Ρονάλντο: η μεταγραφή-θρίλερ στην Μπαρτσελόνα

Το ημερολόγιο έδειχνε 18 Ιουλίου του 1996, όταν επιτέλους η Μπαρτσελόνα απέσπασε την υπογραφή του Ρονάλντο, μετά από σκληρή διαπραγμάτευση δυο μηνών τόσο με την Αϊντχόφεν, όσο και με τους εκπροσώπους του παίκτη. Σήμερα, 24 χρόνια μετά, θα γυρίσουμε πίσω τον χρόνο για να θυμηθούμε την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του ποδοσφαίρου εκείνη την εποχή και τον κινηματογραφικό τρόπο με τον οποίο επιτεύχθηκε. Πριν όμως φτάσουμε στο καλοκαίρι του 1996 και τη μετακίνηση της χρονιάς, ας δούμε πρώτα μερικά σύντομα στοιχεία για την πορεία του "φαινόμενου" στο ποδόσφαιρο από το ξεκίνημά του μέχρι και την παρουσία του στον σύλλογο της Philips.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΡΟΝΑΛΝΤΟ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Ο Ronaldo Luis Nazario de Lima γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1976 στο προάστιο Bento Ribeiro του Ρίο ντε Τζανέιρο. Από την ηλικία των 5 ετών, άρχισε να παίζει μπάλα με τους φίλους του στις χωμάτινες αλάνες που βρίσκονταν δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό της περιοχής, έχοντας ως είδωλό του τον Ζίκο, που τότε αγωνιζόταν ακόμα στην τοπική Φλαμένγκο. Το 1985, ο σκάουτ μιας ομάδας από την διπλανή συνοικία, ο Φερνάντο Γκόρντο, πρότεινε στον Ρονάλντο να γραφτεί στην "Valqueire Tennis Clube", ένα σύλλογο που διοργάνωνε αγώνες ποδοσφαίρου σάλας για μικρές ηλικίες. Ο μικρός δέχτηκε ενθουσιασμένος και εκεί έμαθε να συνυπάρχει με συμπαίκτες σε μια οργανωμένη ομάδα και συνήθισε την πειθαρχία στις εντολές των προπονητών.

Τρία χρόνια αργότερα, ο Ρονάλντο έβγαλε το πρώτο του επίσημο ποδοσφαιρικό δελτίο με την Valqueire, το οποίο εκδόθηκε από την Βραζιλιάνικη Ομοσπονδία του ποδοσφαίρου σάλας. Στις 10 Ιουλίου του 1988, ο "Dadado", όπως τον φώναζαν χαϊδευτικά, αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι με αντίπαλο την Βάσκο ντα Γκάμα και πέτυχε 4 γκολ, δίνοντας και την ασίστ για το πέμπτο. Λίγες εβδομάδες μετά, πήρε μεταγραφή για την Social Ramos Clube, της οποίας ο τεχνικός διευθυντής ήταν φίλος του πατέρα του. Στα 12 χρόνια του, ο Ρονάλντο για πρώτη φορά θα είχε την ευκαιρία να πάρει μέρος στο κανονικό πρωτάθλημα παίδων αντιμετωπίζοντας ομάδες από ολόκληρη τη χώρα. Η σωματική του ανάπτυξη λίγο πριν κλείσει τα 13, ήταν εντυπωσιακή.

Ήταν ψηλός και μυώδης, όμως εκεί που ξεχώριζε ήταν στην εκρηκτικότητα και την ταχύτητα. Κανείς δεν μπορούσε να τον συναγωνιστεί στα σπριντ. Στην πρώτη του χρονιά, ο Ρονάλντο βγήκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος "καριόκα" με 49 γκολ σε 24 αγώνες! Λίγο μετά ήρθε η πρόταση από τη Sao Cristovao, ομάδα της δεύτερης κατηγορίας, που είχε την έδρα της πολύ κοντά στο "Μαρακανά", αλλά και τον θρυλικό Ζαϊρζίνιο μέλος στη διοίκησή της. Τον Μάρτιο του 1991 ο Ρονάλντο πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει το σχολείο και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στο ποδόσφαιρο. Την πρώτη του σεζόν έπαιξε σε 28 επίσημα ματς και σκόραρε 17 φορές. Την επόμενη περίοδο τον προβίβασαν κατευθείαν στην κατηγορία των Νέων.

Το καλοκαίρι του 1992, δυο παράγοντες της ομάδας, οι Αλεξάντερ Μάρτινς και Ρεϊνάλντο Πίτα, που εκείνο τον καιρό είχαν αρχίσει να εκπροσωπούν παίκτες, μέσω του γραφείου μάνατζερ "Gortin Corporation", είδαν τον Ρόνι σε έναν αγώνα, ενθουσιάστηκαν με την απόδοσή του και εκμεταλλευόμενοι την κακή οικονομική κατάσταση του συλλόγου, αγόρασαν τα δικαιώματά του αντί 7.500 δολαρίων. Έκοψαν μηνιάτικο στον μικρό και παραχώρησαν ένα δικό τους διαμέρισμα στη μητέρα και τα αδέρφια του για να εγκατασταθούν εκεί. Στα σχεδόν τρία χρόνια που ο Ρονάλντο έμεινε στην Sao Cristovao, πέτυχε 44 γκολ σε 63 αγώνες. Το βάπτισμα του πυρός με την Εθνική Βραζιλίας ήρθε στο ξεκίνημα του 1993, στο Πρωτάθλημα Νότιας Αμερικής U17.

Εκεί η "σελεσάο" έμεινε εκτός βάθρου, αλλά ο Ρονάλντο με 8 τέρματα συνολικά βγήκε πρώτος σκόρερ στο τουρνουά, μπήκε στην ιδανική ενδεκάδα και ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης. Μετά την επιστροφή του στη Βραζιλία, η διοίκηση της Sao Cristovao πρότεινε να τον προβιβάσουν στην πρώτη ομάδα, όμως οι μάνατζέρ του, Μάρτινς και Πίτα, αρνήθηκαν, επειδή φοβήθηκαν τα σκληρά μαρκαρίσματα της Β’ Κατηγορίας. Τελικά ο Ρόνι πήρε μεταγραφή για την Κρουζέιρο του Μπέλο Οριζόντε. Στην αρχή του καλοκαιριού του 1993 ανέλαβε εκεί προπονητής ο Κάρλος Αλμπέρτο Σίλβα, ο οποίος αποφάσισε να δώσει μια ευκαιρία στον 17χρονο επιθετικό και τον πήρε στην πρώτη ομάδα.

Ο Ρονάλντο έγινε αμέσως βασικός στην Κρουζέιρο και το όνομά του έγινε πλέον γνωστό σε ολόκληρη τη Βραζιλία. Τον Μάρτιο του 1994 ο ομοσπονδιακός προπονητής, Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα, τον κάλεσε για ένα φιλικό με την Αργεντινή. Στις 23 Μαρτίου έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική Βραζιλίας, αντικαθιστώντας στο 80’ τον Μπεμπέτο, ένα από τα είδωλά του. Ήταν ένας από τους μικρότερους σε ηλικία παίκτες που έπαιξαν με τη "σελεσάο" σε ολόκληρη την ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Ο Παρέιρα είχε ήδη στο μυαλό του το επιθετικό ντουέτο για το Μουντιάλ των ΗΠΑ. Όμως έψαχνε τους αναπληρωματικούς των Μπεμπέτο και Ρομάριο, για αυτό έδωσε ακόμα μια ευκαιρία στον Ρονάλντο τον Μάιο του 1994, στο φιλικό εναντίον της Ισλανδίας.

Εκεί, ο "Dadado" τον αποζημίωσε, πετυχαίνοντας ένα γκολ, κερδίζοντας ένα πέναλτι και δίνοντας μια ασίστ. Λίγες μέρες αργότερα, ο Παρέιρα παρέδωσε τη λίστα στους δημοσιογράφους. Τελευταίο όνομα για την αποστολή ήταν αυτό του Ronaldo Luis Nazario de Lima, ο οποίος κέρδισε στο νήμα έναν γνωστό μας, τον Ριβάλντο. Ενώ η αποστολή της Βραζιλίας βρισκόταν στην Καλιφόρνια, ο Ρονάλντο και οι εκπρόσωποί του δέχτηκαν την επίσκεψη του διευθυντή της ΝΙΚΕ για ποδοσφαιρικά θέματα, Cees van Nieuwenhuizen. Η πρόταση ήταν σαφής: ένα βουνό λεφτά για να φοράει ο παίκτης τα ρούχα της φίρμας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ήταν το μεγαλύτερο ρίσκο που είχε πάρει μέχρι τότε η ΝΙΚΕ, δίνοντας τόσα πολλά χρήματα σε έναν τόσο νέο παίκτη.

Ο Ρονάλντο γνώριζε ότι εκείνο δεν θα ήταν το "δικό του" Μουντιάλ. Ήδη ο Παρέιρα είχε μιλήσει μαζί του και του είχε πει ότι η παρουσία του εκεί ήταν το βραβείο για το ταλέντο και την ποιότητά του, μια μεγάλη ευκαιρία για να μάθει από το κλίμα της διοργάνωσης που σημαίνει τα πάντα για τους Βραζιλιάνους. Μια μέρα που κάποια μέλη της αποστολής πήγαν σε ένα κοντινό πρατήριο της ΝΙΚΕ για να παραλάβουν ρουχισμό, ο Ρομάριο έδειξε στον διευθυντή τον Ρονάλντο και είπε: "μην ασχολείσαι μαζί μου, αυτός είναι το αστέρι, αυτός θα γίνει πολύ σύντομα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου!". Τελικά η Βραζιλία κατέκτησε το τρόπαιο, με τον Ρονάλντο να μην έχει αγωνιστεί ούτε ένα λεπτό στο τουρνουά.

Η ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ, Η ΠΡΩΤΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΗ

Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν η πρώτη ισπανική ομάδα που ενδιαφέρθηκε για τον Ρονάλντο. Το 1993, ο τεχνικός γραμματέας του συλλόγου, Ραμόν Μαρτίνεθ, ταξίδεψε στη Βραζιλία για να κλείσει τον Καφού, αμυντικό της Σάο Πάολο. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο του, άνοιξε την τηλεόραση και παρακολούθησε το ματς Βραζιλίας-Χιλής για το Πρωτάθλημα Νότιας Αμερικής U17. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από τον Ρονάλντο (είχε πετύχει και τα τρία γκολ στο τελικό 3-2), ώστε "ξέχασε" τελείως τον Καφού και αφοσιώθηκε στον 16χρονο επιθετικό, στέλνοντας στη Μαδρίτη την έκθεσή του, την πιο θετική που είχε γράψει ποτέ για ποδοσφαιριστή στη ζωή του, όπως διηγήθηκε ο ίδιος χρόνια αργότερα. Όμως ο Ραμόν Μεντόθα, τότε πρόεδρος των "μερένγκες", δε θέλησε να ρισκάρει αποκτώντας κάποιο άγνωστο ταλέντο.

Αλλά ήταν και η Τενερίφη που θέλησε να αποκτήσει τον Ρονάλντο, ύστερα από την έκθεση που είχε στείλει ο σκάουτ της ομάδας, Σαντιάγο Γιορέντε, εντυπωσιασμένος και αυτός από τα κατορθώματα του νεαρού στην Κολομβία, στο Πρωτάθλημα Νότιας Αμερικής U17. Ο Χαβιέρ Πέρεθ, πρόεδρος τότε του συλλόγου, ρώτησε την Κρουζέιρο πόσα χρήματα ήθελε για την μεταγραφή, αλλά το ποσό που άκουσε (700 εκ. πεσέτες, κάτι παραπάνω από 4 εκατομμύρια σημερινά ευρώ), του φάνηκε υπερβολικό και έκανε πίσω, προς μεγάλη απογοήτευση του τότε προπονητή του, Χόρχε Βαλντάνο. Ο Αργεντίνος τεχνικός των "τσιτσαρέρος" είχε ενημερωθεί για τον νεαρό από τον Σέσαρ Λουίς Μενότι που του είχε πει: "Πάρτε τον σε οποιαδήποτε τιμή, αυτόν μια μέρα θα τον συγκρίνουμε με τον Μαραντόνα και τον Πελέ!"

ΠΡΩΤΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΜΑΔΑ Η PSV ΑΪΝΤΧΟΦΕΝ

Τελικά ο Ρόνι, όταν πέρασε τον Ατλαντικό, δεν κατέληξε στην Ισπανία, αλλά στην Ολλανδία. Στα τέλη του 1993, η PSV είχε στείλει έναν άνθρωπό της για να ψάξει για ταλέντα στη Βραζιλία. Μετά από τρία διαδοχικά παιχνίδια της Κρουζέιρο, ο "κατάσκοπος" των Ολλανδών πείστηκε ότι ο Ρονάλντο ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνε. Μόλις επέστρεψε στο Αϊντχόφεν, έδωσε στον τεχνικό διευθυντή του συλλόγου μια λίστα με 5 ονόματα: Ζε Ελίας, Ρονάλντο, Ντένερ, Βάλμπερ και Ριβάλντο. Στο τέλος Απριλίου του 1994, η διοίκηση της ολλανδικής ομάδας έκανε την πρώτη επαφή με τους μάνατζερ του Ρονάλντο. Στο μεταξύ και άλλοι ενδιαφερόμενοι έκαναν την παρουσία τους, όπως η Στουτγκάρδη και ο Άγιαξ.

Για να κλείσουν τη δουλειά, παράγοντες της Αϊντχόφεν ταξίδεψαν στις ΗΠΑ στη διάρκεια του Μουντιάλ και συμφώνησαν με τους μάνατζερ του Ρονάλντο. Στις 3 Αυγούστου το πρωί ο πρόεδρος της Κρουζέιρο δέχτηκε τους όρους της μεταγραφής, η οποία έκλεισε στα 6 εκατομμύρια δολάρια (5,5 εκ. ευρώ). Δυο εβδομάδες αργότερα, ο Ρόνι έφτασε στην Ολλανδία και παρουσιάστηκε επίσημα από την PSV. Μέχρι το τέλος της πρώτης του σεζόν (1994/95) πέτυχε 30 γκολ σε 33 ματς (πρώτος σκόρερ), όμως η Αϊντχόφεν δεν κατέκτησε κανένα τίτλο. Το καλοκαίρι του 1995 έκανε για πρώτη φορά την "εμφάνισή" της στο προσκήνιο η Ίντερ. Οι Ιταλοί πούλησαν τότε στην PSV τον Βιμ Γιόνκ και ανάμεσα στα ανταλλάγματα, μπήκε μια πολύ σημαντική ρήτρα.

Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΦΗΝΑ ΤΗΣ ΙΝΤΕΡ

Η ρήτρα έλεγε ότι οι "νερατσούρι", στην περίπτωση που η PSV αποφάσιζε να παραχωρήσει τον Ρονάλντο, θα είχαν το δικαίωμα να τον αποκτήσουν εκείνοι, απλά και μόνο δίνοντας τα ίδια χρήματα με την μεγαλύτερη προσφορά που θα έκανε οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Λίγες εβδομάδες μετά, ο Βραζιλιάνος και η σύντροφός του ταξίδεψαν στο Μιλάνο και φωτογραφήθηκαν από την Gazzetta dello Sport. Ο Ρόνι φόρεσε τη φανέλα της Ίντερ και μίλησε στην ιταλική εφημερίδα για το μέλλον του στο calcio. Τον Φεβρουάριο του 1996, πραγματοποιήθηκε μια μυστική συνάντηση στη Γενεύη, ανάμεσα στην PSV, την Ίντερ και τον μάνατζερ του Ρονάλντο, Τζιοβάνι Μπρανκίνι. Εκεί μπήκαν οι βάσεις για μια μελλοντική μετακίνηση του Βραζιλιάνου στην Ίντερ έναντι του ποσού των 15 εκ. δολαρίων.

Ο Ρόνι ήδη είχε ήδη ζητήσει από τους μάνατζέρ του, να φύγει από την Αϊντχόφεν. Ο Μπρανκίνι θεωρούσε ότι είχε ανοίξει τον δρόμο για τη μετακίνηση του πελάτη του στο Μιλάνο, όμως η Ίντερ δεν αποφάσιζε την τελική κίνηση και ο καιρός περνούσε. Έτσι, οι τρεις εκπρόσωποι του Ρονάλντο, Μπρανκίνι, Μάρτινς και Πίτα, αφού μίλησαν με τον παίκτη και με την PSV, αποφάσισαν ότι το καλύτερο θα ήταν να μείνει ο Βραζιλιάνος έναν ακόμα χρόνο στην Ολλανδία και να αναζητήσει μετά τον επόμενο προορισμό της καριέρας του. Αυτή ήταν η κατάσταση, όταν ο Μπρανκίνι δέχτηκε δυο τηλεφωνήματα. Το πρώτο ήταν από τον αντιπρόεδρο της Μπαρτσελόνα, Τζουάν Γκασπάρ, ο οποίος τον ρώτησε αν θα ήταν πιθανή η μεταγραφή του Ρονάλντο.

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ

Το δεύτερο έγινε από τον ίδιο τον Βραζιλιάνο που βρισκόταν στη Μάλαγα, ο οποίος ρώτησε τον Μπρανκίνι αν ήταν αλήθεια ότι τον ήθελε η Μπάρσα, όπως είχε διαβάσει στην Mundo Deportivo. Ο μάνατζερ του απάντησε ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να τον αφήσει η PSV και πως αν τελικά αποφάσιζε να το κάνει, θα ζητούσε μια ολόκληρη περιουσία, θυμίζοντάς του παράλληλα και τη ρήτρα της Ίντερ, που θα μπορούσε - αν ήθελε - να τον αποκτήσει με τα ίδια χρήματα που θα πρόσφεραν οι Καταλανοί. Τότε ο Ρονάλντο, ενθουσιασμένος, του είπε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για να φύγει από την Ολλανδία και να παίξει με τους "μπλαουγκράνα". Πράγματι ο Μπρανκίνι ξεκίνησε τις επαφές του, θέλοντας πρώτα να πείσει την PSV να δεχτεί τη μετακίνηση και να κάνει γνωστές τις οικονομικές της απαιτήσεις.

Ο Φρανκ Άρνεσεν, αθλητικός διευθυντής της PSV, θεωρούσε ότι η ομάδα δε θα μπορούσε να κρατήσει τον Ρονάλντο πάνω από τα τρία χρόνια του συμβολαίου του, δεν περίμενε όμως ότι το αντίο του Βραζιλιάνου θα ερχόταν τόσο σύντομα. Η δεύτερη σεζόν του στην Αϊντχόφεν ξεκίνησε με ενοχλήσεις στο δεξί γόνατο, όμως η διάγνωση των γιατρών της ομάδας υπήρξε καθησυχαστική. Ο Ρόνι ξεκίνησε και πάλι με γκολ, όμως στα μέσα Νοεμβρίου οι πόνοι στο γόνατο είχαν γίνει αφόρητοι. Με μια πιο προσεκτική εξέταση, τού διαγνώστηκε το σύνδρομο "Osgood Schlatter", ένα πρόβλημα που παρουσιάζεται σε νέους αθλητές στην ηλικία της ανάπτυξης. Το χειρουργείο ήταν η μόνη λύση. Στις 5 Δεκεμβρίου έπαιξε εναντίον της Βέρντερ και επανεμφανίστηκε στα γήπεδα ύστερα από σχεδόν 5 μήνες απουσίας.

Η επέμβαση έγινε με επιτυχία στις 30 Μαρτίου του 1996 και από εκεί και μετά ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου για τον Βραζιλιάνο, που ήθελε να είναι έτοιμος για το Ολυμπιακό τουρνουά της Ατλάντα. Αν και οι γιατροί θεωρούσαν ότι ο Ρόνι δε θα προλάβαινε να αγωνιστεί ξανά με την PSV μέσα στη σεζόν, εκείνος παρουσιάστηκε έτοιμος στο τέλος Απριλίου, προσπαθώντας να βρει και πάλι θέση στη βασική ενδεκάδα, όμως ο προπονητής του, Ντικ Άντβοκαατ, του έδωσε ελάχιστες ευκαιρίες. Στις 16 Μαΐου του 1996, η PSV αντιμετώπισε τη Σπάρτα του Ρότερνταμ στον τελικό του ολλανδικού Κυπέλλου και στις κερκίδες του "Ντε Κούιπ" βρέθηκε ο εκλέκτορας της "σελεσάο", Μάριο Λόμπο Ζαγκάλο, για να δει από κοντά τον Ρόνι σε δράση.

Ο Ζαγκάλο ήθελε αρχικά να αποφασίσει αν θα έπαιρνε τον Ρονάλντο στην ολυμπιακή ομάδα και στη συνέχεια - αν τελικά τον επέλεγε - να καταλήξει ποιος θα ξεκινούσε βασικός στην επίθεση ως παρτενέρ του Μπεμπέτο, ο Ρονάλντο ή ο Σάβιο. Όμως ο Άντβοκαατ πέρασε τον Βραζιλιάνο ως αλλαγή μόλις στο 75', κάτι που αποτέλεσε σημείο τριβής ανάμεσα στους δυο τους. Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύθηκαν αμέσως τόσο οι μάνατζερ του παίκτη, όσο και η Μπαρτσελόνα, για να φτάσουν στον στόχο τους. Αμέσως μετά τον τελικό, η PSV ταξίδεψε στην Ισπανία για ένα φιλικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Εκεί ο Ρόνι έδωσε μια αποκλειστική συνέντευξη στη Mundo Deportivo, ξεκαθαρίζοντας ότι "θα έπαιζε ακόμα και χωρίς χρήματα στην Μπάρσα!"

ΑΠΟ ΤΟ "ΚΑΜΠ ΝΟΟΥ" ΣΤΟ "ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ" ΜΕ ΤΗΝ PSV!

Ήταν ένα παιχνίδι φοβερών συμπτώσεων το γεγονός ότι ο Ρόνι φόρεσε για πρώτη φορά επίσημα τη φανέλα της PSV στο τουρνουά Trofeo Gamper του 1994, μέσα στο "Καμπ Νόου" με αντίπαλο τη Βαλένθια (ήττα με 3-0) και για τελευταία φορά δυο χρόνια αργότερα, εναντίον της Ρεάλ μέσα στο "Μπερναμπέου"! Στη δεύτερη σεζόν του στην PSV, ο Ρονάλντο είχε μια ακόμα ευκαιρία να αντιμετωπίσει τους "μπλαουγκράνα", αυτή τη φορά στα προημιτελικά του Κυπέλλου UEFA. Όταν έγινε η κλήρωση, τον Δεκέμβριο του 1995, ο Ρόνι ενθουσιάστηκε με την προοπτική, όμως λίγες μέρες αργότερα ήρθε ο τραυματισμός του στο γόνατο και η αγωνιστική απραξία για ένα πεντάμηνο. Δυο μήνες όμως μετά τον αποκλεισμό της PSV από τους culés, άρχισε να δρομολογείται σιγά-σιγά η μεταγραφή του στη Βαρκελώνη.

Το ενδιαφέρον των "μπλαουγκράνα" χρονολογείται από το 1993. Ο Τόνι Μπρούινς Σλοτ, αναλυτής και εκ των βοηθών του Κρόιφ στον πάγκο της Μπάρσα, ήταν ο πρώτος που είχε ακούσει για έναν πιτσιρικά Βραζιλιάνο, για τον οποίο ενδιαφερόταν ο Άγιαξ. Οι πληροφορίες που είχαν φτάσει στη Βαρκελώνη από τους σκάουτ των Καταλανών, μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για τον Ρονάλντο. Ο Μπρούινς ενημέρωσε τον Κρόιφ και ο πρόεδρος Τζουσέπ Γιουίς Νούνιεθ ζήτησε μια ολοκληρωμένη έκθεση. Όμως τελικά συνέβη ό,τι και στον Άγιαξ, αλλά και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ομάδες που ήθελαν τον Ρόνι: τις πρόλαβε όλες η PSV. Στο μεταξύ, ο Μπρούινς που είχε ταξιδέψει στο Μπέλο Οριζόντε για να δει από κοντά τον παίκτη, επέστρεψε στην Ισπανία κατενθουσιασμένος.

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΓΙΓΑΝΤΩΝ: ΑΪΝΤΧΟΦΕΝ vs ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

"Πρόκειται για το μεγάλο στοίχημα του μέλλοντος", είχε πει στους ανθρώπους της διοίκησης και ταξίδεψε το καλοκαίρι του 1994 στις ΗΠΑ, για να ξαναδεί τον Ρόνι, ο οποίος όμως δεν αγωνίστηκε ούτε ένα λεπτό στη διοργάνωση. Στο περιθώριο του τουρνουά Gamper, τον Αύγουστο του 1994, ήταν ο ίδιος ο Κρόιφ που έστειλε το προσωπικό του μήνυμα στον Βραζιλιάνο: "Αν θέλεις να γίνεις ο κορυφαίος στον κόσμο, πρέπει να έρθεις μαζί μου στην Μπαρτσελόνα". Ο Ολλανδός τεχνικός συνέχισε να παρακολουθεί την εξέλιξη του Ρονάλντο, παίρνοντας συνεχώς πληροφορίες από τους συμπατριώτες και φίλους του, Κάιζερ, Σουουρμπίρ, Κρολ και Βιμ Γιάνσεν. Όμως τελικά τον Μάιο του 1996 ο Κρόιφ απολύθηκε από τον Νούνιεθ και ήταν ο Γκασπάρ εκείνος που ανέλαβε να προχωρήσει το θέμα.

Ο αντιπρόεδρος της Μπαρτσελόνα μίλησε με τον Μπρανκίνι και του ζήτησε να ξεκινήσει επαφές με τον παίκτη και την PSV. Και κάπως έτσι άρχισε μια "σύγκρουση γιγάντων" ανάμεσα στους δυο συλλόγους. Ο Γκασπάρ εφάρμοσε την τακτική του "σπασίματος νεύρων", τηλεφωνώντας καθημερινά στα γραφεία της Αϊντχόφεν! Παράλληλα, ο Ρονάλντο, δασκαλεμένος από τον Μπρανκίνι, δεν έχανε ευκαιρία να δηλώνει ότι ήθελε να παίξει στην Μπάρσα. Η διοίκηση των culés είχε καταλήξει ότι έπρεπε να αποκτήσει τον Βραζιλιάνο πάση θυσία, συγκέντρωνε όλα τα θετικά στοιχεία, ήταν νέος, εκπληκτικός παίκτης, αλλά και σωστός χαρακτήρας μέσα και έξω από το γήπεδο, απόδειξη του οποίου ήταν το γεγονός ότι στα δυο χρόνια που αγωνιζόταν στην PSV, δεν είχε πάρει ούτε μια κίτρινη κάρτα!

Η οικονομική διεύθυνση του συλλόγου ενημέρωσε τον Νούνιεθ ότι τα ταμεία ήταν γεμάτα και έτοιμα να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε ποσό ζητούσε η PSV. Η Μπάρσα είχε ήδη αποκτήσει τον Χουάν Αντόνιο Πίτσι (Τενερίφη), τον Λουίς Ενρίκε (Ρεάλ Μαδρίτης) και τον Λοράν Μπλαν (Οζέρ), όμως δεν τα είχε καταφέρει στις περιπτώσεις των Σούκερ (Ρεάλ Μαδρίτης), Μιγιάτοβιτς (Βαλένθια), Τζορκαέφ (Ίντερ) και Σίρερ (Νιούκαστλ). Αφού ο Νούνιεθ πρόσθεσε στο ρόστερ δυο ακόμα παίκτες, τους Ζιοβάνι (Σάντος) και Βίτορ Μπαΐα (Πόρτο), αποφάσισε να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στον Ρονάλντο. Ο πρόεδρος ζήτησε τη γνώμη και του νέου προπονητή, Μπόμπι Ρόμπσον και όπως ήταν φυσικό, πήρε αμέσως τη συγκατάθεσή του.

Η PSV αποφάσισε να μπει σε συζητήσεις με την Μπάρσα, ξεκινώντας από τα δυο δισεκατομμύρια πεσέτες (12 εκ. σημερινά ευρώ). Η Μπάρσα, γνωρίζοντας ότι ο Άντβοκαατ ήθελε να πάρει στην Αϊντχόφεν τον Τζόρντι Κρόιφ, αντιπρότεινε ενάμισι δισ. πεσέτες και τον παίκτη. Ήταν απλά μια κίνηση τακτικής για να κερδηθεί χρόνος, αφού ήδη ο μικρός Κρόιφ είχε πει στον Φρανκ Άρνεσεν ότι δεν τον ενδιέφερε η προοπτική της PSV. Ο Νούνιεθ γνώριζε και τη ρήτρα της Ίντερ, που αποτελούσε έναν ακόμα κίνδυνο στα σχέδια των "μπλαουγκράνα". Ο Γκασπάρ συνέχιζε το δικό του βιολί, "ενοχλώντας" καθημερινά τους Ολλανδούς, μέχρι που μια μέρα, είδε φως στο τούνελ, όταν σε μια συνομιλία τους, ο Άρνεσεν του είπε "στη ζωή όλα έχουν μια τιμή".

ΔΥΟΜΙΣΙ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΕΣΕΤΕΣ (15 ΕΚ. ΕΥΡΩ)

Ο Γκασπάρ πιάστηκε από εκείνη τη φράση και είπε στον αθλητικό διευθυντή της PSV: "Σύμφωνοι κύριε Άρνεσεν, αλλά με έναν όρο. Θα πρέπει να μου δώσετε το λόγο της τιμής σας ότι αν μου πείτε ένα ποσό, δεν θα το αλλάξετε στη συνέχεια ούτε κατά μια πεσέτα. Κι εγώ, από την πλευρά μου, σας διαβεβαιώ ότι δε θα κάνω ντρίμπλες. Σας δίνω το λόγο της τιμής μου ότι ή θα πω όχι στο ποσό ή την επόμενη μέρα θα με έχετε στο Αϊντχόφεν για να διαπραγματευτούμε". Πράγματι, ο Άρνεσεν επανήλθε τηλεφωνικά την επόμενη μέρα, λέγοντας στον Γκασπάρ: "Η τιμή για τον Ρονάλντο είναι 22 εκατομμύρια δολάρια (δυόμισι δισ. πεσέτες - 15 εκ. ευρώ) και το ποσό θα πρέπει να δοθεί ολόκληρο με τη μια σε μετρητά"!

Η PSV θεωρούσε ότι με αυτή την αύξηση, η Μπάρσα θα αποσυρόταν, όμως η απάντηση του Γκασπάρ δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο για παρερμηνείες: "Τι ώρα και πού θα συναντηθούμε αύριο στο Αϊντχόφεν;" Πράγματι, την επόμενη μέρα, η αντιπροσωπεία των "μπλαουγκράνα", αποτελούμενη από τους Τζουσέπ Νούνιεθ Τζούνιορ, Τζουάν Μπρουγκέρας και Τζουάν Γκασπάρ, ταξίδεψε στην Ολλανδία για να κλείσει τη συμφωνία. Στο ξενοδοχείο Holiday Inn της πόλης, τα μεσάνυχτα της 12ης Ιουλίου, υπογράφηκε η συμφωνία ανάμεσα στις δυο πλευρές. Η PSV έδινε 14 ημέρες περιθώριο στην Μπαρτσελόνα για να καταθέσει τα χρήματα. Απέμεναν η συμφωνία των Καταλανών με τον παίκτη και η επίσημη διαβεβαίωση της Ίντερ ότι δε θα έκανε χρήση της ρήτρας.

ΤΟ ΘΡΙΛΕΡ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ BILTMORE ΤΟΥ ΜΑΪΑΜΙ

Την επόμενη μέρα έφτασε στα γραφεία της Μπαρτσελόνα ένα φαξ προερχόμενο από την Ίντερ, υπογεγραμμένο από τον πρόεδρό της, Μάσιμο Μοράτι, το οποίο ανακοίνωνε ότι η Ίντερ δεν σκόπευε να ασχοληθεί με την απόκτηση του Ρονάλντο, προσθέτοντας ότι το ίδιο φαξ είχε σταλεί και στα γραφεία της PSV. Μοναδική εκκρεμότητα ήταν πλέον η συμφωνία με τον Βραζιλιάνο και όσο περίεργο και αν ακούγεται, η διαπραγμάτευση αποδείχτηκε πιο δύσκολη από εκείνη με την PSV. Προφανώς όχι με τον παίκτη, αλλά με τους τρεις μάνατζερ, Μάρτινς, Πίτα και Μπρανκίνι. Το γεγονός ότι το ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου στην Ατλάντα ξεκινούσε στις 20 Ιουλίου, δυσκόλευε ακόμα περισσότερο τα πράγματα, αφού ο Ρονάλντο βρισκόταν με την εθνική ολυμπιακή ομάδα της Βραζιλίας.

Η Μπάρσα έστειλε πρώτα στο Μαϊάμι το μέλος της διοίκησης, Άντονι Παγές, για να προετοιμάσει τα πάντα, να κανονίσει τη συνάντηση του Ρονάλντο με την αντιπροσωπεία των "μπλαουγκράνα" και κυρίως τις ιατρικές εξετάσεις που θα επέβλεπε ο γιατρός της ομάδας, Τζουσέπ Μπορέλ. Ο Παγές νοίκιασε μια ολόκληρη πτέρυγα γνωστής κλινικής στο Μαϊάμι και περίμενε τους υπόλοιπους. Η γνωστή τριάδα που είχε πάει στο Αϊντχόφεν (Νούνιεθ Τζούνιορ, Μπρουγκέρας και Γκασπάρ), ταξίδεψε και στις ΗΠΑ, όταν όμως πήγαν στο ξενοδοχείο Biltmore όπου διέμενε η εθνική Βραζιλίας, ξεκίνησαν τα προβλήματα, αφού οι άνθρωποι της ασφαλείας της βραζιλιάνικης αποστολής, δεν επέτρεπαν την παραμικρή επαφή με τους παίκτες σε οποιονδήποτε!

Ο ΤΖΟΥΑΝ ΓΚΑΣΠΑΡ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ ΜΕ ΠΑΠΙΟΝ ΚΑΙ ΜΙΑ COCA-COLA!

Οι απεσταλμένοι της Μπαρτσελόνα δεν μπόρεσαν καν να έχουν οπτική επαφή με τον Ρόνι, ενώ ο Αμέρικο Φαρίνια, αρχηγός της αποστολής, αρνήθηκε να τους δεχτεί, έστω για να του εξηγήσουν ποιος ήταν ο σκοπός της παρουσίας τους εκεί. Μια ολόκληρη μέρα γυρνούσαν στους διαδρόμους του ορόφου, προσπαθώντας να βρουν κάποιον για να του δώσουν ένα σημείωμα με προορισμό τον Ρονάλντο. Το "καλύτερο" απ' όλα ήταν ότι η Βραζιλιάνικη Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου είχε ενημερωθεί έγκαιρα για το ταξίδι τους στο Μαϊάμι. Όμως κανείς δεν τους έλεγε το παραμικρό, όχι μόνο δεν τους επέτρεπαν να δουν τον παίκτη, αλλά ούτε καν τους έδιναν κάποια πληροφορία για το αν αυτό θα ήταν δυνατό κάποια στιγμή.

Και τότε ανέλαβε δράση ο Τζουάν Γκασπάρ. Τότε συνέβη κάτι απίστευτο που μόνο σε κινηματογραφική ταινία θα μπορούσαμε να το συναντήσουμε! Αλλά ας δώσουμε καλύτερα το λόγο στον ίδιο τον τότε αντιπρόεδρο της Μπάρσα, έτσι ακριβώς όπως τα έχει διηγηθεί σε μεταγενέστερες συνεντεύξεις του: "Ο όροφος στον οποίο έμενε η βραζιλιάνικη αποστολή, ήταν γεμάτος με σεκιουριτάδες. Για την ακρίβεια, όλοι τους ήταν δίμετροι και έμοιαζαν με δολοφόνους! Και όλοι τους είχαν εντολή να μη με αφήσουν να περάσω. Επειδή λοιπόν ήταν αδύνατο να τους πλακώσω στο ξύλο - μάλλον με μια σφαλιάρα τους θα με έστελναν συστημένο πίσω στη Βαρκελώνη - αποφάσισα να κάνω κάτι άλλο. Έπεισα έναν σερβιτόρο να μου δανείσει το παπιόν και το σακάκι του.

Πήρα ένα δίσκο με μια Coca-Cola, μπήκα στο ασανσέρ, ανέβηκα στον όροφο της Βραζιλίας και έκανα την εμφάνισή μου στον διάδρομο. Μπροστά μου εμφανίστηκαν δυο από τους δολοφόνους, με ρώτησαν πού πήγαινα, τους είπα ότι ο Ρονάλντο είχε παραγγείλει ένα αναψυκτικό, ήμουν τυχερός γιατί δε με αναγνώρισαν και με άφησαν να περάσω. Πήγα κατευθείαν στην πόρτα του δωματίου του Ρόνι, χτύπησα, μου άνοιξε ο ίδιος, μου είπε ότι δεν είχε ζητήσει κάτι από το room-service, αλλά εγώ τον έσπρωξα προς τα μέσα και αμέσως του εξήγησα ποιος ήμουν και γιατί είχα ντυθεί έτσι. Κόκκαλο ο Βραζιλιάνος που δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του! Μόλις συνήλθε από την έκπληξη, τηλεφώνησε στον Μπρανκίνι, ο οποίος κατέφθασε αμέσως.

Έβγαλα από την τσέπη μου το συμβόλαιο, το έβαλα μπροστά στον Ρόνι και λίγα λεπτά μετά, τον είδα να υπογράφει. Πήρα το συμβόλαιο, το έκρυψα ξανά και βγήκα από το δωμάτιο κρατώντας στα χέρια μου τον δίσκο". Λίγο αργότερα, οι άνθρωποι της Μπάρσα μπόρεσαν να επικοινωνήσουν με τον Μάριο Ζαγκάλο και με τη μεσολάβησή του, η CBF (βραζιλιάνικη ομοσπονδία) έδωσε το οκ, ώστε ο Ρονάλντο να περάσει από ιατρικές εξετάσεις. Ο Μπορέλ τον βρήκε εντάξει και έτσι στις 18 Ιουλίου του 1996, ο Βραζιλιάνος έγινε και επίσημα παίκτης της Μπαρτσελόνα. Η συμφωνία προέβλεπε συμβόλαιο οκταετούς διάρκειας με δυνατότητα ανανέωσης για δυο ακόμα και ρήτρα αποδέσμευσης για τα πρώτα 4 χρόνια στα 24 εκ. ευρώ, για το 5ο στα 12 εκ. και από το 6ο και μετά στα 6 εκ. ευρώ.

ΤΟ ΟΚΤΑΕΤΕΣ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΚΑΙ Η ΡΗΤΡΑ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗΣ

Ναι, το ξέρω, ακούγεται τελείως αλλοπρόσαλλο, η ρήτρα, όσο περνούν τα χρόνια, αντί να αυξάνεται, να μειώνεται. Και πράγματι, αυτό ήταν το σημείο - μαζί με τη διάρκεια του συμβολαίου - που παραλίγο να οδηγήσει τις διαπραγματεύσεις σε ναυάγιο. Όταν είχε γίνει η πρώτη συζήτηση στο Αϊντχόφεν - τότε που η Μπάρσα τα είχε βρει με την PSV - ο Νούνιεθ Τζούνιορ είχε συμφωνήσει με τους μάνατζερ του Ρονάλντο για συμβόλαιο πέντε ετών. Όμως όταν συνεχίστηκαν οι διαπραγματεύσεις στο Μαϊάμι, οι Καταλανοί ζήτησαν διπλασιασμό της διάρκειας, δηλαδή δέκα χρόνια. Ο Μπρανκίνι αρνήθηκε, η Μπάρσα αντιπρότεινε μίνιμουμ οκτώ χρόνων με δικαίωμα ανανέωσης για δυο ακόμα και ο μάνατζερ για να το δεχτεί, ζήτησε να μειώνεται σταδιακά η ρήτρα αποδέσμευσης!

Ήταν τότε που ο πρόεδρος των "μπλαουγκράνα", ο οποίος ενημερωνόταν συνεχώς τηλεφωνικά από το γιο του σχετικά με την εξέλιξη των συζητήσεων, έδωσε εντολή στους εκπροσώπους του να ακυρώσουν τα πάντα και να επιστρέψουν στη Βαρκελώνη. Με τη διαφορά της ώρας, Νούνιεθ πατέρας και Νούνιεθ γιος μίλησαν τηλεφωνικά μέσα στη νύχτα τρεις φορές ακόμα, στις δυο, στις τέσσερις και στις έξι τα ξημερώματα. Τελικά ο Μπρανκίνι δέχτηκε τα οχτώ χρόνια (με δυνατότητα για δυο ακόμα) και η Μπαρτσελόνα δέχτηκε από τη μεριά της τη μείωση της ρήτρας αποδέσμευσης από τον πέμπτο χρόνο και μετά. Οι ετήσιες αποδοχές του παίκτη συμφωνήθηκαν στα 250 εκ. πεσέτες (1,5 εκ. ευρώ) για την πρώτη χρονιά και αναπροσαρμογή για κάθε σεζόν, με αύξηση 15%.

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΕΖΟΝ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΣΑ, Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥ

Στις 17 Αυγούστου ο Ρονάλντο προσγειώθηκε στη Βαρκελώνη και την επόμενη μέρα έκανε την πρώτη του προπόνηση στο "Καμπ Νόου". Στις 19 το πρωί πέρασε από τα γραφεία του συλλόγου και έβαλε την υπογραφή του στο καινούργιο, ολοκληρωμένο συμβόλαιο. Ήταν πλέον "μπλαουγκράνα" και με τη βούλα! Στις 25 του ίδιου μήνα έκανε το ντεμπούτο του σε επίσημο παιχνίδι, σκοράροντας δυο φορές, το πρώτο και το τελευταίο γκολ της ομάδας του στο τελικό 5-2 του πρώτου αγώνα για το ισπανικό Σούπερ Καπ εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης. Η "μηχανή" Ρονάλντο πήρε αμέσως μπροστά και ξεσήκωσε θύελλα ενθουσιασμού ανάμεσα στους φίλους της Μπαρτσελόνα που είχαν να ζήσουν ανάλογες στιγμές λατρείας για έναν παίκτη από την εποχή του Μαραντόνα.

Όμως το Σάββατο 12 Οκτωβρίου, ο Ρονάλντο "κέρδισε" τις καρδιές όλων των Ισπανών φιλάθλων και τον θαυμασμό της ποδοσφαιρικής υφηλίου. Ήταν η 7η αγωνιστική της Λίγκας και η Μπαρτσελόνα έπαιζε εκτός έδρας, αντιμετωπίζοντας στο "Multiusos de San Lázaro" την Κομποστέλα. Οι "μπλαουγκράνα" νίκησαν 1-5 και ο Ρονάλντο πέτυχε δυο γκολ. Το ένα από αυτά αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα από τα γκολ ποιήματα και συγχρόνως ορόσημα στην ιστορία της Πριμέρα Ντιβισιόν. Κλέβοντας τη μπάλα στο κέντρο του γηπέδου, απέφυγε σπρωξίματα, τραβήγματα, κλωτσιές και όποιον βρήκε μπροστά του, στέλνοντας στο τέλος της προσπάθειάς του τη μπάλα στα δίχτυα. Αξίζει να το δείτε για δυο λόγους, για το ίδιο το γκολ, αλλά και για την αντίδραση του Μπόμπι Ρόμπσον!

Η τρέλα για τον Ρονάλντο συνεχίστηκε σε ολόκληρη τη σεζόν. Πυροβόλησε όλες τις εστίες και στις τέσσερις διοργανώσεις που πήρε μέρος. Βγήκε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα με 34 γκολ σε 37 παιχνίδια, κέρδισε το Σούπερ Καπ, κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων με δικό του γκολ στον τελικό του Ρότερνταμ απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά και το κύπελλο Ισπανίας παρά το γεγονός ότι δεν αγωνίστηκε στον τελικό, αφού βρισκόταν στη Βολιβία για το Κόπα Αμέρικα. Το μόνο που του αντιστάθηκε ήταν το πρωτάθλημα που κατέληξε τελικά στη Ρεάλ του Φάμπιο Καπέλο. Όμως ποτέ ένας παίκτης δεν αγαπήθηκε τόσο πολύ, δεν πρόσφερε τόσα πολλά και δεν ξεσήκωσε τέτοιο ενθουσιασμό σε μόνο ένα χρόνο παρουσίας, όχι μόνο στις τάξεις της ομάδας του, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα.

Το "φαινόμενο" δεν υπήρξε φαινόμενο μόνο για το ταλέντο, την ποιότητα και τα γκολ του. Οι συνεχόμενοι - φρικτοί - τραυματισμοί του δεν τον λύγισαν. Στάθηκε απέναντί τους σα μαχητής, τους πολέμησε και τους νίκησε, προσφέροντας απλόχερα σε όλους τους θαυμαστές του, ποδόσφαιρο στο ανώτατο επίπεδο. Ο Ρονάλντο ως παίκτης υπήρξε μοναδικός σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Η Αϊντχόφεν, η Ίντερ, η Ρεάλ, η Μίλαν και η Κορίνθιανς, μαζί φυσικά με την Εθνική Βραζιλίας, είναι όλες περήφανες που τον είχαν στις τάξεις τους. Όμως επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι εκείνη η σεζόν του 1996/97, η μοναδική του στην Μπαρτσελόνα (αφού αμέσως μετά έφυγε για το Μιλάνο και την Ίντερ), υπήρξε η κορυφαία στην ποδοσφαιρική του πορεία και ο ίδιος, ο κορυφαίος στον κόσμο.

* Βίντεο: Τα γκολ του Ρονάλντο με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα (1996/97)

* Βίντεο: Γκολ του Ρονάλντο με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα (1996/97)