Η ευκαιρία του Άρη. Ο Γ. Νάτου σχολιάζει τη νίκη επί του Εργοτέλη
Θετικά και αρνητικά μετρά ο Άρης μετά τη νίκη στις καθυστερήσεις κόντρα στον Εργοτέλη. Οι διαπιστώσεις, ωστόσο, είναι ήδη ευκρινείς, το ίδιο και οι σκέψεις του Έκτορ Ραούλ Κούπερ.
Πρώτα από κάθε άλλο, το γκολ του
Τσέζαρεκ έδωσε το τρίποντο που χρειάζονταν οι «κίτρινοι», ιδιαίτερα όμως, επιβεβαίωσε την αίσθηση που διακατείχε αρκετούς στις κερκίδες του «Κλεάνθης Βικελίδης», το ίδιο και μακριά από αυτές, πως ο Άρης θα σκόραρε
έστω και στην τελευταία φάση του αγώνα. Όχι, δεν πρόκειται για την πολυθρυλούμενη ποδοσφαιρική δικαιοσύνη που αποδόθηκε, αλλά για τη νοοτροπία που αποκτούν σταδιακά οι παίκτες και
ενθουσιάζει τους οπαδούς.
Δεν είναι δυνατόν να αλλάζουν τόσα σε επίπεδο διοίκησης και κερκίδας για τον Άρη και να μην αλλάζουν οι παίκτες του. Παλιότερα, σε έναν αγώνα όπου δεν είχαν καλή παρουσία αν και αγωνίζονταν με αριθμητικό πλεονέκτημα για τουλάχιστον ένα ημίχρονο, εγκατέλειπαν την προσπάθεια από το 70’. Το έργο αυτό έχει παιχτεί κατά κόρον και είναι αλήθεια πως το ριπλέι αυτό κούρασε.
Φέτος, όμως, μία ο
Ρουίς, παραπάνω από μία ο Τσέζαρεκ και συνολικά οι παίκτες του Άρη κατάφεραν να παλέψουν μέχρι το τέλος και να χτυπήσουν εκεί, να αλλάξουν το αποτέλεσμα της ενενηντάλεπτης προσπάθειας και να διαφοροποιήσουν τη μοίρα τους. Με αυτόν τον τρόπο
ορίζουν τη μοίρα τους και αυτή είναι μια αρετή που σπάνια συναντάται.
Ο Άρης κέρδισε βαθμούς, κέρδισε χρόνο και αυτοπεποίθηση ενόψει της δύσκολης συνέχειας, δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια μπροστά στο πρόβλημα που καταγράφηκε όμως όσο ο Δασκαλάκης κρατούσε το μηδέν.
Αδυναμία διάσπασης μία συμπαγούς άμυνας, έλλειψη έμπνευσης, κίνησης από τους μεσοεπιθετικούς και κυρίως της πίεσης από τους ανασταλτικούς, το στοιχείο δηλαδή που ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι ως προς την ποιότητα και τη δυναμική μίας ομάδας. Αυτές οι αδυναμίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως εγγενείς για ένα ελληνικό σύνολο, όχι όμως για τον Άρη, ο οποίος έχοντας τον Κούπερ στον πάγκο έχει δείξει πως γνωρίζει τι θέλει να κάνει και πώς να το αποκτήσει πάνω στο χορτάρι.
Ο Αργεντινός παραδέχθηκε πως δεν μπορεί η καρδιά του εύκολα να αντέξει άλλες τόσες συγκινήσεις, αγώνες να κερδίζονται στο 90+. Σε κάθε περίπτωση όμως, έστω κι έτσι, βλέπει
μια σημαντική ευκαιρία να ανοίγεται μπροστά του: με τα διαφορετικής φύσης προβλήματα που ταλανίζουν τις ομάδες που έχουν τους ίδιους στόχους, με προπονητές – σύμβολα να αποχωρούν και άλλους να επικαλούνται την αναγκαιότητα ενός ηλεκτροσόκ, ο υγιής Άρης μπορεί να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και να πάρει κεφάλι στη βαθμολογία. Αυτό είναι σημαντικό κίνητρο.
Και
αέρα μπορεί να του δώσει και
αυτοπεποίθηση και
ψυχολογία. Ξεκινώντας από το Τροντχάιμ την Πέμπτη, μπορεί να πάρει φόρα, όπως ακριβώς συνέβη και με τη νίκη επί της Ατλέτικο Μαδρίτης. Έτσι, άλλωστε, θα προχωρήσει η χρονιά. Η Σούπερ Λίγκα θα δίνει τη σκυτάλη στο Γιουρόπα Λιγκ και τούμπαλιν, ώσπου να δει ο Άρης πού θα φτάσει.
Γι’ αυτό και κάθε αγώνας, είτε με τον πρώτο της Ευρώπης είτε με τον έσχατο της Ελλάδας, έχει τη δική του ιδιαίτερη σημασία.
Τσέζαρεκ έδωσε το τρίποντο που χρειάζονταν οι «κίτρινοι», ιδιαίτερα όμως, επιβεβαίωσε την αίσθηση που διακατείχε αρκετούς στις κερκίδες του «Κλεάνθης Βικελίδης», το ίδιο και μακριά από αυτές, πως ο Άρης θα σκόραρε
έστω και στην τελευταία φάση του αγώνα. Όχι, δεν πρόκειται για την πολυθρυλούμενη ποδοσφαιρική δικαιοσύνη που αποδόθηκε, αλλά για τη νοοτροπία που αποκτούν σταδιακά οι παίκτες και
ενθουσιάζει τους οπαδούς.
Δεν είναι δυνατόν να αλλάζουν τόσα σε επίπεδο διοίκησης και κερκίδας για τον Άρη και να μην αλλάζουν οι παίκτες του. Παλιότερα, σε έναν αγώνα όπου δεν είχαν καλή παρουσία αν και αγωνίζονταν με αριθμητικό πλεονέκτημα για τουλάχιστον ένα ημίχρονο, εγκατέλειπαν την προσπάθεια από το 70’. Το έργο αυτό έχει παιχτεί κατά κόρον και είναι αλήθεια πως το ριπλέι αυτό κούρασε.
Φέτος, όμως, μία ο
Ρουίς, παραπάνω από μία ο Τσέζαρεκ και συνολικά οι παίκτες του Άρη κατάφεραν να παλέψουν μέχρι το τέλος και να χτυπήσουν εκεί, να αλλάξουν το αποτέλεσμα της ενενηντάλεπτης προσπάθειας και να διαφοροποιήσουν τη μοίρα τους. Με αυτόν τον τρόπο
ορίζουν τη μοίρα τους και αυτή είναι μια αρετή που σπάνια συναντάται.
Ο Άρης κέρδισε βαθμούς, κέρδισε χρόνο και αυτοπεποίθηση ενόψει της δύσκολης συνέχειας, δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια μπροστά στο πρόβλημα που καταγράφηκε όμως όσο ο Δασκαλάκης κρατούσε το μηδέν.
Αδυναμία διάσπασης μία συμπαγούς άμυνας, έλλειψη έμπνευσης, κίνησης από τους μεσοεπιθετικούς και κυρίως της πίεσης από τους ανασταλτικούς, το στοιχείο δηλαδή που ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι ως προς την ποιότητα και τη δυναμική μίας ομάδας. Αυτές οι αδυναμίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως εγγενείς για ένα ελληνικό σύνολο, όχι όμως για τον Άρη, ο οποίος έχοντας τον Κούπερ στον πάγκο έχει δείξει πως γνωρίζει τι θέλει να κάνει και πώς να το αποκτήσει πάνω στο χορτάρι.
Ο Αργεντινός παραδέχθηκε πως δεν μπορεί η καρδιά του εύκολα να αντέξει άλλες τόσες συγκινήσεις, αγώνες να κερδίζονται στο 90+. Σε κάθε περίπτωση όμως, έστω κι έτσι, βλέπει
μια σημαντική ευκαιρία να ανοίγεται μπροστά του: με τα διαφορετικής φύσης προβλήματα που ταλανίζουν τις ομάδες που έχουν τους ίδιους στόχους, με προπονητές – σύμβολα να αποχωρούν και άλλους να επικαλούνται την αναγκαιότητα ενός ηλεκτροσόκ, ο υγιής Άρης μπορεί να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και να πάρει κεφάλι στη βαθμολογία. Αυτό είναι σημαντικό κίνητρο.
Και
αέρα μπορεί να του δώσει και
αυτοπεποίθηση και
ψυχολογία. Ξεκινώντας από το Τροντχάιμ την Πέμπτη, μπορεί να πάρει φόρα, όπως ακριβώς συνέβη και με τη νίκη επί της Ατλέτικο Μαδρίτης. Έτσι, άλλωστε, θα προχωρήσει η χρονιά. Η Σούπερ Λίγκα θα δίνει τη σκυτάλη στο Γιουρόπα Λιγκ και τούμπαλιν, ώσπου να δει ο Άρης πού θα φτάσει.
Γι’ αυτό και κάθε αγώνας, είτε με τον πρώτο της Ευρώπης είτε με τον έσχατο της Ελλάδας, έχει τη δική του ιδιαίτερη σημασία.
