Μία πεντάδα αποχωρήσεις

Χαβιέρ Σανέτι, Ράιαν Γκιγκς, Κλάρενς Ζέεντορφ, Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν, Ζουνίνιο. Πέντε κορυφαίοι ποδοσφαιριστές της τελευταίας 25ετίας έπαιξαν για τελευταία φορά πριν από λίγες ημέρες. Το Contra.gr καταγράφει την ένδοξη πορεία τους και θυμίζει μέσω videos ορισμένες από τις σημαντικότερες αγωνιστικές στιγμές τους.

Μία πεντάδα αποχωρήσεις

Για τον Ράιαν Γκιγκς ασχοληθήκαμε εκτενώς σε προηγούμενα θέματα. Σε αυτό με τους αριθμούς της καριέρας του και σε αυτό με ολόκληρη την καριέρα του. Ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε με τους αδικημένους. Τους υπόλοιπους τέσσερις που κρέμασαν τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια.

MADRID, SPAIN - MAY 22:  Javier Zanetti of Inter Milan celebrates after defeating FC Bayern Muenchen at the UEFA Champions League Final match at the Bernabeu on May 22, 2010 in Madrid, Spain.  (Photo by Giuseppe Bellini/Getty Images)
MADRID, SPAIN - MAY 22: Javier Zanetti of Inter Milan celebrates after defeating FC Bayern Muenchen at the UEFA Champions League Final match at the Bernabeu on May 22, 2010 in Madrid, Spain. (Photo by Giuseppe Bellini/Getty Images) GETTY IMAGES

Χαβιέρ Σανέτι

"Θέλω απλά να αγωνιστώ ακόμα μία φορά μπροστά στον κόσμο της Ίντερ. Ελπίζω να είναι και παραπάνω από μία". Η εν λόγω δήλωση του Χαβιέρ Σανέτι έγινε πριν από ένα χρόνο, όταν σε ηλικία 39 ετών καλείτο να ξεπεράσει τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό της καριέρας του.

Το γεγονός ότι κατάφερε να αγωνιστεί όχι σε ένα, αλλά σε 12 ματς της εφετινής σεζόν, αναδεικνύει μερικά από τα προτερήματα που τον έχρισαν ηγέτη της Ίντερ. Συγκεντρωμένος, δουλευταράς και σεμνός ήταν το τρίπτυχο της επιτυχίας του. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια στο Μπουένος Άιρες και η πολυεπίπεδη δραστηριότητά του (εκτός από μαθητής, ήταν βοηθός του χτίστη πατέρα του, βοηθός του μπακάλη ξαδέρφου του και γαλατάς), συνέβαλαν στη διαμόρφωση του εν λόγω τρίπτυχου.

Δεν είναι τυχαίο ότι από το καλοκαίρι του 1995 μέχρι σήμερα, τα 15 από τα 16 τρόπαια που κατέκτησε η Ίντερ, σηκώθηκαν για πρώτη φορά στον ουρανό από τον Χαβιέρ Σανέτι. Ο ορισμός του Capitano. Ο στυγνός επαγγελματισμός, το παροιμιώδες πείσμα και η ικανότητά του να καλύπτει χώρους, έλυναν τα χέρια του εκάστοτε προπονητή του στους "νερατζούρι" και την εθνική Αργεντινής. Επιπλέον, αγωνίστηκε σε όλες τις θέσεις της άμυνας και του κέντρου.

Ο ρέκορντμαν συμμετοχών της εθνικής Αργεντινής (145), ο ξένος με τις περισσότερες εμφανίσεις στη Serie A (857) και, βέβαια, ο ρέκορντμαν της Ίντερ αποσύρθηκε από τη δράση έχοντας κατακτήσει 1 Champions League, 1 Kύπελλο UEFA, 5 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα, 4 Σούπερ Καπ και 1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.

Το μεγαλύτερο παράπονο του Σανέτι δεν είναι άλλο από την έλλειψη διακρίσεων με την "αλμπισελέστε". Το χρυσό μετάλλιο στους Παναμερικανικούς Αγώνες του 1995 δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία για έναν αθλητή του δικού του βεληνεκούς. Ασημένιας απόχρωσης ήταν τα δύο μετάλλια που κατέκτησε σε Κόπα Αμέρικα και Κύπελλο Συνομοσπονδιών.

Ο Αργεντινός με την ίδια κόμμωση από τότε που ήταν μαθητής (σ.σ. επειδή αισθάνεται ότι του προσδίδει κύρος) συγκαταλέγεται στο κλειστό γκρουπ των ποδοσφαιριστών που έχουν κατακτήσει το Golden Foot (ως football legend). Το εν λόγω βραβείο απονέμεται μέσω διαδικτυακής ψηφοφορίας κι αφού προηγουμένως μία ομάδα δημοσιογράφων είχε επιλέξει τους 10 υποψήφιους. Ο Σανέτι το κατέκτησε το 2011.

Bonus story : Ο Χαβιέρ Σανέτι έχει φανερώσει πολλάκις το φιλανθρωπικό του πρόσωπο. Το "τρακτέρ", όπως είναι το προσωνύμιό του, συντηρεί στην Αργεντινή ένα ίδρυμα για παιδιά που στερούνται βασικών αναγκών, έχει ονομαστεί πρεσβευτής των παιδικών χωριών SOS από την FIFA και το 2005 έλαβε ειδικό βραβείο για την κοινωνική προσφορά του από το δημαρχείο του Μιλάνου. Τέλος είναι παγκόσμιος πρεσβευτής των Παραολυμπιακών Αγώνων.

Μία πεντάδα αποχωρήσεις
© AP

Κλάρενς Ζέεντορφ

Ο άνθρωπος με τις περισσότερες κατακτήσεις Champions League (σταμάτησε στις 4, χωρίς να υπολογίζεται το Κύπελλο Πρωταθλητριών) και ο μοναδικός που το πέτυχε με τρεις διαφορετικές ομάδες. Αυτός είναι ο Κλάρενς Ζέεντορφ.

Προϊόν των περίφημων ακαδημιών του Άγιαξ, ο Κλάρενς Ζέεντορφ άρχισε την επαγγελματική του καριέρα ως δεξιός μέσος. Σε ηλικία 16 ετών και 210 ημερών, ήτοι στις 28 Οκτωβρίου 1992, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του σε ένα ματς Κυπέλλου με την Φένλο.

Δυόμισι χρόνια αργότερα, ο νεαρός Ολλανδός έπιασε καλή απόδοση στον τελικό του Champions League με την Μίλαν, προτού αντικατασταθεί στο 53ο λεπτό από τον Νουάνκο Κανού. Εκείνο το βράδυ πανηγύρισε τη νίκη επί μιας ομάδας που θα υπηρετούσε για 10 χρόνια ως ποδοσφαιριστής και άγνωστο για πόσο ως προπονητής. Η απόφασή του να μην ανανεώσει τη συνεργασία με τον Άγιαξ δεν λειτούργησε ευεργετικά σε πρώτη φάση, αφού η πρώην ομάδα του έφτασε εκ νέου στον τελικό του Champions League τη στιγμή που εκείνος βολόδερνε κάπου στη μέση της Serie A με την Σαμπντόρια. Ευτυχώς για εκείνον, η Ρεάλ τον παρακολουθούσε στενά...

Εξαιρετικός τεχνίτης, με σουτ-φαρμάκι και άρτια αίσθηση του χώρου, ο Κλάρενς Ζέεντορφ συνέβαλε στο πρώτο Champions League της Ρεάλ έπειτα από 32 ολόκληρα χρόνια. "Είχε γίνει κάτι περισσότερο από εμμονή. Κάθε μέρα που πηγαίναμε για φαγητό, όλοι μιλούσαν για τον τελικό", είχε δηλώσει μία ημέρα μετά το 1-0 επί της Γιουβέντους. Σύμπτωση: ο τελικός είχε διεξαχθεί στην "Αρίνα" του Άμστερνταμ, την έδρα δηλαδή της παλιάς του ομάδας.

Μετά την αποχώρηση από την Ρεάλ ελέω... Γκους Χίντινκ και δύο μέτρια χρόνια στην Ίντερ, οι φίλοι της οποίας τον θυμούνται μόνο για τα δύο τρομερά γκολ που σημείωσε σε ένα 2-2 με την Γιουβέντους, ο Κλάρενς Ζέεντορφ μεταπήδησε στη "μισητή" Μίλαν, όπου βρήκε την ποδοσφαιρική του γαλήνη.

Η έλευσή του στο Μιλανέλο συνδυάστηκε με την κατάκτηση του πρώτου Coppa Italia έπειτα από 26 ολόκληρα χρόνια και του Champions League στον "εμφύλιο" με την Γιουβέντους, όπου παραλίγο να "κάψει" την ομάδα του στη διαδικασία των πέναλτι (έχασε το δεύτερο). Δύο χρόνια αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, ο Ολλανδός μέσος αποφάσισε να μην εκτελέσει πέναλτι, όπως και να 'χε όμως, η Λίβερπουλ θα κατακτούσε το τρόπαιο.

Η σεζόν 2006-07 ήταν και η πιο επιτυχημένη στην καριέρα του Κλάρενς Ζέεντορφ, αφού αποτέλεσε ένα εκπληκτικό ντουέτο με τον Κακά, με τον οποίον πήραν από το χεράκι την Μίλαν και την οδήγησαν στην κατάκτηση του Champions League, το Σούπερ Καπ Ευρώπης και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Ακολούθησαν τέσσερις γεμάτες σεζόν και μία "κουτσουρεμένη", προτού αποφασίσει να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για λογαριασμό της Μποταφόγκο. Νωρίτερα και συγκεκριμένα το 2011 πανηγύρισε το μόλις δεύτερο πρωτάθλημα με τη φανέλα των "ροσονέρι".

Bonus story: Ο Κλάρενς Ζέεντορφ δεν έχασε πέναλτι μόνο στον τελικό Champions League του 2003, αλλά και στον προημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1996 με την Γαλλία. Μόνο που τότε αποδείχθηκε μοιραίος γιατί ήταν ο μοναδικός Ολλανδός που δεν βρήκε στόχο.

Μία πεντάδα αποχωρήσεις

Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν

Στις 9 Μαρτίου 1975 ο Χουάν Ραμόν Βερόν φορούσε τη φανέλα της Εστουδιάντες και πάλευε για τη νίκη κόντρα στη "μισητή" Χιμνάσια Λα Πλάτα. Την ίδια ημέρα δηλαδή που ο πρωτότοκος γιος του ερχόταν στη ζωή.

Όταν ήταν παιδί ο Χουάν Σεμπάστιαν Βερόν ονειρευόταν να παίξει στην Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, όπως ο θείος του Πέδρο Βέρντε. Ο πατέρας του, από την πλευρά του, είχε άλλα σχέδια, καθώς προσπαθούσε να πείσει τους ανθρώπους μιας πρώην ομάδας του να τον αποκτήσουν.

Μετά από μία σύντομη περίοδο δοκιμασιών κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '90, οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού έκριναν ότι δεν ήταν αρκετά καλός για την ομάδα τους. Εν τέλει η "μικρή μάγισσα", όπως ήταν το προσωνύμιο του εκκολαπτόμενου αμυντικού μέσου, πρωτόπαιξε μπάλα στην Εστουδιάντες, συμβάλλοντας στην επιστροφή της στη μεγάλη κατηγορία.

Οι εμφανίσεις του δεν πέρασαν απαρατήρητες, καθώς η Μπόκα Τζούνιορς κινήθηκε για την απόκτησή του. Συνυπάρχοντας με το θρυλικό Ντιέγκο Μαραντόνα, ο νεαρός Αργεντινός με την ιταλική υπηκοότητα έγινε σύντομα διεθνής και λίγο αργότερα ο Σβεν-Γκόραν Έρικσον τον έπεισε να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για λογαριασμό της Σαμπντόρια.

Η παρουσία του στην Ιταλία από το 1996 έως το 2001 κρίνεται επιτυχημένη, καθώς το όνομά του συνδέθηκε με το Κύπελλο UEFA της Πάρμα και το τρεμπλ της Λάτσιο (πρωτάθλημα, Κύπελλο, Σούπερ Καπ). Στο ενδιάμεσο, σε ηλικία 23 ετών, είχε μοιράσει τις περισσότερες ασίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998.

Ξεχωρίζοντας στην τεχνική, το δυνατό σουτ και τον τομέα της δημιουργίας, ο Βερόν εξελίχθηκε σε έναν εκ των κορυφαίων box to box μέσων της εποχής του. Ως εκ τούτου Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποφάσισε να πραγματοποιήσει την πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου μέχρι τότε και καταβάλλοντας 34.500.000 ευρώ τον έκλεισε για πέντε χρόνια.

Κάπου εκεί άρχισε η φθίνουσα πορεία του Αργεντινού, ο οποίος δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στο υψηλότερο τέμπο της Premier και πλήρωσε το τίμημα ενός τραυματισμού. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον χαρακτήρισε ηλίθιους τους δημοσιογράφους που κατέκριναν την επιλογή του, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ο Βερόν αποκτήθηκε από τη σωστή ομάδα σε λάθος χρονική περίοδο. Σταδιακά οδηγήθηκε προς την πόρτα της εξόδου, δεδομένου ότι ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς τον ήθελε στην Τσέλσι. Ούτε στο Λονδίνο, πάντως, κατάφερε να στεριώσει, αφού τραυματίστηκε ξανά, με συνέπεια οι "Τimes" να συμπεριλάβουν τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη της εποχής ανάμεσα στις 50 χειρότερες μεταγραφές της Premier. Συν τοις άλλοις αρκετοί συμπατριώτες του τον κατέστησαν αποκλειστικό υπεύθυνο για την παταγώδη αποτυχία της εθνικής Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.

Τις σεζόν 2004-05 και 2005-06 ο Βερόν αγωνίστηκε εκ νέου στην Ιταλία ως δανεικός στην Ίντερ, κατέκτησε τέσσερις τίτλους και κατόπιν, σε ηλικία 31 ετών, αποφάσισε να επιστρέψει στη γενέτειρά του. Μπόκα και Ρίβερ κατέθεσαν πρόταση για την απόκτησή του, εκείνος όμως, προτίμησε την παλιά γνώριμη Εστουδιάντες.

Με το καλημέρα, μάλιστα, τη βοήθησε να κατακτήσει την πρώτη Apertura μετά από 23 ολόκληρα χρόνια και να συμπεριληφθεί στους κορυφαίους του αργεντίνικου πρωταθλήματος από την εφημερίδα "Olé" για το 2006. Η σημαντικότερη στιγμή του Βερόν με τη φανέλα της Εστουδιάντες καταγράφηκε στις 15 Ιουλίου 2009, όταν με MVP τον ίδιο, η ομάδα του κατέκτησε το Copa Libertadores για πρώτη φορά από το 1970 και την εποχή που μεσουρανούσε ο πατέρας του.

©PHOTOPQR/LE PROGRES/COLLIGNON JEAN MARC - 12/01/2008 - FOOT OLYMPQUE LYONNAIS - TOULOUSE - AU STADE DE GERLAND  -LE LYONNAIS JUNINHO
©PHOTOPQR/LE PROGRES/COLLIGNON JEAN MARC - 12/01/2008 - FOOT OLYMPQUE LYONNAIS - TOULOUSE - AU STADE DE GERLAND -LE LYONNAIS JUNINHO PHOTOPQR/LE PROGRES TEAMSHOOT

Ζουνίνιο

Ζίκο, Ντέιβιντ Μπέκαμ, Ρομπέρτο Κάρλος και Αντρέα Πίρλο είναι μερικοί από τους πιο γνωστούς σπεσιαλίστες στις εκτελέσεις φάουλ. Ο κορυφαίος όλων, όμως, ήταν ο Ζουνίνιο, ο οποίος δούλεψε σε σκληρά σε Σπορτ και Βάσκο ντα Γκάμα, προκειμένου να αποκτήσει αυτήν την "ειδικότητα".

Η συνύπαρξή του με έναν άλλο διάσημο Ζουνίνιο στην Βάσκο τη σεζόν 2000-01 του κόλλησε και το επίθετο Περναμπουκάνο, προκειμένου να ξεχωρίζει από τον Παουλίστα. Έπειτα από αρκετές διακρίσεις και τις πρώτες διεθνείς συμμετοχές με την Βραζιλία, ο μεσοεπιθετικός από το Ρεσίφε πήρε μεταγραφή στην Λιόν.

Υπό τις οδηγίες του Ζεράρ Ουγιέ, ο οποίος του έδωσε σύντομα και το περιβραχιόνιο, ο Ζουνίνιο οδήγησε από την πρώτη σεζόν τους "γκον" στην κατάκτηση του παρθενικού πρωταθλήματος της ιστορίας τους χάρη στις τρομερές ασίστ και βέβαια τα γκολ με φάουλ.

Με ποσοστό 97% στην ακρίβεια των εκτελέσεων το διάστημα που αγωνίστηκε στην Λιόν, ο Ζουνίνιο αποτελεί τον κορυφαίο εκτελεστή φάουλ. Κακώς ονομάστηκε Περναμπουκάνο. Ο ένας Ζουνίνιο ήταν ο Παουλίστα κι ο άλλος ο... φαουλίστα.

Ο άνθρωπος που συνέβαλε τα μέγιστα για την κατάκτηση επτά συνεχόμενων πρωταθλημάτων από την Λιόν είχε το χάρισμα να αλλάζει την κατεύθυνση της μπάλας, ενώ εκείνη βρισκόταν στον αέρα! Ο εκάστοτε γκολκίπερ αδρανούσε για ένα δευτερόλεπτο και στη συνέχεια ήταν πολύ δύσκολο να αντιδράσει.

Αν προτιμάτε να μιλήσουν οι αριθμοί, ο Ζουνίνιο έβαλε 44 γκολ με φάουλ το διάστημα που αγωνιζόταν στην Λιόν και 76 σε όλη του την καριέρα. Σε τέσσερις περιπτώσεις, μάλιστα, σκόραρε από 40 μέτρα και πάνω: το 2006 επί της Αζαξιό (41μ), το 2007 επί της Μπαρτσελόνα (45μ), το 2008 επί της Νις (48μ) και το 2009 επί της Μαρσέιγ (40μ), το οποίο ήταν και το τελευταίο του γκολ-φάουλ με τη γαλλική ομάδα.

Ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός εκτελούσε με την ίδια συχνότητα και μετά το 2009, τη χρονιά δηλαδή που άφησε την Λιόν για τα πετροδόλαρα της Αλ Γκαράφα, προτού επιστρέψει στην Βάσκο ντα Γκάμα και εν τέλει κλείσει την καριέρα του, έπειτα από μία σύντομη θητεία στους Νιου Γιορκ Ρεντ Μπουλς.

Οι Έλληνες φίλαθλοι τον θυμούνται για το γκολ επί της Εθνικής στο Confederations Cup του 2005, καθώς και τα γκολ επί του Ολυμπιακού στο Champions League τη σεζόν 2005-06.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Ράιαν Γκιγκς: Μαθήματα ουαλικής ιστορίας

Οι αριθμοί του Ράιαν Γκιγκς

News 24/7

24MEDIA NETWORK