Ο Βόλος απελευθέρωσε τον Ελ Αραμπί

Ο Ολυμπιακός έπαιξε σπουδαία μπάλα ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί έκανε χατ-τρικ, όμως για να γίνουν όλα αυτά στο 'Γεώργιος Καραϊσκάκης' έβαλε το χέρι του και ο Βόλος. Ή μάλλον τα πόδια τους οι εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές του Άνχελ Λόπεθ.

Ο Γιουσούφ Ελ Αραμπί και ο Τιάγκο Σίλβα πανηγυρίζουν το τέταρτο γκολ, που έβαλε ο πρώτος και δημιούργησε ο δεύτερος
EUROKINISSI SPORTS

Σε ένα ματς που έληξε με ένα ευρύ 4-1 είναι δημοσιογραφικά άκυρο να αρχίζει κανείς από τον ηττημένο. Στην περίπτωση του Βόλου, ωστόσο, όχι. Γιατί αν ο Ολυμπιακός έπαιξε, εν τέλει, σπουδαία μπάλα ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο όπου έβαλε και τα τρία από τα τέσσερα γκολ (δηλαδή έδρασε ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί σε όλο του το μεγαλείο) το οφείλει και στην ποδοσφαιρική τιμιότητα των φιλοξενουμένων. Και δεν μιλάμε για την σπουδαία παραδοχή του Σωτήρη Νίνη ότι δεν υπήρχε πέναλτι στην πτώση του μέσα στην περιοχή των 'ερυθρολεύκων', όσο για τη συνολική εμφάνιση μιας ομάδας που μπήκε στο Γεώργιος Καραϊσκάκης με στόχο, πάνω απ' όλα, να παίξει ποδόσφαιρο.

Δεν το βλέπουμε συχνά κάτι τέτοιο. Συνήθως οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού οχυρώνονται πίσω από την μπάλα, έχουν κοντινές αποστάσεις στις γραμμές τους, μην αφήνοντας χώρους, δεν διστάζουν να παίξουν σκληρά (πολλές φορές περισσότερο από το κανονικό), να σταματήσουν το χρόνο, γενικά να περνάει ο χρόνος μακριά από την περιοχή τους. Έχουμε δει ομάδες να κλείνονται από την αρχή στα μετόπισθεν αδιαφορώντας για το αν θα περάσουν τη γραμμή της σέντρας. Η νοοτροπία του ελληνικού πρωταθλήματος, άλλωστε, συνοψίζεται στο δόγμα "αν δεν μπορείς να κερδίσεις, μη χάσεις".

Ο Βόλος δεν έκανε τίποτε απ' όλα αυτά. Αντιθέτως με το που ξεκίνησε ο αγώνας είδαμε μια ομάδα χωρίς κόμπλεξ να βγαίνει θαρραλέα για να πιέσει τον Ολυμπιακό ψηλά και τον Τάσο Δουβίκα να προκαλεί ημικρανίες στον Ουσεϊνού Μπα. Στην πρώτη τον χόρεψε με κίνηση πίβοτ μέσα στην περιοχή, σημαδεύοντας όμως το δοκάρι του Ζοζέ Σα και στη δεύτερη του πήρε την μπάλα και την ταυτότητα μαζί, για να κερδίσει το πέναλτι με το οποίο προηγήθηκε η ομάδα του. Φάσεις ατόφιου επιθετικού ταλέντου, από ένα παιδί 21 ετών που έχει βάλει, ήδη, 4 γκολ στην Super League Interwetten.

Ακόμη, όμως, και με το 0-1 υπέρ του, ο Βόλος δεν οπισθοχώρησε όπως ενδεχομένως πολλοί να περίμεναν. Ακολούθησε, όσο μπορούσε, το δικό του στιλ, με τον προπονητή του Άνχελ Λόπεθ να συμπεριφέρεται σα να κοουτσάρει ομάδα μπάσκετ, φωνάζοντας διαρκώς, κουνώντας τα χέρια του, μόνο τάιμ-άουτ δεν ζήτησε!

Δεν άλλαξε τρόπο ούτε όταν του τραυματίστηκε ο Ζαν Μπαριέντος, γιατί ο Νίνης που μπήκε στη θέση του ήταν... καλύτερος, θυμίζοντας πολλές φορές πόσο είχε εκστασιαστεί ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο πριν 14 χρόνια όταν είχε τον πρωτοείδαμε σε ηλικία 16 ετών να παίζει στη μεγάλη κατηγορία. Κι έτσι ο Βόλος που έχανε ευκαιρίες, απειλούσε επί της ουσίας, ανάγκασε τον Ολυμπιακό να φουλάρει τη μηχανή του, να διορθώσει τις ανορθογραφίες του, με τον Πέδρο Μαρτίνς αμείλικτο για το ποιος μπορεί και πρέπει να παίζει στην ενδεκάδα.

Ο Πορτογάλος κόουτς είδε νωρίς τον Μοχάμεντ Ντρέγκερ να παθαίνει τράβηγμα και να μένει (πάλι) χωρίς κλασικό δεξί μπακ. Η προσθήκη του Λάζαρ Ραντζέλοβιτς, έφερε στην άμυνα τον Μάριο Βρουσάι, σε ένα δίδυμο με ξεχωριστό ενδιαφέρον, ταχύτητα, αλληλοκάλυψη και νιάτα. Το πρόβλημα παρέμενε από αριστερά όπου ο Ρούμπεν Βινάγκρε πέταξε την ευκαιρία του στα σκουπίδια. Στο ημίχρονο είχε γίνει αλλαγή, με τον βετεράνο Χοσέ Χολέμπας να προσέχει πολύ περισσότερο το αριστερό άκρο (και να ανεβαίνει σωστά από την πλευρά) όπως αλλαγή έγινε και ο Μπα λίγο αργότερα, δίνοντας τη θέση του στον Πάπε Αμπου Σισέ. Ο Μαρτίνς δεν χωρατεύει. Κι η θέση του βασικού στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, από μόνη της, δεν είναι αστείο.

Γενικά ο προπονητής του Ολυμπιακού έπαιξε και αυτός μπάλα το Σάββατο. Ξέροντας ότι η ομάδα του ήταν κουρασμένη και από το ματς της Τετάρτης στη Μασσαλία, όπου κατατέθηκε πολύς κόπος και ιδρώτας χωρίς αποτέλεσμα, φρόντισε να την φρεσκάρει στην αρχή, να την 'διορθώσει' στη συνέχεια και στο τέλος να δώσει τα έξτρα που φαινόταν ότι έχανε, λόγω της κούρασης του Ανδρέα Μπουχαλάκη στη μεσαία γραμμή και του Κώστα Φορτούνη στο ρόλο του οργανωτή.

Ο Πέπε και κυρίως ο Τιάγκο Σίλβα που μπήκαν ήταν εξαιρετικοί. Για τον δεύτερο θα χρειαστεί, προφανώς, μεγαλύτερο δείγμα, αλλά δυο-τρεις κινήσεις του στο γήπεδο και η ασίστ στο τέταρτο γκολ, φανέρωσαν έναν τεχνίτη που μπορεί να δώσει πράγματα στον πρωταθλητή.

Η βουτιά του Μασούρα

Υπάρχουν δυο παίκτες στον Ολυμπιακό που τ' ακούνε ό,τι κι αν γίνει. Ο ένας είναι ο Μπουχαλάκης, που έγινε μέχρι και πρωτοσέλιδο. Την περασμένη εβδομάδα με τα δυο γκολ που σημείωσε στο 'Κλεάνθης Βικελίδης' εναντίον του Άρη, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έδωσε μια απάντηση. Σιγά! Στο επόμενο λάθος του, θα αρχίσει πάλι η γνωστή μουρμούρα, η οποία ελέω έλλειψης κόσμου στην εξέδρα, μεταφέρεται στα social media με εξυπνακισμούς.

Ο δεύτερος είναι ο Γιώργος Μασούρας. Κι αυτός μπαίνει στο μάτι του κυκλώνα. Δεν πρόλαβε να χάσει το γκολ (που μάλλον δεν θα μετρούσε γιατί ήταν οφ-σάιντ) από ένα υπέροχο συνδυασμό στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου κι είχε ξεκινήσει μια ομοβροντία γκρίνιας. Εν μέρει λογική, γιατί όταν η ομάδα του δεν σκοράρει του οπαδού του φταίνε όλα. Ο Μασούρας πράγματι μπορεί να χάσει τα λεγόμενα σίγουρα γκολ, αν και τέτοιος όρος στο ποδόσφαιρο με βάση την στατιστική καταρρίπτεται. Ποιος όμως δεν βλέπει ότι τακτικά είναι άψογος, καλύπτει τη θέση του με ιδανικό τρόπο, πατάει περιοχή και εκτός των άλλων δημιουργεί κιόλας.

Στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού. Δυο φορές που μπήκε από αριστερά, πάσαρε σωστά προς το ύψος του πέναλτι, με τον Φορτούνη τη δεύτερη φορά να μην προλαβαίνει το σουτ, ήταν ο πιο δραστήριος και στο τέλος έκανε μια θεαματική βουτιά για να προλάβει την ωραία μπαλιά του Μπουχαλάκη και με μια κεφαλιά που του στοίχισε και ένα σχίσιμο στο φρύδι να σκοράρει.

Η προσφορά του πολύ σημαντική, ακόμη κι αν στο ξεκίνημα της επανάληψης αστόχησε από απόσταση τριών μέτρων και με τον τερματοφύλακα σχεδόν εξουδετερωμένο. Είχε ισοφαρίσει στην κατάλληλη στιγμή (στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους) ώστε ο Ολυμπιακός να μην πάει στα αποδυτήρια πίσω στο σκορ.

Και η απελευθέρωση του σκόρερ

Τα υπόλοιπα ανέλαβε να τα διεκπεραιώσει με το γνωστό σεντερφορίστικο τρόπο του, ο Ελ Αραμπί. Ο Μαροκινός που είχε να σκοράρει σχεδόν ενάμιση μήνα (αλλά πέρασε και την περιπέτεια του κορονοϊού, μη το ξεχνάμε αυτό) βρήκε πρόσφορο έδαφος σε ένα παιχνίδι, που και ελέω Βόλου έγινε άνω-κάτω.

Όταν ο αντίπαλος ανοίγεται, ο φορ του Ολυμπιακού γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνος γιατί σπάει υπέροχα την μπάλα, η οποία αν πάει στα πόδια, ας πούμε, του Φορτούνη γίνονται 'ομορφιές' όπως αυτή του τρίτου γκολ.

Ο αρχισκόρερ του Ολυμπιακού με το που έβαλε το πρώτο, έμοιαζε να απελευθερώνεται πλήρως. Του έφυγε το άγχος, τα πόδια του ελάφρυναν και τα χτυπήματα στην μπάλα έγιναν πιο αριστοτεχνικά. Λογικό. Ο σέντερ-φορ τρέφεται από τα γκολ, όσα περισσότερα βάζει, τόσο καλύτερα παίζει. Δεν χρειάζεται να γράφουμε διαρκώς πόσο τεράστια μεταγραφή αποδείχθηκε ο Ελ Αραμπί. Το αποδεικνύει αυτός μέσα στο γήπεδο όταν χρειάζεται, είτε με τα πόδια, είτε με το κεφάλι.

Η ενεργοποίηση του στο σκοράρισμα ήρθε την κατάλληλη στιγμή, γιατί όταν ο Μαροκινός δεν έχει ρέντα, ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται να σκοράρει. Γενικά, όμως, η παρουσία του Ελ Αραμπί αλλάζει το παιχνίδι των πρωταθλητών. Ακόμη κι όταν δεν βάζει γκολ, ο αντίπαλος νιώθει τη δύναμή του. Και αυτό ελπίζει το κάνει όσο μπορεί καλύτερα την Τρίτη στο καθοριστικό παιχνίδι με την Πόρτο...

Το πρόβλημα είναι ότι αυτή την στιγμή, λόγω του προβλήματος με τον Αχμέτ Χασάν, ο Ολυμπιακός δεν έχει δεύτερο φορ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς ο Αιγύπτιος θα επιστρέψει θεωρητικά τον Ιανουάριο, χωρίς όμως αυτό να είναι σίγουρο, καθώς οι επιπλοκές του κορονοϊού δεν είναι εύκολη υπόθεση, ακόμη και για ένα αθλητή, καλά γυμνασμένο και οχυρωμένο από άσκηση και διατροφή.

Ο Μαρτίνς το ξέρει. Και ο Ούγκο Κάιπερς που έπαιξε λίγο με τον Άρη, επίσης.


News 24/7

24MEDIA NETWORK