Η κριτική των “πράσινων”

Πιέρ Εμπέντε: Άρχισε τον αγώνα αρκετά μουδιασμένα, κάνοντας ένα σοβαρό λάθος κι έναν λάθος υπολογισμό. Όταν όμως στις δύσκολες φάσεις χρειάστηκε φώναξε με όλη του τη δύναμη “παρών”. Με τριπλή απόκρουση στο 79ο λεπτό κράτησε το μηδέν κι έδωσε την ευκαιρία στους συμπαίκτες του να… χτυπήσουν στο τέλος.

Μίκαελ Νίλσον: Αμυντικά ήταν αξιόπιστος επιβεβαιώνοντας πως βρίσκεται σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Δεν βγήκε όμως μπροστά (προφανώς λόγω σχεδιασμού) και δεν βοήθησε τον Νίνη να έχει ελεύθερους χώρους.

Νασίφ Μόρις: Σοβαρά λάθη δεν έκανε, αν και δυο-τρεις φορές ήταν περισσότερο… τολμηρός απ’ όσο θα έπρεπε. Έκοψε αρκετές φορές τη μπάλα, προλαμβάνοντας καταστάσεις. Επειδή όμως στο ψηλό παιχνίδι δεν είναι το ίδιο αποδοτικός είχε προβλήματα. Έχασε τον Μπόρχα και τον Στολτίδη κι ευτυχώς για τον ίδιο, η μπάλα δεν κατέληξε στα δίχτυα.

Γιάννης Γκούμας: Ήταν καλύτερος του Μόρις. Δεν επέτρεψε στον Οκκά να φανεί απειλητικός. Είχε σωστές τοποθετήσεις, έβγαινε πρώτος πάνω στη μπάλα κι έκοψε κάθετες μπαλιές που έβγαιναν προς την πλάτη της άμυνας.

Σωτήρης Λεοντίου: Στα ανασταλτικά του καθήκοντά είχε θετικές επεμβάσεις. Ωστόσο, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο δεν βγήκε μπροστά. Στην επανάληψη, θέλησε να κερδίσει χώρο, αλλά ήταν μάλλον άτολμος.

Ρικάρντο Μπόβιο: Έκανε -μάλλον- το καλύτερο παιχνίδι του στην Ελλάδα, με βάσει τη δυναμικότητα του αντιπάλου και την κρισιμότητα του ματς. Ενέπνευσε ηρεμία, αφού δεν επέτρεψε δημιουργία καταστάσεων από τον άξονα, ενώ μοίρασε σωστά τη μπάλα. Πιστώνεται δε την εξουδετέρωση του Ριβάλντο. Ο καλύτερος του Παναθηναϊκού.

Αλέξανδρος Τζιόλης: Είχε θετική παρουσία στο αμυντικό κομμάτι, αλλά κάποιες ενέργειές του ήταν βεβιασμένες. Θα μπορούσε να ήταν λιγότερο φλύαρος, για να αποφύγει τα λάθη στις μεταβιβάσεις και να δώσει την ευκαιρία για καλύτερες αντεπιθέσεις.

Σωτήρης Νίνης: Η θέση του ήταν χαφ, αλλά κάλυπτε όλη την πλευρά. Δεν σταμάτησε να τρέχει, έστω κι αν επιθετικά δεν έκανε σπουδαίο παιχνίδι. Πάντως η μπάλα έφτανε με καθυστέρηση στα πόδια του, με αποτέλεσμα να έχει περισσότερους προσωπικούς αντιπάλους, όταν έπρεπε να επιτεθεί.

Αντρέας Ίβανσιτς: Μολονότι ο Μουνιόθ φώναζε συνεχώς να τροφοδοτείται, στο πρώτο ημίχρονο δεν πήρε μπάλες. Αντίθετα στο δεύτερο μέρος είχε καλύτερες ενέργειες. Ανέβηκε και βοήθησε προκαλώντας ρήγματα από την αριστερή πλευρά. Είχε μάλιστα δύο καλές ευκαιρίες προκειμένου να χριστεί σκόρερ.

Δημήτρης Παπαδόπουλος: Ντύθηκε… Καπουράνης κι έκρινε το ματς. Δεν χρειάστηκε να κάνει κάτι περισσότερο. Θα είχε την ευκαιρία να σκοράρει νωρίτερα, αν ο Καζναφέρης είχε δείξει την άσπρη βούλα στην ανατροπή του από τον Ανατολάκη.

Δημήτρης Σαλπίγγιδης: Ο τρόπος ανάπτυξης δεν τον βοήθησε. Έκανε όμως “βρώμικη” δουλειά, κάτι που φάνηκε στη φάση του γκολ. Ο Ανατολάκης τον υποτίμησε, αυτός του έκλεψε τη μπάλα και σέρβιρε έτοιμο γκολ στον Παπαδόπουλο.

Σεμπάστιαν Ρομέρο: Δεν έπαιξε πολύ. Στο ελάχιστο όμως διάστημα που χρησιμοποιήθηκε κράτησε τη θέση του, κυρίως αμυντικά.

Βαγγέλης Μάντζιος: Αγωνίστηκε ελάχιστα και δεν κρίνεται.