Μακριά από τους αφορισμούς express
Πολλά είναι τα ηλεκτρονικά μηνύματα που έχω λάβει τις τελευταίες μέρες και ειδικά μετά τη σαββατιάτικη ισοπαλία στο Περιστέρι. Διαβάζοντάς τα μία πολλαπλή πραγματικότητα παρουσιάστηκε μπροστά στα μάτια μου. Δεκάδες άνθρωποι που έχουν δει τους φετινούς αγώνες της ΑΕΚ καταλήγουν σε συμπεράσματα αντιφατικά μεταξύ τους.
Πολλά είναι τα ηλεκτρονικά μηνύματα που έχω λάβει τις τελευταίες μέρες και ειδικά μετά τη σαββατιάτικη ισοπαλία στο Περιστέρι. Διαβάζοντάς τα μία πολλαπλή πραγματικότητα παρουσιάστηκε μπροστά στα μάτια μου. Δεκάδες άνθρωποι που έχουν δει τους φετινούς αγώνες της ΑΕΚ καταλήγουν σε συμπεράσματα αντιφατικά μεταξύ τους. Από τον προπονηταρά Φερέρ του ενός μηνύματος, με ταχύτητα αστραπής περνάω στον “Φερέρ που σε λίγο καιρό θα διασκεδάζει σπίτι του”, όπως αναφέρει το επόμενο μήνυμα.
Αντιφατικές απόψεις, όσο αντιφατική είναι και η φετινή ΑΕΚ. Μία ομάδα που είναι πολύ καλή στη παραγωγή παιχνιδιού και στη δημιουργία ευκαιριών, που όμως δεν καταφέρνει να τις μετουσιώσει σε γκολ. Μία ομάδα που έχει παίκτες “τσιτωμένους”, αλλά που δεν βγάζουν το απαραίτητο πάθος για τη νίκη. Ή το έχουν, αλλά δεν το “επικοινωνούν” με όλους όσοι βρίσκονται στις κερκίδες ή βλέπουν τους αγώνες από τη τηλεόραση. Μία ομάδα με θέληση και σκέψης πρωταθλητισμού, στοιχεία όμως που δεν… ξεδιπλώνει στο χορτάρι.
Όλα αυτά αποτελούν ένα “χαρμάνι” που όμως ακόμα δεν έχει βγάλει το επιθυμητό “γευστικό” αποτέλεσμα. Πότε θα βγει αυτό θα μου πείτε. “Πραγματικά δεν ξέρω”, θα σας απαντήσω, αλλά πιθανολογώ ότι ξέρω πολύ καλά τι χρειάζεται η φετινή ΑΕΚ. Και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά.
Αγωνιστικά είναι επιβεβλημένη η αλλαγή της εικόνας στην επιτελική λειτουργία του κέντρου. Δεν ξέρω κατά πόσο θα καλυφθεί αυτό το κενό με τη παρουσία του Ζήκου, αλλά θεωρώ ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να συμβεί αυτό.
Με έναν παίκτη που “καταστρέφει” καλύτερα από τον καθένα το παιχνίδι του αντιπάλου, θα μπορέσει ο Έμερσον να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες ή ο Ίβιτς -αν παίζει αυτός- να αγωνίζεται πιο απελευθερωμένα, με το μυαλό περισσότερο στη δημιουργία. Στο σημείο αυτό πάντως θα ήθελα να πω ότι συμφωνώ με την άποψη των περισσότερων ευκαιριών στον Τόζερ ή ακόμα και τη χρησιμοποίηση του Λαγού στη θέση του επιτελικού μέσου.
Εξωαγωνιστικά αυτό που χρειάζεται είναι υπομονή και τίποτα περισσότερο. Αν μετά από 23 χρόνια καριέρας στην Ισπανία “αφορισθεί” ο Φερέρ με λιγότερους από τρεις μήνες στην Ελλάδα, τότε η ομάδα είναι άξια της μοίρας της. Έχει θέληση και όραμα. Χρειάζεται όμως βοήθεια για να μετουσιωθούν αυτά σε αποτελέσματα.
Αντιφατικές απόψεις, όσο αντιφατική είναι και η φετινή ΑΕΚ. Μία ομάδα που είναι πολύ καλή στη παραγωγή παιχνιδιού και στη δημιουργία ευκαιριών, που όμως δεν καταφέρνει να τις μετουσιώσει σε γκολ. Μία ομάδα που έχει παίκτες “τσιτωμένους”, αλλά που δεν βγάζουν το απαραίτητο πάθος για τη νίκη. Ή το έχουν, αλλά δεν το “επικοινωνούν” με όλους όσοι βρίσκονται στις κερκίδες ή βλέπουν τους αγώνες από τη τηλεόραση. Μία ομάδα με θέληση και σκέψης πρωταθλητισμού, στοιχεία όμως που δεν… ξεδιπλώνει στο χορτάρι.
Όλα αυτά αποτελούν ένα “χαρμάνι” που όμως ακόμα δεν έχει βγάλει το επιθυμητό “γευστικό” αποτέλεσμα. Πότε θα βγει αυτό θα μου πείτε. “Πραγματικά δεν ξέρω”, θα σας απαντήσω, αλλά πιθανολογώ ότι ξέρω πολύ καλά τι χρειάζεται η φετινή ΑΕΚ. Και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά.
Αγωνιστικά είναι επιβεβλημένη η αλλαγή της εικόνας στην επιτελική λειτουργία του κέντρου. Δεν ξέρω κατά πόσο θα καλυφθεί αυτό το κενό με τη παρουσία του Ζήκου, αλλά θεωρώ ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να συμβεί αυτό.
Με έναν παίκτη που “καταστρέφει” καλύτερα από τον καθένα το παιχνίδι του αντιπάλου, θα μπορέσει ο Έμερσον να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες ή ο Ίβιτς -αν παίζει αυτός- να αγωνίζεται πιο απελευθερωμένα, με το μυαλό περισσότερο στη δημιουργία. Στο σημείο αυτό πάντως θα ήθελα να πω ότι συμφωνώ με την άποψη των περισσότερων ευκαιριών στον Τόζερ ή ακόμα και τη χρησιμοποίηση του Λαγού στη θέση του επιτελικού μέσου.
Εξωαγωνιστικά αυτό που χρειάζεται είναι υπομονή και τίποτα περισσότερο. Αν μετά από 23 χρόνια καριέρας στην Ισπανία “αφορισθεί” ο Φερέρ με λιγότερους από τρεις μήνες στην Ελλάδα, τότε η ομάδα είναι άξια της μοίρας της. Έχει θέληση και όραμα. Χρειάζεται όμως βοήθεια για να μετουσιωθούν αυτά σε αποτελέσματα.
