Ο γκολκίπερ που δεν περπατούσε έγινε ο 'τιμωρός' της Μπαρτσελόνα

Το 0-0 της Μπαρτσελόνα με τη Σλάβια Πράγας στο 'Καμπ Νόου' ήταν έγκλημα και τιμωρία μαζί, παρά το γεγονός ότι διεύρυνε το εντός έδρας αήττητο στο Champions League (30-4-0). Από τη μια άνευρη και χωρίς κατεύθυνση ομάδα που 'θαλασσοπνίγηκε' σε μια κουταλιά νερό αποτυγχάνοντας στο (όποιο) επιθετικό πλάνο του (υπό πίεση) Ερνέστο Βαλβέρδε και από την άλλη ένας τερματοφύλακας που σταματούσε τις λιγοστές 'καθαρές' ευκαιρίες της.

Η ιντερνετική έκδοση της Sport τιτλοφόρησε με το 'ο ασθενής δεν βελτιώνεται' για να βεβαιώσει την αγωνιστική κρίση των 'μπλαουγκράνα', οι οποίοι προέρχονταν από το ταπεινωτικό 3-1 στην έδρα της Λεβάντε και το βράδυ της Τρίτης αποδοκιμάστηκαν από το κοινό τους, μετρώντας μόλις 10 τελικές.

Χωρίς βέβαια (το δοκάρι στο 35' και) τον Όντρεϊ Κολάρ, που πριν από τη σέντρα δήλωνε πως "ένα όνειρό μου γίνεται πραγματικότητα", οι πρωταθλητές Τσεχίας δεν θα έφευγαν με τον ιστορικό βαθμό από την πρωτεύουσα της Καταλονίας. Σε τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις ήταν το αντίδοτο στη δράση των γηπεδούχων. Ιδίως δε οι διαδοχικές επεμβάσεις πριν από το φινάλε του πρώτου ημιχρόνου κράτησαν το μηδέν σ' ένα ιδιαίτερο χρονικό σημείο.

Μόλις τον χειμώνα του 2018 ο Τσέχος γινόταν ο πιο 'ακριβός' γκολκίπερ του ντόπιου ποδοσφαίρου. Για τα... χέρια του η Σλάβια ξόδευε 1 εκατομμύριο ευρώ προκειμένου να εξασφαλίσει τη συναίνεση της Λίμπερετς και να τον μετατρέψει στο δικό της Νο1. Από την Τρίτη, προφανέστατα, κοστίζει πολλά περισσότερα.

Να φανταστεί μάλιστα κανείς πως ο Κολάρ είχε δύο φορές καταλήξει να εγκαταλείψει το ποδόσφαιρο.

Την πρώτη ήταν 14 ετών. Ήθελε ν' αφήσει το ποδόσφαιρο για να γίνει βολεϊμπολίστας, όπως ο πατέρας του. Κακό του κεφαλιού του "Ακόμη δεν ήμουν πετυχημένος και ένιωθα να κουράζομαι. Θυμάμαι πως ο μπαμπάς με χαστούκισε μερικές φορές και μου εξήγησε με εμφατικό τρόπο ότι δεν πρέπει να συμπεριφέρομαι με δειλία στα πρώτα προβλήματα", είχε θυμηθεί σε συνέντευξή του ο 25χρονος τερματοφύλακας, παραφράζοντας εν μέρει το 'όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος'.

Η δεύτερη φορά ήταν λίγα χρόνια μετά, στα 18 του, όταν ένας τραυματισμός 'πείραξε' το μυαλό του. Είχε εκμυστηρευτεί πως "είχα μια δύσκολη περίοδο. Ήμουν άτυχος και άρχισα να κάνω μαύρες σκέψεις. Σχεδόν δεν μπορούσα να περπατήσω. Στεκόμουν όρθιος και προχωρούσα μόνο με πατερίτσες και η σκέψη πως το πόδι μου δεν θα γίνει ποτέ καλά μ' έριξε σε κατάθλιψη. Επισκέφθηκα γιατρούς, όχι μόνο στην Τσεχία, αλλά στην Αυστρία και στη Σλοβακία. Όλοι μού έδιναν συμβουλές, αλλά τίποτα δεν λειτουργούσε. Γι' αυτό και χρωστάω πολλά σ' έναν συμπαίκτη μου, στη Λίμπερετς, που μου είπε να πάω στον δόκτορα Γιάνατα. Έναν τοπικό γιατρό του Λίμπερετς. Μου ξεκαθάρισε ότι δεν θα ήταν δυνατόν να γιατρευτώ χωρίς επέμβαση. Καθάρισε τον αχίλλειο κατά τη διάρκεια του χειρουργείου και από τότε είμαι καλά".

Η επέμβαση πέτυχε, ο Κόλαρ άφησε τα δεκανίκια και χρόνο με το χρόνο έκανε το ένα βήμα μετά το άλλο.

✔ Μονιμοποιήθηκε φυσικά στα γκολπόστ της Σλάβια.

✔ Δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να εξασφαλίσει εισιτήριο για το πανηγύρι των ομίλων του Champions League με πέναλτι που έπιασε στην έδρα της Κλουζ.

✔ Κλήθηκε (χωρίς να παίξει ακόμη) στην εθνική ομάδα.

✔ Κυνήγησε να καταρρίψει το ρεκόρ απαραβίαστης εστίας στο τσέχικο πρωτάθλημα που κατέχει ο Πετρ Τσεχ με 903 λεπτά φτάνοντας ως τα 789, προτού μηδενίσει και ξεκινήσει από την αρχή.

✔ Με την εμφάνιση στο 'Καμπ Νόου' κέρδισε παραπάνω από τα 15 λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούσαν.

Θα ξεπεράσει τα 50 γκολ φέτος ο Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: