Αμορίμ στην κόψη του ξυραφιού: Το συναισθηματικό αδιέξοδο και το κλίμα τοξικότητας στη Γιουνάιτεντ

Η εικόνα του Ρούμπεν Αμορίμ, καθισμένου με τα πόδια πάνω στο τειχάκι του πάγκου, λίγο πριν την εκτέλεση του πέναλτι του Μπρούνο Φερνάντες στο 90+7’ απέναντι στην Μπέρνλι, δεν ήταν απλώς μια σκηνή αγωνίας.

Ήταν η απόλυτη απεικόνιση ενός ανθρώπου που παλεύει με τον εαυτό του, με την πίεση, με την αμφιβολία. Ένας προπονητής που βιώνει την πιο δύσκολη φάση της καριέρας του, όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατάφερε να πάρει τη νίκη στο φινάλε (3-2), όμως το πραγματικό δράμα εκτυλίχθηκε στον πάγκο. Ο Αμορίμ, βέβαια, δεν έχει κρύψει την εσωτερική του πάλη.

Μετά τον ντροπιαστικό αποκλεισμό στον δεύτερο γύρο του Carabao Cup από την Γκρίμσπι Τάουν, ομάδα τέταρτης κατηγορίας, μίλησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τις σκέψεις παραίτησης, για την αγάπη και το μίσος προς τους παίκτες του, για την αμφιθυμία που τον κατακλύζει.

“Μερικές φορές μισώ τους παίκτες μου, μερικές φορές τους αγαπώ. Μερικές φορές θέλω να παραιτηθώ, μερικές να μείνω εδώ για είκοσι χρόνια”.

Αυτή η δήλωση συνιστά μία κραυγή αγωνίας. Είναι η φωνή ενός ανθρώπου, ο οποίος έχει εγκλωβιστεί σε έναν ιστορικό, μα συνάμα βαριά άρρωστο σύλλογο, περιβάλλον που απαιτεί αποτελέσματα, δύναμη ψυχής και ψυχραιμία, την ώρα που στο κεφάλι του Πορτογάλου τεχνικού επικρατεί θύελλα.

Η Γιουνάιτεντ, από την πλευρά της, βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην εσωστρέφεια. Τα αποδυτήρια είναι διχασμένα και το κλίμα τοξικότητας απλώνεται σαν σύννεφο πάνω από το Ολντ Τράφορντ. Σαφέστατα και η νίκη επί της Μπέρνλι ήταν σημαντική ανάσα, μια προσωρινή ανακούφιση, αλλά όχι θεραπεία στη βαθιά πληγή, που φαίνεται να έχει ανοίξει προ πολλού.

Ενώ παλεύει για να κρατήσει την ψυχική του ισορροπία, ο Αμορίμ δεν καλείται απλώς να βοηθήσει την ομάδα να ανακάμψει αγωνιστικά. Ουσιαστικά, ζητείται από τον ίδιο να επαναφέρει σταδιακά τον σύλλογο στην παλιά του αίγλη, στα μεγαλεία του παρελθόντος, κάτι στο οποίο αρκετοί προπονητές πριν από εκείνον απέτυχαν, παρότι διέθεταν πλούσιο βιογραφικό.

Αντ’ αυτού, η εικόνα των παικτών στο χορτάρι κρίνεται χειρότερη ακόμη και από εκείνη επί εποχής Έρικ Τεν Χαχ. Οι τρεις βαθμοί της νίκης έχουν γίνει είδος προς εξαφάνιση και ο 40χρονος coach δείχνει να μην μπορεί να σηκώσει το βάρος που φέρει η αποστολή που του ανατέθηκε τον περασμένο Νοέμβριο. Και όσο η Γιουνάιτεντ δεν βρίσκει σταθερότητα, τόσο ο Πορτογάλος θα συνεχίσει να ζει στην κόψη του ξυραφιού.

Αυτή τη στιγμή, η Γιουνάιτεντ φαίνεται ότι βαδίζει ολοταχώς προς τα βράχια, με το ένα αρνητικό ρεκόρ να διαδέχεται το άλλο. Βλέποντας αυτή την εικόνα, ο ίδιος ο Αμορίμ έχει “ψαλιδίσει” τις προσδοκίες, ζητώντας παράλληλα περισσότερη πίστωση χρόνου.

Ως εκ τούτου, το μέλλον του στην αγγλική ομάδα μοιάζει εξαιρετικά αβέβαιο, η πίεση εντείνεται και η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του δείχνει να έχει κλονιστεί σημαντικά. Με τα υπάρχοντα δεδομένα, δεν διαφαίνεται φως στο τούνελ…

Για πολλούς, η ερώτηση δεν είναι αν ο πρώην τεχνικός της Σπόρτινγκ θα αντέξει στο Μάντσεστερ. Η ερώτηση είναι πόσο ακόμη μπορεί να παλεύει χωρίς να χαθεί ο ίδιος μέσα στον κυκεώνα της πίεσης.