ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΟΘΕΩΣΗ: Είπαν για τον Γιώργο Καραγκούνη...
Το Contra.gr έδωσε τους λόγους στους κορυφαίους ανθρώπους του ποδοσφαίρου που συνεργάστηκαν με τον Γιώργο Καραγκούνη στη διάρκεια της ποδοσφαιρικής καριέρας του. Ρεχάγκελ, Σάντος, Βαζέχα, Κατσουράνης, Νούνο Γκόμες μιλάνε για τον "τυπάρα". Συγκλονιστική η αφήγηση του γιατρού Νίκου Τζουρούδη!
Κάτι είχαμε υποψιαστεί είναι η αλήθεια αλλά δεν μπορούσαμε να το καταλάβουμε στην ολότητά του. Το όνομα του Γιώργου Καραγκούνη ανοίγει πόρτες. Διάπλατα μάλιστα. Σε όποιον και απευθυνθήκαμε να μας μιλήσει για τα 40α γενέθλια του "τυπάρα", το έκανε με όλη την καρδιά. Ακόμα και την ηρεμία του Οτο Ρεχάγκελ στη Γερμανία χαλάσαμε, αλλά ο "Ρεχακλής" δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να βγει λίγο από τη ρουτίνα του και να μας αφιερώσει δύο ζεστά λόγια για το "φίλο μου τον Γιώργο"...Αυτό δα έλειπε.
ΡΕΧΑΓΚΕΛ: "Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ"
Εν αρχή είναι... ο τεράστιος Οτο, ο άνθρωπος που οδήγησε την Εθνική μας ομάδα στο πιο απίθανο ποδοσφαιρικό θαύμα όλων των εποχών, στο Euro 2004. Mαζί και τον Γιώργο Καραγκούνη στον κολοφώνα της δόξας και της καριέρας του. Και ας μην έπαιξε στο μεγάλο τελικό με την Πορτογαλία.
Ο πιο αγαπητός Γερμανός στην Ελλάδα τόνισε για τον "Κάρα" στο Contra.gr: "Ο Γιώργος Καραγκούνης ήταν ένας πολύ καλός επαγγελματίας. Πάρα πολύ αγαπητός σε όλους μέσα στην ομάδα, είχε πάντα διάθεση προσφοράς. Μέχρι και σήμερα που μιλάμε υπάρχει μία στενή φιλία μαζί του. Καθόμασταν ώρες μαζί και μαζί με τον Γιάννη Τοπαλίδη και μιλούσαμε για ώρες για ποδόσφαιρο. Μπορούσες πάντα να συζητήσεις μαζί του.
Η συνεργασία με τον Γιώργο ήταν μεγάλης κλάσεως. Θα ξεχωρίσω επίσης ότι ήταν πάντα σωστός τόσο μέσα όσο και έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Οι ατομικές του ικανότητες στο χορτάρι ήταν πάντα εξαιρετικές και βοηθούσαν σε τεράστιο βαθμό την ομάδα.
ΣΑΝΤΟΣ: "ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΥΚΟΛΟ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΟΠΩΣ Ο "ΚΑΡΑ"
Ο άλλοτε ομοσπονδιακός τεχνικός Φερνάντο Σάντος διαθέτει θα έλεγε κανείς μία μαγική ιδιότητα. Με μερικές μόνο φράσεις καταφέρνει να κάνει το συνομιλητή του να ανατριχιάσει αφού οι τοποθετήσεις του συνδυάζουν άψογα τη λογική με το συναίσθημα.
Παράδειγμα: Η απάντηση που έδωσε όταν τον ρωτήσαμε τι ήταν αυτό που έκανε τον Γιώργο Καραγκούνη ιδιαίτερο ποδοσφαιρικό παράδειγμα: "Aυτό που ξεχώρισε τον Γιώργο ήταν το μεγάλο πάθος για το ποδόσφαιρο, ο καταπληκτικός επαγγελματισμός του και η μεγάλη ποιότητα. Το να κοουτσάρεις μεγάλους παίκτες όπως είναι ο Γιώργος, να ξέρετε είναι πάντα εύκολο" απάντησε ο άνθρωπος που οδήγησε την Εθνική ομάδα της Πορτογαλίας στην κατάκτηση του πρόσφατου Euro.
Κατέληξε στο ίδιο ύφος χωρίς να κατατάξει στιγμές: “Μου έκανε πάντα εντύπωση και την κρατώ ως την πιο δυνατή ανάμνηση από τη συνεργασία που είχαμε ότι διατήρησε από την αρχή μέχρι το τέλος την ίδια στάση για το παιχνίδι αποτελώντας έτσι ένα πολύ μεγάλο παράδειγμα για τους συμπαίκτες του. Στην Εθνική ομάδα ήταν ακόμη πιο έντονη η αγάπη του για τη φανέλα.
Parabéns Kara DEUS te abençoe. Xponia polla.
(Συγχαρητήρια Κάρα, ο Θεός να σε ευλογεί...Χρόνια πολλά)
Και μόνο το "Κάρα" που χρησιμοποίησε ο τεράστιος Σάντος είναι αρκετό για να καταλάβουμε τι σχέση είχαν οικοδομήσει οι δυο τους.
ΤΟΠΑΛΙΔΗΣ: "ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΗΜΑΣΤΑΝ ΗΣΥΧΟΙ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ"
Στα εννιά χρόνια της θητείας του Οτο Ρεχάγκελ στο τιμόνι της Εθνικής ομάδας, ο Γιάννης Τοπαλίδης αποτέλεσε το συνοδηγό. Ο Ελληνας συνεργάτης του "Ρεχακλή" έζησε από πρώτο χέρι στη διάρκεια της παραμονής στον εθνικό πάγκο την ποδοσφαιρική εξέλιξη του Γιώργου Καραγκούνη και έχει να πει τα... καλύτερα.
Ιδού: "Τον Γιώργο τον θαυμάζω και τον εκτιμώ.Η ψυχή της ομάδας. Μια φορά μετά από μία ήττα εγώ και ο Ρεχάγκελ ήμασταν πολύ στενοχωρημένοι. Μας πλησίασε και με το γνωστό του ύφος μας είπε: Θα πάρουμε το επόμενο, θα το δείτε, δεν θέλω να σας βλέπω στενοχωρημένους. Μας αγαπούσε πολύ, άλλωστε μαζί μας έκανε τα περισσότερα ματς".
Ο κόουτς Τοπαλίδης πέρασε και σε συγκεκριμένα παραδείγματα: "Στο πρώτο παιχνίδι μπαράζ με την Ουκρανία για την πρόκριση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου φέραμε 0-0. Ο Γιώργος ήξερε ότι αν αποκλειόμασταν, θα ήταν το τελευταίο μας παιχνίδι στον πάγκο. Πάλι μπροστά μας λοιπόν: "Το ξέρετε ότι το 0-0 ότι είναι πολύ καλό αποτέλεσμα. Θα βάλουμε γκολ στην Ουκρανία και θα περάσουμε". Και πραγματικά έτσι έγινε.
Να ξέρετε επίσης ότι τόσο εγώ όσο και ο Οτο γουστάραμε πολύ την ποδοσφαιρική του σκέψη. Μ' αυτόν στο γήπεδο νιώθαμε και εμείς οι ίδιοι πιο ήρεμοι στον πάγκο. Στο εκτός έδρας 4-0 με τη Βοσνία τον πιέσαμε για να παίξει, ήταν τραυματίας. Εσφιξε τα δόντια και πραγματικά μπήκε στην 11άδα. Μετά από 30 λεπτά βγήκε, δεν άντεξε. Αλλα εμείς θέλαμε να παίξει, τόσο σημαντικός ήταν για μας και για την ομάδα".
Δεν ήταν όμως αμιγώς η μέσα στο χορτάρι παρουσία του. Τη διαφορά την έκανε και έξω καθώς "ο Κάρα ήταν ενημερωμένος για όλα τα ποδοσφαιρικά δρώμενα ενώ είχε άποψη και για την τακτική. Ο Οτο πάντα τον συμβουλευόταν. Οταν έφευγε λοιπόν από κοντά μας ο Οτο πάντα μου έλεγε: Βλέπεις Γιάννη πόσο έξυπνος είναι;Πιστεύω στο 100% ότι μπορεί να γίνει ένας πολύ καλός προπονητής, αν τον αφήσουν όμως. Στην Ελλάδα σε βγάζουν άσχετο με το παραμικρό δεν βγάζεις άκρη".
ΒΑΖΕΧΑ: "ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΞΑΝΑ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ"
Η σχέση του Κριστόφ Βαζέχα με τον Γιώργο Καραγκούνη είναι ιδιάζουσα. Πέρασε από το στάδιο του ball-boy-μεγάλος σταρ, συνέχισε με τη μορφή πιτσιρικάς συμπαίκτης-θρύλος παίκτης και κατέληξε στο απολύτως ισότιμοι συμπαίκτες.
Στην ανδρική ομάδα ο Πολωνός θρύλος του Παναθηναϊκό με τον "Κάρα" συνυπήρξαν πέντε χρόνια (1998-2003) χρόνος ικανός για να βγάλει πολύ καθαρά συμπεράσματα ο Βαζέχα για τον τότε νεαρό άσο.
Ο αρχισκόρερ του Παναθηναϊκού διηγείται: “ Τον θυμάμαι πιτσιρικά και σε σχέση με τα άλλα παιδιά φαινόταν λες και ήταν ο πατέρας τους! Φαινόταν μεγαλύτερός τους. Είχε αυτό το σωματότυπο και ξεχώριζε. Θυμάμαι, επίσης, πως αν και μικρός είχε γένια, είχε αντρικό πρόσωπο.
Ηταν πάντα τρελός με το ποδόσφαιρο. Δεν έβλεπε τίποτε άλλο εκτός από τηνμπάλα. Το αγάπησε πάρα πολύ το άθλημα και γι' αυτό έφτασε τόσο ψηλά. Ο Γιώργος από μικρός είχε ποδοσφαιρικό θράσος. Από την πρώτη μέρα φαινόταν πως ήξερε τι θέλει και πως θα πετύχει. Δεν τρελαινόταν με μία επιτυχία. Πάντα το κεφάλι κάτω και σκληρή δουλειά. Επίσης, αυτό που πρέπει να τονίσω είναι η ζωή που έκανε. Πρόσεχε πάντα τη διατροφή του, δεν ξενυχτούσε, ήταν επαγγελματίας σε όλα. Αυτό παίζει σημαντικό ρόλο.
Αυτό που θυμάμαι πάντα από τον Γιώργο είναι ότι ήθελε συνέχεια τη μπάλα. Αυτό ήταν το "κακό" του. Μπορεί να ήταν πολλά μέτρα μακριά, να είχε δύο και τρεις παίκτες πάνω του, αλλά φώναζε "δώστε μου την μπάλα".
Μοιραία οι αναμνήσεις περιλαμβάνουν την άσχημη βραδιά της Βαρκελώνης, εκεί όπου ο “Κάρα” υπέστη το μοναδικό σοβαρό τραυματισμό της καριέρας του: " Στη Βαρκελώνη δεν είχαμε καταλάβει τη ζημιά που υπέστη. Δεν ξέραμε ότι παίζει με χιαστούς. Αυτές ήταν άλλες εποχές. Τώρα οι πιτσιρικάδες πονάνε πιο εύκολα. Φοβούνται μην κρυώσουν. Με το παραμικρό δεν μπορούν να παίξουν. Καλύτερα να κάθονται στο σπίτι”.
Το τελικό πρόσημο της θύμησης όμως είναι απολύτως θετικό: "Η μεγάλη επιτυχία του Καραγκούνη είναι ότι έπαιξε στην Ιντερ. Είναι από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Και φυσικά το ευρωπαϊκό που κατέκτησε το 2004 με την Εθνική. Με χαμηλούς τόνους, σκληρή δουλειά και επαγγελματισμό έκανε μια μεγάλη πορεία. Δεν ξέρω αν μπορεί να βγάλει ξανά Καραγκούνη το ελληνικό ποδόσφαιρο".
Αν ο Γιώργος Καραγκούνης έχει δύο... προβολές στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, αυτές δεν μπορεί να είναι άλλοι από τους Αγγελο Μπασινά και Κώστα Κατσουράνη. Ειδικά με το δεύτερο όμως το συνδέεουν πάρα πολλά καθώς ήταν οι μόνοι δύο που έζησαν όλη τη χρυσή δεκαετία της Εθνικής ομάδας (2004-2014) από μέσα. Κατάκτηση ευρωπαϊκού, συμμετοχή σε άλλα δύο Euro και δύο Παγκόσμια Κύπελλα.
Η ΥΠΟΚΛΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΣΟΥΡΑΝΗ
Με τον "Κατσούρ" επίσης ο "Κάρα" ήταν συμπαίκτης τόσο στην Μπενφίκα όσο και στον Παναθηναϊκό όπου μάλιστα κατέκτησαν μαζί το νταμπλ του 2010.
"Ο Γιώργος είχε πολύ μεγάλη αγάπη αλλά και τεράστιο επαγγελματισμό. Εκανε πολλές θυσίες για την καριέρα του, πρόσεχε πάντα τη ζωή του, τη διατροφή και το σώμα του" μας λέει ο νυν τεχνικός διευθυντής της Παναχαϊκής.
"Το πάθος του επίσης περνούσε και στα νέα παιδιά. Ηταν αδύνατον να έχεις τον Καραγκούνη στην ομάδα σου και να μην παραδειγματιστείς από αυτόν. Ηταν το πρότυπο" συμπληρώνει.
"Στην Μπενφίκα το τελευταίο εξάμηνό του ήταν το καλύτερο της καριέρας του. Εξαιρώ βέβαια τα παιχνίδια με την Εθνική ομάδα που είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ως αριστερός μέσος στο ρόμβο που παίζαμε τότε έκανε εκπληκτικά πράγματα. Το έβλεπα από μέσα αφού ήμασταν στην ίδια ενδεκάδα. Στο τέλος της σεζόν επέστρεψε στον Παναθηναϊκό με χρήματα λιγότερα από αυτά που έπαιρνε στην Μπενφίκα".
Το επιμύθιο του "Κατσούρ" ήταν και το πλέον σημαντικό της τοποθέτησής του: "Εκανε μεγάλη καριέρα ο Γιώργος. Αλλά θα μπορούσε να κάνει και ακόμα μεγαλύτερη. Δεν έκανε λάθη ο ίδιος. Απλά η ελληνική κουλτούρα δεν είναι η κατάλληλη, ο Γιώργος από την πλευρά του μια χαρά επιλογές έκανε".
ΝΙΟΠΛΙΑΣ: "Ο ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ"
Oσα χρόνια και αν περάσουν τον Νίκο Νιόπλια και τον Γιώργο Καραγκούνη θα τους συνδέει μία...μοναδική σχέση. Αυτή του πρωταθλήματος του 2010. Ηταν το πρώτο και τελευταίο πρωτάθλημα στην ποδοσφαιρική καριέρα του Κάρα αλλά και το πρώτο της προπονητικής καριέρας του Κοζανίτη τεχνικού.
Αν και χαμηλών τόνων συνήθως, ο Νιόπλιας κατατάσσει τον Γιώργο Καραγκούνη σε πολύ υψηλές ποδοσφαιρικές κορυφές: “Κατά τη γνώμη μου ο Γιώργος είναι μέσα στους πέντε καλύτερους Ελληνες παίκτες σε προσφορά όλων των εποχών. Δηλαδή τι να πρωτοπούμε; Επαιξε πολύ περισσότερα από 100 ματς στην Εθνική, έπαιξε στον Παναθηναϊκό, σε μεγάλες ομάδες του εξωτερικού, στις μικρές Εθνικές, πήρε το Euro.
Η επιλογή του να πάει στον Απόλλωνα το 1996 του έκανε τελικά πολύ καλό γιατί σε μικρή ηλικία πήρε παιχνίδια σε επίπεδο Α' Εθνικής. Ετσι γύρισε πιο έτοιμος στον Παναθηναϊκό όταν τον χρειάστηκε η ομάδα. Και τον χρειάστηκε σε μία περίοδο που γινόταν αναδόμηση και ανανέωση του έμψυχου δυναμικού.
Στηρίχθηκε στο χαρακτήρα του και στη δουλειά που έκανε όλα του τα χρόνια ως παίκτης. Αντεχε να αγωνίζεται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, αυτό δεν το συναντάς εύκολα. Στο υψηλό επίπεδο έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει μόνο το ταλέντο, δεν φτάνει μόνο αυτό”.
Η συνύπαρξή τους στον Παναθηναϊκό έφερε το νταμπλ. Και όπως τονίζει ο Νιόπλιας ο τυπάρας έπαιξε κυριαρχικό ρόλο σ' αυτό γιατί "με παίκτες όπως ο Γιώργος, ο προπονητής νιώθει σιγουριά. Αυτό αισθάνθηκα και εγώ μαζί του στον Παναθηναϊκό. Επαιζε πάντα το ίδιο, χωρίς αυξομειώσεις στην απόδοση. Αυτό το χαρακτηριστικό σε κάνει πρωταθλητή. Τακτικά ήταν επίσης άψογος. Εξυπνος επίσης. Ελεγα ένα, αντιλαμβανόταν πέντε.
Σε ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός ο προπονητής χρειάζεται παίκτες όπως ο Καραγκούνης. Γιατί; Είτε έπαιζε με την Μπαρτσελόνα είτε με τον κάθε αντίπαλο στο δικό μας πρωτάθλημα ήταν γι' αυτόν το ίδιο και το αυτό".
ΔΑΝΙΗΛ: "ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΧΟΛΕΙΟ!"
Ο Βασίλης Δανιήλ έχει γράψει τη δική του ιστορία στις τρεις προπονητικές θητείες του στον Παναθηναϊκό. Μεταξύ των πολλών... ανδραγαθημάτων συγκαταλέγεται και η καθιέρωση του Γιώργου Καραγκούνη στην ανδρική ομάδα των "πράσινων".
Τον εντοπίσαμε στην αγαπημένη του Καβάλα. Με την πάντα διαυγή σκέψη του και την ευγένειά του έδωσε τη δική του διάσταση στο φαινόμενο του "τυπάρα".
" Εγώ τον Γιώργο τον γνώρισα όταν ήταν παιδί. Στις εγκαταστάσεις της Παιανίας ήταν όλη την ημέρα με μία μπάλα στα πόδια. Το παιδί αυτό να ξέρετε ότι δούλεψε πάρα πολύ σε ατομικό επίπεδο και στην Ακαδημία έβαλε τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίχθηκε αργότερα. Πολλές ημέρες δεν πήγαινε καν σχολείο, είμαι πεπεισμένος. Επαιρνε μία μπάλα και κατέβαινε μόνος στο γήπεδο να παίξει στα γήπεδα της Παιανίας" τονίζει αρχικά με τη φωνή του να παίρνει μία...νοσταλγική διάθιεση.
Οι βάσεις για την καθιέρωση μπήκαν καθώς "όταν πήγα για τρίτη φορά στον Παναθηναϊκό το 1997, δημιουργήσαμε μία καινούργια ομάδα, ήταν άλλωστε και στη φιλοσοφία της εταιρίας αυτό. Είχαμε Νικοπολίδη, Γκούμα, Μπασινά, Αλεξόπουλο. Ο Γιώργος είχε ήδη τις βάσεις. Παθιασμένο παιδί με καλή τεχνική κατάρτιση που βελτιώθηκε κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Είχε δύο πόδια και υψηλή μαχητικότητα, κλειστή ντρίπλα, περιστροφή του σώματος αριστερά και δεξιά.Το μεγαλύτερο προσόν του ήταν η νοοτροπία. Ηθελε πάντα να νικά και σιχαινόταν την ήττα. Αγαπούσε πολύ την μπάλα και τα έδινε όλα στο κάθε ματς. Το όνομα που δημιούργησε ήταν πολύ μεγάλο και το άξιζε".
Για τον...προφήτη του ελληνικού ποδοσφαίρου η εξέλιξη του "τυπάρα"ήταν προδιαγεγραμμένη αφού "στην αρχή ο Γιώργος πήγε δανεικός στον Απόλλωνα αλλά η εξέλιξή του "φώναζε". Περίμενα αυτό θα γινόταν γιατί έβλεπα την αφοσίωσή του στο αντικείμενο. Δεν έκανε καταχρήσεις, έκανε καλή ζωή. Σπάνια βρίσκει σε παίκτες να δίνουν το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής τους στην μπάλα και μόνο στην μπάλα. Θέλω να του πω μέσα από την ψυχή μου χρόνια πολλά και να έχει ότι καλύτερο από εδώ και πέρα στη ζωή του".
"ΓΙΑΤΡΕ, ΜΗΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ;"
Ο ορθοπεδικός Νίκος Τζουρούδης μοιράστηκε με τον Γιώργο Καραγκούνη την πιο δύσκολη περίοδο της ποδοσφαιρικής καριέρας του "Κάρα".
Ο τραυματισμός του Ελληνα άσου στη Βαρκελώνη στη ρεβάνς κόντρα στην Μπαρτσελόνα το 2002 ήταν ο μοναδικός σοβαρός στη σταδιοδρομία του. Ο Τζουρούδης, γιατρός του Παναθηναϊκού τότε, διέγνωσε το πρόβλημα και σχεδίασε όλο το πρόγραμμα αποκατάστασης για να επιστρέψει ο "τυπάρας" γερός και δυνατός στη δράση.
" Η συνεργασία μου με τον Γιώργο ήταν πανεύκολη και θα σας πω γιατί" θυμάται. "Είναι πολύ μεγάλη χαρά κατ' αρχήν για κάποιον που ασχολείται με το ποδόσφαιρο να συνεργάζεται μαζί του. Εχει αφιερώσει τη ζωή του στην μπάλα, ξυπνούσε και κοιμόταν μ' αυτό. Είχε καταλάβει λοιπόν από νωρίς πόσο σημαντικό ήταν να διατηρεί σε καλή κατάσταση το κορμί του. Οταν λοιπόν του κέρδιζες την εμπιστοσύνη, ήταν πραγματικά πολύ εύκολο να συνεργαστείς".
Οι λεπτομέρεις για τον τραυματισμό είναι ακόμα και 15 χρόνια μετά ανατριχιαστρικές: "Στη Βαρκελώνη μπαίνω μέσα να τον εξετάσω. Του λέω "Γιώργο, έχουμε πρόβλημα στο γόνατο. Πρέπει να βγεις". Μου απαντά: "Μήπως κάνεις λάθος; Ασε να βγει το ημίχρονο και το βλέπουμε ξανά στα αποδυητήρια. Δεν αισθάνομαι κάτι, δεν πονάω!". Για τέτοιο πάθος μιλάμε. Το γόνατο όμως το έβλεπα χαλαρωμένο. Αλλά εκείνη την ώρα τι να του πεις. Είχα πάντως ήδη ζητήσει αλλαγή και ο Μαρκαριάν είχε σηκώσει παίκτη.
Στα αποδυτήρια στο ημίχρονο με πιάνει και με ρωτάει: "Τι σκέφτεσαι;" Του λέω "Γιώργο, φαίνεται ότι έχουμε πρόβλημα στον πρόσθιο χιαστό". "Ναι;" μου λέει. "Και τι πρέπει να κάνουμε; "Επέμβαση και αποκατάσταση" απαντώ. Ο Γιώργος είχε μία τεράστια ψυχική δύναμη. Από μικρός την κουβαλούσε.
Κουβαλούσε επίσης και έναν τραυματισμό στην ποδοκνημική, από τα 13-14. Ο Γιώργος με την τεράστια διάθεση που είχε για ποδόσφαιρο, έμπαινε σε όλα τα ματς, δεν νοιαζόταν για το πόδι του. Και έτσι πάντα η μία του ποδοκνημική ήταν σχεδόν πάντα πρησμένη. Και έβγαζε μικροπροβλήματα. Αλλά δεν έλεγα κάτι γι' αυτόν οι μικροί αυτοί πόνοι".
Τζουρούδης και Καραγκούνης πάντως δεν είχαν μία κλασική σχέση γιατρού-παίκτη αφού "μου έλεγε συχνά ότι "γιατρέ, αυτή η μουσική του Τσάμπιονς Λιγκ με ανατριχιάζει, είναι το κάτι άλλο". Οταν ετοιμαζόταν για ένα παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν ένας διαφορετικός άνθρωπος. "Αυτά τα παιχνίδια είναι το ποδόσφαιρο" μου έλεγε. Ξυριζόταν πάντα πριν από τέτοια ματς, τα περίμενε πως και πως! Τον πείραζα: "Είσαι σαν τους Σπαρτιάτες που ετοιμάζονται πριν από τη μάχη!". Μου απαντούσε "ναι, αλλά εγώ είμαι από τον Πύργο!"
Και αφού δεν ήταν μια κλασική σχέση, ήταν λογικό να γεννήσει και ρεκόρ: " Στην προετοιμασία του 2002 δούλευε φουλ για να επανέλθει. Τον πείραζαν και του έλεγαν ότι ετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μου έλεγε τότε: "γιατρέ, μην ακούς κανέναν, εμείς τη δουλειά μας. Δεν χαμπαριάζω!"
Στην περίοδο αποκατάστασης είχαμε βάλει πρόγραμμα. Δουλεύαμε πέντε φορές την εβδομάδα. Ο Γιώργος, απίστευτα πειθαρχημένος, έκανε εξωπραγματικά πράγματα σ' αυτό το κομμάτι. Είχε βάλει στόχο να παίξεις αρχές του Σεπτέμβρη με την Εθνική ομάδα. Και τα κατάφερε! Σε 4 μήνες και 10 μέρες μετά από τον τραυματισμό του. Μιλάμε για ρεκόρ!"
"ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΓΟΥΣΤΑΡΑΝ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ ΜΠΕΝΦΙΚΑ"
Mε τον Νούνο Γκόμες, αυτό το μεγάλο Πορτογάλο σκόρερ, ο Γιώργος Καραγκούνης έχει μόλις μερικούς μήνες διαφορά στην ηλικία. Οταν ο "τυπάρας" βρέθηκε στην Μπενφίκα το καλοκαίρι του 2005, αμέσως οι δυο τους "κόλλησαν" και μέσα στο γήπεδο αλλά και έξω από αυτό.
" Θυμάμαι ότι ο Γιώργος ήταν εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, ένας άριστος επαγγελματίας" μας αφηγείται ο 41χρονος, πλέον, παλαίμαχος άσος: "Έδωσε πολλά στην Μπενφίκα και μετέδωσε τη νοοτροπία νικητή που είχε στο κλαμπ. Ήταν πολύ απαιτητικός μέσα στο γήπεδο, αλλά πολύ απλός έξω από αυτό. Διατηρώ μαζί εξαιρετική σχέση μέχρι και σήμερα και εύχομαι ο,τι καλύτερο στην καριέρα του μετά το ποδόσφαιρο".
Οπως μας πληροφορεί ο Γκόμες "η προσαρμογή του Γιώργου ήταν εύκολη. Τότε, είχαμε στην ομάδα τον Φύσσα, μετά ήρθε και ο Κατσουράνης. Οι Έλληνες και οι Πορτογάλοι έχουν πολλά κοινά στοιχεία στην κουλτούρα τους και τη στάση ζωής. Δεν έχει πρόβλημα να προσαρμοστεί στη Λισαβόνα και η προσαρμογή του ήταν πολύ εύκολη μέσα κι έξω από το γήπεδο. Γι' αυτό και οι οπαδοί τον γούσταραν".
Δεν θα ξεχάσει ποτέ ο Πορτογάλος την ημέρα που ο Κάρα έφυγε από τη Λισσαβόνα: "Ήταν μια ιδιαίτερα συναισθηματική ημέρα εκείνη της αποχώρησης του Καραγκούνη. Ειδικά για εμένα που ήμουν φίλος του κι έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Γι' αυτό κι εμείς μιλάμε ακόμη και σήμερα το ίδιο καλά. Γιατί το θεωρώ φίλο μου".
Ο φίλος του λοιπόν κατέληξε ως εξής: "Θύμωνε όταν έχανε ο Γιώργος. Δεν ήθελε να χάνει με τίποτα, πείσμωνε. Δεν ήταν από αυτούς του παίκτες - "απάτες" ή τεμπέληδες. Εκνευριζόταν πολύ όταν δεν κυλούσε καλά το ματς και το έβλεπες. Ήταν απίστευτο το πόσο ήθελε να κερδίζει. Είτε ήταν επίσημο ματς, είτε προπόνηση".
ΤΟ ΠΑΡΑΣΗΜΟ ΤΟΥ ΙΤΑΛΟΥ
Είναι πραγματικά μία μεγάλη κατάκτηση στην ποδοσφαιρική καριέρα του Γιώργου Καραγκούνη ότι όπου και να πήγε το κοινό αλλά και τα Media τον εκτίμησαν πολύ. Στην Ιταλία, ας πούμε, αν και είχε γεμάτο μόλις ένα χρόνο καριέρας, οι ειδικοί κατάλαβαν ότι ο "τυπάρας" ήταν κάτι το ξεχωριστό και το ιδιαίτερο. Μέχρι που ο δημοσιογράφος της "Gazzetta dello sport" Νικολό Σκίρα τον ύμνησε για την προσήλωσή του στην τακτική. Σπουδαίο παράσημο!
" Ήταν μία Ίντερ αυτή που αγωνίστηκε ο Γιώργος που εκείνες τις σεζόν καταδίωκε τις Γιουβέντους και Μίλαν και κυνηγούσε να κατακτήσει ένα τρόπαιο. Ο Καραγκούνης αντιπροσώπευε ένα σημαντικό απόκτημα και με τον Τζακερόνι ήταν βασικός και μεγάλος πρωταγωνιστής" ήταν το πρώτο σχόλιο του Ιταλού ρεπόρτερ.
" Ήταν ένας ποιοτικός παίκτης που τον εκτιμούσαν πολύ οι οπαδοί, ειδικά τον πρώτο χρόνο με τον Τζακερόνι. Έπειτα, με την έλευση του Μαντσίνι βρήκε ελάχιστο χώρο και στο φινάλε της σεζόν (2004-05) πήρε μεταγραφή στην Μπενφίκα. Μετά το μεγάλο Euro που έκανε, οι οπαδοί της Ίντερ περίμεναν πως ο Καραγκούνης θα ήταν βασικός όμως οι προσθήκες των Βερόν και Ντάβιντς περιόρισαν το χρόνο του Έλληνα παίκτη. Το αποτέλεσμα ήταν να μην έχει την ικανοποίηση της κατάκτησης του Coppa Italia ως πρωταγωνιστής, ξεκινώντας έναν νικηφόρο κύκλο για την Ίντερ".
Και κάπου εκεί ο Σκίρα του έδωσε και το μεγάλο credit: "Το μεγαλύτερο προτέρημα του Καραγκούνη ήταν η ευφυΐα του ως προς την τακτική. Στο κέντρο μπορούσε να παίξει σε όλες τις θέσεις και πάντα με εξαιρετική απόδοση. Στην Ίντερ βρήκε πολλούς πρωταθλητές και ήταν χρόνια συνεχών αλλαγών κάθε καλοκαίρι σε μία προσπάθεια της ομάδας να επιστρέψει στην κορυφή. Έτσι δεν βρήκε στην Ίντερ το χώρο που θα μπορούσε να κατακτήσει και να έχει σε μία άλλη ιταλική ομάδα.
Δεν ήταν εύκολο να παίξεις στην Ίντερ εκείνης της εποχής. Στην Ιταλία απολαύσαμε μόνο εκλάμψεις του Καραγκούνη ο οποίος άφησε την Ίντερ για να γίνει πρωταγωνιστής. Μάλιστα στην Μπενφίκα έπαιζε πάντα και έζησε σημαντικά ποδοσφαιρικά χρόνια.
"ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ!"
Εν έτει 2012 και με τον Γιώργο Καραγκούνη να διανύει ήδη το 35ο έτος της ζωής του, οι περισσότεροι προέβλεπαν ότι το ποδοσφαιρικό μέλλον του "τυπάρα" θα ήταν σε κάποια μικρομεσαία ομάδα. Υπήρξαν και εκείνοι που χλεύαζαν χαρακτηρίζοντάς τον τελειωμένο. Η απάντηση όμως που ο έδωσε ο Ελληνας άσος ήταν...εκκωφαντική. Ρίσκαρε, περίμενε μέχρι το τέλος της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου και τελικώς υπέγραψε στην Φούλαμ της Premier League.
Για να μην ισχυριστείτε ότι λέμε υπερβολές για τα έργα και τις ημέρες του "Κάρα" στην Αγγλία, δίνουμε το λόγο στον ρεπόρτερ της Φούλαμ Φράνκι Τέιλορ.
Ιδού λοιπόν : "Ο Καραγκούνης ήρθε στη Φούλαμ λίγο πριν το κλείσιμο της μεταγραφικής περιόδου, με την ομάδα να έχει χάσει δυστυχώς τους Μουσά Ντεμπελέ και Κλιντ Ντέμπσι την τελευταία ημέρα ενώ λίγες ημέρες νωρίτερα είχαν αποχωρήσεσι και οι Ντάνι Μέρφι και Ντίκσον Ετούχου. Εντελώς ξαφνικά η μεσαία γραμμή είχε μετατραπεί στο πιο αδύνατο σημείο της Φούλαμ και οι αρχικές προσοδοκίες ήταν πως ο Γιώργος Καραγκούνης θα ήταν ένας χρήσιμος παίκτης με την εμπειρία του. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πόσο πολύ θα τον αγαπούσαμε.
Ήταν ένας παίκτης γεννημένος από την εποχή της Τροίας. Σε μία περίοδο που ο μέσος όρος ηλικίας του ρόστερ της Φούλαμ ανέβαινε χρόνο με το χρόνο, έβλεπες την καρδιά, το πάθος και την αγάπη του για το ποδόσφαιρο να παραμένουν. Πάλευε σαν λιοντάρι και μας έκανε να ευχόμαστε να τον είχαμε στην ομάδα μας πέντε χρόνια νωρίτερα. Μπορούσες να καταλάβεις για ποιο λόγο έπαιξε για κάποια εποχή στην Ιταλία και στην Πορτογαλία και αναρωτιόσουν πώς το αγγλικό ποδόσφαιρο δεν τον ανακάλυψε νωρίτερα. Η Αγγλία και η Φούλαμ ειδικότερα λατρεύει αυτούς τους παίκτες που παίζουν με την καρδιά τους αλλά που ταυτόχρονα διαθέτουν την ικανότητα να δίνουν τη μπάλα όμορφα και με ακρίβεια, να σκοράρουν ωραία γκολ και να βγάζουν προσωπικότητα εντός και εκτός του αγωνιστικού χώρου".
Δεν ήταν βέβαια όλα ρόδινα: "Κέρδισε μία θέση στις καρδιές των οπαδών της Φούλαμ την πρώτη χρονιά, όμως το γεγονός ότι επέστρεψε έδειξε πως η ομάδα δεν αντιλήφθηκε την ανάγκη για νιάτα, ποιότητα και βάθος στη μεσαία γραμμή. Το ότι τραυματίστηκε στη δεύτερη σεζόν του καθώς το σώμα του δεν μπορούσε να ακολουθήσει -λόγω ηλικίας- τους τρελούς ρυθμούς του πρωταθλήματος λέει πολλά και για το γεγονός πως η Φούλαμ δεν είναι πια μέλος της Premier League".
Σε τελική ανάλυση όμως "τ ο μεγαλύτερο προσόν του ήταν η τρομερή εξυπνάδα του. Ήταν πάντα γύρω από την περιοχή, έπαιζε αρκετά με την μπάλα, ήξερε ακριβώς πώς να κερδίσει κάποιο φάουλ. Μπορεί να μην ήταν στα καλύτερά του όσον αφορά στη σωματική αντοχή αλλά το μυαλό του ήταν πάνω από όλους στην ομάδα. Ήταν 35, 36 χρόνων όταν έπαιζε για μας όμως ήταν σε θέση να παίξει ακόμα και 90λεπτα όταν τον χρειαζόμασταν. Ποτέ δεν τα παρατούσε. Εύχομαι να μπορούσαμε να τον βλέπουμε στο αγγλικό ποδόσφαιρο από τα 25 μέχρι τα 30 του χρόνια. Τα πόδια του δεν του επέτρεπαν να σταθεί σε αυτό το επίπεδο για πολύ αλλά ήταν ευχαρίστηση να τον βλέπεις να παίζει για τη Φούλαμ".