Μία διαχρονική αγάπη που περνάει από γενιές σε γενιές και ενώνει τα παρεϊστικα τραπέζια

Η επανένωση με έναν αδελφικό φίλο ύστερα από χρόνια απουσίας, δεν είναι ποτέ κάτι εύκολο. Όταν όμως υπάρχει η αφορμή ενός επικού αγώνα και η σωστή μπύρα στο τραπέζι (προφανώς, FIX), τότε όλα μπορούν να συμβούν.

Μία διαχρονική αγάπη που περνάει από γενιές σε γενιές και ενώνει τα παρεϊστικα τραπέζια

Ήμουν εκεί, στο ίδιο σπίτι, στον ίδιο καναπέ, έχοντας γεμίσει το τραπέζι με τις αγαπημένες μας FIX και περίμενα να χτυπήσει το κουδούνι. Στην τηλεόραση έπαιζε ήδη Μπαρτσελόνα - Λίβερπουλ και οι Άγγλοι είχαν ανοίξει το σκορ.

Το πρώτο γκολ κατάφερε να θολώσει για λίγο τις σκέψεις μου, πριν επιστρέψουν αρκετά δριμύτερες: Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να έχει τόσο άγχος, τόση προσμονή. Θα ερχόταν άραγε;

Θα χρησιμοποιήσω το κωδικό όνομα ‘Χάρης’ για να σου διηγηθώ όσα αξίζει να μάθεις για τον κολλητό μου. Την άνοιξη του `98, σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου την ώρα της γυμναστικής, είχα δεχτεί μια κλωτσιά, είχα πέσει κάτω, σπάζοντας σχεδόν τα γυαλιά μου. Ο Χάρης ήταν ο πρώτος που με βοήθησε να σηκωθώ.

Ο Χάρης μου δάνεισε τα δικά του γυαλιά για να πάω ως το σπίτι μου και να μην καταλήξω σε άλλη γειτονιά, σε άλλη πόλη/χώρα/κλπ.

Την επόμενη εβδομάδα, τον κάλεσα σπίτι για να δούμε τον τελικό του Champions League. Ζιντάν, Μιγιάτοβιτς, Ντελ Πιέρο, Ρομπέρτο Κάρλος, Ινζάγκι, όλοι οι παικταράδες που είχαμε αποθεώσει στη διάρκεια της χρονιάς, όλοι οι παικταράδες που κοπιάραμε με κωμικοτραγικά αποτελέσματα στην αυλή του σχολείου, ήταν εκεί.

Από εκείνη τη μέρα δε θυμάμαι πολλά, δε θυμάμαι ποιος κέρδισε τον αγώνα, αν πανηγύρισα ή αν έκλαψα. Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά μία εικόνα που έχει εντυπωθεί στο μυαλό μου από τις εφηβικές μου αναμνήσεις. Τον μπαμπά μου να έρχεται στην παρέα μας για πέντε λεπτά, να σχολιάζει τις ποδοσφαιρικές ικανότητες των παικτών και να απολαμβάνει μία παγωμένη FIX, τη μπύρα που ήταν πάντα στο ψυγείο μας, γιατί ήταν η αγαπημένη του. Μία αγάπη που πέρασε όχι μόνο σε εμένα, αλλά και στον Χάρη και σε όλους τους φίλους μου που, μέχρι και σήμερα, όποτε μαζευόμαστε θυμόμαστε αυτή τη χαρακτηριστική εικόνα.

Επιστροφή στο μέλλον, 12 χρόνια μετά, σε ένα μεγάλο τραπέζι κάπου στην Αθήνα, με μπύρες FIX να έχου περικυκλώσει μια ομάδα από τίμιους μεζέδες. Μια τελευταία έξοδος για τον Χάρη, πριν φύγει για τη Λήμνο, παραμεθόριο. Έχουμε προλάβει και οι δυο μας να μυηθούμε στην FIX από τους γονείς μας, στα οικογενειακά Κυριακάτικα τραπέζια, να γίνει η μπύρα που στο τέλος θα ξεπεράσει και αυτές τις συνάξεις και θα γίνει το ποτό που ορίζει τις ενήλικες στιγμές μας.

Από το τραπέζι έχουν περάσει γονείς, οι γυναίκες της τότε ζωής μας, φίλοι και περαστικοί, μόνο εγώ όμως ήξερα το μεγάλο μυστικό του Χάρη: Μυστικές, εντατικές πρόβες για να δώσει στο Εθνικό Θέατρο. Δεν θα ‘κληρονομούσε’ το συνεργείο αυτοκινήτων της οικογένειας, μετά το τέλος της θητείας του, όπως όλοι περίμεναν.

Σκοπιές, μελέτη θεατρολογίας, σκοπιές, και εξετάσεις στο Εθνικό θέατρο μερικούς μήνες μετά. Ο Χάρης είχε περάσει!

Το υπέροχο μαντάτο που άξιζε μπύρες FIX ήταν αυτό. Δεν είχε σημασία που οι γονείς του Χάρη δεν ήξεραν τι να πουν για όλα αυτά. Το μόνο που είχε σημασία είναι ότι από εκείνο το φθινοπωρινό βράδυ, έβλεπα στα μάτια του κολλητού μου μια διακριτική ευτυχία, αυτή που νιώθει κάθε άνθρωπος που ξεπερνάει με άνεση κάθε φορά, το ταβάνι των προσδοκιών του.

Το ταβάνι εκείνο έγραψε: Πρεμιέρες στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, συμμετοχές σε κινηματογράφο και τηλεόραση, μόνιμη εγκατάσταση στη Ρώμη, πρωταγωνιστικός ρόλος σε Ιταλική ταινία.

Τέσσερα χρόνια ακούγονται πολλά, σαν μια ολόκληρη ζωή, όταν οι φίλοι σου λείπουν μακριά. Όμως εκείνο το βράδυ, ο Χάρης ήταν και πάλι εκεί, στον ίδιο καναπέ, όπως και πριν περίπου είκοσι χρόνια.

Πιο ‘Ιταλός’ στην όψη και με τα γένια να γκριζάρουν από την κούραση των ταξιδιών Αθήνα-Ρώμη και κυρίως των απαιτήσεων των κινηματογραφικών γυρισμάτων. Από το τραπέζι δεν θα μπορούσε να λείπει η μόνη μπύρα που ταιριάζει μόνο σε τέτοιες επικές βραδιές, αυτή που θυμάσαι τη γεύση και το όνομα της όσα χρόνια κι αν περάσουν: FIX.

Το διαχρονικό τελικά, είναι πάντα επίκαιρο, όπως οι φιλίες που μας ακολουθούν σε κάθε επεισόδιο της ζωής μας. Αν έχεις χαθεί με τον κολλητό σου, πάρ`τον ένα τηλέφωνο. Τελικός Champions League πλησιάζει.

News 24/7

24MEDIA NETWORK