"Έσβησε" ο Φράνκο Σκόλιο

"Έσβησε" ο Φράνκο Σκόλιο

Θρήνος επικρατεί στο χώρο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου μετά τον ξαφνικό θάνατο του Φράνκο Σκόλιο. Ο Ιταλός τεχνικός άφησε την τελευταία του πνοή κατά τη διάρκεια ζωντανής αθλητικής εκπομπής, μετά από έντονη τηλεφωνική αντιπαράθεση που είχε με τον πρόεδρο της Τζένοα, Ενρίκο Πρετσιόζι.

Ο άτυχος τεχνικός υπέστη καρδιακή προσβολή, με αποτέλεσμα να διακοπεί άμεσα η εκπομπή,προκειμένου να μεταφερθείστο νοσοκομείο της Γένοβα. Παρά την υπεράνθρωπη προσπάθεια των ιατρών να τον κρατήσουν στη ζωή, εκείνος "κατέληξε", προκαλώνταςθλίψη στο χώρο του ιταλικού και όχι μόνο ποδοσφαίρου.

Ο Σκόλιο γεννήθηκε στην Εολίε της Μεσίνα στις 2 Μαΐου του 1941 και στην γειτονική χώρα τον αποκαλούσαν «καθηγητή», καθώς τον χαρακτήριζε η αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα το 1972, παρά το γεγονός πως δεν είχε ποτέ του αγωνιστεί σε επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό επίπεδο. Πρώτο του σταθμό αποτέλεσε η ομάδα νέων της Ρετζίνα ενώ το 1973 ανέλαβε τις τύχες της Τζιοϊέζε (ομάδα πέμπτης κατηγορίας).

Στη διάρκεια των επόμενων οκτώ χρόνων πέρασε από τους πάγκους των Μεσίνα (τρίτη κατηγορία), Ατσιρεάλε (πέμπτη κατηγορία) και Ρετζίνα (τρίτη κατηγορία). Το 1981 επιστρέφει στην Τζιοϊέζε, η οποία αγωνιζόταν στο περιφερειακό πρωτάθλημα και κατακτάει το πρώτο του πρωτάθλημα. Το 1983 επιστρέφει για λίγους μήνες στην Ρετζίνα, έχει ένα σύντομο πέρασμα από την Ακράγκας (ομάδα τοπικού πρωταθλήματος) και ένα χρόνο αργότερα αναλαμβάνει εκ νέου την Μεσίνα.

Με τους «τζιαλορόσι» κατακτά την άνοδο για την δεύτερη εθνική κατηγορία ενώ το 1988 η αγαπημένη του Τζένοα (τότε βρισκόταν στη δεύτερη εθνική) του προσφέρει την θέση του πρώτου προπονητή. Σε δυο χρονιές επιτυγχάνει την άνοδο της στα «σαλόνια» της Seria A και την παραμονή της στην κατηγορία. Από το 1990 ξεκινά η πτωτική πορεία της προπονητικής του καριέρας.

Για οκτώ συναπτά χρόνια δεν καταφέρνει να τελειώσει μια σεζόν στον πάγκο κάποιας ομάδας, γνωρίζοντας συνεχόμενες απολύσεις και παραιτήσεις από τον πάγκο των Μπολόνια (πρώτη εθνική), Ουντινέζε (δεύτερη εθνική), Λουκέζε (δεύτερη εθνική), Πεσκάρα (δεύτερη εθνική), Τζένοα (δεύτερη εθνική), Τορίνο (πρώτη εθνική), Κοζέντσα (δεύτερη εθνική) και Ανκόνα (δεύτερη εθνική).

Το φθινόπωρο του 1998 αναλαμβάνει την εθνική Τυνησίας , την οποία οδηγεί στην τέταρτη θέση του κυπέλλου Αφρικής 2000, χαρίζοντας της και το εισιτήριο για το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2002. Το 2002 επιστρέφει στην Τζένοα, προκειμένου να την βοηθήσει στην προσπάθεια που πραγματοποιούσε τις τελευταίες 16 αγωνιστικές για να παραμείνει στην δεύτερη εθνική.

Το καλοκαίρι του 2003 αποδέχεται την πρόταση της εθνικής Λιβύης, με στόχο την πρόκριση της στο Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006. Ξεκινά τις υποχρεώσεις του με νίκη εναντίον του Κονγκό, ωστόσο, αμέσως μετά παραιτείται προκειμένου να αναλάβει την Νάπολι, η οποία αγωνιζόταν στη δεύτερη εθνική. Η περιπέτεια του στους «παρτενοπέι» θα κρατήσει μόλις λίγους μήνες και από την ημέρα της απόλυσης του θα ασχοληθεί με τον σχολιασμό αγώνων για την ιταλική τηλεόραση, όπου έμελλε να αφήσει και την τελευταία του πνοή.

News 24/7

24MEDIA NETWORK