Η εθνική που ήθελε να παίξει ξυπόλητη στο Μουντιάλ του '50

Η Ινδία είναι μια παραδοσιακή υπερδύναμη του κρίκετ, μια ομάδα που γεμίζει με παγκόσμιους πρωταθλητές το άθλημα αυτό. Οι λέξεις 'Ινδία' και 'ποδόσφαιρο' συνήθως δύσκολα μπαίνουν στην ίδια πρόταση, εκτός φυσικά αν πρόκειται για την θρυλικά ταινία 'Κάν`το Όπως Ο Μπέκαμ'. 

Στο πραγματικό χορτάρι όμως, η Ινδία έχει να επιδείξει μια εθνική ομάδα, που έχει αγγίξει τα όρια του θρύλου, μια ομάδα που κατάφερε να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950, με παίκτες ξυπόλυτους. Κανείς τους δεν μπορούσε να αγοράσει αθλητικά παπούτσια, όμως η ομάδα είχε περίσσιο ταλέντο και κατάφερε να φτάσει ψηλά. Κατάφερε να περάσει τα προκριματικά και να προκριθεί στην τελική φάση. Όμως ποτέ δεν κατάφερε να παίξει, λόγω ενός 'τεχνικού προβλήματος' για το οποίο δεν είχε ουδεμία ευθύνη. 

Ο μεγάλος ήρωας

Ο Σέλιεν Μάνα γεννήθηκε στην Καλκούτα το 1924 και γρήγορα ανακάλυψε πως το ποδόσφαιρο ήταν ο προορισμός της ζωής του. Ο Μάνα έπαιξε στην ομάδα Μοχούν Μπαγκάν και εκπροσώπησε την Ινδία στο Κύπελλο Εθνών Ασίας και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο. 

Εκεί, ένα έθνος που είχε μόλις ανακηρύξει την ανεξαρτησίας του, πανηγύριζε μια μεγαλειώδη εμφάνιση της ποδοσφαιρικής του ομάδας απέναντι στη Γαλλία και μια αξιοπρεπή ήττα με 1-2. Η μοναδική ομάδα που έπαιξε όχι μόνο σε εκείνο το ματς, αλλά και σε ολόκληρη τη διοργάνωση, χωρίς παπούτσια, ήταν η Ινδία. 

Στη συνέχεια, ο Σέλιεν, ο οποίος στην ομάδα της χώρας του έπαιζε με αθλητικά παπούτσια, τα οποία τα είχε αγοράσει ο ίδιος, μαζί με τους συμπαίκτες του, βρέθηκε στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ. Η ομάδα βρέθηκε ενώπιον της Πριγκίπισσας Μάργκαρετ, για να δεχτεί τη συγχαρητήρια, για τη γεμάτη θάρρος εμφάνιση της. Όταν η Μάργκαρετ ρώτησε τον Σέλιεν γιατί οι παίκτες παίζουν ξυπόλητοι, εκείνος, προτάσσοντας την αξιοπρέπεια των συμπαικτών του, της απάντησε: "Γιατί έτσι κοντρολάρουμε καλύτερα τη μπάλα". 

Ο 'Μανά-Ντά' όπως τον φώναζαν οι συμπαίκτες του, ήταν ο μπροστάρης της μεγαλύτερης επιτυχίας αυτής της ομάδας, όταν κατάφερε να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στους πρώτους Ασιατικούς Αγώνες του 1951. Ο Σέλιεν, ένας δεξιοτέχνης των ελεύθερων χτυπημάτων, μέσα στα 20 χρόνια που έπαιξε ποδόσφαιρο, ακολούθησε τους κανόνες με σεβασμό και προσήλωση. Δεν δέχτηκε ΠΟΤΕ του κάποια κόκκινη ή κίτρινη κάρτα και δεν συγκρούστηκε ποτέ με συμπαίκτη του. Ο 'Μανά-Ντα' σύμφωνα με την βρετανική ομοσπονδία ποδοσφαίρου, θεωρείται ο 10ος Καλύτερος Αρχηγός Ομάδας όλων των εποχών.

Μια τραγική στιγμή

 Ο Σέλιεν και οι συμπαίκτες του θα έχουν για πάντα να θυμούνται μια τραγική, ταπεινωτική στιγμή στην πορεία αυτής της ομάδας. Το 1950, διοργανώθηκε η πρώτη επίσημη διοργάνωση ποδοσφαίρου, όπου έγινε υποχρεωτικό για κάθε παίκτη να αγωνίζεται φορώντας αθλητικά παπούτσια, ήταν το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Σε εκείνη τη διοργάνωση υπήρξε ένα ανοικτό εισιτήριο για μια ομάδα της Ασίας, Βιρμανία, Ινδονησία και Φιλιππίνες απέρριψαν την πρόσκληση, λόγω σοβαρών οικονομικών προβλημάτων, με το εισιτήριο να δίνεται επίσημα στην Ινδία. 

Η διοργανώτρια αρχή του Παγκοσμίου Κυπέλλου, γνωρίζοντας τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα των προαναφερθέντων χωρών, είχε εισηγηθεί την κάλυψη μέρους των εξόδων μετακινήσεων τους, όπως και κάποιων εξόδων σχετικά με την αθλητική εμφάνιση της συμμετέχουσας ομάδας. 

Όμως και πάλι, η Ινδία δεν κατάφερε να εμφανιστεί στους αγώνες. Η δικαιολογία της ομοσπονδίας ποδοσφαίρου της Ινδίας, είχε να κάνει με το κόστος μιας τέτοιας αποστολής, πως και πάλι 'δεν έβγαιναν' τα ποσά για την κάλυψη των εξόδων της ομάδας. Επίσης και το ζήτημα της προμήθειας παπουτσιών, έγινε αποτρεπτικός παράγοντας για τη συμμετοχή της ομάδας. Ο Σέλιεν ποτέ δεν πίστεψε αυτή τη δικαιολογία, την θεώρησε παραπέτασμα καπνού, υποστηρίζοντας πως στην πραγματικότητα, η ομοσπονδία υποτίμησε το Μουντιάλ, θεωρώντας πιο σημαντική διοργάνωση τους Ολυμπιακούς Αγώνες. 

Η ξυπόλητη Ινδία δεν κατάφερε να εμφανιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο και μέχρι σήμερα, δεν έχει κατορθώσει να συμμετάσχει σε καμία ποδοσφαιρική διοργάνωση παγκόσμιας εμβέλειας. Ο Σέλιεν Μανα έφυγε από τη ζωή το 2012, σε ηλικία 87 ετών, με τον Σεπ Μπλάτερ, πάλαι ποτέ πρόεδρο της FIFA, να τιμά το όνομα του σε δημόσιες δηλώσεις. 

Βέβαια το κατά πόσο ήξεραν 'καλό κοντρόλ' οι παίκτες της Ινδίας, μάλλον αμφισβητήθηκε ιδιαίτερα όταν εμφανίστηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 (Ελσίνκι), χάνοντας με 10-1 από τη Γιουγκοσλαβία στον προκριματικό γύρο. Ίσως να έφταιγε το παγωμένο κλίμα της Φινλανδίας.