Ο ΠΑΟΚ πρέπει να διώξει τους κερδοσκόπους

Τι πιο εύκολο για έναν οργανισμό που έχει μάθει στα εξιλαστήρια θύματα, να χρεωθεί την ήττα και τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας ο Αμπέλ Φερέιρα; Έκανε λάθη; Έκανε. Και επειδή έκανε, έδωσε άλλοθι στον σύλλογο να κρύψει τα πραγματικά προβλήματα κάτω από το χαλί. Γιατί έτσι ακριβώς έχει μάθει να λειτουργεί στην πορεία πρωταθλητισμού που θέλει να κάνει.

Το οξύμωρο είναι ότι ο ένας, ο Ολυμπιακός, έμαθε από τα λάθη του κι έχτισε πάνω σε αυτά για να προοδεύσει. Υπό άλλες συνθήκες, όταν ένας προπονητής στον Ολυμπιακό μένει άτιτλος, βλέπει την πόρτα εξόδου. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο Πέδρο Μαρτίνς ίσως να ήταν πίσω στη χώρα του. Ο Ολυμπιακός, ο οποίος έμεινε για δύο χρόνια χωρίς κανέναν από τους εγχώριους τίτλους, αποφάσισε να δημιουργήσει την ομάδα που έβλεπε ότι υπήρχαν οι προϋποθέσεις. Και αυτές τις προϋποθέσεις -και προσδοκίες- τις δημιουργούσε πρωτίστως ο προπονητής και έπειτα οι ποδοσφαιριστές.

Στον ΠΑΟΚ, το περσινό νταμπλ, που ήρθε με τον εμφατικό τρόπο του αήττητου, ήταν η κάψα της επιβεβαίωσης. Και ουδείς φρόντισε να χτίσει πάνω σε αυτήν. Ο Δικέφαλος έμπαινε από καλύτερη αφετηρία στον εφετινό 'μαραθώνιο', είχε το μομέντουμ, αλλά στο τέλος αυτού τερματίζει καταϊδρωμένος και εκτός μεταλλίων. Η ίδια ομάδα που μέχρι πριν από λίγους μήνες ήταν ο αντίστοιχος εφετινός Ολυμπιακός και δεν έχανε από κανέναν, τώρα είναι ένα συνονθύλευμα παικτών δίχως ψυχολογία, δίχως κίνητρο και δίχως τον άνθρωπο στην άκρη του πάγκου που θα τους 'ταρακουνήσει'.

Εκτός πρωταθλήματος, εκτός κυπέλλου, παλεύει για τη 2η θέση που ενδεχόμενη απώλεια θα είναι το τελειωτικό χτύπημα και φτου κι απ' την αρχή. Τώρα πια το μπαλάκι, τι μπαλάκι δηλαδή, 'καυτή πατάτα' είναι, περνάει ξανά στη διοίκηση που για έναν χρόνο είχε βρει την... ησυχία της. Τώρα ξανά χτίσιμο, ξανά μία λευκή κόλλα χαρτί για τον ΠΑΟΚ του πρωταθλητισμού. Όχι την ομάδα που θα επιστρέψει στους τίτλους, αλλά την ομάδα που θα μάθει να το κάνει με διάρκεια.

Κάθε φορά που οι τεχνικοί διευθυντές και οι προπονητές είναι αναλώσιμοι, για να κρύβουν οι διοικούντες τη δική τους αδυναμία, ο ΠΑΟΚ θα είναι ένας οργανισμός που θα ζει με την εσωστρέφεια. Και η εσωστρέφεια είναι σαν τον οπαδό. Θέλει 'αίμα' για να ζήσει. Μοιάζει απίστευτο πώς μία ομάδα που μέχρι πριν από λίγους μήνες ήταν πρωταθλήτρια και αήττητη, να χάνει με κάθε δυνατό και αδύνατο τρόπο από τον βασικό εφετινό ανταγωνιστή, τον Ολυμπιακό. Είναι μία κούρσα που παλεύεις να τερματίσεις πρώτος και ο αντίπαλος κάνει ένα σπριντ στα τελευταία μέτρα και σου παίρνει την μπουκιά από το στόμα.

Αυτόν ακριβώς τον ΠΑΟΚ είδαμε το βράδυ της Τετάρτης στο 'Γεώργιος Καραϊσκάκης'. Ένα υποφερτό -και τακτικό- 1ο ημίχρονο, χωρίς να απειληθεί, πλην της φάσης του Γιώργου Μασούρα, από τον Ολυμπιακό και ένα 2ο που δεν είχε απαντήσεις στα προβλήματα που έβαλε ο Μαρτίνς. Μία κίνηση του προπονητή του Ολυμπιακού, αυτήν της εισόδου του Κώστα Φορτούνη, άλλαξε τον ρου του αγώνα και την ψυχολογία της ομάδας.

Στην αντίπερα όχθη, την ώρα που ο αντίπαλος έχει ένα σύνολο χαρακτήρων για τα δύσκολα, αναζητάς τον πρωταγωνιστή που θα πάρει το παιχνίδι πάνω του. Τον game changer. Μία μετριότητα από όλους, ένα "θέλω, αλλά δεν μπορώ", μία 'υπεκφυγή' στην αντιμετώπιση των δεδομένων που φέρνει ένα παιχνίδι στη διάρκειά του.

Σε τελική ανάλυση, αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα του ΠΑΟΚ. Η απουσία χαρακτήρων. Όταν, λοιπόν, ο Ιβάν Σαββίδης κι οι συνεργάτες του αρχίσουν το 'χτίσιμο' του 'νέου ΠΑΟΚ', ας φροντίσουν πρώτα να βάλουν ποδοσφαιριστές σαν τον Χρήστο Τζόλη για 'βάσεις'. Με ποδοσφαιρικό θράσσος και περίσσια ποδοσφαιρική δίψα. Όλοι οι υπόλοιποι, που μοιάζουν με κερδοσκόπους παρά με ποδοσφαιριστές μίας πρωταθληματικής ομάδας, μπορούν να γεμίσουν αλλού τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Έχουν τη διάθεση οι επικεφαλής να προοδεύσουν οι ίδιοι, για να προοδεύσει και ο ΠΑΟΚ;