριν το Κύπελλο. Αυτοί ήταν που μας έδωσαν μερικές ανάσες και φέραμε το πρώτο Κύπελλο στην ιστορία του Ολυμπιακού, στο γυναικείο τμήμα.

-Εσύ ουσιαστικά, έφυγες από τον Ολυμπιακό στο πικ του. Τώρα δεν υπάρχει ανταγωνισμός.

Ξέρεις γιατί; Ο κύριος Κουντούρης έχει κάνει καταπληκτική δουλειά, του βγάζω το καπέλο. Εγώ δεν τον ήξερα σαν πρόεδρο. Ήμουν δύο χρονιές επί Συγγελίδη. Όταν τελείωσε η πρώτη χρονιά, μου είπαν ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, ήταν όμως πολύ χειρότερα. Ήμουν επικφυλακτική λόγω των εμπειριών μου και αποφάσισα να πάω στην Ιταλία.

-Προσαρμόζεται εύκολα μια αθλήτρια στο εξωτερικό σε μικρή ηλικία;

Εξαρτάται από το χαρακτήρα της κάθε αθλήτριας. Για μένα δεν ήταν όλα ρόδινα, είχα πολλές δυσκολίες,στις οποίες ήμουν μόνη μου. Κάποιες αντέχουν, κάποιες όχι. Εγώ για παράδειγμα το ήθελα πάρα πολύ. Αν δεν το ήθελα τόσο, μπορεί και να τα παρατούσα.

-Μετά από πέντε χρόνια που είσαι έξω, θα ήθελες να έχεις μια Ελληνίδα συμπαίκτρια;

Εννοείται ότι είναι πάντα καλύτερο να έχεις μια Ελληνίδα συμπαίκτρια, γιατί μπορείς να είσαι από την αρχή πιο κοντά μαζί της. Γενικότερα όμως είμαι πολύ κοινωνικός άνθρωπος, οπότε δεν έχω πρόβλημα να είναι όλα τα κορίτσια ξένα στην ομάδα. Κάνω εύκολα παρέες.

-Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες έξω;

Όταν πήγα πρώτη φορά στην Ιταλία ήμουν 21 χρονών. Έπρεπε να να προσαρμοστώ και να συνηθίσω να ζω μόνη μου. Η πρώτη εβδομάδα ήταν πολύ περίεργη. Ξύπνησα σε μια ξένη χώρα, χωρίς να ξέρω κανέναν. Βγαίναμε για φαγητό με την ομάδα και μιλούσαν όλες ιταλικά. Αυτός ήταν και ο λόγος που έμαθα τη γλώσσα.

Από το Δεκέμβριο και μετά, άρχισα να μιλάω πολύ κακά ιταλικά, αλλά καταλάβαιναν τι έλεγα. Το παράξενο είναι ότι όταν έφυγα, τότε ήταν που άρχισαν να μου βγαίνουν τα καλά ιταλικά. Έχω κρατήσει επαφές και στις περισσότερες ομάδες που πάω υπάρχουν κοπέλες που ξέρουν ιταλικά και μιλάμε. Ξέρω και λίγα τούρκικα. Αν μου μιλήσει κάποιος αργά, θα καταλάβω, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω.

-Μέχρι τώρα, έχεις πετύχει τους στόχους που έχεις θέσει;

Όχι ακόμα. Έχω πάρα πολλά πράγματα στο μυαλό μου για το βόλεϊ. Νιώθω ότι τώρα ξεκινάω. Με τόσα χρόνια που έχω παίξει έξω, έχει αρχίσει ο κόσμος να με γνωρίζει σαν παίκτρια. Όσο προχωράς,τόσο ανεβαίνει ο πήχης.

-Το περίμενες ότι θα εξελιχθεί έτσι η πορεία σου;

Ναι, γιατί δουλεύω πάρα πολύ και έχω πίστη σε αυτό που κάνω. Την “αγορά” του Αζερμπαϊτζάν την κυνηγούσα τρία χρόνια. Ήξερα ότι κάποια στιγμή θα πάω.

-Γιατί έφυγες από το Αζερμπαϊτζάν;

Γιατί κάθε χρονιά γίνονται αλλαγές και δεν υπάρχει βασικό σχήμα. Καλά τα συμβόλαια, καλά τα λεφτά, αλλά θέλω και να παίζω. Ήθελα να είμαι βασικό στέλεχος στην ομάδα. Εννοείται ότι κοιτάω να έχω και ένα καλό συμβόλαιο και τα χρήματα είναι ένας από τους βασικούς λόγους που παίζω στο εξωτερικό, αλλά δεν αρκεί αυτό.

-Πώς βλέπεις το επίπεδο στην Ελλάδα;

Κάθε χρόνο είναι δύο ομάδες αυτές που πάνε Στους τελικούς. Φέτος έκανε πολύ καλή προσπάθεια η Σαντορίνη. Το θετικό σε όλα αυτά είναι ότι οι ομάδες έχουν μάθει να κάνουν συμβόλαια που αντέχουν. Παλαιότερα έκαναν πολύ μεγάλα συμβόλαια και πλήρωναν μόνο δύο μήνες. Είμαι αισιόδοξη πως το επίπεδο θα ανέβει ξανά.

-Eίσαι στο παιδαγωγικό τμήμα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Θα σε δούμε στις σχολικές αίθουσες κάποια στιγμή;

Δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου, αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό (γέλια). Θα ήθελα να ασχοληθώ με την προπονητική σε μικρά παιδάκια.

-Στην Ελλάδα ή και αυτό έξω;

Εξαρτάται από τη ζωή μου.

-Δε σου λείπει η Ελλάδα;

Ναι, μου λείπει, αλλά έρχομαι τα καλοκαίρια.

-Έξω έχεις κάνει φίλους;

Ναι, πάρα πολλούς. Σε όσες χώρες έχω παίξει, νιώθω πολύ οικεία.

-Τι σου λένε για την Ελλάδα;

Για την Ελλάδα μου λένε ότι έχει πάρα πολύ ωραίες θάλασσες και ότι έχουμε κρίση.

-Η μαμά σου αγχώνεται μήπως βρεις κανένα αγόρι έξω και σε χάσει;

Εννοείται! Αυτός είναι ο καημός της (γέλια).

-Αν είχες να επιλέξεις, θα έμενες εδώ ή έξω;

Έξω, αλλά θα ήθελα να έχω μια βάση εδώ στην Αθήνα για το καλοκαίρι.

-Θα πήγαινες και Αμερική;

Ναι, γιατί όχι; Είμαι τρελή. Μου αρέσει να ταξιδεύω όλο τον κόσμο. Δε μου αρέσει, όμως, να λέω μεγάλες κουβέντες, γιατί μπορεί και να γυρίσω στην Ελλάδα. Όλα εξαρτώνται από το πώς θα είναι η ζωή μου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Η Μερόπη Παπουτσή θα σου αλλάξει τη διατροφή

Μιχάλης Ζαμπίδης αποκλειστικά στο Contra.gr: Ο παγκόσμιος Έλληνας