Ερυθρός Αστέρας-Ολυμπιακός: Χαμένος από κάθε... Μεριά

Δουλειά χρειάζεται ακόμη αρκετή για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να περιορίσει την αμυντική αστάθεια. Μέχρι το 20’ του παιχνιδιού με τον Ερυθρό Αστέρα σε ό,τι πια λέγεται στάδιο 'Rajko Mitić' είχε τουλάχιστον τέσσερις μπάλες που θα μπορούσαν να φέρουν κατοχή και απροσδιόριστα διώχθηκαν σε πλάγιο άουτ ή κόρνερ.

Τούτο συμβαίνει από ανασφάλεια και ασφάλεια ταυτοχρόνως: το πρώτο είναι ότι δεν θέλουν να ριψοκινδυνέψουν αλλαγή κατοχής λίγο αργότερα, το δεύτερο ότι ο Πέδρο Μαρτίνς εμπιστεύεται πολύ τη διάταξη στις στημένες φάσεις. Για μία ομάδα που είχε δεχθεί 3 γκολ στα 10 πρώτα παιχνίδια της, εκ των οποίων τα 6 ήταν ευρωπαϊκά, τούτη η λογική θα δικαιωνόταν σε οποιοδήποτε ποδοσφαιρικό δικαστήριο.

Κι αυτό δεν αφορά μόνο στην άμυνα. Ο Ολυμπιακός βρήκε το γκολ του βγάζοντας κομπίνα με τους δύο στόπερ και τον αριστερό μπακ του. Σε αυτήν, που ασφαλώς έχει πια αποτυπωθεί μέσα από την προπόνηση, ο Ρούμπεν Σεμέδο πάει στο δεύτερο δοκάρι, ο αριστερός μπακ, στην περίπτωση αυτήν ο Βασίλης Τοροσίδης, βρίσκεται σε παράλληλη κίνηση με τον Πορτογάλο μέσα στη μικρή περιοχή, ενώ ο άλλος στόπερ, ο Μεριά στο Βελιγράδι, ακολουθεί τρέιλερ, ώστε να εκμεταλλευθεί κάποια απόκρουση.

Πιθανώς εξαρτάται τη θέση από την οποία εκτελείται το φάουλ, αφού τώρα ο Γιώργος Μασούρας, όπως θα έκανε και ο Ματιέ Βαλμπουενά, είχε τη δυνατότητα να δώσει βάθος στην μπάλα και σχετική ακρίβεια. Ο Σεμέδο παίζει το ρόλο του Ματάις ντε Λιχτ στον Άγιαξ πέρυσι, ερχόμενος με φόρα από τη γραμμή της μεγάλης περιοχής στο τέρμα στέκοντας μπροστά από τον τερματοφύλακα στο πρώτο δοκάρι, αν πρόκειται για κόρνερ, είτε πηγαίνοντας στα δοκάρια, αν πρόκειται για φάουλ. Το σπάσιμό του, προφανώς, δεν είχε στόχο την τελική, αλλά ο Μίλαν Μπόργιαν βοήθησε στο να γίνει αυτό.

Είναι τόσο κρίσιμος, που στην περίεργη επιλογή του Πέδρο Μαρτίνς πριν το ματς, ξεκίνησε βασικός, όταν ο Γκιλιέρμε, με την επιλογή του Μαντί Καμαρά να προσδίδει ασφάλεια και τον Ανδρέα Μπουχαλάκη να εξελίσσεται σε έναν αριστεροπόδαρο Ανδρέα Σάμαρη, ταιριάζοντας με όποιον αμυντικό μέσο παίζει δίπλα του, έμεινε εκτός, όπως και ο Ματιέ Βαλμπουενά και ο Ντανιέλ Ποντένσε.

Ο Καμαρά, μάλιστα, δεν δίστασε να εκμεταλλευθεί το χώρο που έδινε στον άξονα ο Αστέρας, στον οποίο είχε επικεντρωθεί ο Ολυμπιακός για να κρατά τους Σέρβους, οι οποίοι σκέφτονταν περισσότερο από ό,τι έπαιζαν, απασχολημένους. Στην κούρσα, που θύμισε Ενγκολό Καντέ στη φάση του γκολ του με την Τσέλσι απέναντι στη Λίβερπουλ, ο Καμαρά είχε 10 μέτρα να τρέξει και στο τέλος, νιώθοντας την απειλή, να ντριμπλάρει για να κερδίσει το φάουλ.

Όλο αυτό το σχέδιο ήταν τέλειο, αν κυλούσε το παιχνίδι ομαλά. Αλλά αυτό είναι φωτεινή εξαίρεση όταν γίνεται. Ο Ολυμπιακός δεν άφηνε τον Αστέρα να κερδίσει μέτρα και να εντείνει πίεση, οι Σέρβοι ίσως δεν είχαν την ικανότητα να το κάνουν, αν ο Γιασίν Μπενζιά, εξαρχής μπερδεμένος και παθιασμένος σε αντίθεση με τον Μαξιμιλιάνο Λοβέρα, ο οποίος προσέφερε ποιοτικά λεπτά και στιγμές από την αριστερή πλευρά με ανάποδο πόδι, δεν προέβαινε στην αβελτηρία να κάνει φάουλ στον Κάνιας, ο οποίος κοίταζε την... εστία του και προσδοκία είχε πώς θα διασφάλιζε την μπάλα.

Ο Αστέρας δεν περίμενε άλλο, άμα τη διασφαλίσει του αριθμητικού πλεονεκτήματος από τη δεύτερη κίτρινη, και όρμησε προς την ‘ερυθρόλευκη’ εστία. Καλά καλά δεν πρόλαβε ο Μαρτίνς να θυσιάσει έναν παίκτη που προς χάριν του ροτέισον ήθελε να αφήσει αμέτοχο, τον Ντανιέλ Ποντένσε, με στόχο να κρατήσει μπάλα και να ‘παγώσει’ το ρυθμό κερδίζοντας φάουλ, και ήρθε η ισοφάριση από ό,τι, ακριβώς, ταλανίζει τον Ολυμπιακό (αλλά δεν έχει κοστίσει) από την αρχή: την αναιμική απόκρουση ενός αμυντικού ή, ας τεθεί διαφορετικά, την αδυναμία στον έλεγχο. Ο Γιασίν Μεριά έκανε την μπάλα διεκδικούμενη, ο Βασίλης Τοροσίδης, που είχε κατέβει στη μικρή περιοχή, δεν είχε έλεγχο πίσω του και η επανάληψη της φάσης με τον Ρόντιτς να σουτάρει άουτ δευτερόλεπτα πριν, επαναλήφθηκε με ανεπιθύμητο αποτέλεσμα.

Ο Μεριά αποδείχθηκε ξανά η λυδία λίθος του Ολυμπιακού. Η αδυναμία του ενώπιον της διασφάλισης. Η ευκαιρία που έχασε ήταν μοναδική, όπως και η θέση του στο κόρνερ που έφερε το δεύτερο γκολ από τον Νίκολα Μιλούνοβιτς. Το τρίτο, από τον Ρίτσμοντ Μποάκιε, ήταν, πια, σύμφωνο με τη ροή του ματς.

Πέρυσι ο Πέδρο Μαρτίνς πλήρωσε την εμπιστοσύνη που έδειξε στον Βούκοβιτς και φέτος παθαίνει το ίδιο με τον Μεριά, που στη διαδικασία της εκμάθησης δίνει πέναλτι, επικίνδυνες αποκρούσεις και παίρνει θέσεις στο όριο του λάθους. Είναι η μοίρα του στόπερ που νιώθει ακόμη ευάλωτος.

Βεβαίως, ο Πορτογάλος πρέπει να οπλιστεί με κουράγιο τις επόμενες μέρες: τα 58’ ακρίβειας και συνέπειας στην εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Βελιγράδι να ξεχαστούν γρήγορα, ό,τι μείνει θα είναι οι παίκτες που δεν χρησιμοποίησε και, εν τέλει, εκείνος ο ένας που χρησιμοποίησε και καταδίκασε την ομάδα του σε αριθμητικό μειονέκτημα, το οποίο αποδείχθηκε καίριο.

Μετά το απίστευτο 2-7 της Μπάγερν στο Λονδίνο επί της Τότεναμ, ο όμιλος παραμένει ανοιχτός. Ωστόσο, για να είναι ο Ολυμπιακός σε τροχιά πρόκρισης πρέπει ο Αστέρας να πάρει κάτι από τους Άγγλους και ο ίδιος, βεβαίως, από την Μπάγερν, η οποία προς το παρόν έχει για λογαριασμό της το πιο τρομακτικό σκορ της φετινής σεζόν.

Κι αυτός ο υπολογισμός, μόνο αν η κατάσταση μετά την ήττα δεν πληγεί από καχυποψία και ένα είδος παράνοιας. Κάτι που έχει ξαναγίνει, άρα ουδόλως απίθανο είναι για μία ομάδα που είχε δεχθεί 3 γκολ σε 10 ματς και έφαγε άλλα τόσα στο 11ο.

Ποιος θα είναι ο MVP της Super League 1; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: