Ο Πογιάτος πήρε με τη μία όσα άξιζε αλλά δεν πήρε ποτέ ο Δώνης

Για τη σχέση του Γιώργου Δώνη, το διαζύγιο του με τον Παναθηναϊκό, τις επαφές που (δεν) είχε με τον Γιάννη Αλαφούζο, έχουν γραφτεί πολλά. Ακόμα περισσότερα είπε ο ίδιος προσφάτως, σε μια απολογιστική συνέντευξη κατά τη διάρκεια της οποίας, εκστόμισε αλήθειες οι οποίες δεν διαψεύδονται ούτε από τη σημερινή πραγματικότητα. Η οποία τι μας λέει; Ότι το προ δύο ετών πρότζεκτ, που με την παρουσία του Δώνη εμπνεύστηκε, έφερε μεν αξιοπρέπεια και συσπείρωση, αλλά επί της ουσίας απεμπολήθηκε στα μισά του δρόμου.

Από σήμερα, ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟ έχει έναν άλλον προπονητή, διαφορετικής τακτικής προσέγγισης από όλα όσα έχουμε διαβάσει για εκείνον και ακούσει σε παλαιότερες συνεντεύξεις του, ο οποίος στα 46 χρόνια του αναλαμβάνει να καθοδηγήσει ως head coach μια ομάδα που ανήκει σε επαγγελματικό πρωτάθλημα, για πρώτη φορά στην καριέρα του. Ας συνυπολογίσουμε επίσης, ότι η αφετηρία αυτής της προσπάθειας, θα καταγραφεί σε μια άλλη χώρα, σε ένα άγνωστο σε εκείνον περιβάλλον.

Όσο κι αν συνηθίζεται να λέμε ότι η γλώσσα του ποδοσφαίρου και το άρωμα της μπάλας είναι παντού τα ίδια, η μετάβαση της καθημερινότητας από μία πολύ συνηθισμένη κατάσταση σε μία εντελώς ξένη, δεν είναι μια απλή ιστορία για οποιονδήποτε επαγγελματία. Ο Πογιάτος βρίσκεται στην Ελλάδα για να δοκιμάσει κάτι που δεν έχει κάνει ξανά, σε έναν κόσμο που είναι εντελώς καινούργιος για εκείνον. Η προσαρμογή στα νέα δεδομένα και η ευελιξία στον τρόπο διαχείρισης της νέας κατάστασης, θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο να βρει γρήγορα μια ισορροπία και όχι να 'κολυμπάει' ακόμα σε φάση αναζήτησής της, όταν θα έρθουν οι πρώτες αναποδιές. Διότι είναι δεδομένο ότι θα έρθουν!

Μαζί με τον ερχομό του Ισπανού κόουτς, συντελείται επανενεργοποίηση του Γιάννη Αλαφούζου. Η φάση έχει αλλάξει κατά πολύ. Ο μεγαλομέτοχος θέλει να είναι πλέον παρών και το δείχνει με πράξεις καθώς παρουσιάζεται στους αγώνες, είναι ασφαλώς και ευνοϊκή για να συμβαίνει ξανά αυτό, η συγκυρία των κεκλεισμένων των θυρών παιχνιδιών. Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ σκέφτηκε έξυπνα και παγίωσε τη μονιμότητα της παρουσίας του στα ματς του Παναθηναϊκού, προλαβαίνοντας τις όποιες αντιδράσεις προς το πρόσωπό του. Δεν ήταν παρόντες όσοι θα είχαν ενστάσεις γι αυτό.

Παράλληλα, η εκ νέου ενασχόλησή του με περισσότερη ζέση για την ομάδα και τους στόχους της, πραγματοποιείται με ξεκάθαρη αλλαγή μοντέλου, η (υπο)στήριξη του οποίου προβλέπει σημαντική αύξηση του μπάτζετ. Ο Αλαφούζος προσφέρει σε έναν τεχνικό διευθυντή που γνωρίζει μόλις μερικούς μήνες και σε έναν προπονητή εντελώς άγνωστο και καθόλου δοκιμασμένο, όλα όσα δεν κατάφερε ποτέ να εξασφαλίσει ο Γιώργος Δώνης σε διάστημα δύο ετών: περισσότερα χρήματα, ποδοσφαιριστές πολύ πιο αναγνωρισμένους και ποιοτικούς, ελευθερία αποφάσεων. Αν μη τι άλλο, παίρνει ακόμα ένα ρίσκο, με αρκετά βέβαια πιο λελογισμένες κινήσεις συγκριτικά με άλλες αμφιλεγόμενες επιλογές του, όπως για παράδειγμα την περίοδο που άφησε τον Αντρέα Στραματσόνι να «οργιάσει».

Η γεύση που μένει από τη διετία του Δώνη, είναι πικρή. Η ομάδα είχε μεν αξιοπρέπεια, αλλά κανένα κέρδος, διότι όσα ο απερχόμενος κόουτς προσπάθησε να «χτίσει», γκρεμίστηκαν μονομιάς. Ο βασικός κορμός έχασε σημαντικά γρανάζια του, ενώ ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές (Μαυρούδης, Βαγιαννίδης, Αποστολάκης) χάθηκαν λόγω μη έγκαιρης δράσης ή επειδή θυσιάστηκαν στο βωμό του νέου ξενόφερτου πλάνου το οποίο θέτει σε εφαρμογή ο Τσάβι Ρόκα. Στο γήπεδο θα φανεί αν όλη αυτή η μεταστροφή θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να παραμείνει αξιοπρεπής και ανταγωνιστικός, ειδικά απέναντι στις μεγάλες ομάδες, όπως τουλάχιστον ήταν επί των ημερών του Δώνη.