Ο ποδοσφαιριστής, προπονητής και άνθρωπος Μίτσελ

Ο ποδοσφαιριστής Μίτσελ

Εμίλιο Μπουτραγκένιο, Μιγκέλ Παρδέθα, Μανόλο Σαντσίς, Ραφαέλ Μαρτίν Βάθκεθ. Τέσσερις από τους 5 παίκτες που προωθήθηκαν από τις περιβόητες ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης στη δεκαετία του '80 και δημιούργησαν μία εκπληκτική ομάδα που σάρωσε τα πάντα στην Ισπανία στα τέλη της δεκαετίας. Ο 5ος και τελευταίος που προωθήθηκε από την Ρεάλ Καστίγια, ο ηγέτης της ομάδας που κατέκτησε τον τίτλο της Segunda Division το 1984 (αλλά η ομάδα δεν προβιβάστηκε διότι στην Primera Division υπήρχε η Ρεάλ Μαδρίτης), ήταν ο Μίτσελ.

Τελευταίος, αλλά ουχί καταϊδρωμένος, αφού ακολούθησε μία περίλαμπρη καριέρα στους "μερέγκες", με 554 συμμετοχές σε 12 χρόνια, 5 σερί πρωταθλήματα Ισπανίας, 2 σερί Κύπελλα UEFA και ένα εντυπωσιακό ρεκόρ 128 τερμάτων. Η "γενιά του γύπα" δεν θα είχε τις ίδιες επιτυχίες εάν δεν υπήρχε αυτός ο καταπληκτικός ακραίος μέσος, να γεμίζει τις αντίπαλες περιοχές με τις σέντρες του και να προσφέρει "δώρα" για τα βολέ του Μπουτραγκένιο και τα "ψαλιδάκια" του Ούγκο Σάντσες.

Αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης του πρωταθλήματος το 1986, την επόμενη σεζόν ήρθε 4ος στις επιλογές για τη Χρυσή Μπάλα" το 1988 αναδείχθηκε αρχισκόρερ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και το 1990 κατέκτησε το Χάλκινο Παπούτσι του Μουντιάλ. Ένας παίκτης που θα μπορούσε να μην έφτανε μέχρι το πάνθεον των "μερέγκες", εάν υλοποιούσε την ανακοίνωσή του περί αποχώρησης από το σύλλογο το 1989, για λογαριασμό ιταλικής ομάδας (η οποία δεν έγινε γνωστή).

Γεμάτες σεζόν μέχρι το 1995, όταν ένας σοβαρός τραυματισμός στο δεξί γόνατο τον κράτησε εκτός δράσης για πάνω από τη μισή σεζόν. Επέστρεψε για ακόμα μία χρονιά, προτού ακολουθήσει το δρόμο του Μπουτραγένιο και μετακομίσει στο Μεξικό, για το φινάλε του με τη Σελάγια.

Όσο για το κεφάλαιο εθνική, εξίσου πλούσιο με 63 συμμετοχές και 12 γκολ, εκ των οποίων τα 3 στο χατ τρικ του Μουντιάλ 1990, όταν η Ισπανία νίκησε με 3-1 τη Νότια Κορέα στη φάση των ομίλων.

Ο προπονητής Μίτσελ

Το καλοκαίρι του 2005, την ώρα που εργαζόταν ως τηλεσχολιαστής στο "RTVE", η Ράγιο Βαγεκάνο του έκανε πρόταση να την αναλάβει στην 3η τη τάξει κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος. Το πείραμα δεν στέφθηκε με επιτυχία, αφού ο προβιβασμός δεν ήρθε, αλλά γρήγορα έφτασε μία άλλη πρόταση διαφορετικής φύσης.

Μετά από την απόλυσή του από τους Μαδριλένους, η κορυφαία ομάδα της ισπανικής πρωτεύουσας του εμπιστεύθηκε τις ακαδημίες της. Η Ρεάλ και ο τότε πρόεδρός της Ραμόν Καλδερόν τον έφεραν πίσω στο σύλλογο, ως διευθυντής των ακαδημιών όπου κάποτε είχε ενταχθεί σε ηλικία 13 ετών, ενώ παράλληλα είχε και την προπονητική ευθύνη της Ρεάλ Καστίγια, η οποία απαρτιζόταν (μεταξύ άλλων) από τους μετέπειτα διεθνείς Ισπανούς Χουάν Μάτα, Μπόρχα Βαλέρο και Άλβαρο Νεγρέδο.

Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Η Ρεάλ Καστίγια υποβιβάστηκε, ο ίδιος βρισκόταν τον περισσότερο καιρό στα "μαχαίρια" με τον Καλδερόν και η απομάκρυνσή του ήταν αναπόφευκτη.

Η φήμη του αναγεννήθηκε τον Απρίλιο του 2009, όταν προσελήφθη από ακόμα μία μαδριλένικη ομάδα, τη Χετάφε. Ο Μίτσελ κλήθηκε να διορθώσει την κατάσταση που άφησε ο προκάτοχός του και πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού, Βίκτορ Μουνιόθ, και να σώσει την ομάδα. Το πέτυχε στην τελευταία αγωνιστική της σεζόν και ανταμείφθηκε μία εβδομάδα αργότερα με 2ετή επέκταση συμβολαίου. Οι διοικούντες τη Χετάφε ήθελαν να "δέσουν" άμεσα τον Μίτσελ με συμβόλαιο, αφού ο υποψήφιος πρόεδρος της Ρεάλ στις εκλογές εκείνης της εποχής, Μαρτίνεθ Μπράβο, είχε εξαγγείλει ότι θα πάρει τον πρώην ηγέτη του συλλόγου στον πάγκο εφόσον αναλάμβανε τον προεδρικό θώκο.

Η επόμενη σεζόν ήταν και η καλύτερη στη μέχρι τώρα πορεία του Ισπανού στους πάγκους. Έκτη θέση με τη Χετάφε παίζοντας ουσιώδες και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο και ευρωπαϊκό "εισιτήριο" στο Europa League του 2010-2011. Μόνο που την επόμενη σεζόν, οι αποχωρήσεις βασικών στελεχών και το φορτωμένο πρόγραμμα είχαν αντίστροφα αποτελέσματα. Η Χετάφε έδωσε μάχη για να παραμείνει στην κατηγορία και όταν πλασαρίστηκε 16η στο τέλος της σεζόν (ένα πόντο πάνω από τη διακεκαυμένη ζώνη), ο Μίτσελ αποχώρησε από το "Αλφόνσο Πέρεθ".

Ο Χοσέ Μαρία ντελ Νίδο είδε τον Ισπανό τεχνικό ως την κατάλληλη επιλογή το Φεβρουάριο του 2012 ώστε να αντικαταστήσει τον Μαρθελίνο, ο οποίος παρά τις περγαμηνές, δεν ταίριαξε με το σύλλογο. Ο εκπεφρασμένος στόχος του ήταν η επιστροφή στο Champions League, αλλά το τέλος της σεζόν τον βρήκε εκτός πλασαρίσματος ακόμα και για το Europa League. Παρ' όλα αυτά, οι Ανδαλουσιάνοι του έδωσαν την ευκαιρία να απαντήσει στους επικριτές του, αρχίζοντας και τη φετινή σεζόν από τη θέση του. "Εμπιστευόμαστε τον Μίτσελ. Γνωρίζει γιατί δεν κατάφερε να βγάλει τον καλύτερο εαυτό από την ομάδα, αλλά το ποδοσφαιρικό όραμά του είναι το σωστό", εξήγησε ο Ντελ Νίδο για εκείνη την ανεξήγητη απόφαση της εποχής.

Η αρχή της σεζόν ήταν εξαιρετική, με νίκη απέναντι στη Ρεάλ, με εξαιρετική εμφάνιση παρά την ήττα από την Μπαρτσελόνα και με συντριβή με 5-1 της μισητής γειτόνισσας Μπέτις. Ακόμα και τον Χοσέ Αντόνιο Ρέγες κατάφερε να "αναστήσει" για ένα μικρό χρονικό διάστημα, αλλά προς το τέλος του 2012 άρχισε η κατηφόρα. Μετά από 19 παιχνίδια πρωταθλήματος, οι Ανδαλουσιάνοι είχαν μόλις 6 νίκες. Μετά από 4 ήττες σε 5 ματς και όταν έφτασαν 6 πόντους από τη ζώνη του υποβιβασμού, ο Ντελ Νίδο αποφάσισε πως ήρθε η ώρα του αποχωρισμού. Στις 14 Ιανουαρίου ο Μίτσελ προσέθεσε ακόμα μία απόλυση στο ενεργητικό του.

Ο άνθρωπος Μίτσελ

Στον Μπουτραγκένιο, οι Ισπανοί έβλεπαν τον άνθρωπο που θα ήθελαν να πάρει για σύζυγο η κόρη τους, ο Μίτσελ ήταν το ακριβώς αντίθετο: ο άνθρωπος που ξυπνούσε τα πάθη και το μίσος, η "κακή παρέα", ο δακτυλοδεικτούμενος για κάθε κακώς κείμενο.

Στην ισπανική αργκό, το "πικάρω", "εκνευρίζω κάποιον" μεταφράζεται κυριολεκτικά με το "αγγίζω τους όρχεις". Ο Μίτσελ το παραέκανε με το ρεαλισμό του, όμως, το 1991, όταν σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος με αντίπαλο τη Βαγιαδολίδ, έκανε ακριβώς αυτό στον σπουδαίο Κολομβιανό μέσο Κάρλος Βαλδεράμα. "Το δημόσιο πείραγμα των ιδιωτικών περιοχών, που είναι ένα δώρο της φύσης αποκλειστικά των αρσενικών" (όπως γράφτηκε στην απόφαση του αθλητικού δικαστή της UEFA) παραβίασε κανονισμούς για την αξιοπρέπεια των ποδοσφαιριστών και επέφερε πρόστιμο 500.000 πεσετών (περίπου 3.000 ευρώ) στον Ισπανό. Καθώς και αυτό το κλασικό βίντεο...

Ποτέ δεν ήταν άνθρωπος χαμηλού προφίλ, όταν κάποιος του ζητούσε τη γνώμη του. Εριστικός και αντιδραστικός σε ορισμένα θέματα, εάν αντιτίθενται με τα πιστεύω του, δεν διστάζει να πει ευθαρσώς τη γνώμη του, όποια κι αν είναι αυτή. Ως παίκτης της Ρεάλ, αντιδρούσε έντονα στην κριτική που ασκείτο ακόμα και από την οικογένεια της ομάδας, ενώ το 2008, όταν αποχώρησε από τις ακαδημίες των "μερέγκες", δεν είχε καλά λόγια για τον Καλδερόν στον αποχαιρετιστήριο λόγο του: "Κουράστηκα από την έλλειψη σεβασμού και γνώσης του Καλδερόν".

Γι' αυτό και τα ΜΜΕ ήθελαν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους, όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο (αν και το 1994 ήταν τηλεσχολιαστής στο Μουντιάλ, παρότι εν ενεργεία παίκτης). Γι' αυτό και η "Marca" του έδωσε στήλη, μέχρι να καθίσει στους πάγκους και γι' αυτό δεν δίστασε να γράφει για την ανεπάρκεια του Ντέιβιντ Μπέκαμ (και γενικά του αγγλικού ποδοσφαίρου), σε μία περίοδο που οι galacticos ήταν... προστατευόμενο είδος στους κόλπους της Ρεάλ.

Ακόμα και όταν εισήλθε στο επάγγελμα του προπονητή και η δημόσιες σχέσεις του έπρεπε να βελτιωθούν, δεν έβαλε φρένο στις σκέψεις του και στην ταχύτητα με την οποία μεταδίδονταν στη γλώσσα του. Τελευταίο παράδειγμα, το καλοκαίρι του 2012, όταν βρισκόταν υπό καθεστώς αποχώρησης από τη Σεβίλλη μετά από ένα αποτυχημένο υπηρεσιακό 4μηνό. Το συμβούλιο του συλλόγου σκεφτόταν εάν ήταν ορθή επιλογή η ανανέωση του συμβολαίου του και ο Μίτσελ κριτίκαρε παλαιότερες δηλώσεις του προέδρου Ντελ Νίδο: "Δεν νομίζω ότι τα προβλήματα του συλλόγου οφείλονται μόνο στα λάθη του προπονητή, αφού έχουν περάσει 5 προπονητές τα τελευταία 2 χρόνια".