Η ομαδική αγκαλιά ήταν φόρος τιμής στον αδικοχαμένο αδερφό του Λούκας Τορό
Ένα δράμα έκρυβε ο σιωπηλός πανηγυρισμός των ποδοσφαιριστών της Άιντραχτ μετά το 4-1 επί της Λάτσιο. Ο Λούκας Τορό είχε μόλις μεταφέρει τ' άσχημα μαντάτα.
Η ζωή άλλα σου τα χαρίζει απλόχερα, σε ανταμείβει, κι άλλα σου τα αρπάζει βιαίως, σαν να σε τιμωρεί.
Ο Ισπανός Λούκας Τορό, έχοντας από τις αρχές Ιουλίου πάρει μεταγραφή στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης, βιώνει την καλύτερη περίοδο της ποδοσφαιρικής σταδιοδρομίας του. Στην Bundesliga ο 24χρονος μέσος έχει ήδη αγωνιστεί βασικός στα τέσσερα από τα έξι παιχνίδια, χάνοντας δύο εξαιτίας ενός μυϊκού τραυματισμού, και στο Europa League μετράει δύο συμμετοχές και ένα γκολ (στην πρεμιέρα με τη Μαρσέιγ).
Κανονικά θα έπρεπε να πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Διότι μολονότι στη Ρεάλ Μαδρίτης δεν βρήκε χώρο, ούτε στέριωσε, δεν χάθηκε όπως άλλα παιδιά της ηλικίας του. Αντ' αυτού ο Τορό βυθίστηκε στη θλίψη.
Ο ξαφνικός θάνατος του κατά τρία χρόνια μεγαλύτερου αδερφού του λίγο πριν από τον αγώνα με τη Λάτσιο στην 'Commerzbank-Arena' τον έκανε να χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του. Οι γονείς του ήταν στο γήπεδο και τού μετέφεραν τα πικρά μαντάτα πριν από την έναρξη του αγώνα. Ο ίδιος έπρεπε ν' αποφασίσει τι θα κάνει. Προτού μιλήσει με τον προπονητή του, τον Άντι Χίτερ, είχε ήδη καταλήξει για την επιλογή.
Ο Χίτερ μετέφερε αργότερα στη συνέντευξη Τύπου τι ακριβώς είχε μεσολαβήσει, τι είχε ειπωθεί μεταξύ των δύο τους. Ο ίδιος είπε στον Τορό να κρίνει αυτοβούλως και αυτός πήρε την απόφαση να παίξει. "Ήθελε ν' αγωνιστεί με κάθε κόστος", δήλωσε ο Γερμανός τεχνικός επαινώντας το σθένος και την αυταπάρνηση του νεαρού ποδοσφαιριστή του. Δεν αφορούσε τον επαγγελματισμό του, είχε να κάνει με το συναίσθημα της στιγμής. Έψαχνε διέξοδο από τη 'μαύρη τρύπα' στην οποία ξάφνου είχε πέσει.
Οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές έμαθαν τι είχε συμβεί μετά το σφύριγμα της λήξης. Ο Τορό δεν ήθελε να επηρεαστούν, δεν ήθελε ν' αποσυντονιστούν. Προτίμησε να κρατήσει το μυστικό του και στο φινάλε να τους πει τι τον βάραινε για 90 λεπτά, παρόλο που δεν είχε αφήσει να φανεί τίποτα. Όντας μάλιστα από τους διακριθέντες. Άπαντες μαζεύτηκαν στο κέντρο του γηπέδου. Έφτιαξαν έναν κύκλο, τιμ και ποδοσφαιριστές. Ο αετός πίσω τους σκυφτός, σαν να είχε και ο ίδιος καταλάβει την ιερή στιγμή, σαν να βίωνε εξίσου το πένθος.
Αμέσως μετά τον αγώνα ο Τορό αναχώρησε με τους γονείς του για την Ισπανία. Είχε ήδη αποχαιρετήσει τον αδερφό του με τον τρόπο που διάλεξε. Δίχως ν' απαρνηθεί την πραγματικότητα, με ανάσθημα απέναντι στο θάνατο.
Photo credits: AP Photo/Claude Paris
