Άγιαξ-ΠΑΟΚ: Το έχασε στα... πέναλτι

Και έχεις αράξει στην καφετέρια από νωρίς. Να πιάσεις την καλή θέση, να βλέπεις ολόκληρη την τηλεόραση, να αισθάνεσαι ότι είσαι μέσα. Όσες περισσότερες ίντσες τόση περισσότερη η απόλαυση. Άλλα ο Μπάμπης δεν αγόρασε την 65άρα που είχε βγάλει προσφορά στα Black Friday και αρκέστηκε στη 42άρα. Μικρή για τέτοιο μαγαζί, αλλά αν πας νωρίς, πιάνεις θέση MVP. Και το άγχος έχει χτυπήσει στο κεφάλι. Οι καφέδες που έχεις πιει από το πρωί έχουν κάνει την καρδιά σου να χτυπάει σαν το ταμπούρλο στις εξέδρες της Τούμπας. Και ντάμπα ντούμπα και ντάμπα ντούμπα. Λογικό. Αν πετάξεις έξω τον Άγιαξ ο δρόμος για τους ομίλους γίνεται πιο εύκολος. Αξιοπρόσεκτος και επικίνδυνος αντίπαλος ο ΑΠΟΕΛ, αλλά έχεις πάρει φόρα, δεν τον βλέπεις. Όταν έχεις πετάξει εκτός των ημιφιναλίστ του περσινού Champions League είναι σαν να έχεις παίξει ήδη ομίλους, έχει ηχήσει στα αυτιά σου ο 'αστεράτος' ύμνος, δεν μασάς πουθενά.

Καταραμένη ομάδα ο Άγιαξ. Δύο φορές ισοπαλία με 1-1 στην Ολλανδία και δεν πέτυχες τίποτα. Ίδιο σκορ και στο ημίχρονο το βράδυ της Τρίτης. Δεν λέει να σε αφήσει σε ησυχία αυτό το σκορ. Και δεν ήρθε έτσι απλά. Βγήκε η ψυχή. Γκολάρα ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ με εξωτερικό φάλτσο στο 23', χαμένη ευκαιρία πριν από το γκολ του Ολλανδού, χαμένο πέναλτι από τον Ντούσαν Τάντιτς, με τον Αλέξανδρο Πασχαλάκη να είναι ο ήρωας του 1ου μέρους, δεύτερο πέναλτι από τον ίδιο παίκτη, αυτήν τη φορά εύστοχο. Είναι σαν να βρίσκεται ο Θεός της μπάλας από πάνω σου και να γελάει αναζητώντας πρωτότυπους τρόπους για να σε στείλει στο νοσοκομείο με 200 παλμούς. Το τελικό 3-2 θα τους αύξανε ακόμα περισσότερο...

Ο Αμπέλ Φερέιρα, πάντως, δεν φταίει για ό,τι δεν έκανε ο ΠΑΟΚ στο 1ο ημίχρονο. Ίδια ενδεκάδα με το ματς της Τούμπας (Πασχαλάκης, Μάτος, Φερνάντο Βαρέλα, Χοσέ Άνχελ Κρέσπο, Δημήτρης Γιαννούλης, Άντερσον Εσίτι, Ομάρ ελ Καντουρί, Μπίσεσβαρ, Λέο Ζαμπά, Δημήτρης Πέλκας, Τσούμπα Άκπομ), ξεκάθαρη εντολή ο Δικέφαλος να ακολουθεί τον ρυθμό του Αίαντα και να παίζει γρήγορα την μπάλα μπροστά, ωραίο και γρήγορο θέαμα, αλλά αυτό το ρημάδι το 1-1 δεν λέει να ξεκολλήσει. Μπάμπη, πιάσε μία βαρελίσια!

Στο 2ο ημίχρονο άρχισαν τα δύσκολα. Το λάθος (πρώτο στο ματς) του Πασχαλάκη στην αρχή ήταν κακό σημάδι. Ρε λες να στραβώσει τελικά; Ο Άγιαξ είχε καλύτερη κυκλοφορία, καλύτερο έλεγχο, πιο σωστή αντιμετώπιση στον αγώνα. Σαν να πρόλαβαν να είδαν στα αποδυτήρια τα πρώτα 45 λεπτά και τα λάθη που έκαναν. Ο ΠΑΟΚ ένα κλικ πιο κάτω. Ήθελε, αλλά αυτήν τη φορά δεν μπορούσε. Δεν έβρισκε τον τρόπο να απειλήσει. Σαφής η διάθεση να παίξει γρήγορα στις αντεπιθέσεις, αλλά η ολλανδική ομάδα δεν έκανε το εύκολο λάθος. Και το χρονόμετρο κυλούσε βασανιστικά. Ένα γκολ ήθελε ο ΠΑΟΚ και μετά αλλάζουν όλα. Μπάμπη, ακόμα μία βαρελίσια. Ένα γκολ για την πρόκριση ή ακόμα, στο χειρότερο σενάριο, για την παράταση, εφόσον ο Άγιαξ απαντούσε και σε αυτό. "Ένα γκολ κι ας πεθάνω", που λέει και το γνωστό σύνθημα.

Μπορεί να φαίνεται περίεργο όλο αυτό, αλλά για τον ΠΑΟΚτσή αυτά τα παιχνίδια είναι ολόκληρο το περσινό πρωτάθλημα. Και το αήττητο μαζί. Το μαράζι για το σεντόνι στην Τούμπα. Το κανονικό, όχι αυτό των πλέι οφ. Το σεντόνι 3 φορές. Γι' αυτό η ρεβάνς με τον Άγιαξ ήταν η βραδιά που τα τσεκ απ δεν φτουράνε μία μπροστά στην αγωνία και στους χτύπους της καρδιάς στο 90λεπτο.

Ο Φερέιρα από τον πάγκο έκανε ό,τι μπορούσε. Έβαλε Κάρολ Σβιντέρσκι και Δημήτρη Λημνιό, θέλοντας να δώσει φρεσκάδα, ο Άγιαξ απάντησε με τον έμπειρο Κλάας Γιαν Χούντελααρ, το μομέντουμ δεν ήταν υπέρ της ελληνικής ομάδας. Αν στοιχημάτιζες, το 2-1 είχε περισσότερες πιθανότητες από το 1-2. Το γκολ του Νικολάς Ταγλιαφίκο στο 79' δεν ήταν η ανακάλυψη της Αμερικής. Εκτός από το ξενέρωμα, ήταν αυτό που έδινε το ματς έως τώρα.

Τα τελευταία λεπτά θρίλερ. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε χάσει τις ελπίδες του. Πάλι γκολ ήθελε. Όχι για την πρόκριση, αλλά για την παράταση. Αλλά η μοίρα ήθελε να το παίξει στα... πέναλτι. Πάλι στημένος στην άσπρη βούλα ο Αίαντας. Πάλι ο Τάντιτς απέναντι στον Πασχαλάκη, 2 στα 3. Το έβαλε στο 85', φέρε το λογαριασμό να πληρώσουμε να πάμε σπίτι. Επειδή, όμως, ΠΑΟΚ είσαι, σιγά που θα έληγε έτσι απλά το ματς. Πάρε ένα δοκάρι του Άκπομ και ένα γκολ του Μπίσεσβαρ στις καθυστερήσεις και κάτσε να κάνεις προσευχές για τα τελευταία δευτερόλεπτα και το θαύμα του 3-3. Δεν ήρθε η ισοφάριση, δεν ήρθε η πρόκριση, παραμένει καταραμένη, για τον ΠΑΟΚ, ομάδα ο Άγιαξ.

Πέραν του γλαφυρού του πράγματος, ο Δικέφαλος το πάλεψε στο Άμστερνταμ. Και στα δύο παιχνίδια έπαιξε πάνω από τις δυνατότητές του, κόντρα σε μία ομάδα που εξ αρχής ήταν το πλέον δυσκολοκατάβλητο εμπόδιο. Η πρόκριση πονάει, το "αχ" θα μείνει για μέρες στα στόματα των φίλων, η κουβέντα για τη διαιτησία δικαιολογημένη, αλλά η χρονιά προφανώς και δεν έχει χαθεί. Τα rock παιχνίδια με τον Άγιαξ πρέπει άμεσα να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, μαζί με τα άλλα του πρόσφατου παρελθόντος. Ο ΠΑΟΚ έχει άλλες προκλήσεις μπροστά του. Και με βάση την εικόνα του στα δύο συγκεκριμένα παιχνίδια, οι επόμενες προκλήσεις είναι του χεριού του. Και χωρίς άγχος.