Η Αγγελικά πλασμένη Εθνική

Όλες οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις προς τους πρωταγωνιστές της νίκης επί του αδύναμου Λιχτενστάιν αναφέρονταν στους πανηγυρισμούς στα γκολ. Πράγμα ασυνήθιστο τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον έτσι παρουσιάστηκε, να πανηγυρίζουν οι διεθνείς όλοι μαζί ενωμένοι μαζί με τον προπονητή.

Στο τέλος της βραδιάς, μετά το εύκολο 2-0, αυτό είναι που μένει και αυτή είναι η πρώτη, με σημασία, νίκη της Εθνικής του Άγγελου Αναστασιάδη.

Όταν η ΕΠΟ ανακοίνωσε την πρόσληψή του ακολούθησαν τα σχετικά τρολαρίσματα για τη θρησκοληψία του έμπειρου προπονητή. Ακόμα και για το πισωγύρισμα, όπως το χαρακτήρισαν πολλοί, με τον ερχομό ενός προπονητή που για τα μάτια ορισμένων ήταν παρωχημένος. Μόνο που ελάχιστοι σκέφτηκαν το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και επί της ουσίας είναι ο λόγος της επιλογής του Αναστασιάδη: το κλίμα.

Από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και έπειτα, κάτι ράγισε στις τάξεις του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Η αποχώρηση του Φερνάντο Σάντος προκάλεσε ρήγμα που 'ρούφηξε' μέχρι τέλους κάθε προκριματική προσπάθεια που ακολούθησε έως σήμερα.

Τα στεγανά είχαν ανοίξει, ποδοσφαιριστές με σπουδαίες προσωπικότητες έπαψαν να υπάρχουν στην 'καθημερινότητα' της ελληνικής ομάδας και οι λίγοι που απέμειναν έδειχναν ανήμποροι να κλείσουν ξανά τις 'πόρτες'. Να 'καθαρίσουν' τα αποδυτήρια και να δημιουργήσουν το κλίμα εκείνο που χρειάζεται κάθε Εθνική, ακόμα παραπάνω η δική μας.

Η συνεργασία, λοιπόν, με τον Άγγελο Αναστασιάδη έγινε ακριβώς γι' αυτό το λόγο. Υπήρχαν καλύτεροι προπονητές από τον Αγγελο; Προφανώς, πάντα υπάρχει το καλό και το καλύτερο. Αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή υπήρχε μόνο αυτός για να σου κάνει τη δουλειά. "Είναι σημαντικό που με τους παίκτες μιλάμε την ίδια γλώσσα", είπε σε μία αποστροφή των δηλώσεών του στη συνέντευξη Τύπου της Παρασκευής και εκεί ακριβώς είναι το νόημα.

Ο έμπειρος τεχνικός ανέλαβε μία πληγωμένη Εθνική, χωρίς κίνητρο, χωρίς κόσμο και χωρίς την ψύχωση του παρελθόντος. Ο Αναστασιάδης έγινε ο... Καραγκούνης των αποδυτηρίων, ο άνθρωπος που έπρεπε να δείξει στους υπόλοιπους τη σημασία της φανέλας με το εθνόσημο. Έπρεπε να τους βάλει ξανά την Εθνική σε πρώτο πλάνο.

Λίγες μέρες νωρίτερα, ούτε μία εβδομάδα δεν είχε περάσει καλά-καλά, στο ΟΑΚΑ, στο ντέρμπι των 'αιωνίων', Κουρμπέλης και Φορτούνης βρέθηκαν αντιμέτωποι με όλες τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τα γεγονότα της περασμένης Κυριακής θα μπορούσαν να είχαν επηρεάσει το κλίμα, σε άλλες εποχές σίγουρα.

Όλα αυτά, όμως, έμειναν μακριά. Όλοι για το καλό της Εθνικής, ακόμα και αυτοί που για τους 'προπονητές της εξέδρας' δεν ήταν οι κατάλληλοι για την αποστολή. Ακόμα και γι' αυτούς που βρήκαν να 'χτυπήσουν' τον Αναστασιάδη, πριν από τη σέντρα, για το γεγονός ότι δεν είχε στην ενδεκάδα παίκτη του πρωτοπόρου και επίδοξου πρωταθλητή, ΠΑΟΚ, τούτη η Εθνική πρέπει να γίνει ξανά η αγαπημένη.

Θέλει δουλειά πολλή. Αλλά όσο έρχονται οι νίκες, ακόμα και αυτές με το Λιχτενστάιν που σε δημοτικότητα είναι χαμηλότερο και από εκπομπή σε επανάληψη του Σπύρου Παπαδόπουλου, τόσο θα ανεβαίνει το... εθνικό φρόνημα. Ούτε έγινε επίσημη αγαπημένη η Εθνική ούτε θα γίνει το προσεχές διάστημα. Πρωτίστως θα πρέπει να 'χτίσει' το δικό της χαρακτήρα και στη συνέχεια θα 'χτίσει' και τη σχέση της με τον κόσμο.

Το Σάββατο άφησε το πρώτο δείγμα και αξίζει να κρατήσουμε τους πανηγυρισμούς στα γκολ. Ίσως να είναι η αρχή να ξαναγίνει η Εθνική μία ομάδα, ένας οργανισμός ανεξάρτητος από το υπόλοιπο ελληνικό ποδόσφαιρο. Έχει ο Θεός, που θα 'λεγε και ο Αναστασιάδης...

Κεντρική φωτογραφία: eurokinissi