Ο Πογιάτος μιλάει και κοουτσάρει όπως ο Στραματσόνι

Από ένα καλό ημίχρονο σε δύο αγώνες, από ένα πεταμένο ημίχρονο επίσης σε δύο αγώνες, σύνολο μόλις ένας βαθμός έως τώρα για τον Παναθηναϊκό, που ψάχνει και ψάχνεται. Ο Ντάνι Πογιάτος εξακολουθεί να φαίνεται ανήμπορος να διαχειριστεί το ρόστερ του Παναθηναϊκού, βάζοντας δύσκολα στον εαυτό του, την ώρα που ούτε χρόνο έχουν οι 'πράσινοι', αλλά ούτε την πολυτέλεια να πετούν βαθμούς δεξιά και αριστερά, μέχρι να βρουν την αγωνιστική ταυτότητά τους.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός δεν είναι άγνωστο για πολλές ομάδες της Super League Interwetten. Δείτε τον ΠΑΟΚ, δείτε την ΑΕΚ, δείτε ακόμα και τον Ολυμπιακό. Τη διαφορά, όμως, την κάνει η... ψαλίδα. Ο Ολυμπιακός έχει το know-how να παίρνει τις νίκες, ακόμα κι αν στη διάρκεια του αγώνα παρουσιάζονται περισσότερα προβλήματα από λύσεις. Η ΑΕΚ μετράει ήδη δύο σερί νίκες σε ισάριθμες αναμετρήσεις χωρίς να έχει πιάσει, ούτε καν αγγίξει, το πικ της με το υπό διαμόρφωση ρόστερ της και ο ΠΑΟΚ προχωρά με το μυαλό στα... αστέρια και τον Αμπέλ Φερέιρα να θυσιάζει βαθμούς για τα χρήματα που θα φέρουν οι όμιλοι του Champions League.

Ακόμα και ο Άρης αν μπει στην εξίσωση, που είναι μία νέα, σε μεγάλο βαθμό, ομάδα και με αλλαγή προπονητή καλά-καλά ακόμα πριν αρχίσει η σεζόν, παρουσιάζεται καλύτερος από τον Παναθηναϊκό. Και η λογική ότι του στραβώνει ένα ματς, όπως έγινε με τον ΠΑΣ, αποκαθίσταται με ποδοσφαιρική λογική και αξιοποίηση των λύσεών του.

Τα κουκιά στον Παναθηναϊκό δεν είναι πλέον μετρημένα, αλλά ξεκάθαρα. Δικαιολογία περί ρόστερ δεν υπάρχει, αφού σε σύγκριση με τα τελευταία χρόνια έχει σαφώς περισσότερες και ποιοτικότερες λύσεις. Με αστερίσκο την επιστροφή του Λούκας Βιγιαφάνες, οι 'πράσινοι' έχουν μία μεσοεπιθετική γραμμή που μπορεί να παράξει, μπορεί να βάλει γκολ, αλλά αυτήν τη στιγμή δεν φαίνεται να υπάρχει αυτός που θα καταφέρει να τη διαχειριστεί.

Ναι, είναι νωρίς να κριθεί ο Πογιάτος και ίσως να είναι άδικο να κριθεί σε ένα επίσης υπό διαμόρφωση ρόστερ, που δεν έχει 'στρώσει' καλά-καλά. Δεν είναι, όμως, το ζητούμενο αυτό, το να ρολάρει κάποια στιγμή ο Παναθηναϊκός, αλλά ότι αυτήν τη στιγμή και βάσει των όσων έχουμε δει δεν φαίνεται να υπάρχει η ικανότητα να τον κάνει να ρολάρει.

Ο Πογιάτος μοιάζει φοβικός. Σαν να 'παίζει το κεφάλι' του σε κάθε αγώνα. Με τις όποιες ανορθογραφίες, κατεβάζει μία ενδεκάδα που έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει, έστω κι αν δεν γίνεται σε υψηλούς ρυθμούς και να χτίσει ένα νικηφόρο αποτέλεσμα. Στην Τρίπολη δεν το έκανε, δέχθηκε γκολ στο β' μέρος και το πουλάκι 'πέταξε'. Στη Λάρισα προηγήθηκε και αυτομάτως μειώθηκαν οι στόχοι του στο ματς, στον εξής ένα: να διαχειριστεί το υπέρ του αποτέλεσμα. Κι εδώ έρχεται η ικανότητα του προπονητή που έχει στην άκρη του πάγκου και στην αδυναμία που παρουσιάζει να 'διαβάζει' το ματς στη διάρκειά του. Περισσότερο καταστρέφει παρά δημιουργεί με τις αλλαγές του και σίγουρα φορτώνει με περισσότερα προβλήματα μία ομάδα που έτσι κι αλλιώς ζητά επιτακτικά αποτελέσματα για να πάρει πρωτίστως ψυχολογία και έπειτα να διώξει την όποια εσωστρέφεια.

Ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι δημιούργημα του Γιάννη Αλαφούζου και αυτός θα χρεωθεί ακόμα μία ενδεχόμενη αποτυχία. Αυτός επέλεξε τον Ρόκα και στήριξε όποιες επιλογές έκανε στη συνέχεια ο Ισπανός. Του έδωσε εν λευκώ μία ομάδα σε φάση ανοικοδόμησης, σβήνοντας το όποιο έργο είχε αφήσει ο Γιώργος Δώνης.

Δεν βάζουμε στην εξίσωση τις προπονητικές ικανότητες του Δώνη, αυτό είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο. Και ούτε φυσικά μπαίνει στο κάδρο ο Έλληνας προπονητής, τώρα που ο Παναθηναϊκός είναι στα πατώματα. Αλλά την όποια ανοικοδόμηση, την κάνεις πάνω στα ήδη θετικά που βρίσκεις και ο Παναθηναϊκός των τελευταίων δύο ετών σίγουρα δεν ήταν για πέταμα.

Για πέταμα δεν είναι ούτε αυτός ο Παναθηναϊκός. Υλικό έχει, περισσότερη ποιότητα έχει, παίκτες με κίνητρο έχει, αλλά όπως φαίνεται έως τώρα και βάσει αυτών γράφονται τούτες οι γραμμές, δεν έχει τον ανάλογο 'μαέστρο' για να διευθύνει την ορχήστρα.

Ο Πογιάτος έχει περισσότερες ευθύνες από αυτές που πιθανότατα έχει αντιληφθεί. Κι αν για τον ίδιο, στο κάθε στραβό αποτέλεσμα, οι δηλώσεις του θυμίζουν... Αντρέα Στραματσόνι, δηλαδή αλλού βαρούν τα κρούταλα κι αλλού χορεύει η αρκούδα, τότε δεν φταίει σε τίποτα ο Παναθηναϊκός να γίνει... έρμαιο για να μάθει στο κασίδι του κάθε αυτοαποκαλούμενος προπονητής.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ανάγκη από βιογραφικά τύπου Ρεάλ και από ισπανικές σχολές. Έχει ανάγκη από ρεαλισμό, από κάποιον που να καταλαβαίνει τις συνθήκες του συγκεκριμένου συλλόγου και να λειτουργεί πάνω σε αυτές. Εδώ ο Πογιάτος έχει αποτύχει και οι 'ζωές' τελειώνουν. Κάποια στιγμή θα το αντιληφθεί και ο καθ' ύλην αρμόδιος, εκτός αν θέλει για ακόμα μία φορά να δει τα ωραία λεφτά του να σκορπίζονται σαν φτερά στον άνεμο και να φορτωθεί ακόμα μία αποτυχημένη, αγωνιστικά, χρονιά και μία οικονομική καταστροφή που θα μεγαλώσει τη 'μαύρη τρύπα' που με κόπο προσπαθεί να κλείσει.