ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

H “αύρα” του αρχηγού

Σε μια στιγμή όπου η πρωταθλήτρια Ευρώπης, βρίσκεται στο χειρότερο – μετά Euro – σημείο της, επιστρέφοντας σε παλιές εποχές όπου διαφημίζονται απ' όλα τα μέσα τα εισιτήρια των αγώνων της, ο Ζαγοράκης αποφάσισε να πει "αντίο" από την εθνική ομάδα. Άλλωστε από τη δική του παρέα, αυτή που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης έχουν φύγει ήδη αρκετοί.

default image
Ήταν το βράδυ της 12ης Ιουνίου του 2004, όταν αρκετοί από τους Έλληνες απεσταλμένους στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος συνειδητοποιούσαν ότι εκείνη η εθνική Ελλάδας είχε κάτι ξεχωριστό. Είχε βαφτιστεί “μεγάλη” με μια εμφάνιση αντίστοιχη του νέου μεγέθους της. Ενός μεγέθους που ελάχιστοι μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν.

Ένας από αυτούς ήταν ο αρχηγός της ομάδας Θοδωρής Ζαγοράκης. Κραδαίνοντας το τρόπαιο του MVP, σταματούσε κάθε δυο μέτρα στη μεικτή ζώνη, απαντώντας στη ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Όταν έφτασε στους “δικούς του”, τους παλιόφιλούς του από τη Θεσσαλονίκη παραδέχτηκε ότι δεν άντεχε άλλο. ” Δεν πάει άλλο ρε παιδιά. Πω, πω, τι βάσανο είναι αυτό ” είπε, αλλά συνέχισε τον δρόμο του.

Σε αντίθεση με τα άλλα κακομαθημένα παιδιά του ελληνικού πρωταθλήματος, ο Ζαγοράκης κατάλαβε πρώτος τι εστί μεγάλη διοργάνωση. Και ως αρχηγός ήξερε πως θα σηκώσει αυτό το βάρος.

Δυο εβδομάδες αργότερα, έπειτα και από τον θρίαμβο εναντίον της Γαλλίας η ισπανική εφημερίδα “Marca” τον αποθέωνε γράφοντας “Z de Zagorakis, nunca de Zidan“. Ο γόης του ελληνικού ποδοσφαίρου, είχε αρχίσει να κατακτά και το ευρωπαϊκό. Στην μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του, στην αποθέωση του πόσο γενναιόδωρη μπορεί να είναι η μοίρα σε έναν αθλητή, ο Ζ-ορρό του ελληνικού ποδοσφαίρου αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 2004.


Αν ήμασταν ποδοσφαιρικά πολιτισμένοι σε αυτή τη χώρα θα αντέχαμε να τον δούμε να εγκαταλείπει μετά το 100ό παιχνίδι του με τα χρώματα της εθνικής Ελλάδας. Έστω και μετά το 101ο στο οποίο πέτυχε και το πρώτο γκολ του…

Σε μια στιγμή όπου η εθνική ομάδα, η πρωταθλήτρια Ευρώπης, βρίσκεται στο χειρότερο – μετά Euro – σημείο της, επιστρέφοντας σε παλιές εποχές όπου διαφημίζονται απ’ όλα τα μέσα τα εισιτήρια των αγώνων της, ο Ζαγοράκης αποφάσισε να πει “αντίο” από την εθνική ομάδα. Άλλωστε από τη δική του παρέα, αυτή που έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης έχουν φύγει ήδη αρκετοί. Ο Κατεργιαννάκης, ο Βενετίδης, ο Νταμπίζας, ο Τσιάρτας, ο Νικολαΐδης, ο Βρύζας…

Η εθνική Ελλάδας χρειάζεται τον Ζαγοράκη. Αν θέλει να κρατήσει κάτι από την “αύρα” του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, αυτό πρέπει να το κάνει με τα “χρυσά” παιδιά της. Δίνοντάς τους την ευκαιρία να μείνουν για πάντα στην εθνική ομάδα. Γιατί στην Ελλάδα πρέπει να χτίσουμε πάνω σε αυτή την επιτυχία, έστω κι αν έχει καθυστερήσει σημαντικά αυτό το χτίσιμο… Ποτέ δεν είναι αργά!

Ο Ζαγοράκης γνωρίζοντας το ελληνικό ποδόσφαιρο από την καλή και πολύ περισσότερο από την ανάποδη, μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα για να γίνουν οι πρώτες υπερβάσεις. Τα πρώτα βήματα πραγματικής προόδου…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

24MEDIA NETWORK