Μίλαν-Ιντερ: Μία πόλη χωρισμένη στα δύο (video)

Odio mio cugino. Μία φράση που μοιάζει κάπως παράξενη για να είναι αθλητική. Είναι πέρα για πέρα, όμως, ενταγμένη στην πραγματικότητας μιας από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρουπόλεις του κόσμου, του Μιλάνου.

“Μισώ τον ξάδερφό μου”, είναι η ελληνική μετάφραση και εκφράζει με τον πλέον κατανοητό τρόπο την αντιπαλότητα που υπάρχει μεταξύ των δύο “κολοσσών” της πόλης, της Μίλαν και της Ίντερ. Μία κόντρα που χάνεται στα βάθη των δεκαετιών και φτάνει μέχρι το Κιάσο της Ελβετίας, όταν στις 18 Οκτωβρίου του 1908 οι δύο ομάδες συγκρούστηκαν για “παρθενική” φορά.

Η Μίλαν είχε αναδειχθεί νικήτρια με 2-1 στο 3ο Κύπελλο Κιάσο, ένα φιλικό τουρνουά άνευ σημασίας. Μετά από 274 derby della Madonnina, έχουν κριθεί πολύ σημαντικότερα τρόπαια από τέτοιου είδους αγώνες. Ένα τέτοιο, το φετινό σκουντέτο, είναι πολύ πιθανό να καταλήξει στον νικητή του αγώνα του “Τζιουζέπε Μεάτσα”. Μετά από 14 σερί ντέρμπι δίχως ισοπαλία, μοιάζει βέβαιο πως θα υπάρξει θριαμβευτής και αυτός θα πάρει εκτός από 3 βαθμούς, ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα μεγαλύτερης σημασίας από το “τρίποντο”, εν όψει της συνέχειας των 7 αγώνων.

Τα 2 “στρατόπεδα” φρόντισαν υποβαθμίσουν την καταστροφική επίπτωση μιας ήττας, ωστόσο το ένστικτο του κόσμου δεν λαθεύει. Οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες και το Διαδίκτυο βρίθουν από σχόλια που καταδεικνύουν τη σπουδαιότητα της επιτυχίας. Το contra.gr σας παρουσιάζει τους 2 “μονομάχους” λίγες ώρες πριν από αυτό το do or die παιχνίδι…

Στο “χορό” του (απόντος) Ιμπραχίμοβιτς

Εάν υπάρχει ένας άνθρωπος στον οποίο οφείλεται η πορεία της Μίλαν μέχρι στιγμής στο πρωτάθλημα, είναι ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Η επιθυμία για ασφάλεια του Καταλανού τεχνικού με ένα plan b στην επιθετική λειτουργία της Μπαρτσελόνα ταξίδεψε τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς στο “Καμπ Νου”. Η αδυναμία του να αποκομίσει τα οφέλη από τον τρόπο παιχνιδιού του Σουηδού φορ τον οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στις αγκάλες του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, του παράγοντα που περιθάλπει κάθε “πληγωμένο” ή και… “νεκρό” ποδοσφαιριστή.

Στην προκειμένη περίπτωση, ο Ιμπραχίμοβιτς χρειαζόταν αυτό το χάδι στην πλάτη για να πάρει ξανά μπροστά. Βρήκε εκ νέου τον τρόπο παιχνιδιού που του αρέσει γύρω του και με μία ομάδα να αγωνίζεται για τον ίδιο, επέστρεψε στις εντυπωσιακές και ουσιώδεις εμφανίσεις. Κίνητρο βρήκε εν μια νυκτί: τα πάνω των πρώην υποστηρικτών του, των φίλων της Ίντερ που έπαιρναν το μέρος του ακόμα και στους “εμφυλίους” που προκαλούσε συχνά στη Via Durini.

Η κατάκτηση του τρεμπλ από τους “νερατζούρι”, ήτοι του ιταλικού νταμπλ το οποίο έχει γευτεί ήδη και του μοναδικού τροπαίου που ούτε έχει πλησιάσει, του Champions League, έμοιαζε με αλάτι στην πληγή του υψηλόσωμου επιθετικού. Η απόφασή του να αφήσει τη σιγουριά της Ίντερ για την πρόκληση της πρωταθλήτριας Ευρώπης Μπαρτσελόνα αποδείχθηκε μπούμερανγκ για τον ίδιο.

Στην επιστροφή του στο Μιλάνο έφερε μαζί του ένα status quo πιο υποβαθμισμένο από αυτό της Ελλάδας στους διεθνείς χρηματοοικονομικούς οίκους και συν αυτώ έπρεπε να αντιμετωπίσει τη μήνη των φίλων της Ίντερ που αισθάνθηκαν προδομένοι (όπως είχε συμβεί με αυτούς της Γιουβέντους όταν παρατούσε τη “γηραιά κυρία” στη Serie B για την μοναδική ευνοημένη του Calciopoli, Ίντερ). Ο ίδιος ο Μάσιμο Μοράτι που είχε σταθεί σε πατέρας στον Ιμπραχίμοβιτς, δεν απέφυγε τους υπαινιγμούς σχετικά με τις επιλογές του “Ibracadabra” και δη όταν ο Σουηδός έκανε ντεμπούτο με τη Μίλαν αστοχώντας σε πέναλτι…

Αυτή η πρόκληση δεν έμεινε αναπάντητη από τον άλλοτε αρχισκόρερ των “νερατζούρι”. Με τον συνήθη εκπληκτικό Σεπτέμβριο που κάνει πάντοτε ο Ιμπραχίμοβιτς, φανέρωσε τις διαθέσεις του. Μέσα σε 3 μήνες είχε κάνει την επίθεση των “ροσονέρι” προσωπική υπόθεση, εκτοξεύοντάς τους στην κορυφή της Serie A. Πρώτος σε γκολ, με 14 στο πρωτάθλημα μέχρι στιγμής και 19 συνολικά, αλλά και πρώτος σε ασίστ για λογαριασμό της Μίλαν με 9. Φυσικά εκ των κορυφαίων και σε λεπτά συμμετοχής, αφού ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι στήριξε όλο το οικοδόμημά του πάνω στον Σουηδό.

Οι αριθμοί αποτυπώνουν την πραγματικότητα. Δίχως τον Ιμπραχίμοβιτς η Μίλαν σκοράρει μόλις 1,44 φορές ανά ματς. Σε 14 ματς που έχει σκοράρει, οι “ροσονέρι” έχουν κερδίσει τα 10 κι έχουν χάσει μόλις 1 φορά. Σε 16 αγώνες που ο “Ίμπρα” δεν σκόραρε, η Μίλαν μέτρησε μόλις 8 νίκες. Ένα στατιστικό που δεν προξενεί εντύπωση σε όσους παρακολούθησαν την αντίστοιχη πορεία του Ιμπραχίμοβιτς στη γραμμή κρούσης της Ίντερ, αφού οι “νερατζούρι” είχαν χάσει μόλις 1 φορά στα 44 ματς πρωταθλήματος (σε 3 χρόνια) στα οποία ο Σουηδός είχε γράψει το όνομά του στον πίνακα των σκόρερ.

Με τον Ιμπραχίμοβιτς μπροστάρη, τουλάχιστον εντός των τειχών, διότι εκτός απέτυχε παταγωδώς, η Μίλαν είχε βρει αυτό που της έλειπε τα προηγούμενα χρόνια. Έστω κι από σπόντα, αφού οι “Fabulous 4” του Αυγούστου δεν επιβεβαίωσαν τις προσδοκίες. Ο Ροναλντίνιο έφυγε κακήν-κακώς, ο Αλεσάντρε Πάτο απουσίασε στα μισά ματς μέχρι τώρα λόγω τραυματισμών και ο Ρομπίνιο χάνει τη μία ευκαιρία μετά την άλλη. Η αλλαγή πλάνων και το 4-3-1-2 που επανέφερε το ρόλο του trequartista, του “δεκαριού” για τη χώρα μας, στο βασικό σχήμα της Μίλαν απέδωσε “καρπούς” για τον Αλέγκρι για ένα μεγάλο διάστημα.

Ακόμα κι όταν η Μίλαν επλήγη από πληθώρα τραυματισμών, ευτύχησε να έχει σύμμαχο το μεταγραφικό “παράθυρο” του Ιανουαρίου και να γεμίσει το ρόστερ της με τους Αντόνιο Κασάνο, Μαρκ φαν Μπόμελ και Ούρμπι Εμάνουελσον κατά βάση. Έβγαλε την κρίσιμη περίοδο με “αλχημείες” στη σύνθεση, αλλά ουχί παρέμβαση στη διάταξη και έφτασε στο σήμερα.

Το 2011 δεν ήταν το καλύτερο δυνατό για τη Μίλαν. Με 7 νίκες σε 13 παιχνίδια έδωσε την ευκαιρία στη συμπολίτισσά της να πλησιάσει στο βαθμολογικό πίνακα. Οι τραυματισμοί λογίζονται ως σημαντικός λόγος αυτής της κάμψης, η έλλειψη αξιόπιστων αμυντικών προστίθεται στη σούμα, παρ’ όλα αυτά τίποτα δεν κρίνεται πιο σημαντικό από την πτώση στην αποδοτικότητα του Ιμπραχίμοβιτς.

Στα τελευταία 9 ματς έχει σημειώσει τα ίδια τέρματα με τον Τζενάρο Γκατούζο. Μόνο που το τέρμα του Σουηδού επετεύχθη με πέναλτι, ενώ αυτό του “Ρίνο” έδωσε τη νίκη στη Μίλαν μέσα στο Τορίνο κόντρα στη Γιουβέντους. Εάν συνυπολογίσουμε ότι τα λεπτά συμμετοχής του Ιμπραχίμοβιτς σε αυτά τα ματς αντιστοιχούν με τις χαμένες ευκαιρίες του Ρομπίνιο, τότε γίνεται πρόδηλο πως οι προβληματισμοί για τα πρόσφατα άσχημα αποτελέσματα αφορούν στην εμπροσθοφυλακή και όχι στην καλύτερη αμυντική επίδοση της σεζόν.

Η “λύτρωση” για τον Αλέγκρι ήρθε από τον ίδιο τον Ιμπραχίμοβιτς. Στο παιχνίδι με την Μπάρι, όπου ήταν ωσεί παρών, χτύπησε αντίπαλό του στο στομάχι και τιμωρήθηκε με 3 αγωνιστικές. Η μία κατέπεσε, ωστόσο θα απουσιάσει ούτως ή άλλως από το ντέρμπι. Με τον Πάτο υγιή και τον Κασάνο διαθέσιμο (σε αντίθεση με τα ματς του Champions League), Ο τεχνικός των “ροσονέρι” έχει την δυνατότητα να καλύψει το κενό του πρώτου σκόρερ του με ιδανικό τρόπο.

Η τοποθέτηση του Πάτο στην κορυφή της επιθετικής γραμμής μπορεί να μην συνάδει με τα πλούσια προσόντα του (ταχύτητα, ντρίμπλα, καλή πάσα), παρ’ όλα αυτά είναι η ενδεδειγμένη λύση για να “καρπωθεί” ο σύλλογος το καλύτερο δυνατό από τον Βραζιλιάνο. Γεννημένος σκόρερ, φορ περιοχής, η πορεία του θυμίζει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο Αντρέι Σεφτσένκο όταν έπρεπε να παίξει υποστηρικτικό ρόλο στον “φουνταριστό” Φίλιπο Ιντζάγκι. Οπότε ο Ουκρανός, όμως, χρησιμοποιήθηκε στην κορυφή του σχήματος, τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Ως περιφερειακός επιθετικός κι εξτρέμ ο Πάτο μετρά 12 τέρματα φέτος και στο πρόσωπό του οι φίλαθλοι της Μίλαν αντικρίζουν τη μοναδική ελπίδα αναπτέρωσης ηθικού. Μεταξύ τους και μία ξεχωριστή φίλαθλος, η κόρη του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Μπάρμπαρα, η οποία διατηρεί επίσημο δεσμό πλέον με τον κατά 6 χρόνια νεώτερό της Βραζιλιάνο.

Στις εξέδρες του γηπέδου του εκτείνεται στο λόφο του Σαν Σίρο, η κόρη Μπερλουσκόνι που σύντομα θα αναλάβει την προεδρία της Μίλαν, δίπλα στον υψηλόσωμο Σουηδό επιθετικό θα παρακολουθεί την αναμέτρηση με την “φιλοξενούμενη” Ίντερ, η οποία αναζητά συνθήκες για πλήρη ανατροπή δεδομένων…

Ο “Leobastardo” και η μεταμόρφωση

Υπήρχε η Ίντερ του Ζοζέ Μουρίνιο. Με έναν απόλυτο καθοδηγητή, που πανηγύρισε το 18ο πρωτάθλημα στην ιστορία της το 2010. Υπάρχει η Ίντερ του Ράφα Μπενίτεθ. Μία ομάδα στην οποία ο Κρίστιαν Κίβου, εν ώρα αγώνα, έλεγε στον προπονητή του “πες στον Ετό να γυρίσει άμυνα ή φεύγω από τον αγώνα”. Αυτή η ομάδα, σε 13 παιχνίδια πρωταθλήματος συγκέντρωσε 32 πόντους και ο Λεονάρντο έσπασε κάθε ρεκόρ παραγωιηκότητας. Με 32 πόντους στα 13 πρώτα παιχνίδια που κάθησε στον πάγκο των “νερατζούρι” κατέρριψε το ρεκόρ του Φάμπιο Καπέλο και έχοντας αφήσει πίσω του προκαταλήψεις, οδηγούσε τη νέα ομάδα του σε επιτυχία.

Στη μία πλευρά του Μιλάνου εξέλαβαν τη στάση του ως προκλητική. Έχοντας 4 σεζόν ως παίκτης, μία εξ αυτών το 1999 όπου ήταν 2ος σκόρερ τη Μίλαν, συν ακόμη 7 σεζόν ως σκάουτ, αρχισκάουτ και διευθυντής, ο ρόλος του ήταν πια στρωμένος.

Ο Βραζιλιάνος αποτελεί τον 5ο προπονητή που αλλάζει τους πάγκους των ομάδων του Μιλανου και μετά από 35 χρόνια στα οποία ο Τζιοβάνι Τραπατόνι συμπεριέλαβε και τον πάγκο της Γιουβέντους, θα περίμενε κανείς ένα ίδιος ανοχής σε μία τέτοια μετακίνηση. Μία δήλωση του Λεονάρντο σε ανύποπτη στιγμή, τον Μάιο του 2010, ωστόσο ήταν αρκετή για να τον καταστήσει persona non grata στο μισό Μιλάνο.

“Δεν θα προπονούσα ποτέ άλλη ομάδα, δεν θα μπορούσα να το κάνω ποτέ στη Μίλαν”, είχε δηλώσει ο Λεονάρντο και το baby face του δεν πρόδιδε τις προθέσεις του, ακόμα κι αν ήταν γνωστή η κόντρα του με τον Μπερλουσκόνι. Μπορεί τα προηγούμενα 12 χρόνια να υπήρξε πιστός στρατιώτης της Μίλαν, ωστόσο τη σεζόν που πέρασε στο Μιλάνο ως προπονητής ήρθε αρκετές φορές σε ρήξη με τον ιδιοκτήτη των “ροσονέρι”.

Τόσες, ώστε να φτάσει σε σημείο να τον εκδικηθεί τον περασμένο Δεκέμβριο και να αναλάβει την Ίντερ, όταν του ζητήθηκε από τον Μοράτι που πάντα καλοέβλεπε την περίπτωση Λεονάρντο στην ομάδα του. Κατά δήλωση του ιδίου του Λεονάρντο μάλιστα, “τα συναισθήματα που βίωσα τις τελευταίες εβδομάδες είναι πιο έντονα από αυτά που είχα τόσα χρόνια στη Μίλαν”, δήλωσε λίγες μέρες μετά τον αποκλεισμό της Μπάγερν Μονάχου στο Champions League.

Ποιος να τον αδικήσει όταν από τις πρώτες ημέρες του ως προπονητής των τρεμπλούχων Ιταλίας έφερε αποτελέσματα; Ποιντάροντας στο ισχυρό σημείο του, ο Λεονάρντο εμψύχωσε τους παίκτες της Ίντερ με μοναδικό τρόπο, μετά τον “τυφώνα” Μπενίτεθ. Μπορεί να μην άλλαξε πολλά πράγματα στα αμιγώς ποδοσφαιρικά στοιχεία της ομάδας, ωστόσο εκμαίευσε τα αποτελέσματα που χρειαζόταν, ώστε να επάνέλθει στη μάχη του τίτλου.

Από το -13 και την 7η θέση, μέσα σε 3 μήνες η Ίντερ έκανε την καλύτερη δυνατή πορεία κι έφτασε μόλις 2 πόντους από την κορυφή. Πρωτεργάτης σε αυτήν την αντεπίθεση ο Ετό, ο οποίος καταρρίπτοντας όλα τα ρεκόρ έχει φτάσει σε αυτό το σημείο στα 32 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις (ουδείς άλλος παίκτης έχει πιάσει ακόμη διψήφιο αριθμό τερμάτων). Μαζί του, μία σειρά ποδοσφαιριστών που δεν είχε στη διάθεσή του ο Μπενίτεθ στο πρώτο μισό της σεζόν ώστε να δουλέψει μαζί τους στο δύσκολο πρόγραμμα που είχε να ακολουθήσει η ομάδα…

Ο Τιάγκο Μότα, βασικό στέλεχος της ομάδας του Μουρίνιο που κατέκτησε το τρεμπλ μόλις λίγους μήνες νωρίτερα, είχε χάσει το πρώτο μισό της σεζόν λόγω τραυματισμού. Η επιστροφή του στην ενεργό δράση τον βρήκε στην εθνική Ιταλίας να σημειώνει καθοριστικά τέρματα για τη “σκουάντρα ατζούρα” και φυσικά στην Ίντερ. Δίπλα του ο Εστέμπαν Καμπιάσο, ακόμη ένας εκ των απόντων του πρώτου ντέρμπι του Μιλάνου της σεζόν, στο οποίο ο Ιμπραχίμοβιτς είχε σημειώσει το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης.

Στην ενισχυμένη οπισθοφυλακή υπάρχει ένας παίκτης που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ως ίσος προς ίσο τον Σουηδό, ωστόσο τα πλήρη δικαιώματά του αποκτήθηκαν μόλις επισημοποιήθηκε ο σοβαρός τραυματισμός του Βάλτερ Σάμουελ. Ο Αντρέα Ρανόκια, μαζί με τον Λεονάρντο Μπονούτσι που από το καλοκαίρι ανήκει στη Γιουβέντους, θεωρούνται οι κορυφαίοι Ιταλοί στόπερ στη μετά Αλεσάντρο Νέστα και Φάμπιο Καναβάρο εποχή και ήδη έχουν αρχίσει να επιβεβαιώνουν την άποψη αυτή.

Καθοριστική και η συνεισφορά του Τζιαμπάολο Πατσίνι, που έναντι 19.000.000 ευρώ ανηφόρισε στο Μιλάνο ακολουθώντας το δρομολόγιο του Κασάνο από τη Γένοβα και τη Σαμπντόρια. Σε 9 παιχνίδια πρωταθλήματος, ο βασικός επιθετικός της εθνικής Ιταλίας έχει σημειώσει 5 τέρματα για τους “νερατζούρι” και βοηθά και αυτός τον Ετό στο σκοράρισμα.

Για το παιχνίδι με τη Μίλαν τα πράγματα είναι πιο περίπλοκά από όσο δείχνουν τα προγνωστικά. Οι “νερατζούρι” δίδονται φαβορί για την κατάκτηση της νίκης, κυρίως λόγω του ψυχολογικού πλεονεκτήματος που διαθέτουν μετά από μία σειρά νικών σε Ιταλία και Ευρώπη. Το κλείσιμο της “ψαλίδας” στους 2 πόντους, καθώς και η πρόκριση στα προημιτελικά του Champions League και στα ημιτελικά του Coppa Italia, την ώρα που οι άμεσοι αντίπαλοι των κυρίαρχων της περσινής χρονιάς παραπατούν συνεχώς, έχει δημιουργήσει διαφορετικές συνθήκες για τις 2 ομάδες του Μιλάνου.

Ακόμα και η ουδέτερη μάζα φιλάθλων δίνει προβάδισμα στην Ίντερ για το εν λόγω παιχνίδι και με δεδομένο το ευκολότερο πρόγραμμα στα επόμενα 7 παιχνίδια, μία νίκη μπορεί να κρίνει πολλά. Για την επίτευξή της, πάντως, ο Λεονάρντο δεν μπορεί να υπολογίζει ούτε στον τιμωρημένο Λούσιο, ούτε στον τραυματία Σάμουελ, αλλά στους Ρανόκια και Κίβου που δεν είναι 100% έτοιμοι σε φυσική κατάσταση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.