Η ΑΕΚ δεν έχει τον χρόνο ν' αποτύχει δεύτερη φορά
Η απόσταση που χώρισε την ΑΕΚ από το διπλό ως την πιθανή γκέλα στο Αγρίνιο ήταν εξαιρετικά μικρή, τη διατήρησε η απόκρουση πέναλτι του Τσιντώτα, και το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς θα βελτιωθεί ως την Πέμπτη για να μην χρεωθεί τόσο νωρίς άλλη μια εφετινή αποτυχία.
Το μεγαλύτερο ερώτημα που απάντησε η ΑΕΚ στο Αγρίνιο δεν είναι η νίκη απέναντι στην πίεση που της έβγαλε ο Παναιτωλικός ούτε η διόρθωση του λάθους του Καρέρα με τον Μάνταλο. Το μεγαλύτερο ερώτημα -και δεν απαντήθηκε- είναι τι θα γινόταν αν ο Τσιντώτας δεν έβγαζε το πέναλτι των γηπεδούχων.
Δεύτερο σερί ματς, δεύτερο πέναλτι που πιάνει ο αντί-Μπάρκας, αυτή τη φορά συνοδεύτηκε με θετικό αποτέλεσμα σε αντίθεση με τον τελικό κυπέλλου το περασμένο Σάββατο. Κι εδώ ακριβώς είναι το ερώτημα συγκριτικά με την αντίδραση της ΑΕΚ. Αν γινόταν το 1-1 θα μπορούσε η Ένωση να βγάλει εκ νέου άσο από το μανίκι όπως έγινε με την είσοδο του Μάνταλου;
Με τα 'αν' βέβαια, θα πει κάποιος, δεν προχωράς και 'αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι' που λέγαμε πιτσιρικάδες, αλλά στην υπό 'κατασκευή' ΑΕΚ με δεδομένες τις καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση του ρόστερ και με -επίσης- δεδομένα κενά, όπως αυτό του στόπερ, τα 'αν' είναι τα 'what if' που πρέπει να μάθει για να μην πάθει.
Η ΑΕΚ στο Αγρίνιο έκανε το αυτονόητο για ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό και μπαίνει στη νέα σεζόν. Μετά την απώλεια του κυπέλλου και την κριτική που ασκήθηκε για την 'απουσία' των 'βαριών χαρτιών' από το Βόλο, η Ένωση αναζητούσε αντίδραση. Και τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν έχει σημασία το 'πώς', αλλά το αποτέλεσμα. Γιατί αν πάμε στο 'πώς' τότε θα πρέπει να σταθούμε την αψυχολόγητη επιλογή του Καρέρα να αφήσει τον Πέτρο Μάνταλο εκτός αρχικής ενδεκάδας, την επιλογή να παίξει με Ανσαριφάρντ και Ολιβέρα μπροστά, δίνοντας μεν στην ΑΕΚ ύψος, αλλά όχι πλάτος και απειλή στην επίθεση και στο ρόλο που έδωσε ο Ιταλός προπονητής στον Βασιλαντωνόπουλο, ο οποίος φορτώθηκε με περισσότερες ευθύνες από αυτές που του αναλογούν χωρίς να είναι και ούτε να δηλώνει 'Μάνταλος'.
Η ΑΕΚ δημιούργησε στο Αγρίνιο περισσότερες δυσκολίες από αυτές που είχε να αντιμετωπίσει και παρά το γεγονός ότι η νίκη κρίνεται ως αυτονόητη, αυτή ήρθε γεννώντας ήρωες και καταστάσεις. Τσιντώτας, Μάνταλος, Λιβάγια. Όχι, όμως, ο Καρέρα.
Ο χρόνος δεν είναι υπέρ της ΑΕΚ. Προχωρά μεν στις μεταγραφικές κινήσεις, προσθέτει ποιότητα στη μεσαία γραμμή (ως τέτοια λογίζεται η προσθήκη του Σακχόφ), αλλά οι αγωνιστικές υποχρεώσεις είναι μπροστά και 'τρέχουν' και δεν δίνουν τη δυνατότητα για ήρεμο χτίσιμο. Γνωστό πρόβλημα, ελέω κορονοϊού, το αντιμετωπίζουν όλες οι ομάδες. Η ΑΕΚ μετρά ήδη μία αποτυχία, η οποία ανήκει στην περσινή σεζόν, αλλά με τα... παλαβά της πανδημίας και της ΕΠΟ ήρθε στην αρχή της τρέχουσας. Δεν χωράει άλλη (βλέπε Ευρώπη) όχι μόνο λόγω του πλήγματος, αλλά και της ηρεμίας που χρειάζεται τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Η ΑΕΚ γενικώς έχει 'βγάλει τα μάτια της'. Όχι μόνο στο Αγρίνιο. Εκεί δεν το πλήρωσε, το ίδιο ευελπιστεί και για τη συνέχεια.
