Η έχθρα 25 ετών μεταξύ Κόουλ - Σέριγχαμ άρχισε και τελείωσε με μια χειραψία

Άντι Κόουλ, Ντουάιτ Γιορκ, Τέντι Σέριγχαμ, Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ. Πρόκειται μάλλον για την πιο πλήρη, αποτελεσματική, 'φονική' επιθετική τετράδα που έχει υπάρξει στην -σύγχρονη τουλάχιστον- ιστορία του ποδοσφαίρου. Η τετράδα που οδήγησε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο μυθικό treble του 1999 και σε έναν από τους πιο ανατρεπτικούς τελικούς στην ιστορία του Champions League, απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου.

Όσο κι αν εκείνη η επιθετική γραμμή των 'κόκκινων διαβόλων' λειτουργούσε με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού στο χορτάρι, η σχέση δύο εκ των τεσσάρων πρωταγωνιστών της έξω από αυτό κάθε άλλο παρά ιδανική ήταν. Κόουλ και Σέριγχαμ δεν ήθελαν να βλέπουν ο ένας τον άλλον. Σχεδόν για 25 χρόνια, οι δυο τους δεν αντάλλαξαν ούτε μια καλημέρα.

Όλα άρχισαν τον Μάρτιο του 1995 - πριν από τη συνύπαρξη τους στο Old Trafford. Η εθνική Αγγλίας έπαιζε με την Ουρουγουάη στο Wembley. Ο Σέριγχαμ ήταν στη βασική ενδεκάδα, ο Άντι Κόουλ στον πάγκο. Στα 23 του χρόνια, αγωνιούσε για το ντεμπούτο του με το εθνόσημο. Η στιγμή αυτή έφτασε. Στη διάρκεια του δεύτερου ημιχρόνου ο Τέρι Βέναμπλς αποφάσισε να τραβήξει στον πάγκο τον Σέριγχαμ, βάζοντας στο ματς τον Κόουλ. Ήταν η στιγμή που ξεκίνησαν όλα.

"Τα προβλήματα μας ξεκίνησαν στο ντεμπούτο μου με την Αγγλία. Αντικατέστησα τον Τέντι. Ίσως ήμουν αφελής, αλλά νόμιζα πως έπρεπε να μου ευχηθεί τα καλύτερα. Ήμουν πολύ αγχωμένος. Αντίθετα εκείνος πέρασε από μπροστά μου και με αγνόησε. Δεν είπα εγώ στον Βέναμπλς να βγάλει τον Τέντι. Ήμουν συντετριμμένος όταν ο Σέριγχαμ υπέγραψε στην Γιουνάιτεντ γιατί δεν τον άντεχα. Παίξαμε ένα φιλικό στο Μιλάνο το 1997, μόλις είχε υπογράψει. Κάτι είπε στον αγωνιστικό χώρο. Δεν μου άρεσε. 'Προσπαθώ απλά να σε βοηθήσω', μου είπε. 'Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου', του απάντησα".

Έκτοτε πέρασαν πολλά χρόνια, αλλά οι δυο τους δεν τα βρήκαν ποτέ. Το 2010 ο Κόουλ έγραψε στην Independent ότι "θα προτιμούσα να κάτσω να πιω ένα τσάι με τον Νιλ Ράντοκ, που μου έσπασε το πόδι σε δύο σημεία το 1996 (σ.σ. σε παιχνίδι δεύτερων ομάδων μεταξύ των Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), παρά με τον Τέντι Σέριγχαμ, τον οποίο απεχθάνομαι εδώ και 15 χρόνια. Ξέρετε ποια ήταν η πρώτη μου σκέψη; 'Χριστέ μου! Πόσοι άνθρωποι μόλις είδαν τον Τέντι να κάνει αυτή την κίνηση σε εμένα;'. Ένιωθα ντροπή. Ήμουν σε σύγχυση. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως ο Σέριγχαμ δεν ήταν για εμένα".

Το 2015, μιλώντας στην 'Evening Standard' εξήγησε πως "δεν νομίζω πως θα ζητούσε ποτέ συγγνώμη, γιατί είμαι πεπεισμένος ότι ο ίδιος πιστεύει ότι δεν έκανε λάθος. Πέτυχα πολλά μαζί του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δεν θα έλεγα πως τον απεχθανόμουν τόσο ώστε να μην θέλω να καταφέρω τίποτα μαζί του. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό παιχνίδι, δεν γίνεται να τα πηγαίνουν όλοι καλά μεταξύ τους. Αλλά αυτό που οφείλαμε να κάνουμε το κάναμε σωστά, ξέχωρα από το αν μιλούσαμε μέσα ή έξω από τον αγωνιστικό χώρο".

Σέριγχαμ και Κόουλ βρέθηκαν μαζί στη Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι του 1997. Λίγους μήνες αργότερα, σε ένα ματς κόντρα στη Μπόλτον, η κόντρα τους λίγο έλειψε να τους οδηγήσει σε... κλωτσοπατινάδα. Στο ημίχρονο της αναμέτρησης, την στιγμή που έμπαιναν στα αποδυτήρια, ο Σέριγχαμ 'την είπε' στον Κόουλ. "Μαύρισαν όλα και του όρμηξα", εξομολογήθηκε αργότερα ο Κόουλ. "Δεν τον χτύπησα γιατί ο αρχηγός (σ.σ. Ρόι Κιν) με συγκράτησε. Μετά έβαλε τις φωνές στον Τέντι και 10 δευτερόλεπτα μετά οι δύο τους κατέληξαν να βρίζονται, με τον Ρόι να του ορμάει".

Το 2015, ως πρέσβης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Κόουλ ταξίδεψε στο Βιετνάμ. Προσβλήθηκε από έναν ιό που προκάλεσε ανεπανόρθωτη βλάβη, μειώνοντας την λειτουργία των νεφρών του στο 7%. Ο ανιψιός του, Αλεξάντερ Πάλμερ, δώρισε το νεφρό του στον Κόουλ, που υποβλήθηκε σε επιτυχημένη μεταμόσχευση τον Απρίλιο του 2017. Μια περιπέτεια που άλλαξε πολύ την κοσμοθεωρία του θρυλικού στράικερ, όπως ο ίδιος είχε εξηγήσει σε συνέντευξη του στον Guardian το 2018. Ίσως αυτή η περιπέτεια ήταν που οδήγησε σε μια εξέλιξη που αποκάλυψε τον Μάιο του 2019 ο Σέριγχαμ.

"Ποτέ δεν ταιριάξαμε με τον Άντι. Στη δουλειά τα πας καλά με κάποιους ανθρώπους, αλλά υπάρχουν και αυτοί που δεν τους θες κοντά σου. Αυτό συνέβαινε με τον Άντι κι εμένα. Απλά δεν 'κολλήσαμε'. Αλλά τελικά, βάλαμε τέλος σε αυτό. Ήμουν σε ένα νυχτερινό μαγαζί με κάποιους φίλους μου. Το ίδιο κι εκείνος, παρέα με την σύζυγο του, Σίρλεϊ. Τον είδα να έρχεται προς το μέρος μου και σκέφτηκα 'συγκρατήσου'. Έχει ένα πολύ ανέκφραστο πρόσωπο ούτως ή άλλως. Δεν χαμογελούσε. Σκέφτηκα 'εδώ είμαστε. Ίσως μετά από τόσα χρόνια...'. Ήμουν προετοιμασμένος. Ήρθε προς το μέρος μου και έβλεπα την Σίρλεϊ να με κοιτάζει σαν να σκέφτεται 'γ@μωτο, τι πρόκειται να συμβεί τώρα;' Ο Άντι άπλωσε το χέρι του και μου είπε 'περασμένα - ξεχασμένα, ας αφήσουμε πίσω μας ό,τι έχει συμβεί'. Του απάντησα με έκπληξη 'δεν το περίμενα αυτό. Κανένα πρόβλημα'. Του έσφιξα το χέρι και αυτό ήταν".

Ο Σέριγχαμ δεν έδωσε το χέρι του στον Άντι Κόουλ το 1995. Μια χειραψία που δεν έγινε και στάθηκε αφορμή για μια έχθρα που κράτησε σχεδόν 25 χρόνια. Όσα χρειάστηκε ο Άντι Κόουλ για να απλώσει το χέρι του στον Σέριγχαμ, υπογράφοντας το τέλος της ιστορίας.