ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΣ Μουρίνιο: "Έχω ένα πρόβλημα, γίνομαι διαρκώς καλύτερος"

Ο προπονητής της Τσέλσι, Ζοζέ Μουρίνιο, παραχώρησε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην "Telegraph", αποκαλύπτοντας άγνωστες λεπτομέρειες της προπονητικής καριέρας του, αναφέρθηκε σε θέματα που τον απασχολούν, μίλησε για την οικογένεια του, τη σχέση του με τον Θεό, τη νοοτροπία των οπαδών στις χώρες που εργάστηκε, ενώ δεν δίστασε να παραδεχθεί πως ο προπονητής δεν είναι το σημαντικότερο στοιχείο σε μία ομάδα.

"Έχω ένα πρόβλημα, το οποίο είναι πως γίνομαι καλύτερος σε ότι έχει να κάνει με τη δουλειά από την ημέρα που ξεκίνησα. Υπάρχει εξέλιξη σε πολλά πράγματα. Στον τρόπο που διαβάζω τον αγώνα, στον τρόπο που προετοιμάζομαι για τον παιχνίδι, στον τρόπο που προπονώ, στη μεθοδολογία μου... Νιώθω διαρκώς καλύτερα. Υπάρχει όμως ένα πράγμα που δεν μπορώ να αλλάξω. Ο τρόπος που αντιμετωπίζω τα Μέσα. Δεν είμαι ποτέ υποκριτής".

Ο Ζοζέ Μουρίνιο βρέθηκε σε ένα στούντιο στο Νότιο Λονδίνο για τις ανάγκες φωτογράφησης. Μετά το τέλος της διαδικασίας του ζητήθηκε η άποψή του για τις φωτογραφίες: "Δε είναι κακές", αποκρίθηκε. Αυτό σημαίνει "εξαιρετικές", "απαίσιες" ή απλά "δεν είναι κακές"; Είναι δύσκολο να καταλάβεις τι εννοεί.

Ο Πορτογάλος τεχνικός περνάει τα πρωινά του στο προπονητικό κέντρο της Τσέλσι. Φτάνει στις 7.30, πηγαίνει στο γραφείο του, κλειδώνει την πόρτα και παραμένει μέσα για τις επόμενες δύο ώρες.

"Χρειάζομαι κάποιο χρόνο να μείνω μόνος μου", σχολιάζει. "Ξέρετε, στο ποδόσφαιρο, δεν είμαι τόσο γέρος. Στα 52 μου ίσως έχω ακόμα 20 χρόνια μπροστά μου. Αλλά θεωρώ τον εαυτό "γριά αλεπού". Τίποτα δεν με τρομάζει. Τίποτα δεν με ανησυχεί πάρα πολύ. Έχω πολύ μεγάλο έλεγχο των συναισθημάτων μου, αλλά χρειάζομαι λίγο χρόνο για να σκεφτώ. Πρέπει να ελίσσομαι, να ανταπεξέρχομαι στα προβλήματα. Χρειάζομαι το χρόνο μου".

Η πρώτη δουλειά του ήταν να διδάσκει παιδιά με σύνδρομο Ντάουν. "Μία μεγάλη πρόκληση", παραδέχεται. "Δεν ήμουν τεχνικά έτοιμος να βοηθήσω αυτά τα παιδιά. Όμως, τα κατάφερα για έναν και μόνο λόγο. Είχα δημιουργήσει μία συναισθηματική σχέση μαζί τους. Έκανα "μικρά θαύματα" εξαιτίας αυτής της σχέσης. Υπήρχε ένα παιδί που αρνείτο όλη του τη ζωή να ανέβει τις σκάλες. Άλλο ένα που δεν μπορούσε να συγχρονίσει τις κινήσεις του. Είχαμε επιτυχία σε πολλές περιπτώσεις στηριζόμενοι σε αυτή τη σχέση", αναφέρει και συνεχίζει:

"Οι ομάδες κερδίζουν πράγματα και όχι ο ένας"

"Στη συνέχεια προπόνησα παιδιά 16 ετών. Πλέον, προπονώ τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο και το πιο σημαντικό δεν είναι πως είσαι προετοιμασμένος από τεχνικής άποψης, αλλά η σχέση που "χτίζεις" με τους ανθρώπους. Φυσικά και χρειάζεται η τεχνογνωσία και η ικανότητα να αναλύεις τα δεδομένα. Όμως το κέντρο των πάντων είναι η σχέση και η κατανόηση που δημιουργείς με την ομάδα. Και για να υπάρχει κατανόηση πρέπει όλοι να κάνουν υποχωρήσεις. Δεν αφορά τη σχέση που "χτίζω" εγώ με εσένα, αλλά την τέλεια συνεργασία μεταξύ μίας ομάδας ανθρώπων. Άλλωστε, οι ομάδες κερδίζουν πράγματα και όχι ο ένας".

Η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από τον Αρσέν Βενγκέρ, με τον οποίο ο Μουρίνιο έχει... ανοιχτούς λογαριασμούς, όμως δείχνει να συμφωνεί σε ένα πράγμα με τον Αλσατό τεχνικό:

" Πιστεύω πως ο Βενγκέρ είπε κάτι ενδιαφέρον. Είναι εναντίον της "Χρυσής Μπάλας" και έχει δίκιο, επειδή το ποδόσφαιρο μ' αυτό τον τρόπο χάνει το σημαντικότερο στοιχείο του, που είναι η λέξη "ομάδα". Δεν πρέπει να κοιτάμε την εμφάνιση του ενός. Για παράδειγμα, δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με το αν ένας παίκτης έτρεξε περισσότερο. Δηλαδή επειδή εσύ έτρεξες 11 χιλιόμετρα και εγώ 9 έκανες καλύτερη δουλειά από εμένα; Ίσως όχι! Πιθανόν τα δικά μου 9 χιλιόμετρα να είναι πιο σημαντικά από τα δικά σου 11", σχολιάζει γελώντας.

"Πρέπει να δίνεις το παράδειγμα με τη συμπεριφορά σου"

"Όταν ένας κορυφαίος παίκτης έρχεται, η ομάδα βρίσκεται ήδη εκεί. Δεν υπάρχει κάτι για να ανακαλύψει ο ίδιος, όπως ο Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική. Όχι, ήρθες εδώ για να μας κάνεις καλύτερους. Και ως προπονητής πρέπει να δίνεις αυτό το μήνυμα καθημερινά. Όχι με ρητορείες και λέξεις, αλλά με την συμπεριφορά σου".

"Το μοναδικό πράγμα που δεν μπορείς να δώσει σ' έναν παίκτη είναι το ταλέντο. Αλλά μπορείς να εξελίξεις ένα ταλέντο ώστε να καταλάβει τις ανάγκες της ομάδας; Είναι ένας έξυπνος-ανοιχτόμυαλος άνθρωπος που περιμένει να τον βελτιώσει; Μήπως είναι εγωιστής και δυσκολεύεσαι να τον πείσεις πως η ομάδα είναι σημαντικότερη από τον ίδιο; Έχω τέτοιου είδους ποδοσφαιριστές σε κάθε σύλλογο που εργάστηκα. Δεν υπάρχει "τέλειο γκρουπ", αλλά αν με ρωτάς τί είναι ποιο σημαντικό σε ένα παίκτη, θα σου πω πως είναι το ταλέντο".

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι νεαροί ποδοσφαιριστές να διαχειριστούν τη δημοσιότητα και τα υπέρογκα ποσά, καθώς και περιπτώσεις που τους δίνονται ευκαιρίες να αναδειχθούν και τις σπαταλούν.

"Τα παιδιά στα 16 δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν στα υπέρογκα ποσά"

"Το ξέρω", γνέφει ο Μουρίνιο. "Είχα ένα παίκτη για παράδειγμα -δεν θέλω να τον κατονομάσω- και του έδωσα την ευκαιρία να αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα. Λίγες εβδομάδες αργότερα η μητέρα του και ο πατέρας του έμειναν άνεργοι. Ζούσαν μαζί του, έπαιρναν αποφάσεις γι' αυτόν. Είναι πολύ δύσκολο".

"Και τι έκανε τελικά αυτός ο ποδοσφαιριστής;", ερωτήθηκε από το δημοσιογράφο, όμως το μόνο που έκανε ήταν να σηκώσει τους ώμους απορημένος, καθώς δεν γνώριζε.

"Αυτό είναι 1 παράδειγμα στα 1000. Πρέπει να είναι τυχεροί με τους γονείς τους και με την επιλογή του μάνατζερ τους. Χρειάζονται εκπαίδευση. Είχα ένα ποδοσφαιριστή κάποτε, όπου ήρθε στη προπόνηση με ένα νέο αμάξι και του είπα: "Κι άλλο; Γιατί; Έχεις δικό σου σπίτι; Όχι., απάντησε. Αυτό το αυτοκίνητο δεν το αγόρασα. Ο πατέρας μου το πήρε τσάμπα με λίζινγκ και υπέγραψα τα έγγραφα. Τον ρώτησα αν ξέρει τι είναι το λίζινγκ και δεν είχε ιδέα. Τότε του είπα να καθίσει για να του εξηγήσω. Αυτό συνέβη επειδή κανείς δεν του ασχολήθηκε σοβαρά μαζί του".

"Τα πρώτα σημαντικά χρήματα τα πήρα στο δεύτερο συμβόλαιό μου με την Πόρτο το 2003. Ήμουν 30 και κάτι, παντρεμένος και έτοιμος γι' αυτό. Αυτά τα παιδιά στα 16,17,19,20 δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν στα υπέρογκα ποσά. Δεν ξέρουν τι να κάνουν", σχολίασε.

"Ο προπονητής δεν είναι το πιο σημαντικό άτομο σε μία ομάδα"

Η συζήτηση περιστράφηκε και για το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του προπονητή:

"Ο προπονητής δεν είναι το πιο σημαντικό άτομο σε μία ομάδα. Πάντα θα το λέω, οι πιο σημαντικοί άνθρωποι σε ένα κλαμπ είναι πρώτα οι φίλαθλοι, μετά ο ιδιοκτήτης, μετά οι παίκτες και ύστερα έρχεται ο προπονητής. Όμως όλοι ασχολούνται με τον προπονητή. Οι παίκτες σε παρακολουθούν, σε αναλύουν, θέλουν να δουν την αντίδρασή σου, την σταθερότητά σου.

Οι άνθρωποι που δουλεύουν στο σύλλογο επίσης σε παρακολουθούν και σε ακολουθούν με θετικό ή αρνητικό τρόπο. Ακόμα και οι φίλαθλοι σε "ελέγχουν". Θέλουν να νιώσουν πως μετά από μία μεγάλη νίκη είσαι έτοιμος για την επόμενη ημέρα, δεν πετάς στα σύννεφα. Και πιστεύω πως είμαι καλός στο να ελέγχω τέτοιες καταστάσεις και καλός στο να κρατάω τους ανθρώπους σε ισορροπία. Στο σπίτι δεν είμαι πολύ καλός σ' αυτό, επειδή με ξέρουν πολύ καλά. Δεν μπορώ να κρυφτώ. Με καταλαβαίνουν".

"Ο Φέργκιουσον είναι άνθρωπος με αρχές και σεβασμό στον αντίπαλο"

O Πορτογάλος τεχνικός δεν έχει καλούς φίλους στο αγγλικό ποδόσφαιρο, όμως εκφράζει την απεριόριστη εκτίμησή του στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

"Με μερικούς έχουμε καλές σχέσεις και καλή επικοινωνία, όμως δεν θα έλεγα πως είμαστε κοντά. Για τον Φέργκιουσον θεώρησα αρχικά πως είναι ανταγωνιστικός και προσπαθεί με όλους τους τρόπους να νικήσει. Όμως στην πορεία κατάλαβα πως πρόκειται για έναν άνθρωπο με αρχές και σεβασμό προς τον αντίπαλο".

Για το αν θα περιέγραφε τον εαυτό του ως καλό άνθρωπο:

"Έτσι νομίζω. Προσπαθώ να είμαι. Και πιστεύω πως είμαι. Δεν έχω προβλήματα με την οικογένειά μου, με τους φίλους μου. Είμαι καλός οικογενειάρχης. Καλός φίλος. Προσπαθώ να βοηθώ ανθρώπους ακόμα κι αν δεν τους γνωρίζω. Αν κάνω λάθη; Ναι. Η δουλειά μου δεν είναι απλά ανταγωνιστική, αλλά και πολύ συναισθηματική. Πρέπει να πιέζεις ανθρώπους. Όμως η εργασία δεν είναι το μοναδικό μέρος στη ζωή ενός ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι κάτι περισσότερο από αυτό".

Για τη συμπεριφορά των οπαδών:

"Πιστεύω πως οι άνθρωποι στο Λονδίνο, κατανοούν πότε μπορούν να ενοχλήσουν και πότε όχι. Καταλαβαίνουν πως οι άνθρωποι χρειάζονται χώρο και αξίζουν σεβασμό. Μ' έχουν ενοχλήσει μόνο μη-Άγγλοι. Είναι απίθανο στο Λονδίνο να σου μιλήσουν και να σε ενοχλήσουν εξαιτίας ενός αρνητικού αποτελέσματος. Αντίθετα με τη Μαδρίτη και το Μιλάνο..."

"Είναι παράλογο να επηρεάζουν τον κόσμο o Μέσι και ο Ρονάλντο"

Παράλληλα, ζητήθηκε η άποψη του για τη συμμετοχή των Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι στους 100 ανθρώπους με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes:

"Είναι παράλογο! Δεν σώζουμε ζωές! Γνωρίζω πως υπήρξε άνθρωπος που πήδηξε από τον 5ο όροφο λόγω της ήττας της ομάδας του, όμως το συγκεκριμένο άτομο είχε προβλήματα. Πως μπορείς να συγκρίνεις έναν ποδοσφαιριστή ή έναν προπονητή με τους επιστήμονες ή τους γιατρούς; Δεν υπάρχει σύγκριση".

Διαβάστε ακόμη:

Ζοζέ Μουρίνιο: Ο άνθρωπος που φοβάται το φως