Αυτός ο ύμνος μπορεί να ξεπεράσει το 'You 'll Never Walk Alone'
Με αφορμή τα γενέθλια του Νόελ Γκάλαχερ, αποδίδουμε φόρο τιμής σε εκείνο το τραγούδι του που χιλιάδες φίλαθλοι τραγουδάνε με φωνές διαπεραστικές.
''You 'll Never Walk Alone'. Δεν είναι απλά 'άλλο ένα σύνθημα'. Δεν μπορεί σε καμία εκδοχή της πραγματικότητας να ενταχθεί σε μια συζήτηση με τα εμετικά τραγούδια-συνθήματα που ακούγονται στα ελληνικά γήπεδα. Το τραγούδι στην original εκδοχή του ακούστηκε για πρώτη φορά στο μιούζικαλ 'Carousel', το 1945.
Ήταν μια σύνθεση των Rodgers/Hammerstein, ένα παρηγορητικό τραγούδι για το θάνατο ενός εκ των βασικών χαρακτήρων της ιστορίας. Το 1963, οι Gerry & the Peacemakers διασκεύασαν το κομμάτι σε merseybeat ρυθμούς και όταν το άκουσε ο θρύλος της Λίβερπουλ, Μπιλ Σάνκλι, με συνοπτικές διαδικασίες έγινε το 'σήμα κατατεθέν' της ομάδας του Μέρσεισαιντ, ο ύμνος της.
Στη συνέχεια και η Σέλτικ, παίζοντας στον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τη Λίβερπουλ, αποπειράθηκε να οικειοποιηθεί το κομμάτι. Και δεν ήταν η μόνη. Στρατιές φιλάθλων ομάδων όπως οι Ντόρτμουντ, Μάιντς, Τβέντε, ακόμα και ο ΠΑΟΚ και η ινδική Μπαλί Γιουνάιτεντ έχουν επικαλεστεί την υψηλή πνευματική δύναμη που φαίνεται ότι κρύβει αυτό το κομμάτι μέσα του, για να πυροδοτήσουν τις ψυχές των παικτών τους.
Το 'You 'll Never Walk Alone' είχε τραγουδηθεί από χιλιάδες θεατές, στο στάδιο 'Γουέμπλεϊ' το 1990, για τον εορτασμό της επιστροφής του Νέλσον Μαντέλα στην ελεύθερη ζωή, ύστερα από χρόνια φυλακής. Το μεγαλείο αυτού του διαχρονικού κομματιού δεν μπορεί να οριστεί σε ένα κείμενο. Μπορούμε όμως να θαυμάσουμε έναν νέο μουσικό δρόμο που έχουν διαλέξει οι Άγγλοι φίλαθλοι για να αποθεώσουν το καλό ποδόσφαιρο. Ο 'δρόμος', το 'τείχος' (!) αυτό, λέγεται 'Wonderwall'. Ας το θυμηθούμε.
Το 'Wonderwall' αρχικά ονομαζόταν "Wishing Stone'. Γράφτηκε από τον Νόελ Γκάλαχερ κυκλοφόρησε ως single στις 30 Οκτωβρίου 1995 και συμπεριλήφθηκε στο album 'What' s The Story (Morning Glory)'. Πρόκειται για μια προσωπική κατάθεση ψυχής του Νόελ Γκάλαχερ, ένα τραγούδι που έγραψε τον Μάιο εκείνης της χρονιάς και τραγούδησε για πρώτη φορά μόνος, χωρίς τους Oasis, στα παρασκήνια του φεστιβάλ Γκλαστονμπέρι, στις 24 Ιουνίου.
Ο Βρετανός συνθέτης έχει φροντίσει να διαψεύσει όσους υποστήριζαν ότι το είχε γράψει για τον χωρισμό του από την -τότε- σύντροφο του, Μεγκ Μάθιους. "Είναι σαν ένας φανταστικός φίλος, που θα έρθει να σε σώσει απ' τον εαυτό σου", είναι η παρομοίωση που έχει χρησιμοποιήσει για το 'Wonderwall'.
Ο ορισμός του για το τραγούδι που έγραψε είναι ένας έξυπνος και αρκετά διακριτικός τρόπος για να ομολογήσει, πως το 'Wonderwall' ήταν μια έμμεση αναφορά στην εξάρτηση από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, με την οποία πάλεψε για χρόνια. Το κομμάτι αυτό μοιάζει με μια προσευχή για λύτρωση, που από το ξεκίνημα κιόλας ακυρώνεται, πέφτει σε game-over, μέσα από το κυνικό 'Because MAYBE...' που εισάγει το ρεφρέν. Στη συνέχεια, ο ερμηνευτής καταφέρνει και παρατηρεί την ομορφιά και παραδέχεται πως 'and after all, you' re my wonderwall'.
Αν υπάρχει μια ιστορία με παράλληλο δρόμο, που έχει επιβεβαιωθεί ξανά και ξανά, είναι πως η Premier League είναι από τα πιο συναρπαστικά πρωταθλήματα παγκοσμίως, όπως και η φετινή ιστορία της Μάντσεστερ Σίτι. Και επειδή μερικές φορές, η ειρωνεία μπορεί να γίνει γέφυρα προς τη λύτρωση, η Σίτι και το 'Wonderwall' είναι κομμάτια της ίδιας ψυχής, οι παίκτες και οι φίλαθλοι της Σίτι, τραγουδούν μόνο αυτό το τραγούδι, ύστερα από την κατάκτηση της κορυφής.
Σίγουρα το 'Wonderwall' δεν μπορεί να αγγίξει τη διαχρονικότητα του τραγουδιού της Λίβερπουλ. Μπορεί όμως να μας θυμίζει για πάντα την κατάδυση στην άβυσσο και τη βουτιά προς το φως, την απαξίωση της Β' Εθνικής και το πρωτάθλημα της Premier League, ένα δίπολο ιστοριών για το σκοτάδι και το φως.
