NFL: Λείπει το μεγάλο αστέρι

Με ένα πέρασμα από τα site και τα δημοσιεύματα που αφορούν τον τελικό που έγινε την Κυριακή το βράδυ προσπαθήσαμε να αφουγκραστούμε τον απόηχο που άφησε αυτό το μεγάλο παιχνίδι. Όλοι έχουν μια ξεχωριστή άποψη και την εκφράζουν, οι περισσότεροι βέβαια ασχολούνται με «ατυχές» επεισόδιο της Janet Jackson κάτι που δεν πρόκειται να κάνουμε από αυτήν εδώ την στήλη, αυτό που μετράει είναι πως η πλειοψηφεία μιλάει για ένα από τα καλύτερα Super Bowl στην ιστορία αν όχι το καλύτερο στην 38χρονη ιστορία του θεσμού.

Βλέποντας ξανά αυτόν τον υπέροχο αγώνα, αυτή τη φορά χωρίς τις διαφημίσεις και χωρίς τα pre-game και half time show, βγάλαμε και εμείς τα συμπεράσματα μας. Αυτό που απορρέει από τους τελικούς των τελευταίων χρόνων είναι πως τα μεγάλα αστέρια, τα ξεχωριστά ονόματα απουσιάζουν από αυτή την ετήσια γιορτή. Και αν υπάρχουν είναι τέτοιο το μέγεθος τους που αναγκάζονται να παίζουν υπό την σκιά των προπονητών τους και μερικές φορές κάτω από την σκιά ολόκληρου του προπονητικού τιμ.

Η τελευταία φορά που είδαμε έναν πραγματικό παίκτη πρωταγωνιστή να πάιρνει την ομάδα στα χέρια του και να την οδηγεί στην κατάκτηση ήταν στον τελικό του 1998 όταν ο μεγάλος John Elway κατέκτησε το Super Bowl με τους Broncos για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, πριν από αυτόν τα κατάφεραν ο Brett Favre, o Troy Aikmann και φυσικά ο Steve Young.
Από το 1998 και μετά βλέπουμε πως οι ηγετικές φυσιογνωμίες έχουν περάσει στους πάγκους των ομάδων, το 1999 o Dick Vermeil δημιούργησε ένα από τα πιο επιθετικά σύνολα του NFL τους St. Louis Rams, βασίστηκε στο ταλέντο του Kurt Warner και του Marshal Faulk, κατέκτησε το Super Bowl και αποχώρησε από την ενεργό δράση. Ακολούθησε ο Brian Billick με τους Ravens και μια εκπληκτική άμυνα που έγραψε ιστορία και από τότε ο Bill Belichik δημιούργησε την δική του αυτοκρατορία κάνοντας ένα διάλειμμα πέρσι όταν ο Jon Gruden έκλεψε την παράσταση.

Όχι ότι αυτή η εξέλιξη μπορεί να χαρακτηριστεί αρνητική αφού εξακολουθούμε να παρακολουθούμε θεαματικούς αγώνες με πρόσφατο παράδειγμα το Super Bowl XXXVIII αλλά λείπει αυτό που πραγματικά θέλει ο κόσμος, δηλαδή το μαγικό άγγιγμα ενός Elway ή ενός Favre, τις φοβερές κούρσες του Jerry Rice, του Emitt Smith και του Jerome Bettis.

Καλός ο Tom Brady ακόμα καλύτερος ο Peyton Manning αλλά δεν είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές που θα βγουν στην αρχή της σεζόν να δηλώσουν πως είναι η χρονιά τους και να οδηγήσουν ηγετικά την ομάδα τους σε έναν νέο άθλο. Και το χειρότερο από όλα είναι πως δεν διακρίνουμε στον ορίζοντα ένα τέτοιο αστέρι να ανατέλλει.