Νικητής ο χουλιγκανισμός

Την Κυριακή το βράδυ στο Αλκαζάρ στην ουσία δεν νίκησε ο ΠΑΟΚ, αλλά ο χουλιγκανισμός σε όλο του το μεγαλείο. Θα μου πείτε έτσι πάει χαράμι ο μόχθος, ο κόπος, η μεγάλη προσπάθεια, ο ιδρώτας των παικτών του ΠΑΟΚ και το καλό κοουτσάρισμα του Μότσα Βούκοτιτς. Δυστυχώς, όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα αίσχη και τα έκτροπα στις θύρες 14 και 10 όπου κάθονταν οπαδοί του ΠΑΟΚ και της Λάρισας αντίστοιχα επισκιάζουν αυτό καθαυτό το παιχνίδι.

Σου προκαλεί αηδία και αγανάκτηση να βλέπεις γονείς την ώρα που έπεσαν τα δακρυγόνα να τρέχουν να βρουν ένα μπουκάλι νερό για να ρίξουν στο πρόσωπο του παιδιού τους, το οποίο το είχαν πάρει από το χεράκι για να το πάνε στο γήπεδο. Τέλος πάντων…

Σε αγωνιστικό επίπεδο ο Βούκοτιτς, στις πράξεις και όχι στα λόγια, όντως προσέδωσε επιθετική φιλοσοφία στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ, κι αυτό φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο. Έπαιξε για πρώτη φορά φέτος ο ΠΑΟΚ με το κλασικό και δυναμικό 4-4-2, με δύο φορ στην κορυφή της επίθεσης (Γιασεμάκη και Μίετσελ). Ακόμα και όταν ισοφάρισε ο Μίετσελ ο Σέρβος τεχνικός έβγαλε τον Ζαγοράκη και έβαλε τον Γκονζάλες που είναι μεσοεπιθετικός ζητώντας την νίκη και την πήρε από την σέντρα του Ισπανού και το δεύτερο γκολ του Πολωνού στο 84΄.

Ο Μίετσελ έκανε… πάρτι στο Αλκαζάρ απέναντι στο βραδυκίνητο κέντρο άμυνας των γηπεδούχων με τους αργούς Νταμπίζα και Βάλλα. Πέτυχε δύο γκολ, το ένα καλύτερο από το άλλο. Το πρώτο ήταν γκολ μεγάλης κλάσης επιθετικού, αφού άδειασε δύο αμυντικούς και σούταρε έξω από την περιοχή με το δεξί σημαδεύοντας την γωνία του Κοτσόλη, ενώ και το δεύτερο που πετάχτηκε ο Πολωνός στο δεύτερο δοκάρι δείχνει την ικανότητά του στο σκοράρισμα.

Όταν έχει κέφια ο Μίετσελ μπορεί να σμπαραλιάσει οποιαδήποτε άμυνα, διαθέτει ποιότητα. Το πρόβλημα είναι η αστάθεια στην απόδοσή του. Ό,τι είναι του 10 ή του 5. Ίσως κι αυτός είναι ο λόγος που δεν έκανε την μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη. Η νίκη του ΠΑΟΚ με 2-1 είναι επιτυχία, γιατί δεν κερδίζει και εύκολα μία ομάδα στο Αλκαζάρ. Αλλά οι εικόνες της ωμής βίας στις εξέδρες από χούλιγκαν των δύο ομάδων μας προσλάβουν ως λαό και θίγουν το πολιτιστικό μας επίπεδο. Συνηθίσαμε πολύ γρήγορα να τις βλέπουμε και στο πρωτάθλημα της πολυδιαφημισμένης Σούπερ Λίγκα. Αλλά δυστυχώς, όπως λέει κι ένας φίλος, στην Ελλάδα όλοι κρύβουμε έναν χούλιγκαν μέσα μας…