1ος γύρος: Πέντε στις πέντε προκρίσεις!

Μην πει κανείς κουβέντα για το ότι ουδεμία ομάδα από τις τέσσερις που αγωνίστηκαν την Πέμπτη πήρε έστω μία ισοπαλία! Η πιο άσχημη πρόκριση του κόσμου είναι ανώτερη από τον πιο ηρωικό αποκλεισμό. Δεδομένο.

Δεδομένο επίσης είναι το ότι ξαφνικά δεν γίναμε Ισπανία, Αγγλία ή όποια άλλη προηγμένη, ποδοσφαιρικά, χώρα θέλετε. Το θέμα όμως είναι ότι πέντε ελληνικές ομάδες συνεχίζουν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και στην κλήρωση της Τρίτης στη Νιόν η ελληνική εκπροσώπηση θα είναι η πολυπληθέστερη όλων. Κι όμως…

Θα ήταν αντιδεοντολογικό, το λιγότερο, να μην αρχίσουμε από τον Άρη. Με αντίπαλο ομάδα της οποίας το μπάτζετ αγγίζει τα 120.000.000€ και το εύθραυστο 1-0 στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, οι Θεσσαλονικείς στύλωσαν τα πόδια και πήραν το εισιτήριο για το όμορφο ταξίδι στο Ρομαρέδα. Με τον προπονητή να αλλάζει μετά την πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Χωρίς να τους δίνεται ιδιαίτερη τύχη. Με τον Ολιβέιρα να ανοίγει το σκορ μόλις στο 20ο λεπτό.

Η ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν λύγισε. Έψαξε το γκολ, το πέτυχε και ξεπέρασε μία ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία. Όταν είχε φουσκώσει με ψυχολογικά αποθέματα δέχτηκε το 2-1 και εκεί τα πάντα φάνταζαν πολύ δύσκολα. Οι πίσω όμως κράτησαν και οι μπροστινοί έψαξαν και το δεύτερο γκολ. Ούτε το ένα άλλο ήρθε, ούτε το άλλο. Ολόκληρη χαρά δική μας, μισή λύπη των εκπροσώπων της Αραγονίας…

Συνεχίζουμε με τη Λάρισα. Σκόραρε μετά από 19 χρόνια παρά μία μέρα σε εκτός έδρας ευρωπαϊκό παιχνίδι. Η προσπάθεια του Κλέιτον βέβαια ήταν το αντίτιμο ευρωπαϊκού αέρα στο Πανθεσσαλικό για ακόμη δύο μήνες. Άρα, πολύ ακριβή. Οι παίκτες του Γιώργου Δώνη έχασαν τον προσανατολισμό τους στα μέσα του αγώνα αλλά το απευκταίο, το να τους πάρει η θάλασσα, δεν το είδαμε ποτέ.

Όσο τα λεπτά περνούσαν, τόσο η πρόκριση γινόταν πιο εύκολη και εν τέλει αποκτήθηκε στο μουντό Λανκασάιρ. Αξίζει σε ανθρώπους με μοντέρνα σκέψη που έχουν βρει τη χρυσή τομή στο κατά πόσο το ποδόσφαιρο είναι επιχείρηση, θέαμα και συναίσθημα.

Περνάμε στην ΑΕΚ. Εντάξει, η εμφάνιση των παικτών του Λορένσο Σέρα Φερέρ ήταν κακή. Δεν πρέπει όμως να ήταν και πολλοί εκείνοι που πίστευαν πως η Σάλτζμπουργκ του Τζιοβάνι Τραπατόνι θα μπορούσε να βάλει τέσσερα αναπάντητα τέρματα. Και φυσικά, κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Τέλος καλό, όλα καλά . Τα σπουδαία την Τρίτη.

Όπως μεγάλη θα είναι η Τρίτη και για τον Πανιώνιο. Οι ποδοσφαιριστές του Έβαλντ Λίνεν αγχώθηκαν, μόχθησαν, υπέφεραν αν θέλετε αλλά αποδείχτηκαν άξιοι υπερασπιστές του 0-2 του “Ογκόστ Μπονάλ”. Ηττήθηκαν μεν με 0-1, δεν λύγισαν δε. Χαρακτηριστικό των υγειών κυττάρων που συνθέτουν τον οργανισμό της Νέας Σμύρνης, το γεγονός ότι όσο περνούσαν τα λεπτά, τόσο η πίεση ανέβαινε. Από ανύπαρκτη στο πρώτο μέρος, απαγορευτική για γαλλικά όνειρα στο τελευταίο εικοσάλεπτο.

Να μην ξεχνάμε τον Παναθηναϊκό, ο οποίος 48 ώρες πριν από το λαμπρό κουαρτέτο έκανε τη δουλειά άνετα και ωραία απέναντι στην Αρτμέντια.

Για να πάμε και στα μελλοντικά. Μιλώντας πάντα χωρίς να γνωρίζουμε την κλήρωση, με εξαίρεση τους Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, ενδέχεται οι υπόλοιπες ομάδες να μην έχουν τις ελπίδες πρόκρισης στους νοκ άουτ αγώνες με το μέρος τους. Επειδή όμως πολύς λόγος για θεωρία, πόσοι πίστευαν ότι και οι πέντε θα περάσουν; Κανείς είναι η πιθανότερη απάντηση. Ο γράφων, σίγουρα όχι. Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν και μία ακόμη μεγαλύτερη επισήμανση: Τα πόδια να μείνουν στο έδαφος …