Η δική μου Εθνική Ελλάδας

Αρρώστια είναι το ποδόσφαιρο. Δεν χρειάζεται να ασχοληθεί κανένα πανεπιστήμιο και δεν απαιτείται καμία έρευνα για να το αποδείξει. Είναι το όπιο του λαού και η διασκέδαση που θα σε συνοδεύει από τα πρώτα χρόνια της ζωής σου μέχρι το τέλος.

Ένα από τα μεγαλύτερα μικρόβια της συγκεκριμένης αρρώστιας είναι αυτό που αναφέρεται στα επιστημονικά βιβλία του ποδοσφαίρου ως "το μικρόβιο του προπονητή". Το έχουν όλοι, ανεξαρτήτου ιδιότητας, ηλικίας ή κοινωνικού-μορφωτικού επιπέδου.

Από τα σχολικά χρόνια που σχηματίζεις ενδεκάδες στα κενά σημεία των βιβλίων μέχρι τα ακριβά διαρκείας πίσω από τον πάγκο, όταν δίνει οδηγίες στον πραγματικό προπονητή, είτε αυτό είναι σε παιχνίδι Champions League, είτε σε Γ' τοπικό της Αθήνας όπου παίζει ο ανιψιός.

Δεν είναι κακό, όπως δεν είναι και κάθε πραγματικό μικρόβιο που υπάρχει στον ανθρώπινο οργανισμό. Αρκεί βέβαια να μη χαθεί το μέτρο, γιατί ακόμα και ο χειρότερος προπονητής του κόσμου είναι καλύτερος από όλους εμάς (φιλάθλους-οπαδούς-δημοσιογράφους) για ένα πολύ απλό λόγο: Είναι προπονητής και όλοι εμείς όχι.

Παρ όλα αυτά το υγιές μικρόβιο της προπονητικής υπάρχει σε όλους εμάς στο Contra.gr και περιμένοντας τη νέα Εθνική του Άγγελου Αναστασιάδη, δημιουργήσαμε τη "δική μας Εθνική Ελλάδας", όπως ο κάθε ένας μας την θέλει. Άσχετα με τις τρέχουσες κλήσεις του τωρινού Ομοσπονδιακού προπονητή. Φιλέρης, Ευταξίας, Μπράτσος, Ζωιτός και Περπερίδης κάθονται στην άκρη του πάγκου και δίνουν οδηγίες στην ομάδα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Καλή (μας) διασκέδαση.

Γιάννης Φιλέρης

Ξεκινάμε από γκολκίπερ Βλαχοδήμο. Παίζει με τα προσόντα του, είναι εξαιρετικός στην Μπενφίκα, πρέπει να επενδύσει πάνω του η Εθνική Ομάδα. Δεξί μπακ ο Μπακάκης έχει την ταχύτητα και την ποιότητα να αγωνιστεί βασικός. Αν είναι καλά, βάζω και τον Ρέτσο σε αυτή τη θέση.

Στόπερ, δεν χρειάζεται να ... αλλάξουμε Παπασταθόπουλο και Μανωλά. Αριστερά, πιστεύω ότι ο Τσιμίκας παίζει καλά τη θέση.

Αμυντικό χαφ, ο Ζέκα που τρέχει ασταμάτητα, κόβει, ράβει και μπορεί επίσης να πασάρει. Θα βάλω "οκτάρι" τον Σάμαρη, για να κουβαλήσει την μπάλα.

Στα άκρα, θα παίξει από τα αριστερά ο Τάσος Δώνης και από δεξιά ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος.

Μπροστά ο Μήτρογλου και λίγο πιο πίσω ο Φορτούνης.Παίζουμε 4-2-2-1-1. Είμαστε επιθετικοί, δεν φοβόμαστε και δεν χάνουμε. Στο κάτω-κάτω, ομάδα της φαντασίας μου είναι!

Κώστας Μπράτσος

Έξι. Τόσες είναι οι θέσεις που γεμίζουν στην ενδεκάδα της Εθνικής Ελλάδας με ποδοσφαιριστές επιπέδου Εθνικής ομάδας. Όλες στον άξονα, αφού είναι πασιφανές ότι η χώρα μας πια δεν έχει διαθέσιμους ακραίους ποδοσφαιριστές που να ξεχωρίζουν εντός κι εκτός συνόρων.

Ως εκ τούτου, υπάρχει μία πληθώρα επιλογών σε κεντρικές θέσεις, με συνέπεια ορισμένοι άξιοι διεθνείς να 'βλέπουν' πάγκο και να παρατηρείται ένδεια στα άκρα και... μόχθος για να συμπληρωθεί η ενδεκάδα.
Μία ενδεκάδα που αρχίζει με τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο, που βγάζει νοκ άουτ τον Βασίλη Μπάρκα στο τέρμα και που φυσικά συνεχίζεται από τους Σωκράτη Παπασταθόπουλο και Κώστα Μανωλά. Κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Αν προτιμηθεί διάταξη με 4 αμυντικούς, χρειάζονται δύο ακραία μπακ και τουλάχιστον δύο ακραίοι μετά για την επίθεση (αν υπάρξει 'σφιχτή' τριπλέτα κέντρου και δεν χρειαστούν κι εκεί παίκτες πτέρυγας). Δεν τους έχουμε.

Αν προτιμηθεί διάταξη με 3 στόπερ, τότε θα χρειαστούν τουλάχιστον 2 ακραίοι που να μπορούν να παίξουν όλη την πλευρά. Εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, αφού ανάθεμα κι αν υπάρχει Έλληνας ποδοσφαιριστής που να έχει μάθει ως παιδί να αγωνίζεται σε τέτοιες διατάξεις...

Από τη στιγμή που -κακώς- ο Χοσέ Χολέμπας έχει εκτοπιστεί από την Εθνική ομάδα, ο Κώστας Σταφυλίδης αναλαμβάνει την αριστερή πλευρά και στα δεξιά η επιλογή είναι ο Μιχάλης Μπακάκης, που πέρυσι θα είχε αναντίρρητα φανέλα βασικού, αλλά φέτος είναι σκιά του εαυτού του.

Στο κέντρο, ο Ζέκα αποτελεί επίσης ένα στάνταρ στην ενδεκάδα, αλλά όχι και ο παίκτης που θα τον πλαισιώνει. Ο Κώστας Φορτούνης θα λειτουργεί σίγουρα μπροστά του και ίσως η καλύτερη δυνατή λύση, για να απελευθερωθεί ο αρχηγός του Ολυμπιακού από ανασταλτικά καθήκοντα, είναι να τοποθετηθεί ακόμα ένα 'μηχανάκι' στη μεσαία γραμμή, ο Κώστας Γαλανόπουλος, έστω κι αν θα υπάρξει υστέρηση στην πρώτη πάσα.

Με τον Κώστα Μήτρογλου επίσης 'κολόνα' στην κορυφή του σχήματος και ελλείψει άλλων παικτών για τα άκρα, ο Τάσος Δώνης θα μετατοπιστεί στα αριστερά για να μπει στην ενδεκάδα (παρότι καλύτερη θέση θα ήταν κοντά στον σέντερ φορ) και δεξιά, αλλά σε ελεύθερο ρόλο, θα αγωνιστεί (όσο αντέχει) ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Μέχρι να βγάλουμε κανονικούς ακραίους, θα είμαστε αναγκασμένοι να περιοριστούμε σε αλχημείες...

Ηλίας Ευταξίας

Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να δεχθώ πως δεν έχω στην διάθεσή μου τον Χοσέ Χολέμπας. Τον άνθρωπο των 2 γκολ και 4άρων ασίστ σε δέκα παιχνίδια Premier League με την Γουότφορντ. Θα την έκανα την προσπάθεια να τον φέρω πίσω, στέλνοντας το πρωθυπουργικό αεροσκάφος στο Χέρτφορντσαϊρ. Να κάνει το κακόμοιρο και μία σοβαρή αποστολή γιατί εδώ και δεκαετίες πάει και έρχεται για τις φωτογραφίες. Μάλλον όμως θα πρέπει να αποφασίσω πως, ο ορισμός του αριστερού μπακ, που μπορεί να παίξει ιδανικά όλη την πλευρά, δεν θα επιστρέψει.

Πάμε σε αυτούς που είναι σίγουρα διαθέσιμοι και όπου βγει. Χειρότερα δύσκολα θα πάμε οπότε χωρίς άγχος, αλλάζουμε το σύστημα σε 3-5-2, καθώς στην Ελλάδα δεν έχουμε εξτρέμ, ούτε για δείγμα σε μουσείο. Επίσης αποδεδειγμένα εξάγουμε φέτα, λάδι και κεντρικούς αμυντικούς, οπότε ας βάλουμε τρεις που τους έχουμε εύκαιρους και είναι καλοί.

Κάτω από τα δοκάρια η θέση είναι καπαρωμένη από τον Odysave Βλαχοδήμο, γιατί πολύ απλά είναι καλύτερος από τους Μπάρκα, Γιαννιώτη. Εύκολη και επιλογή στους κεντρικούς αμυντικούς, με τους μετανάστες Παπασταθόπουλο, Μανωλά και Ρέτσο έχουν πάρει τις φανέλες σπίτι τους. Τις δύο πτέρυγες αναλαμβάνουν Μπακάκης και Γιαννούλης με τον Σταφυλίδη να είναι πολύ κοντά να κλέψει τη θέση από τον αριστερό μπακ του Ατρομήτου.

Η επιλογή για τον αμυντικό χαφ είναι μονόδρομος καθώς τη θέση μπορεί να υπηρετήσει μόνος ο Δημήτρης Κουρμπέλης, με τον Κάρλος Ζέκα φυσικά, να είναι η κολόνα της ομάδα στο κέντρο του γηπέδου και ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές. Μπροστά τους ο Κώστας Φορτούνης κρατάει το 10, τη φιλοσοφία του και προσπαθεί να οργανώσει/δημιουργήσει/εκτελέσει.

Τέλος, όσον αφορά την επίθεση, η μία θέση πάει στον Κώστα Μήτρογλου, ο οποίος παίζει χωρίς αντίπαλο για τον φουνταριστό της Εθνικής με τον Τάσο Δώνη να τον πλαισώνει, προσφέροντας κίνηση, εκρηκτικότητα και ταχύτητα.

Δεν θα φέρουμε ποδοσφαιρική επανάσταση παίζοντας το δυναμικό 3-3-1-3 του Μαρσέλο Μπιέλσα, αλλά οι 3 κεντρικοί αμυντικοί μπορούν να βοηθήσουμε μία ομάδα όπως η Ελλάδα, ειδικά από τη στιγμή που δεν υπάρχουν διαθέσιμοι μεσοεπιθετικοί για τις πτέρυγες. Σφιχτά πίσω, κοντινές αποστάσεις για να κυκλοφορήσει η μπάλα πιο εύκολα, γεμάτο κέντρο και όπου βγει. Ας ξεκινήσουμε με αυτά και βλέπουμε τις βελτιώσεις στη συνέχεια.

Γιάννης Ζωιτός

Η Εθνική, για να μην καταλήγει να γίνεται τραγωδία (συντριβή από Φινλανδία) ή κωμωδία (εποχή Ρανιέρι) και να επιστρέψει σ' ένα στρωτό μονοπάτι, οφείλει πρώτα απ' όλα να υιοθετήσει ένα συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού. Μετά θα επιλεγούν οι ποδοσφαιριστές που θα ταιριάξουν σ' όλο αυτό το πρότζεκτ, θ' ανταποκριθούν και και θα το υπηρετήσουν.

Μια λύση, εύκολη στη θεωρία και φαινομενικά αποτελεσματική στην πράξη, είναι η εφαρμογή του συστήματος με τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Είτε θα πλαισιώνεται από 5 και 2 επιθετικούς (3-5-2) ή 6 μέσους και 1 φορ κορυφής (3-4-3). Η συμπαγής άμυνα ευνοεί ένα σύνολο που στερείται ποιοτικών στοιχείων όπως η ταχύτητα και η δημιουργία, με αποτέλεσμα να ψάχνει πρώτα την ασφάλεια στα μετόπισθεν και κατόπιν τον τρόπο που θα νικήσει. Θυμηθείτε πως ο Ότο Ρεχάγκελ και ο Φερνάντο Σάντος δόμησαν τις δικές του επιτυχημένες θητείες.

Προφανώς και η παρουσία στα γκολπόστ του Οδυσσέα Βλαχοδήμου, αφότου έλαβε το χρίσμα του διεθνούς, είναι αδιαμφισβήτητη. Σταθερός ο Μπάρκας και εντυπωσιακά τα προσόντα του Πασχαλάκη, αλλά ο τερματοφύλακας της Μπενφίκα έχει φτάσει σε ανέβει level.

Η αναφορά στους Μανωλά - Παπασταθόπουλου είναι περιττή. Ο νους και τα γρήγορα πόδια χρειάζονται ένα ιδανικό συμπλήρωμα. Στην παρούσα φάση ο Δημήτρης Σιόβας είναι η επιλογή. Μια θέση βέβαια που διεκδικεί με αξιώσεις ο Παναγιώτης Ρέτσος, εφόσον βρει στη Λεβερκούζεν το ρόλο του. Προς το παρόν είναι πίσω ακόμη στην επετηρίδα.

Τα πλάγια μπακ που θ' ανεβοκατεβαίνουν όλη την πτέρυγα έχουν ανάγκη από πνευμόνια και φρέσκα πόδια. Ο Κώστας Σταφυλίδης είναι φαινομενικά η ιδανικότερη επιλογή. Επειδή όμως ψάχνεται στην Άουγκσμπουργκ, ο Μιχάλης Μπακάκης και ο Δημήτρης Γιαννούλης (με περισσότερες συμμετοχές από τον Κούτρη ή τον Τσιμίκα) είναι δύο παιδιά που δεν θα σταματήσουν να τρέχουν.

Ιδανικός για μετρονόμος μπροστά από τους στόπερ είναι ο Δημήτρης Κουρμπέλης, ενώ δίπλα δεν είναι δυνατόν να έχει άλλον από τον ακούραστο Κάρλος Ζέκα που πιέζει ακατάπαυστα τ' αντίπαλα χαφ.Προφανέστατα ο Κώστας Μήτρογλου είναι ακλόνητος ως το '9' του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Στο φινάλε αναζητούνται οι δύο παίκτες που θα λειτουργούν ως δημιουργοί - μεσοεπιθετικοί. Ο Κώστας Φορτούνης, μόνο και μόνο για τα στημένα που εκτελεί, έχει καπαρωμένη μία θέση. Ο άλλος, ασχέτως αν ο Σκίμπε δεχόταν κριτική για την επιλογή του, δεν θα πρέπει να είναι ούτε ο Μάνταλος ούτε ο Πέλκας. Τάσο Μπακασέτα τον λένε και απειλεί από παντού. Μπορεί δε να γίνει δεύτερος επιθετικός - ιδανική θέση.

Η λογική θέλει τους δύο αυτούς (Φορτούνη-Μπακασέτα) να συγκλίνουν πολύ προς τον άξονα και ν' αφήνουν χώρους στους δύο πλάγιους μήπως και δημιουργούν ρήγματα.

Προφανώς και ο Τάσος Δώνης θα είναι ο βασικός ανταγωνιστής του Μπακασέτα για τη θέση, λόγω ταχύτητας, έκρηξης, τεχνικής στο ένας μ' έναν και σωματοδομής. Αυτήν την εποχή όμως είναι τραυματίας.

Γιώργος Περπερίδης

Αν κάτι παράγει η Ελλάδα, ως ποδόσφαιρο και γενικά σαν κουλτούρα, είναι η άμυνα. Από στόπερ πάμε σούπερ, αναλογικά με τη δυναμική μας ως χώρα. Full back παράγουμε σιγά σιγά σε ικανοποιητικό βαθμό. Πάσχουμε στη θέση του ακραίου κυνηγού εδώ και πολλά χρόνια. Γιατί λοιπόν να μην κάνουμε αυτό που μας υπαγορεύει η ανάγκη;

Σχήμα με τρεις στην άμυνα, από έναν παίκτη στην πλευρά, δύο κεντρικούς μέσους με mix χαρακτηριστικά, δύο μεσοεπιθετικούς και έναν φορ. Να διασφαλίσουμε τα μετόπισθεν και μπροστά να πάμε με ό,τι έχουμε: την ατομική ποιότητα/έμπνευση, τις συνεργασίες που μπορεί να δώσει η τριάδα και τις στημένες φάσεις.

Ένα ιδανικό σχήμα στο μυαλό το δικό μου είναι με Μπάρκα στο τέρμα, τριάδα στόπερ με Μπακάκη (για μεγαλύτερη ταχύτητα και με προσόν να βγαίνει πρώτος στη μπάλα), Παπασταθόπουλο, Μανωλά (τα σχόλια για τους δύο είναι περιττά), στον άξονα Ζέκα και Μάνταλο, με τον Πορτογάλο σε ρόλο... Βέγγου (είναι ο μόνος που μπορεί να τρέχει ακατάπαυστα σε ένταση και με αντοχή στο ξύλο) και τον χαφ της ΑΕΚ να ενώνει τις γραμμές.

Μπροστά τους Πέλκας και Φορτούνης (παίκτες που και δημιουργούν αλλά και μπορούν να τελειώσουν φάσεις), φορ ο Μήτρογλου. Και με λύσεις ικανοποιητικές σε κάθε θέση. Βλαχοδήμος, Πασχαλάκης για το τέρμα. Ρισβάνης, Χατζηισαΐας, Σιόβας, Ρέτσος, Λαμπρόπουλος, Παπαδόπουλος για την άμυνα. Σιώπης, Κουρμπέλης, Γαλανόπουλος αντί του Ζέκα και Σάμαρης, Μπουχαλάκης αντί Μάνταλου. Τσιμίκας, Σταφυλίδης, Λυκογιάννης, Κυριακόπουλος για αριστερά, μετατόπιση Μπακάκη ή ακόμη και Ζέκα σε ρόλο δεξιού full back.

Μπακασέτας, Λάζαρος, Βασιλακάκης αλλά και Μάνταλος για τις θέσεις πίσω από τον φορ. Κουλούρης αντί Μήτρογλου. Και με πολλά παιδιά που έρχονται από πίσω για το μέλλον, όπως οι Λημνιός, Μπουζούκης, Καμπετσής, Γιάννης Μασούρας, Γιώργος Μασούρας, Κωτσόπουλος, Λάμπρου κτλ.