Δέκα πράγματα που περιμένουμε να δούμε στο Μουντιάλ 2014

Το τέλος εποχής στην Ελλάδα

Ο Φερνάντο Σάντος αποχωρεί από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και αυτό από μόνο του αποτελεί το κλείσιμο ενός κύκλου. Όπως έδειξε η περίοδος... διακυβέρνησης του Πορτογάλου, ο διάδοχός του (Κλαούντιο Ρανιέρι) δεν θα αλλάξει τελείως ρότα στο καράβι σε σχέση με τον προηγούμενο καπετάνιο, παρ' όλα αυτά τα "θέλω" και η φιλοσοφία του θα φέρουν σίγουρα κάποιες μεταβολές. Ίσως η πιο σημαντική εξ αυτών, όμως, να μην έχει να κάνει με την άκρη του πάγκου.

Οι αγώνες στη Βραζιλία (με εξαίρεση κάποιο πιθανό τιμητικό φιλικό) θα είναι οι τελευταίοι για τον Γιώργο Καραγκούνη και ίσως και για τον Κώστα Κατσουράνη. Αν αποχωρήσουν αμφότεροι από την Εθνική ομάδα, αποχαιρετούν και οι τελευταίοι πρωταθλητές Ευρώπης της χώρας, η οποία περνάει σε μία διαφορετική φάση. Αυτά τα "αντίο" μπολιάζουν τη φαρέτρα της ομάδας με περαιτέρω κίνητρα. Αυτή είναι η τελευταία παράσταση της συγκεκριμένης Εθνικής και όσο καλύτερη, τόσο πιο ψηλά θα ανέβει ο πήχης για την επόμενη εκδοχή της.

Η εξαφάνιση του destroyer

Οι αριθμοί των τελευταίων Παγκοσμίων Κυπέλλων αποτυπώνουν αυξημένη προσοχή στον ανασταλτικό τομέα κάθε φιναλίστ, ειδικά εάν πρόκειται για κάποιο μεγάλο όνομα με υψηλούς στόχους. Οι κατάλληλοι άνθρωποι γι' αυτήν τη διασφάλιση, οι "κόφτες" ή destroyers κατά το πιο εντυπωσιακό αγγλικό, είναι οι παίκτες που επωμίζονται την καταστροφή του θεάματος προς τέρψιν των προπονητών τους. Η δουλειά που τους έχει ανατεθεί είναι συνήθως μονοδιάστατη, αλλά εξίσου σημαντική με κάθε άλλη: ανάκτηση κατοχής. Σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, κάθε υπερδύναμη του προηγούμενου Μουντιάλ είχε και έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή στη βασική σύνθεσή της, άλλες ακόμα και δύο.

Η φιναλίστ Ολλανδία έφτασε μέχρι τον τελικό υπό την προστασία των Νάιτζελ ντε Γιονγκ και Μαρκ φαν Μπόμελ. Οι "οράνιε" απέκλεισαν στα προημιτελικά τη Βραζιλία των Ζιλμπέρτο Σίλβα και Φελίπε Μέλο. Η Γερμανία του Σάμι Κεντίρα αποκλείστηκε στα ημιτελικά από την Ισπανία, ενώ δύο γύρους νωρίτερα οι παγκόσμιοι πρωταθλητές είχαν αποκλείσει την Πορτογαλία του Πέδρο Μέντες και του Πέπε. Δεν πέρασαν ούτε τον όμιλο οι Γάλλοι των Ζερεμί Τουλαλάν και Αλού Ντιαρά.

Τέσσερα χρόνια αργότερα και όλες αυτές οι χώρες έχουν επιλέξει μία διαφορετική προσέγγιση. Μικρότερη "καταστροφή", μεγαλύτερη ποιοτική άμυνα, από το σύνολο και όχι μεμονωμένα. Αντί για το "σκυλί" στο κέντρο που θα καταπίνει κάθε χώρο και θα μαρκάρει ανελέητα, ποδοσφαιριστές που ποντάρουν και στο μυαλό τους, ώστε να προλαβαίνουν εν τη γενέσει τους αρκετούς κινδύνους και να αποφεύγουν τάκλιν τελευταίας στιγμής και κάρτες. Ή τουλάχιστον "θυσίασαν" τον έναν εκ των δύο τέτοιων ποδοσφαιριστών, όπως η Ολλανδία που κράτησε τον Ντε Γιονγκ, αλλά δίπλα του υπάρχουν διαφορετικής πάστας συμπαίκτες, ενώ η Πορτογαλία και το πείραμα του Πέπε σε ρόλο αμυντικού μέσου δύσκολα θα επαναληφθεί.

Ο Σάμι Κεντίρα δεν είναι πλέον αναντικατάστατος όταν υπάρχει γι' αυτόν τον χώρο και ο Φίλιπ Λαμ, πλην των Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ και Τόνι Κρόος (αν και στη σύνθεση της Γερμανίας μεγαλύτερο ρόλο παίζουν οι τραυματισμοί). Στη Γαλλία, οι Πολ Πογκμπά και Μπλεζ Ματουιντί έχουν την ενέργεια και τη δύναμη για να παίξουν τον ρόλο του κόφτη όποτε χρειαστεί, αλλά μπορούν να προσφέρουν πολλά περισσότερα πράγματα. Τέλος, στη Βραζιλία, εφόσον ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι δεν ανεβάσει κάποια στιγμή τον Ντάβιντ Λουίζ πιο ψηλά, ο πιο... αμυντικογενείς εκ των παικτών που καταλαμβάνουν χώρο αμυντικού μέσου στο σύστημα είναι ο Λουίζ Γκουστάβο, παίκτης που δεν μπορεί να θεωρηθεί διάδοχος του "αόρατου τείχους" Σίλβα.

Και μέσα σε αυτές τις ομάδες, προστίθεται η Αγγλία του Στίβεν Τζέραρντ που χάνει δίπλα του σε αυτόν τον χώρο τον Σκοτ Πάρκερ του Euro 2012 και φυσικά και η Ισπανία, η οποία έχει κατακτήσει τα πάντα τα τελευταία χρόνια δίχως την παρουσία ενός τέτοιου μονοδιάστατου αμυντικού μέσου στη βασική ενδεκάδα της. Χαρακτηριστικό, εξάλλου, ήταν το "κόψιμο" του destroyer της Αθλέτικ Μπιλμπάο, Αντέρ Ιτουράσπε, από την προεπιλογή. Ο Σέρχιο Μπουσκέτς, ο ορισμός του σύγχρονου αμυντικού μέσου (ή ορθότερα παίκτη που καλύπτει τον χώρο μπροστά από την άμυνα), για ακόμα μία χρονιά αρχίζει ως το βασικότερο γρανάζι στη λειτουργία της πρωταθλήτριας κόσμου.

Η Βραζιλία του '50

Υπάρχουν τόσες μαρτυρίες, τόσα ντοκουμέντα, τόσες καταγραφές για το τι συνέβη μετά από τον θρυλικό τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1950, παρ' όλα αυτά, στον δυτικό κόσμο μοιάζουν αδιανόητες καταστάσεις. Το "Μαρακανάζο" αποτέλεσε αιτία θανάτου και αιτία απόπειρας δολοφονίας, κάτι που σήμερα μπορούμε να συνδέσουμε μόνο με βίαια επεισόδια που προκύπτουν από ένα αθλητικό γεγονός (ή με την πρόφαση ενός τέτοιου). Οι εποχές άλλαξαν και 64 χρόνια μετά κανείς δεν θα καταραστεί τον Ζούλιο Σέζαρ εάν δεχθεί γκολ όπως ο Μοασίρ Μπαρμπόσα, αλλά από την άλλη, υπάρχουν ειδήσεις όπως αυτή που αφήνει τα πάντα ανοιχτά.

Ο λαός της Βραζιλίας παραμένει παθιασμένος, σε κάποιες στιγμές υπέρ το δέον, με το ποδόσφαιρο και μπορεί οι εξέδρες στα γήπεδα του Brazileirao να έχουν μικρότερη πληρότητα και από αγώνες του MLS, η εθνική ομάδα αποτελεί μία τελείως διαφορετική περίπτωση. Την ώρα που (κυριολεκτικά) εκατομμύρια κόσμου διαδήλωνε κατά του Μουντιάλ και της FIFA στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών πριν από έναν χρόνο, υπήρχε αρκετός ντόπιος κόσμος που τον απασχολούσε περισσότερο η "σελεσάο" από την οικονομική κατάστασή του, δίνοντας εορταστικό τόνο σε μία ήσσονος σημασίας διοργάνωση. Στο Μουντιάλ, τα ντεσιμπέλ θα εκτοξευτούν (ακόμα και χωρίς βουβουζέλες), το πάρτι θα στηθεί σε κάθε γήπεδο και κάθε δρόμο, πιθανότατα πλάι πλάι με τις ογκώδεις διαδηλώσεις, και σε περίπτωση παταγώδους αποτυχίας της Βραζιλίας, το δράμα μιας χώρας θα μπορούν να το περιγράψουν με ακρίβεια αποκλειστικά όσοι έζησαν από κοντά εκείνο του 1950. Ποδόσφαιρο και συναισθήματα που μόνο αυτή η γωνιά του χάρτη μπορεί να προσφέρει στον θεατή.

Τον νέο Μαραντόνα και τον νέο Πελέ

Ήρθε η ώρα τους. Ο ένας είναι 26 ετών, ο άλλος 29, όπερ μεθερμηνευόμενον αυτό είναι το Μουντιάλ που τους βρίσκει στην καλύτερη (ηλικιακά) περίοδο της ζωής τους. Στη Ρωσία, σε 4 χρόνια, το σώμα του Λιονέλ Μέσι θα έχει καταγράψει περίπου 750 επίσημα παιχνίδια (90λεπτα στη συντριπτική πλειονότητα) και βάσει λογικής δεν θα βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της ύπαρξής του, ενώ ο Κριστιάνο Ρονάλντο θα έχει πατήσει τα 33 και αναπόφευκτα θα βρίσκεται στη δύση της καριέρας του. Εδώ είναι η ευκαιρία να αποδείξουν εάν είναι οι κορυφαίοι απλά της εποχής τους ή ανταγωνίζονται επάξια και κορυφαίους άλλων εποχών και όλων των εποχών.

Οι δύο κορυφαίοι όλων, εξάλλου, Πελέ και Ντιέγκο Μαραντόνα, απέκτησαν αυτήν την ιδιότητα χάρη στα (πολλαπλά) επιτεύγματά τους σε αυτό το πάλκο, του Μουντιάλ, και όχι απλά για τις διασυλλογικές επιτυχίες. Παρότι το ποδόσφαιρο σε διασυλλογικό επίπεδο έχει αυξήσει κατακόρυφα τις μετοχές του, μία κατάκτηση του πιο σπουδαίου ποδοσφαιρικού τροπαίου ή η ηγετική εμφάνιση σε μία αξέχαστη πορεία είναι τα ελάχιστα προαπαιτούμενα και για τους δύο, ώστε να μπουν στη λίστα των θρύλων του αθλήματος, που αναπόφευκτα σχεδόν ταυτίζεται με αυτήν της λίστας των Μουντιάλ.

Dark horses

Μπορεί να ονομάζεται Σενεγάλη και να περάσει το γκρουπ, με εξαιρετικές εμφανίσεις, αλλά να μην προχωρήσει περαιτέρω. Μπορεί να ονομάζεται Κροατία ή Τουρκία και να φτάσει μέχρι την τρίτη θέση του κόσμου. Εκπλήξεις υπάρχουν σχεδόν σε κάθε διοργάνωση και ήδη τα πονταρίσματα έχουν αρχίσει και γι' αυτήν της Βραζιλίας. Τη μερίδα του λέοντος λαμβάνει εδώ και περίπου 2 χρόνια το Βέλγιο, χάρη στους γνωστούς ποδοσφαιριστές που διαθέτει, σε κάθε θέση, με παραστάσεις από κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Η Χιλή έρχεται δεύτερη στις προτιμήσεις, χάρη κυρίως στο σύνολο και όχι στις μονάδες της. Ο Χόρχε Σαμπαόλι, "μαθητής" του Μαρσέλο Μπιέλσα, έχει δημιουργήσει την πιο ενδιαφέρουσα ομάδα από άποψη τακτικής, η οποία θα παίζει πάντοτε στο γήπεδο του αντιπάλου, με ασταμάτητο πρέσινγκ και άμεσο παιχνίδι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά στην απροστάτευτη άμυνα. Ικανή για το καλύτερο και για το χειρότερο.

Η ακόμα πιο... hipster επιλογή μοιάζει να είναι η Κροατία, η οποία διαθέτει μία αξιόλογη τριπλέτα στο κέντρο με τους Λούκα Μόντριτς, Ιβάν Ράκιτιτς, Ματέο Κόβατσιτς (αν και δύσκολα θα παίξουν ταυτόχρονα και οι τρεις), ενώ μπροστά ο Μάριο Μάντζουκιτς δεν έχει να ζηλέψει πολλά από άλλους "φουνταριστούς".

Τα δύο πρόσωπα του Ιανού (βλέπε Αργεντινή)

Από τη μία, υπάρχει η ομάδα που διαθέτει στην ίδια ενδεκάδα τους Λιονέλ Μέσι, Σέρχιο Αγκουέρο, Γκονσάλο Ιγκουαΐν, Άνχελ ντι Μαρία και από την άλλη η ομάδα που έχει ταυτόχρονα τους Σέρχιο Ρομέρο, Φεντερίκο Φερνάντες, Εσέκιελ Γκαράι και Μάρκος Ρόχο. Αυτή η ομάδα είναι η ίδια και το χάσμα στην ποιότητα που έχει η επίθεση της Αργεντινής με την άμυνα είναι αρκετά μεγάλο ώστε η "αλμπισελέστε" να μην προβάλει ως ένα από τα φαβορί για κάτι καλό. Εξάλλου, την ατάκα "όταν παίρνει την μπάλα ο αντίπαλος, κλείνω τα μάτια μου" δεν την εκστόμισε κάποιος κακεντρεχής δημοσιογράφος, αλλά ο ίδιος ο προπονητής της ομάδας, Αλεχάντρο Σαμπέγια.

Ο αντίπαλος της Αργεντινής δεν θα πάρει πολλές φορές την μπάλα στα πόδια του, αλλά όταν αυτό συμβεί, θα απειλήσει την εστία του αναπληρωματικού τερματοφύλακα της Μονακό. Ο Σαμπέγια έχει πειραματιστεί και με 3 στόπερ πίσω και εφόσον το απαιτήσουν οι περιστάσεις, θα προσφέρει περαιτέρω κάλυψη στα μετόπισθεν, θυσιάζοντας πρόσωπα από τη δημιουργία. Ήδη, για να αγωνιστεί το προαναφερθέν επιθετικό καρέ έχουν θυσιαστεί παίκτες όπως ο Ροδρίγο Παλάσιο, ο Ρίκι Άλβαρες και ο Εσέκιελ Λαβέτσι. Η Αργεντινή διαθέτει το κορυφαίο επιθετικογενές σύνολο στο Μουντιάλ, αλλά ταυτόχρονα το χειρότερο αμυντικογενές από τις ομάδες με βλέψεις. Το πού θα καθίσει η μπίλια, είναι θέμα χρόνου να το δούμε.

Τις... αντιγραφές του Γιόαχιμ Λεβ

Από το 2008 θεωρείται η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που μπορεί να αποκαθηλώσει τους Ισπανούς. Έξι χρόνια αργότερα, δεν τα έχει καταφέρει και το Μουντιάλ της Βραζιλίας αναμένεται να είναι η τελευταία ευκαιρία της Γερμανίας του Γιόαχιμ Λεβ. Για να το πετύχει, ο 54χρονος τεχνικός υιοθέτησε ακόμα και τις μεθόδους της "φούρια ρόχα". Ουδείς κανονικός φορ στην 23άδα, πλην του πρώτου σκόρερ στην ιστορία της "νάτσιοναλμανσαφτ" και δεύτερου του Παγκοσμίου Κυπέλλου (ένα πίσω από τον Ρονάλντο των 15 γκολ), Μίροσλαβ Κλόζε.

Ο τραυματισμός του Μάριο Γκόμεθ στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν ήρθε βολικός για τον Λεβ, ο οποίος απέκλεισε έναν ποδοσφαιριστή που δεν θέλουν οι βασικοί παίκτες των "πάντσερ" στην ενδεκάδα και για τον οποίο δημιουργήθηκε θέμα στις προηγούμενες διοργανώσεις. Η κόντρα με τον Στέφαν Κίσλινγκ γνωστή, ενώ ο Κέβιν Φόλαντ που "κόπηκε" από την προεπιλογή, δεν είναι ούτε αυτός "φουνταριστός". Ο τραυματισμός (και) του Μάρκο Ρόις δεν αλλάζει τα πλάνα του Λεβ, αφού για τον ρόλο του "ψευδοεννιαριού" διαθέτει τους δύο παίκτες που τον έχουν υποδυθεί φέτος στην Μπάγερν Μονάχου, υπό τις οδηγίες του μεγαλύτερου θιασώτη αυτής της τακτικής, Πεπ Γκουαρδιόλα. Ο Μάριο Γκέτσε και ο Τόμας Μίλερ έχουν δοκιμαστεί σε φιλικά κι επίσημα παιχνίδια με τη Γερμανία σε αυτόν τον χώρο και ένας εξ αυτών προορίζεται για τη θέση και στο Μουντιάλ.

Και αυτό δεν είναι το μοναδικό "πείραγμα" του Λεβ, βασισμένο σε δουλειά συναδέλφων του. Ο Φίλιπ Λαμ έχει αγωνιστεί ήδη στο κέντρο (ελλείψει και των τραυματιών αδερφών Μπέντερ), θέση όπου καθιερώθηκε φέτος επίσης χάρη στον Γκουαρδιόλα, ενώ σε περίπτωση που ο κορυφαίος Γερμανός δεξιός μπακ ανέβει μερικά μέτρα στο γήπεδο, τη θέση του πιθανότατα να αναπληρώσει ένας δεξιός μέσος, ο οποίος (λόγω τραυματισμών) ανέλαβε ρόλο ακραίου οπισθοφύλακα στην Ντόρτμουντ, υπό τις οδηγίες του Γίργκεν Κλοπ. Ο λόγος για τον Κέβιν Γκρόσκροϊτς.

Το πραγματικό πρόσωπο της FIFA και του προϊόντος της

Βάσει καταστατικού που συμφωνήθηκε από όλες τις χώρες μέλη της, η FIFA διατηρεί υπερεξουσίες σε διάφορες περιστάσεις, με αποκορύφωμα τις περιόδους Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ένας αθλητικός οργανισμός έχει τη δύναμη να αναγκάσει τη διοργανώτρια χώρα να αλλάξει το Σύνταγμά της, έχει τη νομική στήριξη να στήσει αυτοσχέδια δικαστήρια στις χώρες που φιλοξενούν την κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη και να κρίνει πολίτες της αθώους ή ενόχους σε ποινικό βαθμό, υποσκελίζοντας την αντίστοιχη δικαστική εξουσία, και φυσικά αξιοποιεί (εκμεταλλεύεται) κάθε πόρο ή δυνατότητα του κράτους προς όφελός της. Είτε αυτό ονομάζεται αστυνομία είτε φυσικές ομορφιές είτε αφορολόγητα έσοδα.

Απέναντι σε αυτό το τουρνουά και στον τρόπο με τον οποίο έχει μετεξελιχθεί από την τελευταία φορά που η Βραζιλία το διοργάνωσε, το 1950, υπάρχουν οι διαδηλώσεις πολιτών που αντιδρούν στην παρουσία της FIFA στη χώρα εις βάρος των ιδίων. Η άποψή τους βασίζεται και σε απλή αριθμητική. Η FIFA ανακοίνωσε προσδοκώμενα (αφορολόγητα) έσοδα ύψους 2.900.000.000 ευρώ για το Μουντιάλ 2014 (αύξηση 66% από το 2010), εκ των οποίων τα μισά θα παραμείνουν στα ταμεία της ως κέρδος. Η παγκόσμια ομοσπονδία θα παραχωρήσει 422.000.000 ευρώ στις 32 φιναλίστ και στους συλλόγους που προσφέρουν τους παίκτες τους, ένα μέρος των συνολικών εσόδων δαπανάται για λειτουργικούς σκοπούς, ενώ ένα μικρό τμήμα καταλήγει σε κοινωφελείς σκοπούς στη Βραζιλία, η οποία εκτιμάται ότι θα δαπανήσει συνολικά για τη διοργάνωση αυτή το ποσό των 8.500.000.000 ευρώ...

Τελευταίες παραστάσεις

Ορισμένοι εξ αυτών, στα καλύτερά τους, ήταν οι κορυφαίοι στις θέσεις τους. Τώρα, στη δύση της καριέρας τους, ετοιμάζονται για μία τελευταία παράσταση στην πιο σημαντική σκηνή: σε αυτήν του Μουντιάλ και δη στη πιο ποδοσφαιρική χώρα του κόσμου, τη Βραζιλία. Το φετινό τουρνουά είναι το τελευταίο Μουντιάλ στο οποίο θα δούμε ποδοσφαιριστές που θαυμάσαμε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά η ηλικία τους δεν τους επιτρέπει να ταξιδέψουν στη Ρωσία σε 4 χρόνια.

Ο 34χρονος Τσάβι, ο οποίος συνδέθηκε άρρηκτα με την άνοδο της Ισπανίας στην κορυφή του κόσμου, δεν θα βρίσκεται στην αποστολή του 2018, ενώ δύσκολα θα συνεχίσει στη "φούρια ρόχα" για το επόμενο Μουντιάλ και ο αρχηγός Ίκερ Κασίγιας. Πιθανή τελευταία παράσταση και για τον αρχισκόρερ της χώρας, Ντάβιδ Βίγια, καθώς και για τον 32χρονο Τσάμπι Αλόνσο.

Στην Ιταλία, ο Τσέζαρε Πραντέλι είχε δηλώσει ότι δεν θα καλέσει στην αποστολή παίκτες προχωρημένης ηλικίας (αποκλείοντας έτσι τους Φραντσέσκο Τότι, Λούκα Τόνι και Αντόνιο ντι Νατάλε) με εξαίρεση τους δύο μόνιμους "πυλώνες" της χώρας τα τελευταία 10 χρόνια, Τζιανλουίτζι Μπουφόν (36) και Αντρέα Πίρλο (35). Αμφότεροι θα πουν το τελευταίο "αντίο" στη διοργάνωση αυτή, εκτός κι αν ο τερματοφύλακας της Γιουβέντους επιδιώξει να μιμηθεί το είδωλό του, Ντίνο Τζοφ, και να συνεχίσει να συμμετέχει στη διοργάνωση στα 40 του.

Ο υποψήφιος για την περσινή "Χρυσή Μπάλα", Φρανκ Ριμπερί, φαίνεται πως έχει ολοκληρώσει πρόωρα την καριέρα του σε Μουντιάλ, αφού είχε δηλώσει πως αυτό στη Βραζιλία θα είναι το τελευταίο του, όμως τον πρόλαβε ο τραυματισμός και έτσι μένει με τις παραστάσεις της Νότιας Αφρικής. Όσο για τον 36χρονο Μίροσλαβ Κλόζε, στο τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του θα προσπαθήσει να γράψει ιστορία και να γίνει ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στη διοργάνωση.

Στην Αγγλία, οι τελευταίοι επιζώντες της "χρυσής γενιάς" που μόνο τέτοια δεν αποδείχθηκε, Στίβεν Τζέραρντ και Φρανκ Λάμπαρντ, ψάχνουν την εξιλέωση σε διεθνές επίπεδο με κάτι καλό σε αυτήν τη διοργάνωση. Ομοίως, ο Ντιντιέ Ντρογκμπά που στα 36 του δεν έχει πανηγυρίσει κάποια διάκριση με τη "χρυσή φουρνιά" της Ακτής Ελεφαντοστού. Ο 35χρονος Ντιέγκο Φορλάν, στον αντίποδα, ταξιδεύει στη Βραζιλία, και αυτός για την τελευταία παράστασή του, ως πρωταθλητής Νότιας Αμερικής και 4ος του προηγούμενου Μουντιάλ.

Στιγμές που θα μνημονεύονται εσαεί

Εάν ζητήσουμε από κάποιον φίλαθλο στιγμές από το Μουντιάλ του 2010, το μυαλό του θα ανατρέξει στιγμιαία στο χέρι του Λουίς Σουάρες και στην κλοτσιά του Νάιτζεντ ντε Γιονγκ. Για το 2006, η κεφαλιά του Ζινεντίν Ζιντάν στον Μάρκο Ματεράτσι επισκιάζει τα πάντα. Πιο πριν, το θέατρο του Ριβάλντο, το κούρεμα του Ρονάλντο ή το φάουλ του Ροναλντίνιο στον Ντέιβιντ Σίμαν είναι εικόνες που έχουν καταγραφεί ανεξίτηλα στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μας. Η κόκκινη του Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο πανηγυρισμός του Μπεμπέτο, τα δάκρυα του Ντιέγκο Μαραντόνα, το χέρι του Θεού, ο πανηγυρισμός του Μάρκο Ταρντέλι κλπ.

Κάθε τέσσερα χρόνια, εκτός από γκολ, ευκαιρίες, ντρίμπλες, αψιμαχίες, ιστορίες, το Παγκόσμιο Κύπελλο μας προσφέρει και στιγμές που θα το χρωματίσουν και θα το τοποθετήσουν και αυτό στο πάνθεον. Εικόνες όχι απαραιτήτως αγωνιστικές, αλλά τέτοιες που αποτελούν το αλατοπίπερο του πιο σπουδαίου ποδοσφαιρικού τουρνουά. Όσες πιο πολλές, τόσο καλύτερα. Εν αναμονή, λοιπόν, για εκείνες του 2014...