Λουτσιάνο Φιγκερόα: Ο Αργεντινός που θα γινόταν Μπατιστούτα

Όλα άρχισαν το 2001, από την ομάδα της γενέτειράς του, τη Ροσάριο Σεντράλ. Σχηματίζοντας ένα δίδυμο φόβητρο με τον Σέζαρ Ντελγάδο (ακόμα ένας ταλαντούχος Αργεντινός που δεν έπιασε στην Ευρώπη), σημείωσε 35 γκολ σε 57 ματς (0,61 γκολ ανά ματς), εκ των οποίων 5 την τελευταία αγωνιστική του Clausura 2003 απέναντι σε μία (αποδυναμωμένη) Μπόκα Τζούνιορς. Με 17 γκολ σε 19 ματς, αναδείχθηκε 1ος σκόρερ της του πρωταθλήματος. Όμοια παραγωγικός με την εθνική Αργεντινής κ-21, οι Ευρωπαίοι σκάουτ δεν χρειάστηκαν άλλη πρόσκληση.

Η Μπέρμιγχαμ κέρδισε την υπογραφή του το καλοκαίρι του 2003 έναντι 3.750.000 ευρώ κι ενώ οι Ρέιντζερς -παρότι τα είχαν βρει σε όλα- αποσύρθηκαν από τη διεκδίκηση λόγω προβλήματος με τον μάνατζέρ του, Έρικ Μανάσε. Εκείνο το καλοκαίρι, μάλιστα, έδειξε έντονο ενδιαφέρον και ο Ολυμπιακός. Η ισπανική Οσασούνα περιέπλεξε τη μετακίνηση, αφού προσέφυγε στη FIFA, υποστηρίζοντας ότι διαθέτει πρότερη συμφωνία. Η παγκόσμια ποδοσφαιρική ομοσπονδία δικαίωσε τον αγγλικό σύλλογο τον Οκτώβριο και έκτοτε οι “μπλε” είχαν δικαίωμα να τον χρησιμοποιήσουν. Αποδείχθηκε ότι δεν… ήθελαν.

Παρότι ο τότε 22χρονος Φιγκερόα τα πήγαινε πολύ καλά στο πρωτάθλημα των ρεζέρβων, δεν πήρε ευκαιρίες στην Premier League, διότι ήταν περισσότερο μεταγραφή του ιδιοκτήτη, Ντέιβιντ Σάλιβαν, αντί του προπονητή Στιβ Μπρους, ο οποίος τον θεωρούσε πολύ αδύναμο για το σκληροτράχηλο αγγλικό πρωτάθλημα. Ένας τραυματισμός τον έφερε ακόμα πιο πίσω και μέχρι το Δεκέμβριο του 2004 μετρούσε 3 λεπτά στο πρωτάθλημα στην ήττα 2-0 από την Πόρτσμουθ και 26 λεπτά στο λιγκ καπ απέναντι στην Μπλάκπουλ.

Η πρώτη επιστροφή και οι διεθνείς επιτυχίες

Το συμβόλαιό του λύθηκε αναπόφευκτα και επέστρεψε στην άλλη όχθη του Ατλαντικού για λογαριασμό της μεξικανικής Κρουζ Αζούλ, όπου επανενώθηκε με τον φίλο του Ντελγάδο. Σε 27 παιχνίδια πρωταθλήματος σκόραρε 19 φορές (9 γκολ στα τελευταία 7 ματς του Clausura 2004 και 10 γκολ σε 14 ματς στο Apertura 2004) και συνολικά σε 33 ματς είχε 21 γκολ, ξαναβρίσκοντας τη φόρμα του.

Οι επιδόσεις του έφτασαν στα αυτιά του ομοσπονδιακού τεχνικού της Αργεντινής, Χοσέ Πέκερμαν, ο οποίος τον αξιοποίησε στο Κόπα Αμέρικα του 2004 στο Περού, στο πλευρό του Νικολάς Μεδίνα. Σημείωσε 2 γκολ στη νίκη 4-2 επί της Ουρουγουάης έφτασε μέχρι τον τελικό του θεσμού, όπου η “αλμπιτσελέστε” ηττήθηκε στα πέναλτι από τη Βραζιλία. Λίγους μήνες αργότερα, ήρθε στην Αθήνα με την ολυμπιακή ομάδα της Αργεντινής και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο “Γ. Καραϊσκάκης”, χωρίς να αγωνιστεί ούτε λεπτό.

Το Νοέμβριο του 2004, ο “Ματαντόρ” (“ταυρομάχος”, όπως είναι το παρατσούκλι του) έκανε μία 2η προσπάθεια στη “γηραιά Ήπειρο”, υπογράφοντας συμβόλαιο για 5,5 χρόνια με την ανερχόμενη δύναμη του ισπανικού ποδοσφαίρου, της Βιγιαρεάλ. Η Κρουζ Αζούλ αποζημιώθηκε με 6.200.000 ευρώ, με συνέπεια οι απαιτήσεις του τότε τεχνικού του “κίτρινου υποβρυχίου, Μανουέλ Πελεγκρίνι, να είναι αρκετά υψηλές. Αν και οι Λεβαντίνοι τερμάτισαν στην υψηλότερη θέση της ιστορίας τους το 2004-2005, την 3η, και έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά του Champions League την επόμενη σεζόν, η θητεία του στο “Μαδριγάλ” δεν κρίθηκε επιτυχημένη. Ο Φιγκερόα σημείωσε το “παρθενικό” γκολ της Βιγιαρεάλ στο Champions League, στα προκριματικά απέναντι στην Έβερτον, αλλά μέχρι το τέλος της σεζόν είχε χάσει τη θέση του.

Η κεκτημένη ταχύτητα από το 2004, όμως, τον έφερε στη βασική σύνθεση της Αργεντινής και στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2005 στη Γερμανία. Με 4 γκολ, ο Φιγκερόα έστειλε την “αλμπιτσελέστε” στον τελικό, όπου ηττήθηκε ξανά από τη Βραζιλία. Ο Αργεντινός φορ τερμάτισε στη 2η θέση των σκόρερ του θεσμού, πίσω από το αστέρι της διοργάνωσης, τον Βραζιλιάνο Αντριάνο.

Το κατεστραμμένο γόνατο

Η απόκτηση του Γκιγέρμο Φράνκο από τη Βιγιαρεάλ, έβαλε τέλος στην καριέρα του Φιγκερόα στο Θιουτάτ ντε Βαλένθια. Τον Ιανουάριο του 2006 και με το Μουντιάλ 2006 να ελλοχεύει, επέστρεψε στην πατρίδα του για να βρει χρόνο συμμετοχής. Η Ρίβερ Πλέιτ τον απέκτησε ως δανεικό μαζί με το 50% των δικαιωμάτων του και σε 7 ματς σημείωσε 3 γκολ, μέχρι τις 5 Μαρτίου του 2006, όταν και υπέστη ρήξη χιαστών.

Ο πρώτος σοβαρός τραυματισμός στην καριέρα του ουσιαστικά έβαλε “ταφόπλακα” στη θητεία του στους “εκατομμυριούχους”. Αυτό δεν εμπόδισε την Τζένοα να κινηθεί για την απόκτησή του τον Αύγουστο του 2006, έναντι 3.000.000 ευρώ. Η επάνοδός του στα γήπεδα τοποθετήθηκε το φθινόπωρο του ίδιου έτους, αλλά οι ιατρικές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε αποκάλυψαν τη δυσάρεστη πραγματικότητα. Η προηγούμενη επέμβαση δεν είχε στεφθεί με επιτυχία, με συνέπεια να χρειαστεί νέα, διορθωτική εγχείρηση, που τον κράτησε εκτός δράσης για αρκετούς μήνες ακόμα.

Το όνειρο της συμμετοχής σε Παγκόσμιο Κύπελλο παρέμεινε όνειρο, με τον Αργεντινό να χάνει τη θέση του στο ρόστερ της χώρας του και να πεισμώνει: “Όταν ένας Αργεντινός διεθνής μένει εκτός εθνικής, το παίρνει πολύ βαριά και παλεύει σαν τρελός για να ανακτήσει τη θέση του. Στην Ευρώπη, υπάρχει μεγαλύτερη αδιαφορία. Εάν οι παίκτες χάσουν τη θέση τους, αρκετοί δεν ενοχλούνται. Είναι το ίδιο, όταν χάνεις ένα παιχνίδι. Εδώ (σ.σ. στην Αργεντινή) επιστρέφεις στο σπίτι σου συντετριμμένος, αλλά όχι το ίδιο εκεί (σ.σ. στην Ευρώπη)”.

Το ντεμπούτο του με την Τζένοα έγινε στις 28 Οκτωβρίου του 2007, 15 μήνες μετά τη μεταγραφή του κι ενώ οι “γκριφόνι” είχαν προβιβαστεί στη Serie A. Το 1ο γκολ σημειώθηκε 6 εβδομάδες αργότερα, αφού ο Φιγκερόα δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον. Δώδεκα μήνες μετά την “παρθενική” εμφάνισή του στα ιταλικά γήπεδα (23 ματς πρωταθλήματος και 3 γκολ), επέστρεψε για 2η φορά σε γνώριμα εδάφη.

Αναζητώντας την Ιθάκη

Τον Οκτώβριο του 2008 μπήκε στη λίστα των ποδοσφαιριστών που έχουν φορέσει τη φανέλα της Ρίβερ Πλέιτ και της Μπόκα Τζούνιορς. Οι “χενέιζες” χρειάστηκαν τις υπηρεσίες του, αφού είχε τραυματιστεί ο αρχισκόρερ του συλλόγου, Μαρτίν Παλέρμο. Με 7 γκολ σε 17 ματς στο Apertura του 2008, ο Φιγκερόα οδήγησε την Μπόκα στην οριακή κατάκτηση του 23ου τίτλου της, μετά το τριπλό πλέι οφ με Τίγκρε και Σαν Λορέντσο. Η Μπόκα, όμως, αρνήθηκε να τον αγοράσει και επέστρεψε στην Ιταλία, όπου μετά από μερικές εμφανίσεις ακόμα, έμεινε ελεύθερος τον Ιανουάριο του 2010.

Η 3η επιστροφή στη Λατινική Αμερική ήταν γεγονός. Προορισμός η πρώτη ομάδα του, Ροσάριο Σεντράλ, όπου υπέγραψε συμβόλαιο 2,5 ετών, μετά από εκτεταμένες ιατρικές εξετάσεις για το γόνατό του. Στην πατρίδα του επέδειξε ένα βελτιωμένο πρόσωπο, αλλά δεν κατάφερε να σώσει την ομάδα από τον υποβιβασμό στα μπαράζ με την Ολ Μπόις. Στην Primera B Nacional σημείωσε 10 γκολ σε 27 συμμετοχές το 2010-2011 και σε ηλικία 30 ετών έπεισε την Έμελεκ από το Εκουαδόρ για μία τελευταία μεταγραφή.

VSC

Στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος της χώρας σημείωσε 10 γκολ, ενώ πέτυχε 3 γκολ στο Κόπα Λιμπερταδόρες και ακόμα ένα στο Κόπα Σουδαμερικάνα. Η μεγαλύτερη προσφορά του στο σύλλογο ήταν τα 2 τέρματα στη νίκη 3-2 επί της Φλαμένκο του Ροναλντίνιο στο Κόπα Λιμπερταδόρες, όμως, οι χαρμόσυνες στιγμές δεν κράτησαν πολύ. Τον Οκτώβριο του 2012 υπέστη ρήξη συνδέσμων στον αστράγαλο, με συνέπεια να τεθεί εκτός δράσης για 3 μήνες. Η Έμελεκ δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του και τον Ιανουάριο του 2013 έμεινε ελεύθερος.