Κόκκινοι διάβολοι στο κορμί του Ρομάν Αμπράμοβιτς

Το καλοκαίρι του 2003 βρίσκει την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πρωταθλήτρια και στην μετά Ντέιβιντ Μπέκαμ εποχή. Ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον αναζητεί και βρίσκει τον διάδοχο του Αγγλου μέσου στο πρόσωπο του Κριστιάνο Ρονάλντο και συνεχίζει με την ίδια συνταγή. Την ίδια εποχή, η Τσέλσι σώνεται από χρεοκοπία λόγω της ανάμιξης του Ρομάν Αμπράμοβιτς στο προσκήνιο. Ο Ρώσος μεγιστάνας φαίνεται να χρηματοδοτεί μυστικά τον σύλλογο για κάποιους μήνες και τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς τον εξαγοράζει, “καθαρίζοντάς” τον από τα χρέη προς τρίτους.

Πέντε χρόνια αργότερα, οι δύο ομάδες έχουν μονοπωλήσει τους τίτλους στην Αγγλία, ενώ πολλές ήταν και οι διακρίσεις στην Ευρώπη. Στη μεταξύ τους κόντρα, μετά και τον τελικό του “Λουζνίκι”, φαίνεται πως αναδεικνύεται νικητής. Με δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ένα λιγκ κι ένα τσάριτι σιλντ οι “κόκκινοι διάβολοι” και δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, δύο λιγκ καπ και ένα τσάριτι σιλντ η “Τσέλσκι”, δεν προκύπτει και μεγάλη διαφορά. Υπάρχει κι ένα τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως, που παύει τη συζήτηση. Η Μάντσεστερ αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2008 στην ρώσικη πρωτεύουσα, τη Μόσχα, στην… ρώσικη ρουλέτα, τα πέναλτι, και η σημειολογία μόνο υπέρ του πιο επιφανούς Ρώσου στον κόσμο μετά (;) τον Βλάντιμιρ Πούτιν δεν είναι…

Η αλήθεια είναι ότι η μοναδική ομάδα που στην Αγγλία θα μπορούσε να αντεπεξέρθει στα οικονομικά ανοίγματα της Τσέλσι ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Κάθε χρόνο μέχρι εκείνη την περίοδο πρώτευε στις λίστες των πιο πλούσιων ομάδων στον κόσμο κι έχοντας καταστεί νούμερο 1 brand name στο χώρο του ποδοσφαίρου παγκοσμίως, τα χρήματα στα ταμεία της προσέρχονταν αθρόα.

Οι “μπλε” από την πλευρά τους χρειάστηκαν… τονωτικές ενέσεις από τον Αμπράμοβιτς, ο οποίος αγόρασε τον σύλλογο για περίπου 175 εκατομμύρια ευρώ και για μεταγραφές την πρώτη σεζόν έδωσε 125 εκατομμύρια ευρώ! Παράλληλα, ένα τεράστιο ποσό αφιερώθηκε στις εγκαταστάσεις της ομάδας, οι οποίες αναβαθμίστηκαν στο μέγιστο βαθμό, φτάνοντας τα στάνταρ συλλόγων όπως η… Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Την πρώτη χρονιά, το χρήμα κι ο ενθουσιασμός που σκόρπισε απλόχερα ο Αμπράμοβιτς ήταν αρκετά για να φέρουν την Τσέλσι στη θέση του οδηγού, όσον αφορά στην κόντρα με την ομάδα του Μάντσεστερ. Με τον Κλαούντιο Ρανιέρι στο “τιμόνι”, οι Λονδρέζοι κυνηγούσαν σχεδόν μέχρι τέλους την Αρσεναλ στο πρωτάθλημα κι έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου έχασαν την πρόκριση από την Μονακό μέσα από τα χέρια τους.

Η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση ήταν πάντα το μαράζι του Αμπράμοβιτς, ο οποίος ενεπλάκη με το ποδόσφαιρο για εξωαγωνιστικούς λόγους, ωστόσο με την πάροδο του χρόνου έγινε φανατικός φίλαθλος της ομάδας του, ίσως και πιο απαιτητικός από πολλούς εξ αυτών! Στόχος του ήταν να φτάσει και στον χώρο του αθλητισμού στην κορυφή, όπως το είχε κάνει επί μια δεκαετία στον επιχειρηματικό και όχι μόνο κόσμο της Ρωσίας. Η πρώτη του εμπειρία, όμως, με την “στρογγυλή θεά” δεν του απέφερε κάποιο τρόπαιο. Οπως και στην Μάντσεστερ, η οποία λόγω της μεταβατικής περιόδου που περνούσε, παραχώρησε έδαφος στους αντιπάλους της.

Το 2004-05 άλλαξαν πολλά πράγματα. Η Τσέλσι είχε στον προπονητή της τον άνθρωπο που είχε αφήσει άφωνη την Ευρώπη με το θαύμα που είχε συντελέσει στην Πόρτο. Ο Ζοζέ Μουρίνιο είχε κατακτήσει με τους “δράκους” το κύπελλο ΟΥΕΦΑ και το Τσάμπιονς Λιγκ σε δύο σερί σεζόν και σίγουρα στα μάτια του Αμπράμοβιτς έμοιαζε ο ιδανικός υποψήφιος για να υλοποιήσει τους στόχους του. Του παρέδωσε την ομάδα εν λευκώ, του έδωσε το δικαίωμα να κινηθεί στη μεταγραφική αγορά με απεριόριστο μπάτζετ και η Τσέλσι ουσιαστικά έκανε ολικό λίφτινγκ.

Την ίδια στιγμή η Μάντσεστερ έσπαγε τα “ταμεία” της για την απόκτηση του Γουέιν Ρούνεϊ, με τον σερ Αλεξ Φέργκιουσον να… επιμένει να μην χτυπάει ως ίσος προς ίσο τους συλλόγους του Λονδίνου, που έδειχναν να βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά. Ο Σκοτσέζος τεχνικός είχε ένα πλάνο στο μυαλό του, να δημιουργήσει την τέταρτη κατά σειρά σπουδαία ομάδα της θητείας του στο “Ολντ Τράφορντ” και για να το πετύχει χρειαζόταν υπομονή και κατάλληλες επιλογές. Αμφότερα εξαρτώνταν από τον ίδιο, αφού έχοντας σχεδόν δύο δεκαετίες στην πλάτη του ως (πετυχημένος) προπονητής της ομάδας, είχε κερδίσει απόλυτο σεβασμό και ειδικά προνόμια.

Το 2005 βρίσκει την Τσέλσι στην κορυφή της Premiership, κατακτώντας το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της μετά από πενήντα χρόνια. Η συνύπαρξη Αμπράμοβιτς-Μουρίνιο στο “τιμόνι” της ομάδας είχε άμεσα αποτελέσματα σε εγχώριο επίπεδο, αφού κατέκτησε και το λιγκ καπ της Αγγλίας. Στην Ευρώπη, πάλι ημιτελικά, πάλι αποκλεισμός, από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Λίβερπουλ, τη στιγμή που η Μάντσεστερ έμενε εκτός στα προημιτελικά από την έτερη φιναλίστ του τελικού, Μίλαν.

Πριν τελειώσει η σεζόν, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλάζει κι αυτή “χέρια”. Ο Αμερικανός Μάλκομ Γκλέιζερ αναλαμβάνει τις τύχες της και παράλληλα… σώζει τη δικιά του, αφού μεταβιβάζει τα υπέρογκα χρέη που είχε από τις επιχειρήσεις του στην ομάδα. Προκαλούνται έντονες αντιδράσεις, το ενδεχόμενο αποχώρησης του Φέργκιουσον πιο ορατό από ποτέ, ωστόσο με τον καιρό όλα εξομαλύνονται.

Φυσικά στη μεταγραφική περίοδο της επόμενης σεζόν δεν τίθεται θέμα σύγκρισης. Οι Αμερικανοί της Γιουνάιτεντ είχε δηλώσει εξ αρχής ότι θα κάνουν κράτη σε σπατάλες, ο Ρομάν Αμπράμοβιτς συνέχιζε ακάθεκτος, πληρώνοντας περίπου 65 εκατομμύρια ευρώ για Μικαέλ Εσιέν και Σον Ράιτ Φίλιπς!

Το τέλος της χρονιάς δικαιώνει και πάλι τα έξοδά του, αλλά ξανά σε εγχώριο επίπεδο, αφού κατακτά το πρωτάθλημα. Στο Τσάμπιονς Λιγκ μένει εκτός από την Μπαρτσελόνα μόλις στη φάση των 16 και το πρώτο “καμπανάκι” ηχεί. Η Γιουνάιτεντ καταφέρνει να τερματίσει πίσω από την Τσέλσι αυτή τη φορά (αν και με μεγάλη διαφορά), αλλά δέχεται ισχυρό “χαστούκι”, αφού στο Τσάμπιονς Λιγκ τερματίζει τέταρτη στη φάση των ομίλων και μένει εκτός Ευρώπης. Παρ’ όλα αυτά δείχνει έτοιμη να κάνει την αντεπίθεσή της…

Η σεζόν στο πρωτάθλημα αρχίζει ιδανικά και για τους δύο, που από την πρώτη στιγμή γίνονται τα άλογα της κούρσας που ξεχωρίζουν. Από τη μία ο Κριστιάνο Ρονάλντο αναδεικνύει το ταλέντο του, ο Γουέιν Ρούνεϊ “φορτώνει” με γκολ τις αντίπαλες εστίες και από την άλλη οι πανάκριβες μεταγραφές του Αντρέι Σεφτσένκο και του Μίχαελ Μπάλακ (ο Γερμανός αποκτήθηκε ως ελεύθερος αλλά το συμβόλαιο του απέφερε αδρά αμοιβή) συναγωνίζονται για το… Χρυσό Βατόμουρο.

Ο Μάιος βρίσκει νικήτρια στην μονομαχία την Γιουνάιτεντ (με μοναδική μεταγραφή τον Μάικλ Κάρικ!), η οποία κατακτά το πρωτάθλημα και μαζί με την Τσέλσι βρίσκεται στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Αποκλείονται και οι δύο και το ευρωπαϊκό τρόπαιο που θα καθιστούσε νικήτρια κάποια ομάδα στη μεταξύ τους κόντρα δεν έρχεται ποτέ. Η ανάδειξη χρειάστηκε ακόμα ένα χρόνο…

Σωτήριο έτος 2008. Η δίψα του Αμπράμοβιτς να ανακτήσει τα “ηνία” οδηγεί στο αποκορύφωμα την ρήξη του με τον Μουρίνιο, η οποία είχε διαφανεί από τα μέσα της προηγούμενης σεζόν. Ο Πορτογάλος έχει αποτελέσει παρελθόν και ο Αβραμ Γκραντ καθοδηγεί την Τσέλσι. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει ήδη ξεχωρίσει στο πρωτάθλημα και οι “μπλε” έπονται. Η κόντρα τους μαίνεται μέχρι τέλους και τότε, στην 38η αγωνιστική της Premiership, οι “κόκκινοι διάβολοι” κατακτούν το πρωτάθλημα, στην πιο αμφίρροπή κούρσα τίτλου μεταξύ των δύο ομάδων τα τελευταία χρόνια.

Στο Τσάμπιονς Λιγκ αμφότερες τα καταφέρνουν και φτάνουν μέχρι τον τελικό. Εκεί η ώρα της απόλυτης μάχης έχει έρθει. Στο “Λουζνίκι” της Μόσχας, οι δύο κορυφαίοι αγγλικοί σύλλογοι των τελευταίων χρόνων διασταυρώνουν τα “ξίφη” τους για το… ιερό δισκοπότηρο. Νικητής στα 120 λεπτά δεν αναδεικνύεται και οι διαφορές θα λυθούν στα πέναλτι. Εκεί η τύχη στρέφει προκλητικά την πλάτη της στον Ρόμαν Αμπράμοβιτς και οι “κόκκινοι διάβολοι” κατακτούν επιδεικτικά τον τίτλο που τόσο καιρό πάλευε να κερδίσει ο Ρώσος μεγιστάνας, διαθέτοντας περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο ευρώ στην ομάδα.

Το δόγμα της Μάντσεστερ ήταν πρώτα το ταλέντο και η ικανότητα και μετά τα χρήματα. Στην Τσέλσι, οι προτεραιότητες ήταν αντίστροφες. Τα αποτελέσματα δικαιώνουν καταφανώς την πρώτη, τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο χρόνο, όταν ο Αμπράμοβιτς θα έχει βάλει και πάλι βαθιά το χέρι στην τσέπη για να φέρει παίκτες εκατομμυρίων κι ίσως και προπονητή. Το επόμενο ραντεβού έχει οριστεί για τον επόμενο Μάιο, στο “Ολίμπικο” της Ρώμης. Το ποιος θα είναι εκεί, θα το δούμε τότε…