Ο Ντιέγκο Γκοδίν είναι ο καλύτερος αμυντικός της 5ετίας

Η μονομαχία ήταν άδικη. Ακόμα κι όταν χρησιμοποίησε τα χέρια του, ο Ντιέγκο Γκοδίν ήταν αδύνατο να προλάβει τον Ινιάκι Γουίλιαμς στο σπριντ. Ο επιθετικός της Αθλέτικ Μπιλμπάο σκόραρε για δεύτερη φορά στο παιχνίδι κι έβαλε τους Βάσκους μπροστά στο σκορ στο 64', δύο λεπτά μετά από την 3η αλλαγή του Ντιέγκο Σιμεόνε. Καταστροφή.

Η Ατλέτικο Μαδρίτης ηττήθηκε τελευταία φορά στην έδρα του τελικού του Champions League τον Μάιο κι η φετινή αλλοπρόσαλλη βασκική ομάδα ίσως διέκοπτε το αήττητο σερί 9 αγώνων των 'ροχιμπλάνκος' στο 'Μετροπολιτάνο'. Όχι επειδή το σκορ είχε γίνει 1-2 για την Αθλέτικ, αλλά επειδή όσο ο Γουίλιαμς πανηγύριζε το τέρμα που σημείωσε, ο Γκοδίν επέστρεφε στη θέση του κουτσαίνοντας, χωρίς να μπορεί να πατήσει καλά.

'Στο τέρμα του Γουίλιαμς, αισθάνθηκα τον μυ να φεύγει. Όμως είχαμε κάνει και τις 3 αλλαγές, οπότε δεν μπορούσα να βγω. Ο Σιμεόνε μου είπε να πάω μπροστά, σε περίπτωση που βρούμε κάποιο κόρνερ ή φάση στην περιοχή. Προσπάθησα να βοηθήσω όσο μπορούσα'.

Ο αρχηγός της Ατλέτικο, το αδιαμφισβήτητο βαρόμετρο της ομάδας του Σιμεόνε, μετατράπηκε σε κατ' ανάγκην επιθετικό περιοχής, μήπως και έρθει μια στιγμή που φανεί χρήσιμος. Δεν μπορούσε να τρέξει, δεν μπορούσε να πηδήξει, κυρίως δεν μπορούσε να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθένα, να αμυνθεί. Ή έστω το δεύτερο πράγμα που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα διότι το πρώτο, το να εμπνέει, ήταν εκεί για ακόμα ένα παιχνίδι, σε όλο το μεγαλείο του.

Η στιγμή έφτασε στο 79ο λεπτό. Ο Τόμας Πάρτεϊ, ο σκόρερ του 1-1 με εκπληκτική βολίδα εκτός περιοχής, εκτέλεσε το κόρνερ από αριστερά. Η μπάλα πέρασε πάνω από τον Γκοδίν που δεν είχε τη δύναμη για να επαναλάβει ένα από τα εκατοντάδες άλματά του που έχουν οδηγήσει σε τόσα γκολ από στημένες φάσεις. Παρ' όλα αυτά, ακριβώς από πίσω του βρισκόταν ο Ρόντρι, ο οποίος με κεφαλιά ισοφάρισε σε 2-2, σκοράροντας για πρώτη φορά με τη φανέλα της 'νέας' ομάδας του, της ομάδας στην οποία γαλουχήθηκε ως παίκτης από το 2007 μέχρι το 2013, όταν κι έφυγε για τη Βιγιαρεάλ.

Οι δυο τους ήταν αναπόφευκτο να σμίξουν. Όταν ο ένας εντασσόταν στις ακαδημίες της Ατλέτικο, ο άλλος έκανε τα πρώτα βήματα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με το 'κίτρινο υποβρύχιο'. Οι δρόμοι τούς έφεραν σε αντίθετες κατευθύνσεις, ωστόσο από το φετινό καλοκαίρι ήταν συμπαίκτες. Και μπορεί ο Γκοδίν να μην πήγε να πανηγυρίσει το γκολ του Ισπανού διεθνή, αφού δεν μπορούσε να περπατήσει καλά καλά, ωστόσο αισθάνθηκε μία μορφή λύτρωσης, αφού ήταν πιθανό να αποφευχθεί μία ήττα που τόσο μισεί.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ένας τραυματισμός και ένα γκολ κατά στάθηκε εμπόδιο στα σχέδια της Ατλέτικο. Ο Γκοδίν είχε βρεθεί σε μία κατάσταση πολύ χειρότερη, όταν την τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2013-2014, βρέθηκε να χάνει στο 'Καμπ Νόου' από την Μπαρτσελόνα, με τον Ντιέγκο Κόστα και τον Αρντά Τουράν τραυματίες. Ο 32χρονος Ουρουγουανός, όμως, απεχθάνεται την ήττα και γι' αυτό έπιασε μία κεφαλιά από κόρνερ και ισοφάρισε σε 1-1, δίνοντας το αναπάντεχο πρωτάθλημα στους 'ροχιμπλάνκος'.

Τώρα αυτός ήταν ο τραυματίας και η Ατλέτικο ήδη είχε ισοφαρίσει, όμως αυτό δεν αρκούσε. Δεν γινόταν να βγει από το παιχνίδι, δεν είχε μάθει έτσι. Μεγαλώνοντας σε μία χώρα μόλις 3.400.000 κατοίκους, έμαθε να κουβαλάει την παράδοση που θέλει την εθνική Ουρουγουάης να διαθέτει περισσότερα τρόπαια από κάθε άλλη εθνική ομάδα στον πλανήτη.

'Δεν βγάζει νόημα μαθηματικά και δημογραφικά, αλλά αν κοιτάξεις στην ποδοσφαιρική ιστορία και τον πολιτισμό μας, βγάζει. Γεννιέσαι στην Ουρουγουάη και σου λένε για το ποδόσφαιρο: το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο, το Μαρακανά, τους σπουδαίους παίκτες, νίκη και νίκη και νίκη. Αυτό δημιουργεί μία κουλτούρα ανταγωνιστικότητας, ένα πάθος για αγώνα, μία ανάγκη. Θέλεις να πας στο Παγκόσμιο Κύπελλο και όταν πας, αισθάνεσαι αυτήν την ιστορία, που είναι αυθεντικά σημαντική'.

Το ρολόι έδειχνε ένα λεπτό μετά από τη συμπλήρωση των 90 του κανονικού αγώνα. Παίζοντας για 25 λεπτά κουτσαίνοντας, ο Γκοδίν ήταν εξουθενωμένος, όμως δεν αισθανόταν κάτι εκείνη τη στιγμή. Ο Πάρτεϊ ήταν ξανά έτοιμος να εκτελέσει ένα στημένο με μπαλιά στη μεγάλη περιοχή της Αθλέτικ και ο αρχηγός της ομάδας είχε πάρει θέση για κεφαλιά.

Ο Γκανέζος μέσος έβγαλε δεξιά στον Σαούλ, ο οποίος με τακουνάκι έφερε την μπάλα παράλληλα και πιο κοντά στη μικρή περιοχή, όπου ο Αντουάν Γκριεζμάν, επίσης με εναέριο τακουνάκι, βρήκε τον αμαρκάριστο Γκοδίν. Αυτός έπιασε μια γυριστή κεφαλιά και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, όμως ξανά δεν πανηγύρισε.

Αυτήν τη φορά όχι επειδή δεν μπορούσε να τρέξει. Έκανε ένα υποτυπώδες τζόγκινγκ μέχρι να βγει από τη μεγάλη περιοχή, κουτσαίνοντας πάντα. Αυτήν τη φορά έπρεπε να περιμένει για να μάθει αν σκόραρε, ώστε να πανηγυρίσει. Βλέποντας τον δισταγμό του βοηθού διαιτητή, από μόνος του έκανε το σήμα του VAR και καλούσε τους συμπαίκτες του να μην τον πλησιάσουν, μέχρι να αποσαφηνιστεί αν βρισκόταν σε θέση οφσάιντ.

Όταν ο διαιτητής άκουσε τα μαγικά λόγια από το ακουστικό του, το κοινό στο γήπεδο ξέσπασε σε έξαλλους πανηγυρισμούς. Ο Γκοδίν δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του, γιατί κουβαλούσε 8 σώματα που είχαν πέσει πάνω του και τον καταπλάκωσαν, για τον καθυστερημένο πανηγυρισμό του νικητήριου τέρματος.

'Δεν υπάρχει κάτι πιο συμβολικό για την Ατλέτικο του Σιμεόνε από έναν τραυματία Ντιέγκο Γκοδίν να κουτσαίνει και να σκοράρει στις καθυστερήσεις το νικητήριο τέρμα', έκανε στο twitter την πιο επιτυχημένη διαπίστωση ο Ρίτσαρντ Μάρτιν, απεσταλμένος στην Ισπανία πολλών αγγλικών μέσων.

'Πολεμήσαμε μέχρι τέλους και ανταμειφθήκαμε. Το ποδόσφαιρο σε κάνει να ζεις αυτές τις μοναδικές στιγμές. Ευχαριστώ κόσμε', έγραψε στο twitter του μερικές ώρες μετά από τον αγώνα. Το ρήμα που χρησιμοποίησε μόνο τυχαίο δεν είναι. Όπως και το γεγονός ότι σκόραρε αυτός το 'χρυσό' τέρμα της Ατλέτικο.

Πρόκειται για την απονομή δικαιοσύνης και την αναγνώριση ίσως στον κορυφαίο αμυντικό του κόσμου την τελευταία πενταετία, έστω κι αν δεν έχει τους τίτλους του Ζεράρ Πικέ και του Σέρχιο Ράμος, έστω κι αν την περσινή σεζόν φανέρωσε την ηλικία του, με πολλές καθυστερημένες επιλογές και κακές τοποθετήσεις.

Ο Γκοδίν παραμένει πιστός στην Ατλέτικο, παρότι το καλοκαίρι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κάλυψε τη ρήτρα των 25.000.000 ευρώ. Ήθελε να παραμείνει στην ομάδα, έστω κι αν αυτή τον είχε... ξεχάσει, θεωρώντας τον σίγουρο, 'πιστό στρατιώτη' με το παλιό συμβόλαιο.

Κόντρα στην Αθλέτικ, έδειξε ότι παραμένει και πνευματικά δυνατός για να συνεχίσει να αποτελεί τον ιδανικό εκφραστή της νοοτροπίας που έχει εμφυσήσει ο Σιμεόνε σε αυτήν την ομάδα. Με αυτήν τη νίκη που της χάρισε, παραμένει και σε τροχιά διεκδίκησης του πρωταθλήματος, αφού η Ατλέτικο είναι η μοναδική ομάδα που μπορεί να κυνηγήσει την Μπαρτσελόνα και που μπορεί να αντέξει μέχρι το τέλος. Σαν τον Γκοδίν...

Photo credits: AP Photos/Andres Kudacki