H τακτική ανάλυση της Τσεχίας στο Euro 2004

Η επιτομή του επιθετικού ποδοσφαίρου

Η Τσεχία μπορεί να μην κατέκτησε το EURO 2004, αλλά σαγήνευσε τους ποδοσφαιρόφιλους με την επιθετική της φιλοσοφία. Η αρμονική συνύπαρξη του υψηλόσωμου Κόλερ, του ταχύ / εκρηκτικού Μπάρος, του “world class” Νέντβεντ και των πολυτάλαντων Πομπόρσκι-Ροζίσκι δημιούργησε ένα εκρηκτικό μείγμα που κατατάσσει την ομάδα στις κορυφαίες της δεκαετίας του 2000. Η σπάνια επιθετική πολυμορφία χάρισε θέαμα στη διοργάνωση και άφησε την ομάδα ανεξίτηλα χαραγμένη στις μνήμες των φιλάθλων.

Επιθετικός πλουραλισμός

Ο Κάρελ Μπρούκνερ παράταξε σύστημα 4-4-2 σε ρόμβο και εκμεταλλεύτηκε τα πολυσχιδή χαρακτηριστικά των ταλαντούχων ποδοσφαιριστών του. Ο βασικός λόγος που η ομάδα «άρεσε στον κόσμο» είναι πως διέθετε τη δυνατότητα να αναπτύσσεται με όλους τους τρόπους, δίχως να χαρακτηρίζεται soft διότι οι επιτελικοί μέσοι ήταν σκληροτράχηλοι. Η εμπειρία και η προσωπικότητα των ποδοσφαιριστών επέτρεψε στην ομάδα να λειτουργήσει πολυδιάστατα, δηλαδή:

• να επιτίθεται οργανωμένα και να δημιουργεί ευκαιρίες τόσο από τις πτέρυγες όσο και από τον άξονα
• να παγώνει το ρυθμό του αγώνα χάρη στον «ανασταλτικό οργανωτή» Γκάλασεκ
• να συνδυάζεται σε κλειστό χώρο λόγω της ποιότητας των ποδοσφαιριστών με τη μπάλα στα πόδια
• να ανεβάζει τα μπακ, να παίζει overlap από τα άκρα και να δημιουργεί συνθήκες επιθετικής υπεραριθμίας,
• να «χτυπάει» στην αντεπίθεση εκμεταλλευόμενη την ταχύτητα των επιτελικών και την ικανότητά για σωστές μακρινές μεταβιβάσεις
• να σκοράρει από στημένες φάσεις και σέντρες λόγω του «γίγαντα» κεφαλοσφαιριστή Κόλλερ και του «δαίμονα» Μπάρος.

Με πιο απλά λόγια, η Τσεχία είχε τον τρόπο να διασπάει την αντίπαλη άμυνα ανεξάρτητα από τη διάταξή της, τη σωματοδομή των παικτών και την ικανότητα αναχαίτισης που επιδείκνυαν λόγω ατομικών προσόντων.

Το ανασταλτικό αντίβαρο

Παρά την έμφαση στην επιθετική ανάπτυξη, η Τσεχία επέδειξε αξιομνημόνευτη ανασταλτική αποτελεσματικότητα. Μολονότι ο Μπρούκνερ χρησιμοποίησε 2 επιθετικούς και 3 επιτελικούς μέσους, εντούτοις δε δημιουργήθηκε ανασταλτικό κενό στο κέντρο χάρη στην ικανότητά των μέσων να μαρκάρουν όταν η ομάδα αμύνεται. Η ύπαρξη των πολυεργαλείων Νέντβεντ, Ροσίτσκι, Πομπόρκσι σε συνδυασμό με τη σταθερότητα / εμπειρία των κεντρικών αμυντικών (Μπόλφ, Ουιφαλούσι) και τον “world class” τερματοφύλακα Τσέχ κατέστησαν την Τσεχία ως μία από τις πληρέστερες ομάδες που έχουμε παρακολουθήσει τη δεκαετία του 2000.

Η αγωνιστική υπεροχή

Η αναμέτρηση απέναντι στην Ολλανδία απέδειξε την ανωτερότητα της Τσεχίας έναντι των αντιπάλων. Η μεγάλη ανατροπή από 0-2 (στο 20ο λεπτό) σε 3-2 επήλθε μετά από αλλαγές παικτών (Σμίσερ-Χάινζ) και συστήματος, υπογραμμίζοντας εμφατικά την πλειάδα εναλλακτικών λύσεων από τον πάγκο και τη δυνατότητα τακτικών ελιγμών που προσέφερε το πολύπλευρο ταλέντο του roster. Το εύκολο 3-0 επί της Δανίας με όμορφο ποδόσφαιρο στον προημιτελικό κατέστησε τους Τσέχους φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Υπολόγιζαν, όμως, χωρίς τον…Ρεχάγκελ.

Η μαγεία του ποδοσφαίρου

Η παρέα του Νέντβεντ είχε την ατυχία να προσκρούσει στην Ελλάδα. Δηλαδή σε μία ομάδα που κατέρριψε την ποδοσφαιρική λογική και έγινε συνώνυμο του μότο “impossible is nothing”. Ο τραυματισμός του «καλύτερου ευρωπαίου ποδοσφαιριστή για τη σεζόν 2003-2004» στο 40ο λεπτό, η αποτυχία επίτευξης τέρματος παρά τα 16 σουτ και την κατοχή μπάλας 52% και το…κεφάλι του Κολοσσού στέρησαν από την Τσεχία μία δίκαιη κατάκτηση του τροπαίου.

Συμπέρασμα

Η Τσεχία του 2004 έπεσε θύμα της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής έκπληξης στην ποδοσφαιρική ιστορία, ως εκ τούτου δικαιούται τον τίτλο της «πλέον αδικημένης ομάδας» της 10ετίας. Ωστόσο, παρά την αποτυχία κατάκτησης του Euro, εντάσσεται στις αγαπημένες ομάδες των ποδοσφαιρόφιλων διότι παρουσίασε σπάνια ομοιογένεια και ικανότητα να προσφέρει θέαμα χωρίς να υποσκελίζει τη σημασία του αποτελέσματος και της ανασταλτικής επάρκειας.