Ο Λάζλο Μπόλονι να ζητήσει τον σκύλο του Φερνάντο Σάντος

Quem tem medo compra um cão. Του Φερνάντο Σάντος η signature phrase. Ένα αναλλοίωτο μότο προπονητικής πορείας που ακούγεται τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Ο Λάζλο Μπόλονι δεν έχει ανάγκη από μετάφραση. Τα σχεδόν δύο χρόνια του στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας (2001-03), χρόνια ανάδειξης ποδοσφαιριστών όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο, και η ευχέρειά του στις γλώσσες πέραν των μητρικών (ρουμάνικα, ουγγρικά) θα του επέτρεπαν να αποκωδικοποιήσει πλήρως το νόημα της λατρεμένης απάντησης του Πορτογάλου συναδέλφου του. Όποιος φοβάται να πάρει σκύλο. Ο Σάντος ενεργοποιεί κατά κόρον την προτροπή αυτή, γιατί τον ίδιο δεν τον απασχολεί. Αφενός έχει σκυλιά. Αφετέρου δεν φοβήθηκε ποτέ του. Σε αντίθεση με τον προπονητή του Παναθηναϊκού στο καίριας σημασίας, βαθμολογικής και ψυχολογικής, (χαμένο) παιχνίδι με τον Άρη.

Τα πράγματα καλά δεν του πήγαν του Μπόλονι. Ήξερε από την αρχή της εβδομάδας ότι δεν υπολογίζει στον τιμωρημένος Πούγγουρα, έμαθε στην πορεία πως ούτε οι Σένκεφελντ και Χατζηγιοβάνης είναι διαθέσιμοι εξαιτίας τραυματισμών κι έχασε τον Μαουρίτσιο με αποβολή στο 52'. Περίπλοκη αν μη τι άλλο η κατάσταση που προέκυψε πριν και κατά τη διάρκεια του απαιτητικού αγώνα, διότι είχε ήδη 'θυσιάσει' τον Νιάς για να καλύψει το κενό στο κέντρο της άμυνας δίπλα στον Βέλεθ και εκ των υστέρων έχασε έναν ανεκτίμητο ποδοσφαιριστή από τον ίδιο χώρο.

Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο όμως. Διότι ο (εκάστοτε) προπονητής βρίσκεται εκεί για να προσφέρει πολύτιμες λύσεις στα όποια προβλήματα γεννηθούν. Να διαβάζει τις συνθήκες, να προβλέπει τι θα συμβεί, να δρα αποφασιστικά όταν κληθεί. Η δουλειά του δεν περιορίζεται στην ανάγνωση μιας αναμέτρησης πριν από τη σέντρα. Ο Άκης Μάντζιος το έπαιξε έξυπνα, ρίσκαρε όσο έπρεπε, ευνοήθηκε και δικαιώθηκε. Το +8 από την πέμπτη θέση προσφέρει στην ομάδα της Θεσσαλονίκης μια ιδανική διαφορά πριν από τα τελευταία 6 ματς της σεζόν.

Ο φόβος δεν φυλάει τον Μπόλονι

Απέναντι στις επιλογές του Έλληνα κόουτς, ο 68χρονος Ρουμάνος ενήργησε φοβισμένα και μετέδωσε σε όλη την ομάδα του την αμφιβολία που τον είχε πλημμυρίσει αφότου ο Μαουρίτσιο αργούσε να σηκωθεί από το χορτάρι, έχοντας καταλάβει ότι δεν πρόκειται να τελειώσει το ματς μετά τη δεύτερη κίτρινη (η πρώτη για διαμαρτυρία στη φάση του πέναλτι). Δεν εκτίμησε (ο Μπόλονι) στο ελάχιστο τη συγκυρία που δημιουργήθηκε, πόνταρε και αφέθηκε εντελώς αναίτια στο εύθραυστο 1-0 του 'τριφυλλιού' από την κεφαλιά του Σανκαρέ στο 31' συνδυαστικά με το χαμένο πέναλτι του Μάνου στο 45', και διαρκώς εγκλωβισμένος σε μια αμετάβλητη οπισθοδρομική προσέγγιση αναχαίτισης του αντιπάλου εγκατέλειψε αβοήθητους τους δέκα ποδοσφαιριστές που είχαν ξεμείνει στον αγωνιστικό χώρο μετά την απώλεια του Βραζιλιάνου χαφ.

Η κίνησή του να φέρει παίκτη από τον πάγκο για να κρύψει την αριθμητική ανισορροπία στον άξονα ήταν αναμφίβολα επιτακτική. Μόνο που απόφασή του πριν από τη συμπλήρωση μιας ώρας για το 'ποιοι και το πώς' έμελλε να κρίνει την έκβαση του αγώνα. Έτρεμε πολύ ο Μπόλονι κι αυτό αποσυντόνισε παντελώς την όλη προσπάθεια. Σχεδόν την τορπίλισε και τη βούλιαξε. Αντί να ενισχύσει το κέντρο του, τη στιγμή που ο αντίπαλός του έφερνε στο γήπεδο τον Ματίγια, αυτός προτίμησε να χρησιμοποιήσει τον Σάντσες (του χαμηλού ποσοστού στις πάσες) σε θέση δεξιού χαφ και να οπισθοχωρήσει κάμποσα μέτρα τον Σανκαρέ. Για να 'ναι αυτός το στήριγμα του Αλεξανδρόπουλου, αλλά σ' ένα χώρο που ήταν αδύνατο να προσφέρει τη σιγουριά και την ασφάλεια που είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός.

Σανκαρέ ακούνητος

Ο έμπειρος Σενεγαλέζος είχε όντως στο ενεργητικό του το γκολ και την πάγια απειλή που δίνει πατώντας περιοχή ως κρυφός φορ. Δεν θα έπρεπε να παραγνωριστεί ότι την ίδια στιγμή είχε να αγωνιστεί από τις 6 Μαρτίου, προερχόταν από μακρά απουσία εξαιτίας της επέμβασης στο γόνατο (αρθροσκόπηση) και η φυσική κατάστασή του δεν δικαιολογούσε τη μετατόπισή του σ' έναν ρόλο που απαιτούσε τρεξίματα, δύναμη και ανάσες έτσι ώστε η άμυνα και ο Διούδης να μην δεχθούν ασφυκτική πίεση.

Ως το 80' που αντικαταστάθηκε είχε εκτεθεί αμέτρητες φορές. Πότε κυνηγώντας μπάλα και αντιπάλους, πότε παρακολουθώντας αμέτοχος τις φάσεις να εκτυλίσσονται μπροστά του. Δίχως να προσφέρει είτε στην αναχαίτιση είτε στην κατοχή είτε στην κυκλοφορία. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς πιο προσεκτικά το πώς (δεν) κινείται ιδίως στη φάση του δεύτερου γκολ του Άρη και θα καταλάβει πολλά. Είναι αμέτοχος, δεν πιέζει, δεν ακολουθεί τη φάση, δεν εμπλέκεται πουθενά.

Αναπόφευκτα είχε εκθέσει τον Μπόλονι για τη στρατηγική επιλογή του. Από τη μία ο Ρουμάνος αποδυνάμωσε την ούτως ή άλλως ευάλωτη αμυντική γραμμή των 'πρασίνων' κι από την άλλη στέρησε ακόμη κι εκείνη την ελάχιστη δημιουργικότητα του πρώτου μισού.

Όντως ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν είχε έστω έναν νεαρό στόπερ για να μεταθέσει τον Νιάς στα χαφ, αποκλείοντας από την 20μελή αποστολή τον Καραγιάννη. Είχε όμως Χατζηθεοδωρίδη (που έχει ξαναπαίξει εσωτερικά), είχε και Μπουζούκη (ως δευτερεύουσα επιλογή για το 8). Είχε μαζί του παιδιά που τουλάχιστον θα έτρεχαν ομολογουμένως περισσότερο. Ο Σανκαρέ παρέπαιε σε αυτήν του την αποστολή και ο Μπόλονι ούτε καν μάζεψε το λάθος του μετά το σοκαριστικό 1-2 σε διάστημα τριών λεπτών.

Ισόποσα σοκαριστική ήταν η αδυναμία του Παναθηναϊκού να ολοκληρώσει μία (για δείγμα) επίθεσή του στο δεύτερο μισό, μένοντας στις δύο του πρώτου 45λεπτου, και να συμβιβαστεί με μια ήττα που του αφαίρεσε ό,τι του είχε δώσει το 3-0 επί του ΠΑΟΚ πριν από δύο εβδομάδες. Ο Μπόλονι βλέπει σταθερά το αρχικό σχέδιό του ν' αποδίδει, αλλά όταν προκύψει η πρώτη αναποδιά να γκρεμίζεται σαν χάρτινος πύργος στα 3/4 ματς των πλέι οφ. Καθώς αρνείται να κοιτάξει τον φόβο του κατάματα. Τον φόβο ότι δεν έχει ή δεν θέλει να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό από τη μία φάση - ένα γκολ. Αν δεν εμπιστεύεται τους παίκτες του, ούτε οι ίδιοι θα το κάνουν ποτέ. Διαφορετικά, ας δανειστεί το σκυλί του Φερνάντο Σάντος.