Τον φετινό ΠΑΟΚ, τον αδίκησε πρωτίστως η ίδια η διοίκησή του

Ήττα 3-0 από τον Ολυμπιακό, κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες από τον Αμπέλ Φερέιρα. Διπλό 'χτύπημα' για τον ΠΑΟΚ μέσα σε λίγες μέρες και ανάδειξη του αγώνα με τον Παναιτωλικό, από το πουθενά, ως υψίστης σημασίας. Δεν ήταν τέτοιο βέβαια, χαώδης η διαφορά των δύο ομάδων, δίκαιο το 5-0 κόντρα σε μία από τις χειρότερες ομάδες του εφετινού πρωταθλήματος (ΑΕΛ και Λαμία, με αυτή τη σειρά, οι άλλες δύο), αλλά επιτακτική η ανάγκη γι' αυτό το αποτέλεσμα. Για το λεγόμενο, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, 'ξεμπούκωμα'.

Δεκτή η συζήτηση για όσα άφησε το βαρύ 3-0 από τον Ολυμπιακό, ανέδειξε πολλά από τα προβλήματα του εφετινού ΠΑΟΚ, ουχί όμως για τον Φερέιρα. Και ο Σάντος πήρε Euro και ο Ρανιέρι πήρε πρωτάθλημα με την Λέστερ και ο Ίβιτς πήρε πρωταθλήματα στο Ισραήλ. Διαφορετικές συνθήκες, διαφορετικές εποχές, δεν σημαίνει ότι κάθε 'διαζύγιο' με τον ΠΑΟΚ είναι και αποδόμηση του εκάστοτε προπονητή. Δεν είπε κανείς ότι ο Φερέιρα δεν είναι καλός προπονητής, πολλοί είπαν ότι δεν κάνει για τον ΠΑΟΚ. Η σωστή κουβέντα, βέβαια, είναι γιατί ένας καλός προπονητής δεν κάνει για τον ΠΑΟΚ και γιατί ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να κρατήσει τους καλούς προπονητές. Αυτό, μάλιστα, είναι μία βάση για συζήτηση.

Η επιτυχία του Πορτογάλου προπονητή άνοιξε μία κουβέντα και γιγάντωσε (ξανά) μία εσωστρέφεια. Και είναι ό,τι χειρότερο για έναν οργανισμό να διατηρείται μία τέτοια συζήτηση όταν έχει προπονητή και μάλιστα αυτόν τον προπονητή όχι μόνο τον στηρίζει, αλλά προσπαθεί να τον βοηθήσει για να βοηθήσει κι αυτός με τη σειρά του τον ΠΑΟΚ. Ο Πάμπλο Γκαρσία ανέλαβε μεσούσης της χρονιάς, η ομάδα δεν είναι δική του, όπως δεν ήταν του Φερέιρα όταν ανέλαβε εκείνος τον Δικέφαλο. Αμφότεροι άρχισαν, επί της ουσίας, από την ίδια αφετηρία. Ο πρώτος τώρα δείχνει τα δείγματα γραφής, έχει συγκεκριμένες αδυναμίες και πολλά προτερήματα. Ο δεύτερος είχε το χρόνο να δουλέψει, έδειξε σε βάθος χρόνου κάποια πράγματα, ουδέποτε μπήκε στη 'συνθήκη' που λέγεται ΠΑΟΚ, δύσκολο 'μαγαζί' είναι αλήθεια και αποχώρησε.

Τώρα ο ΠΑΟΚ προχωρά με νέο προπονητή και διαφορετικά πράγματα στην εξίσωση που έχει να κάνει με το εφετινό πρωτάθλημα, αλλά και το μέλλον. Για το τρέχον πρωτάθλημα θέλει περισσότερες νίκες σαν κι αυτές με τον Παναιτωλικό, για το μέλλον θέλει να καλύψει τα κενά του και να διορθώσει της 'ανορθογραφίες'. Μία τέτοια είναι ο Αουγκούστο, αλλά και η ανάγκη του Δικεφάλου για χαφ. Κανονικό.

Στην επίθεση βρήκε τη ρότα του. Ενισχύθηκε, ήρθαν και τα δύο γκολ του Σβιντέρσκι να 'φωνάξουν' ότι είναι και αυτός εδώ, έχει και τον Τζόλη που να 'ναι καλά το παλικάρι συνεχίζει ακάθεκτος για μία σπουδαία μεταγραφή σε μεγαλύτερο πρωτάθλημα, έχει γενικότερα μία ομοιογένεια. Συγκεκριμένες πινελιές θέλει όχι για να κάνει το 5-0 επί του Παναιτωλικού 6-0 ή 7-0, αλλά για να μη χάνει με κάτω τα χέρια από τον Ολυμπιακό. Και η ουσία για τον ΠΑΟΚ δεν είναι ο Άρης και η ΑΕΚ, αλλά το προς τα πάνω: ο Ολυμπιακός. Να μικρύνει τη ψαλίδα, να γίνει ξανά ανταγωνιστικός και να επιστρέψει σε πρωταθληματικά επίπεδα.

Συζητήσεις για το αν έκανε ο Φερέιρα, απλά τον 'φρενάρουν'. Είναι μία παρελθοντολογία που δεν έχει ανάγκη ο ΠΑΟΚ. Στήριξη έχει ανάγκη. Για την τωρινή ομάδα και τον τωρινό προπονητή. Εμφανίσεις σαν κι αυτές το απόγευμα της Κυριακής, ακόμα και με ομάδες αδύναμες όπως ο Παναιτωλικός, δείχνει ότι εφέτος ο Δικέφαλος αδίκησε τον εαυτό του και περισσότερο απ' όλα τον αδίκησε η ίδια η διοίκηση.

Πλέον ο ΠΑΟΚ έχει μπροστά του εύκολους αγώνες και δημιουργούνται οι συνθήκες για να αποκτήσει μομέντουμ και να κάνει 'κάβα' για τα πλέι οφ. Η χρονιά δεν χάθηκε με την απώλεια του πρωταθλήματος. Η δεύτερη θέση και το Κύπελλο παραμένουν στόχοι και μπορούν να σώσουν τη σεζόν. Δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την επόμενη.