Η Μπαρτσελόνα δεν εξαίρεσε τη Ρεάλ από το video για την επιστροφή στη δράση

Στο περάσμά του ο κορονοϊός κατέκαψε τα πάντα. Ισοπέδωσε κάθε πτυχή της κοινωνίας. Ανέτρεψε κάθε μικρή ή μεγάλη συνήθεια. Χώρισε οικογένειες και φίλους. Ματαίωσε γεγονότα, επαναπρογραμμάτισε άλλα. Επέβαλε καινούργιους κώδικες καθημερινότητας. Το ποδόσφαιρο μετατράπηκε σε υποχείριό του - δεν γινόταν διαφορετικά. Όφειλε να υπακούσει, σε κάποιες περιπτώσεις καθυστερημένα με οδυνηρές συνέπειες στο Μπέργκαμο ή στο Λίβερπουλ.

Δειλά-δειλά επιστρέφει. Έχει ήδη στη Γερμανία. Με διαγνωστικά τεστ, προπονήσεις και ημερομηνίες σέντρας για την Ισπανία, την Ιταλία, την Αγγλία. Άχαρα όντως, καθώς μοιάζει εγκλωβισμένο στα στενά όρια μιας προστατευτικής κάψουλας. Με πρωταγωνιστές φυσικά, όπως ο Κάι Χάβερτς ή ο Έρλινγκ Χάλαντ. Αλλά σε γήπεδα δίχως θεατές, με γκολ άνευ πανηγυρισμών, με ιαχές και συνθήματα από το πάτημα ενός κουμπιού.

Η επανέναρξη των διοργανώσεων ήταν η φυσική συνέχεια της επανεκκίνησης της κοινωνίας, της οικονομίας, της μεταποιημένης κανονικότητας. Όπως όμως έκλεισαν ξαφνικά τα ρολά έπρεπε ν' ανοίξουν σταδιακά. Τα 90 δεύτερα του video που δημοσίευσε η Μπαρτσελόνα αρκούσαν για να αναλυθεί η ανάγκη της επανένωσης των φιλάθλων με το σπορ. Ένα φρεσκογραμμένο συμβόλαιο που ορίζει τη σχέση με κώδικες που προσδιορίστηκαν ξανά, αλλά διατηρεί μια απαράλλαχτη δυναμική. Η οποία πηγάζει από τη λατρεία για την μπάλα που κυλά, από τη λαχτάρα πριν το σουτ καταλήξει στα δίχτυα, από την ανυπομονησία για το επόμενο παιχνίδι, το μόνιμο συναίσθημα που προκαλεί η μάχη με τον αντίπαλο. Τη Ρεάλ Μαδρίτης εν προκειμένω.

Μ' ένα screenplay που εκτείνεται από τα πρώτα χρόνια τις ίδρυσης του συλλόγου και έχει ως άξονα το 'mais que un club', οι 'μπλαουγκράνα' επικαλούνται το συναίσθημα και απευθύνονται σε καθέναν από τους ομοϊδεάτες τους για να τους εντάξουν στη νέα, αποσταθεροποιημένη, συνθήκη που πρέπει να αποδεχθούν έως ότου επικρατήσει η κανονικότητα.

"Από τις ρίζες μας, όταν υπήρχαν μόνο μερικοί από μας, γεμίζαμε τον κόσμο με τα χρώματά μας. Όλοι διαφορετικοί, αλλά όλοι ενωμένοι από ένα έμβλημα. Ένα έμβλημα που μας δείχνει ένα διαφορετικό τρόπο δράσης. Για όσους έμειναν σπίτι, για όσους έδωσαν τη μάχη της πρώτης γραμμής για όσους περίμεναν ν' ακούσουν καλά νέα σ' αυτούς που πάλεψαν για να το κάνουν πραγματικότητα.

Δείξαμε, άλλη μια φορά, πως μόνο από την ομαδική δουλειά, την επιμονή και το πάθος μπορεί να επιτευχθεί ο θρίαμβος. Χρωματίσαμε τον κόσμο με μπλαουγκράνα, όπως κάθε γωνιά των σπιτιών μας και παρόλο που ήμασταν απέναντι στον σκληρότερο αντίπαλο όλων, συνεχίσαμε να παίζουμε ως ομάδα και γίναμε μια ισχυρότερη οικογένεια.

Μετρούσαμε τις ημέρες να περάσουν, όπως μετρούσαμε τις πάσες που χτίζουν ένα γκολ. Δείχνοντας ότι η σκληρή δουλειά μπορεί να οδηγήσει σε νίκη. Μας έλειψε να παρακολουθούμε το παιχνίδι. Μας έλειψαν οι οικογένειές μας, οι συμπαίκτες μας, ακόμη και οι αντίπαλοί μας (σ.σ χειραψία Μέσι με Ίσκο από το clasico) και μολονότι μείναμε εκτός του παιχνιδιού για κάμποσο, από τη στιγμή που η μπάλα θ' αρχίσει να κυλά, όλα αυτά τα μέρη που είχαμε συνηθίσει να τα γεμίζουμε με το πάθος και τα χρώματά μας θ' αρχίσουν να γεμίζουν ξανά.

Αρχίζοντας από τα σπίτια μας, κατόπιν τα μπαρ και οι δρόμοι και τελικά το γήπεδό μας. Όσο το στήθος μας θα γεμίζει τις καρδιές μας με περηφάνια. Ας επιστρέψουμε στο παιχνίδι. Παίζουμε όλοι"