Η μπάλα έσωσε τον Οριέ από ένα φρικτό τέλος σαν αυτό του αδελφού του

Η Τότεναμ παίζει τις τελευταίες πιθανότητες που 'χει, να προκριθεί στο UEFA Europa League, με το 2-1 επί της Άρσεναλ, για την 35η αγωνιστική της Premier League να βοηθά την κατάσταση. Aυτό που δεν βοηθά είναι πως τα ξημερώματα πέθανε ο αδελφός του Σερζ Οριέ. Για την ακρίβεια, δολοφονήθηκε έξω από nightclub της Τουλούζ.

Τα αδέλφια Οριέ είχαν εγκαταλείψει την Ακτή Ελεφαντοστού, λίγο μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου. Ας δούμε την ιστορία του Σερζ και μέσω αυτού, να 'αποχαιρετήσουμε' και τον Κριστόφ. O Serge Alain Stéphane Aurier γεννήθηκε στις 24/12 του 1992, στο χωριό Ντανανέ, στα δυτικά της Ακτής Ελεφαντοστού (στα σύνορα με τη Γουινέα και τη Λιβερία), σπίτι 36.500 ανθρώπων -μεταξύ των οποίων είναι και η οικογένεια του Φρανκ Κεσιέ, της Μίλαν. Ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά του Λεόν Γκμπιζιέ, επαγγελματία ποδοσφαιριστή στα νιάτα του, ο οποίος μετά την καριέρα του έγινε υπάλληλος στο δικαστήριο του Ουραγκάιο -κεντρικά του χάρτη της χώρας. Προφανώς και τον ακολούθησε εκεί η οικογένεια. Ο Σερζ ήταν εννέα χρόνων, όταν οι γονείς του χώρισαν. Ήταν 10 όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στη χώρα του. Το 2002 ολοκληρώθηκε η θητεία του προέδρου Φελίξ Ουφουέτ Μπουανί (διάρκειας 30 ετών) και οι πολίτες γνώρισαν τη διαδικασία της κατάθεσης ψήφου.

Στην ουσία, κάποιοι απαίτησαν να χωριστούν οι κάτοικοι και Ιβοριανοί και μη.

Το 26% ήταν ξένης προελεύσεως και προέκυψε θέμα με το ποιος έχει τελικά, δικαίωμα ψήφου. Οι εθνικιστές που δεν εκφράζονταν ιδιαίτερα την εποχή του Μπουανί, βρήκαν ελεύθερο έδαφος, άρχισαν οι διακρίσεις, η οικονομική ύφεση -ήταν συνέπεια των όρων των εμπορικών συναλλαγών, μεταξύ του λεγόμενου 'τρίτου κόσμου' και των ανεπτυγμένων χωρών- δεν βοήθησε γενικά, μηδέ η ανεργία και όταν έγινε νόμος να μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος, όποιος έχει γονείς που 'χουν γεννηθεί -και οι δυο- στην Ακτή Ελεφαντοστού, έγινε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Επαναστατικές δυνάμεις από το μουσουλμανικό Βορρά (όπου μετανάστες από Μαλί και Μπουρκίνα Φάσο εργάζονταν στις φυτείες καφέ και κακάο) ξεκίνησαν επιθέσεις, στις 19/9 του 2002 και πήραν τον έλεγχο της περιοχής. Είχαν ως αίτημα το δικαίωμα ψήφου και την εκπροσώπηση τους, στην κυβέρνηση. Οι κυβερνητικές δυνάμεις διατήρησαν την κυριαρχία του χριστιανικού Νότου. Το μεγαλύτερο τμήμα της σύρραξης έληξε το 2004. Η χώρα όμως, παρέμεινε χωρισμένη μεταξύ Βορρά και Νότου, με την Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ και τις Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις να επεμβαίνουν και να αποτυγχάνουν να λήξουν τον εμφύλιο -που είχε ήδη, στοιχίσει τη ζωή σε 4000 ανθρώπους και έγινε ο λόγος να φύγουν από τη χώρα πάνω από 1.000.000 άλλοι.

Η πρόκριση της εθνικής ποδοσφαίρου στο 2006 World Cup (για πρώτη φορά στην ιστορία του έθνους), με το 3-1 επί του Σουδάν έγινε λόγος για ανακωχή. Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά ανακηρύχθηκε σε ήρωας του έθνους. Μπροστά στις κάμερες γονάτισε και είπε 'άνδρες και γυναίκες της Ακτής Ελεφαντοστού, από τον Βορρά, τον Νότο, τις κεντρικές περιοχές και από τη Δύση, σήμερα αποδείξαμε ότι οι Ιβοριανοί μπορούμε να συνυπάρξουμε και να αγωνιστούμε μαζί για έναν κοινό σκοπό: την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Υποσχεθήκαμε ότι οι πανηγυρισμοί θα ενώσουν τους ανθρώπους'. Κατόπιν τούτου, άρχισαν οι ειρηνευτικές συνομιλίες και το 2007 υπεγράφη ειρηνευτική συμφωνία. Οι εκλογές έγιναν τελικά (έπειτα από έξι αναβολές), το 2010 και μετά το τέλος τους ξέσπασε νέος πόλεμος. Θα ήθελα να σου πω ότι τώρα ζουν ήρεμα στη χώρα, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Η περιοχή έχει διαμάντια, ενώ κάποια στιγμή μπήκαν στην 'εικόνα' και οι Τζιχαντιστές της Al Qaeda, ενώ το 2019 το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αθώωσε τον πρώην πρόεδρο, Λοράν Γκμπαγκμπό που αντιμετώπιζε την κατηγορία εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας -ως υπεύθυνος όσων έγιναν μετά τις εκλογές του 2010, όταν δεν δέχθηκε την ήττα του.

Λίγο μετά την εκκίνηση των εχθροπραξιών, έγινε η έξοδος του παίκτη της Τότεναμ από τη χώρα, με προορισμό τη Γαλλία. Η μητέρα του πήρε αυτόν και τον μικρότερο αδελφό του, Κριστόφ και πήγαν στη Γαλλία, για να σωθούν. O πατέρας και τα άλλα παιδιά έμειναν πίσω. Χρόνια μετά, ο μπαμπάς δήλωσε πως οι γιοι τον έχουν εγκαταλείψει και αρνούνται να τον συναντήσουν -ενώ δίνουν μέρος των χρημάτων που χρειάζεται για να ακολουθεί θεραπεία για ένα πρόβλημα που τον παρέλυσε. “Δεν ξέρει καν τι έχω. Μου δίνει χρήματα, μέσω τρίτων, για να με ξεφορτωθεί. Δεν μου τηλεφωνεί ποτέ. Ίσως γιατί η μητέρα του τον έκανε να συμπεριφέρεται έτσι”. Το 2015 ο Σερζ συνάντησε τον πατέρα του, όταν πήγε στην Ακτή του Ελεφαντοστού, για τις υποχρεώσεις της εθνικής. Είχαν να ειδωθούν 14 χρόνια.

Η υιοθέτηση του από τον Μισέλ Οριέ και η γειτνίαση με τον Σισοκό

Στο Παρίσι η μαμά των παιδιών γνώρισε τον Μισέλ Οριέ, ο οποίος υιοθέτησε τα αγόρια της και τους έδωσε το όνομα του. Η οικογένεια ζούσε στη Σεβράν, νοτιοανατολικό προάστιο του Παρισιού, 16.2 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, όπου οι μισοί και πλέον κάτοικοι είναι από την Αφρική κάτω της Σαχάρα, την Αλγερία και το Μαρόκο. Το Σεβράν είναι από τις πιο φτωχές περιοχές του Παρισιού -με ό,τι συνεπάγεται αυτού σε ανεργία, βία και εγκληματικότητα. Πέντε λεπτά μακριά έμενε ο Μουσά Σισοκό.

“Το Σεβράν έχει ηρεμήσει. Παλαιότερα ήταν πιο επικίνδυνο. Τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα. Φοβόσουν να ζήσεις ή να κυκλοφορήσεις στους δρόμους. Υπήρχαν μπελάδες παντού. Έκανα παρέα με περίεργους τύπους. Είναι δύσκολο να τους αποφύγεις, όταν ζεις εκεί. Αυτή η εμπειρία με έκανε πιο δυνατό, στο μυαλό”.

✘ Το Μάρτιο του 2015 είχε τιμωρηθεί με τρεις αγώνες από την UEFA, για τις προσβολές που είχε απευθύνει στο διαιτητή Μπιορν Κούπιερς, στο Facebook -είχε αποβάλει τον συμπαίκτη του, Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς, από ματς της Παρί Σεν Ζερμέν με την Τσέλσι για το UEFA Champions League.

✘ Το Φεβρουάριο του 2016 είχε τιμωρηθεί από τη Ligue 1 και την PSG -επ' αορίστου χρόνου- για ομοφοβικά σχόλια που έκανε (σε video post σε social media), με στόχο να προσβάλλει τον τότε προπονητή του στoυς Παριζιάνους, Λοράν Μπλαν. Είχε χαρακτηρίσει 'κλόουν' τον συμπαίκτη του Άνχελ ντι Μαρία, ενώ είχε 'περιποιηθεί' και άλλους παίκτες της ομάδας του, συμπεριλαμβανομένου του Ιμπραχίμοβιτς. Ήταν βασικός στα 19 από τα 26 ματς της ομάδας στη γαλλική λίγκα. Ζήτησε συγγνώμη -είπε πως 'δεν φανταζόμουν πως βλέπει κόσμος'- και δήλωσε έτοιμος να δεχθεί τις συνέπειες. Είχε πει και ότι η οικογένεια του δεχόταν το μίσος πλήθους κόσμου, ως συνέπεια των δικών του πράξεων. “Εγώ ήμουν προετοιμασμένος. Οι δικοί μου όμως, δεν είναι. Η μητέρα μου δεν μπορούσε να πάει πουθενά, χωρίς να τη βρίζουν. Έφυγα το 2017 από την PSG, γιατί το κεφάλι μου δεν λειτουργούσε”.

✘ Τρεις μήνες μετά (30/5), ενώ αποχωρούσε από nightclub του Παρισιού οι αρχές τον είχαν σταματήσει για αλκοτέστ, κάτι που δεν ήθελε να κάνει. Και αντέδρασε. Αυτό είπαν οι αστυνομικοί. Εκείνος επέμεινε πως ήταν θύμα της αστυνομικής βίας. Η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε το Σεπτέμβρη. Ο Σερζ καταδικάστηκε σε φυλάκιση δυο μηνών, μετά το χτύπημα -με τον αγκώνα- που έφερε σε αστυνομικό. Πλήρωσε και 600 ευρώ πρόστιμο, μαζί με τα έξοδα της δίκης (1.500 ευρώ). Η PSG επρόκειτο να παίξει με την Άρσεναλ. Οι αρχές της Αγγλίας απέρριψαν το αίτημα του για βίζα. Η Τότεναμ τον ανακοίνωσε, αφότου διασφάλισε πως τα δικαστήρια θα εγκρίνουν σχετικό αίτημα για παραμονή και εργασία στη χώρα.

Ο Σερζ παραμένει έκρυθμος χαρακτήρας, αλλά όπως λέει αυτό που βλέπουμε είναι το μισό αυτού που ίσχυε όταν ήταν μικρότερος. Μαζί με τον αδελφό του βρήκαν 'αποκούμπι' στο ποδόσφαιρο. Όσα χρόνια και αν περάσουν, δεν θα σταματήσει να ευγνωμονεί τον Αφίντ Ντανταουί, υπεύθυνο των αθλητικών εγκαταστάσεων στο Σεβράν και δημιουργό του 'πρόληψη μέσω του αθλητισμού', πρόγραμμα που επέτρεπε σε παιδιά σαν τον Σερζ και τον αδελφό του, Κριστόφ να παίζουν οργανωμένο ποδόσφαιρο. Τα αγόρια έπαιζαν στην ίδια ομάδα. Είχαν αγώνες κάθε Τετάρτη και κάθε Σάββατο. Τον Αύγουστο του 2005 ο Σερζ άρχισε να λαμβάνει προτάσεις για δοκιμαστικές προπονήσεις με την U13 διαφόρων συλλόγων. Τελικά, πέρασε το τεστ της Villepinte. Τον ακολούθησε εκεί ο Κριστόφ, όπως τον ακολούθησε το 2009 και στη Lens.

Μετά, ο Σερζ απέκτησε για παρατσούκλι το 'Μακελελέ' και το 'Εσιέν' -για το ρόλο, τις φυσικές ικανότητες και την τεχνική, καθώς ήταν μεν μικρόσωμος, αλλά γεμάτος μυς- και άφησε πίσω τον μικρότερο αδελφό του: έγινε αρχηγός στη δεύτερη ομάδα της Lens, στα 16 υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο, στα 17 άρχισε να γίνεται 'πόθος' για άλλες γαλλικές ομάδες, το 2012 πήγε στην Τουλούζ -άρχισε να παίζει ως αμυντικό δεξί μπακ-, από εκεί πήγε αρχικά με δανεισμό στην Παρί Σεν Ζερμέν και μετά με αγορά (με τους Παριζιάνους πήρε 11 τρόπαια) και από το 2017 είναι στην Τότεναμ -που έδωσε 25 εκατομμύρια ευρώ για να τον πάρει. To 2018 έγινε πατέρας και είπε πως 'η μητέρα μου πάντα μου έλεγε πως θα αλλάξει η ζωή μου όταν αποκτήσω παιδί. Δεν την πίστευα. Τώρα ξέρω πως είχε δίκιο. Όταν γυρίζω σπίτι ξεχνώ τα πάντα. Νιώθω πιο ήρεμος'. Είχε ήδη γίνει αρχηγός των Ιβοριανών, ενώ στο lockdown συνελήφθη δυο φορές να 'σπάει' την καραντίνα -μια για να κουρευτεί και μια για να πάει για τρέξιμο, με φίλο του.

Ο Κριστόφ δέχθηκε σφαίρα στην κοιλιά, στις 05.00 τα ξημερώματα, στην Τουλούζ, έξω από nightclub. Διεκομήσθη στο νοσοκομείο, όπου άφησε την τελευταία πνοή του. Ο δολοφόνος διέφυγε της σύλληψης και τα αίτια παραμένουν άγνωστα. Ο αποθανών έπαιζε επίσης, ποδόσφαιρο στην πέμπτη κατηγορία της Γαλλίας, με την Ροντέο Τουλούζ. Είχε αγωνιστεί και στη Λεν, την Γκονιόν και τη βελγική Ρεμπέγκ. Το 2011 είχε κάνει 'δοκιμές' στην Μπρέντφορντ, αλλά δεν του έδωσαν συμβόλαιο. Είχε πει 'τότε δεν μπορούσα να μιλήσω αγγλικά και ο κόουτς μου 'χε πει πως είναι κρίμα, που δεν καταλάβαινα τις οδηγίες. Αλλιώς θα με είχε υπογράψει'.

Όπως είχε γράψει η Journal, το 2017 και ενώ ο Κριστόφ ήταν 23 χρόνων, είχε συλληφθεί ως ύποπτος σε επίθεση που είχε δεχθεί ιερόδουλη, στις 29/12, στην πόλη Λιλ. Η γυναίκα κατήγγειλε πως δυο άνδρες με τους οποίους είχε κλειστεί το ραντεβού διαδικτυακώς, την απείλησαν με όπλο και της έριξαν δακρυγόνο για να της πάρουν τα χρήματα. Αποδείχθηκε πως το όπλο ήταν ψεύτικο. Οι άνδρες έκλεψαν την πιστωτική κάρτα και το κινητό τηλέφωνο και εξαφανίστηκαν. Στο χώρο βρέθηκε το DNA του Κριστόφ.