Ο κορυφαίος Βίγια, ο Ρόμπεν και η άμυνα της Βραζιλίας

Βίγια, ο κορυφαίος όλων

Όσο ταπεινός ήταν ως χαρακτήρας όλα αυτά τα χρόνια της παντοκρατορίας του ισπανικού ποδοσφαίρου, τόσο αθόρυβα αποχώρησε από το προσκήνιο. Αρχικά πήρε μεταγραφή εκτός Ευρώπης (αποκτήθηκε από τη Νιου Γιορκ Σίτι, θυγατρική της Μάντσεστερ Σίτι, και θα παραχωρηθεί δανεικός στη Μέλμπουρν Σίτι, επίσης θυγατρική της αγγλικής ομάδας) έχοντας κατακτήσει πρωτάθλημα με την Ατλέτικο και τώρα έπαιξε για τελευταία φορά με την εθνική Ισπανίας, στην παράδοση των σκήπτρων από τη "φούρια ρόχα".

Ο τρόπος ενδεικτικός: γκολ μέσα από την περιοχή και μάλιστα με τακουνάκι. Καθόλου παράξενο, αφού μιλάμε για τον πιο "φονικό" επιθετικό της Ισπανίας τα τελευταία χρόνια και ίσως τον κορυφαίο όλων των εποχών που έβγαλε η χώρα. Μπορεί να μοιάζει ιεροσυλία για ονόματα όπως ο Ραούλ, ο Κάρλος Σαντιγιάνα, ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο, ο Τέλμο Θάρα, ο Θέσαρ Ροντρίγκεθ ή ο Κίνι, ωστόσο έχει σημασία ο τρόπος που θα γίνει η σύγκριση.

Εάν λάβουμε υπόψη μόνο το ταλέντο και την ποιότητα, ο Μπουτραγκένιο είναι ένα κλικ πιο ψηλά, εάν υπολογίσουμε τίτλους και διακρίσεις σε διασυλλογικό επίπεδο, ο Ραούλ προπορεύεται, εάν θέλουμε αμιγώς αριθμούς, ο Θάρα είναι ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της Primera Division. Τι συμβαίνει εάν τα βάλουμε όλα μαζί στη χύτρα όμως; Και εάν προσθέσουμε ένα πολύ σημαντικό συστατικό, την εθνική ομάδα; Η παρουσία του Βίγια στην εθνική Ισπανίας αντί του Ραούλ το 2008 προκάλεσε... επανάσταση στη Μαδρίτη. Έξι χρόνια μετά, ο Αστουριανός είχε ηγηθεί της επίθεσης μιας εκ των κορυφαίων εθνικών ομάδων στην ιστορία, οδηγώντας την με τα γκολ του στις γνωστές επιτυχίες που δεν κατάφερε ο Ραούλ, σε κάποιες περιπτώσεις με τους ίδιους τροφοδότες (Τσάβι, Αντρές Ινιέστα, Τσάμπι Αλόνσο).

Ο Βίγια, εξάλλου, είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της χώρας, ξεπερνώντας προ μηνών τον Ραούλ. Στην Primera Division, παίζοντας κυρίως σε χειρότερες ομάδες από τη Ρεάλ Μαδρίτης ήτοι και με χειρότερους συμπαίκτες και προσπάθειες, έχει καλύτερο μέσο όρο τερμάτων (0,477 ανά αγώνα έναντι 0,435 του Ραούλ), αλλά λιγότερα γκολ (323 ο Ραούλ, 297 ο Βίγια). Ακόμα και στους αριθμούς, ο Βίγια βρίσκεται πολύ ψηλά, όπως και στο ένστικτο του killer, στη σταθερή απόδοση (από το 2001-2002 και τη Σπόρτινγκ Χιχόν μέχρι το 2011-2012 και τη ρήξη χιαστών δεν είχε σημειώσει κάτω από 20 τέρματα σε μία σεζόν) και σε πολλούς άλλους τομείς. Με την εθνική Ισπανίας, όμως, αφήνει όλους τους υπολοίπους χιλιόμετρα πίσω...

Ρόμπεν εσύ σούπερ σταρ

Το 2013 άρχισε με τον Άριεν Ρόμπεν στα αζήτητα. "Έρχεται ο Γκουαρδιόλα, δεν χωράει ο Ολλανδός", ήταν η ατάκα που επισκίαζε το μέλλον του στην Μπάγερν Μονάχου. Εξάλλου, τη σεζόν 2012-2013 ήταν παγκίτης μέχρι τον τραυματισμό του Τόνι Κρόος, ο οποίος είχε αναρρώσει το καλοκαίρι. Έναν χρόνο μετά και ο Ρόμπεν όχι μόνο βρήκε θέση στην πλήρως μεταλλαγμένη (τακτικά) ενδεκάδα του Καταλανού προπονητη, αλλά ήταν και ο MVP της σεζόν των Βαυαρών που κατέληξε σε νταμπλ και παρουσία μέχρι τα ημιτελικά του Champions League.

Στις 3 αγωνιστικές της φάσης των ομίλων, ο Ρόμπεν έχει πετύχει να εξελιχθεί και σε MVP του Μουντιάλ. Με τον Γουέσλεϊ Σνάιντερ να εξαφανίζεται, ο Ρόμπεν με τον Ρόμπιν φαν Πέρσι είναι οι μοναδικοί "οράνιε" που διαθέτουν την εμπειρία και το ταλέντο να καθοδηγήσουν τους φιναλίστ του θεσμού σε μία επανάληψη της πορείας που έκαναν στη Νότια Αφρική.

Σε ηλικία 30 ετών, ο άσος της Μπάγερν μοιάζει ασταμάτητος ακόμα και μετά από 90 λεπτά αγώνα. Τα σπριντ του δεν φανερώνουν ούτε ηλικία ούτε κόπωση μετά από έναν αγώνα μιας γεμάτης χρονιάς και με 3 γκολ, 2 βραβεία MVP και μία ασίστ σε 3 παιχνίδια, βρίσκεται σε τροχιά για την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Αναλόγως το που θα φτάσουν οι "οράνιε", θα μπορεί να γίνει σύγκριση ακόμα και με το 2010.

Το ανησυχητικά μηνύματα της Βραζιλίας

Ο Νεϊμάρ δεν δείχνει να μπορεί να σταματήσει εύκολα, ο Φρεδ κατάφερε να σκοράρει, ο Χουλκ και ο Οσκάρ είναι θετικοί. Μόνο που όλοι οι παίκτες που διακρίνονται μέχρι στιγμής για τη "σελεσάο" είναι επιθετικογενείς. Ο Ντάνι Άλβες άφηνε ένα μεγάλο κενό στην πλευρά που καλύπτει ως μπακ και είναι χαρακτηριστικό ότι και τα τρία κλεψίματα σε πάσα αντιπάλου που έκανε πραγματοποιήθηκαν στο γήπεδο της Νιγηρίας.

Ο Μαρσέλο, από την πλευρά του, άφησε κι αυτός χώρους για τον Μπένζαμιν Μουκαντζό, με συνέπεια οι δύο στόπερ, Τιάγκο Σίλβα και Ντάβιντ Λουίζ, να ανοίγουν στα πλάγια και να αφήνουν κενά. Αυτά τα κενά καλύπτονταν μόνο από τον ένα αμυντικό μέσο, αυτόν με τις περισσότερες ανασταλτικές οδηγίες, τον Λουίζ Γκουστάβο. Ο έτερος, Παουλίνιο, αντικαταστάθηκε νωρίς όπως και στην πρεμιέρα, αφού δεν συνεισέφερε ούτε στο επιθετικό ούτε στο αμυντικό κομμάτι.

Τα δείγματα γραφής είναι πρόωρα, αλλά συνάμα ανησυχητικά, εξαιτίας της ποιότητας των αντιπάλων. Η Βραζιλία που διεκδικεί το τρόπαιο δεν είναι σε θέση να εμφανίζεται τέτοιες αδυναμίες απέναντι σε παίκτες όπως ο Πιερ Ουεμπό και ο Χαβιέρ Ερνάντες, διότι στη συνέχεια θα κληθεί να αντιμετωπίσει κάποιον εκ των Λιονέλ Μέσι, Άριεν Ρόμπεν, Τόμας Μίλερ ή Μάριο Μπαλοτέλι και τα προβλήματα θα πολλαπλασιαστούν.

Διαβάστε ακόμη

Αυστραλία - Ισπανία 0-3 (VIDEO)

Ολλανδία - Χιλή 2-0 (VIDEO)

Καμερούν - Βραζιλία 1-4 (VIDEO)

Κροατία - Μεξικό 1-3 (VIDEO)