Αντρές Εσκομπάρ: Έξι σφαίρες για ένα αυτογκόλ!

" Η ζωή δεν τελειώνει εδώ. Πρέπει όλοι να κοιτάξουμε μπροστά. Δεν πρέπει να τελειώσει εδώ η ζωή. Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες, πρέπει όλοι να σταθούμε δυνατοί. Όρθιοι.

Έχουμε δύο επιλογές: είτε να αφήσουμε το θυμό να μας παραλύσει και να συνεχιστεί η βία είτε να το ξεπεράσουμε και να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπό μας. Είναι επιλογή μας.

Ας συνεχίσουμε να φερόμαστε ο ένας στον άλλον με σεβασμό. Τους θερμούς μου χαιρετισμούς προς όλους. Ήταν μια εκπληκτική και σπάνια εμπειρία. Θα σας ξαναδούμε σύντομα γιατί η ζωή δεν τελειώνει εδώ...".

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Αντρές Εσκομπάρ, ο οποίος μερικά 24ωρα μετά το πικρό "αντίο" της εθνικής Κολομβίας από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στα γήπεδα των ΗΠΑ, αρθρογραφούσε στην εφημερίδα "El Tiempe", επιχειρώντας ν' απολογηθεί για τον πρόωρο αποκλεισμό των "καφετέρος" από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Αποδείχθηκαν προφητικά...

Οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν 03.00 τα ξημερώματα. Η σκοτεινότερη ώρα είναι πριν από την αυγή, λένε, με το χάραμα της 2ης Ιουλίου του 1994 να μετατρέπεται σε... σούρουπο για τον Κολομβιανό αμυντικό.

Έξι ημέρες μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής διαδρομής των Κολομβιανών στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ έρχεται το δικό του τέλος. Έξι σφαίρες "βάφουν" με αίμα τον τραγικό επίλογο, κόβοντας βίαια το νήμα της ζωής για τον Αντρές Εσκομπάρ, που θα περνούσε στην ποδοσφαιρική αιωνιότητα. Ήταν μόλις 27 ετών.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ... ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο Εσκομπάρ παίρνει το δρόμο του γυρισμού στη γενέτειρά του, το Μεντεγίν. Το... μενού περιλαμβάνει νυχτερινή έξοδο και ποτά με φίλους σε μπαρ της περιοχής. Το αλκοόλ ρέει άφθονο. Τα λεπτά κυλούν. Η ώρα περασμένη. Η διασκέδαση παραχωρεί τη θέση της στην πλήξη. Φτάνει η ώρα του αποχαιρετισμού. Τίποτα δεν προδικάζει αυτό που θα επακολουθούσε.

Πολλές φορές οι προσπάθειες που κάνει κάποιος για να ξεφύγει από το πεπρωμένο του έχουν ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί σε αυτό. Κάπως έτσι συνέβη και με τον Αντρές. Πλησιάζοντας στο χώρο στάθμευσης του νυχτερινού κέντρου συναντά τους δολοφόνους του. Ο θάνατος παραμόνευε στα ερημικά κολομβιανά στενά. Όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η στιγμή. Έρχεται αντιμέτωπος μ' εκείνους. Οι αρχικοί διαπληκτισμοί αποτελούν μονάχα την αφορμή και "οπλίζουν" το χέρι του Ουμπέρτο Μουνιός Κάστρο, που εκτελεί με έξι σφαίρες τον Αντρές Εσκομπάρ, σε ένα "συμβόλαιο θανάτου" που έφερε την υπογραφή των αρχινονών Χουάν Σαντιάγο Γκαγιόν Ενάο και Πέδρο Νταβίντ Γκαγιόν Ενάο.

Τα αδέλφια Γκαγιόν -που είχαν αναρριχηθεί στα υψηλά κλιμάκια της πυραμίδας των κολομβιανών καρτέλ ναρκωτικών- πόνταραν τεράστια ποσά με... διακύβευμα τη νίκη της Κολομβίας επί των ΗΠΑ. Ένα αυτογκόλ, όμως, του Εσκομπάρ έμελλε να σφραγίσει τη μοίρα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος στο Μουντιάλ και να καθορίσει τη δική του, αφού θεωρήθηκε υπαίτιος, πληρώνοντας το τίμημα του αποκλεισμού με την ίδια του τη ζωή.

Το σχέδιο εξόντωσής του Αντρές Εσκομπάρ εφαρμόστηκε επιτυχώς. Οι σφαίρες, που έγραφαν το όνομά του, είχαν βρει το στόχο τους. Εκείνος μεταφέρεται εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου και αφήνει την τελευταία του πνοή, 45 λεπτά αργότερα.

Σύμφωνα με τις θεωρίες συνωμοσίας, ο δολοφόνος του Κολομβιανού σέντερ μπακ την στιγμή που τον "γάζωνε", φώναζε "Γκοοοοολ".

Τελικά, ο Ουμπέρτο Κάστρο Μουνιός, "πρωτοπαλίκαρο" των αδελφών Γκαγιόν- συλλαμβάνεται και παραδέχεται την ενοχή του. Καταδικάζεται σε ποινή κάθειρξης 43 χρόνων, ωστόσο εκτίει μόλις 11, εκμεταλλευόμενος τις διασυνδέσεις των αδελφών Γκαγιόν, οι οποίοι... πέφτουν στα μαλακά, αφού τους επιβάλλεται κατ' οίκον περιορισμός για 15 μήνες. Σήμερα, ο φονιάς του Εσκομπάρ κυκλοφορεί ελεύθερος, τη στιγμή που ο Κολομβιανός στόπερ αναπαύεται εν ειρήνη...

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1993 η Κολομβία συντρίβει με 5-0 την Αργεντινή στο Μπουένος Άιρες και πανηγυρίζει με εμφατικό τρόπο την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο, στήνοντας τη δική της αψίδα του θριάμβου στο αποκαλούμενο "Παρίσι της Νότιας Αμερικής".

Τα σχόλια του Τύπου είναι διθυραμβικά για το σύνολο του Φρανσίσκο Ματουράνα, που ταξιδεύει στην Αμερική, κουβαλώντας στις... αποσκευές του τα όνειρα 40.000.000 ανθρώπων, με τις προσδοκίες να φθάνουν ως τον τελικό της διοργάνωσης, ενώ ο "Βασιλιάς" Πελέ χρίζει τους "καφετέρος" φαβορί για την κατάκτηση του "ιερού δισκοπότηρου".

Το american dream θα εξελισσόταν σε εφιάλτη. Στην πρεμιέρα του Α' ομίλου, η Ρουμανία του Χάτζι "σοκάρει" την Κολομβία (3-1) στο "Rose Bawl" της Πασαντίνα, στην Καλιφόρνια. Ο... μαρασμός στην "πόλη των ρόδων" ήταν μονάχα η πρώτη πράξη του δράματος. Το κουτί της Πανδώρας είχε μόλις ανοίξει. Οι παίκτες δέχονται απειλές για τη ζωή τους, αλλά και των οικείων τους. Ο αγώνας ενάντια στις ΗΠΑ μοιάζει δίχως επιστροφή, αφού αποκτά χαρακτήρα "τελικού", με τη νίκη να είναι μονόδρομος.

Στη 2η στροφή η διοργανώτρια επικρατεί των Κολομβιανών (2-1), με τον Αντρές Εσκομπάρ να γίνεται μοιραίος, καθώς υποπίπτει στο χειρότερο λάθος της ζωής του, σκοράροντας σε λάθος εστία (34'). Οι Λατινοαμερικάνοι γνωρίζουν καταδικαστική ήττα, με τον 27χρονο στόπερ να κάθεται στο... εδώλιο και στη συνέχεια να στήνεται στο... απόσπασμα ως ένοχος.

Την τελευταία αγωνιστική, το βαθμολογικό κίνητρο απουσιάζει, όμως η Κολομβία δηλώνει "παρών". Αν και το παιχνίδι κόντρα στην Ελβετία είναι μια τυπική διαδικασία, έρχεται το "τρίποντο" της... παρηγοριάς κόντρα στην Ελβετία (2-0), σώζοντας τα ποδοσφαιρικά προσχήματα.

Ήταν η τελευταία φορά που ο Εσκομπάρ θα φορούσε το εθνόσημο (50 συμμετοχές, 1 γκολ). Λίγες ημέρες μετά θα έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες κυκλώματος που σχετίζεται με τον παράνομο στοιχηματισμό και τη διακίνηση ναρκωτικών. Ο όρος "narco-football" είχε, πια, εισαχθεί στην ποδοσφαιρική διάλεκτο, με τον αποκαλούμενο "Caballero" να καταλαμβάνει μία θέση στον κατάλογο των θυμάτων του.

Τραγική ειρωνεία, το γεγονός πως εκείνο το διάστημα διαπραγματευόταν τη μεταγραφή του στη Μίλαν, ενώ στα άμεσα σχέδιά του ήταν να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας με την εκλεκτή της καρδιάς του, Πάλελα Κασκάρδο.

Στην κηδεία ράγισαν και οι... πέτρες. Περισσότεροι από 120.000 άνθρωποι έσπευσαν στον τελευταίο τόπο κατοικίας του, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον αδικοχαμένο άσο της Ατλέτικο Νασιονάλ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά τον θάνατο του Αντρές, η οικογένειά του ίδρυσε τον φιλανθρωπικό οργανισμό "AndrésEscobarProject", που βοηθάει παιδιά από φτωχές οικογένειες, με απώτερο στόχο να παίξουν ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο, ενώ το 2002 ο δήμος του Μεντεγίν ύψωσε ένα άγαλμα προς τιμήν του.

Κλείνοντας, ιδιαίτερη αξία αποκτούν τα λόγια του προπονητή του στην εθνική Κολομβίας, Φρανσίσκο Ματουράνα: "Η κοινωνία νόμιζε ότι το ποδόσφαιρο σκότωσε τον Αντρές. Όχι! Ένας ποδοσφαιριστής σκοτώθηκε από την κοινωνία".

Παρά τη σύντομη καριέρα του, πρόλαβε ν' αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην ποδοσφαιρική Βίβλο, καθώς στέφθηκε πρωταθλητής με την Ατλέτικο Νασιονάλ (1991), ενώ της χάρισε το πρώτο Copa Libertadores (1989) στην ιστορία της.

"Δεν είναι τίποτα να πεθάνεις. Είναι τρομακτικό να μην ζεις", έγραφε ο Βίκτορ Ουγκό, με το... μελάνι του Γάλλου συγγραφέα να σχηματίζει στο χαρτί τη μορφή του Αντρές Εσκομπάρ, ο οποίος πριν από 24 χρόνια "έφευγε" από τη ζωή, αλλά ταυτόχρονα θα "έμενε" αποτυπωμένος στις καρδιές των απανταχού φίλων του αθλήματος.