Ο Λουτσέσκου ήθελε τον έλεγχο και την ησυχία του

Η κουβέντα για την επιλογή του Ραζβάν Λουτσέσκου να αποχωρήσει το φετινό καλοκαίρι από την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ, αναλαμβάνοντας αυτή της Αλ Χιλάλ, μοιάζει πλέον με old news αλλά εξακολουθεί να δημιουργεί μια ίντριγκα γύρω από τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Ο Ρουμάνος τεχνικός προφανώς και δεν θα μπορούσε σε αυτή τη φάση να μιλήσει με διευθύνσεις και ονόματα, όμως το γεγονός πως ακόμη δέχεται ερωτήσεις -και απαντάει- περί του θέματος, δείχνει πως μέσα του τον 'τρώει'. Με τη συνέντευξη που έδωσε στην Gazeta Sporturilor, ο Λουτσέσκου φωτογράφισε τις δύο συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί στη σχέση του με τον ΠΑΟΚ και οι οποίες ουσιαστικά τον οδήγησαν στην έξοδο.

Ένιωθε πως πλέον δεν είχε τον έλεγχο

"Στον ΠΑΟΚ βρήκα την χαρά μου, απόλαυσα την δουλειά μου, πέτυχα σπουδαία πράγματα που θα είμαι περήφανος για όλη μου την ζωή! Βρίσκομαι πλέον στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και αυτό δεν μπορεί να το διαγράψει κανένας. Πήγα στην Αλ Χιλάλ με τον τριπλάσιο μισθό από ότι είχα στον ΠΑΟΚ όπως πριν από τρία χρόνια όταν ήμουν στην Ξάνθη απέρριψα πρόταση που έπαιρνα 30 φορές πάνω από τον μισθό μου εκεί. Αν τα χρήματα ήταν η προτεραιότητα μου γιατί δεν πήγα και τότε εκεί; Όχι τα λεφτά δεν με έκαναν να πάω στην Αλ Χιλάλ. Η σκέψη μου ήταν ότι έπρεπε να βγω από μια κατάσταση. Ήταν μια τεράστια έκπληξη για μένα, πιστέψτε με! Αλλά όταν υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ του προέδρου και του προπονητή είναι καλύτερο να μην συνεχίζεται η συνεργασία. Δεν θα κατηγορήσω την ομάδα, τους ευχαριστώ όπως ευχαριστώ και τον ιδιοκτήτη για όλα. Είχα στον ΠΑΟΚ μια πολύ δυνατή, ενωμένη ομάδα αλλά ήρθα σε αυτή την κατάσταση και έπρεπε να πάρω μια απόφαση".

Εξηγώντας την απόφαση του, ο Ρουμάνος τεχνικός σε πρώτη φάση αρνείται κατηγορηματικά πως τα χρήματα ήταν αυτά που έπαιξαν ρόλο και τον ώθησαν να αφήσει την Τούμπα για την νέα του ομάδα. Την ίδια στιγμή, παραδέχεται ότι υπήρχε πλέον διάσταση απόψεων μεταξύ του ιδίου και του Ιβάν Σαββίδη. Προφανώς ο Λουτσέσκου θεωρεί πως δεν θα ήταν εφικτό να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα, γι' αυτό και υποστηρίζει πως το καλύτερο και για τις δύο πλευρές ήταν να μην συνεχιστεί η συνεργασία τους.

"Δεν μπορούσα να πείσω τον Ιβάν Σαββίδη και τον γιο του να προσαρμοστούν στις ιδέες μου. Δουλειά, σταθερότητα, σχέσεις και εκτός γηπέδου, όχι μόνο μέσα στα αποδυτήρια. Όλα αυτά είναι χτισμένα με την πάροδο του χρόνου. Χωρίς σταθερότητα δεν μπορεί να συμβεί κάτι θετικό. Σε δυο χρόνια στον ΠΑΟΚ σε 30 παιχνίδια εντός έδρας, κερδίσαμε τα 29 και είχαμε μια ισοπαλία. Κερδίσαμε δυο τίτλους, αν και τον έναν μας τον στέρησαν άδικα οι επιτροπές. Είναι σαφές ότι αυτή η ομάδα ήταν πολύ ισχυρή και η σκέψη μου ήταν να αλλάξω όσο τον δυνατόν το λιγότερο αυτό το γκρουπ. Δεν θέλω να αναφερθώ με λεπτομέρειες. Είναι βέβαιο ότι περίμεναν όλοι την είσοδο της ομάδας στους ομίλους του Champions League και τους είπα ότι θα αναλάβω να πετύχω και αυτό τον στόχο. Αλλά για να είναι εφικτός αυτός ο στόχος θα χρειαζόμουν την ενίσχυση και την σταθερότητα της ομάδας. Δεν μπορούσε να γίνει αυτό. Την ημέρα πριν την έναρξη του βασικού σταδίου της προετοιμασίας πραγματοποιήσαμε μια τελική συζήτηση και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτερο να χωρίσουμε και χωρίσαμε σαν φίλοι. Ο μάνατζερ μου, μου είπε για την πρόταση της Αλ Χιλάλ και του είπα 'εντάξει, αλλά έχω ρήτρα 2.000.000 ευρώ… δεν νομίζω ότι θα την πληρώσουν', αλλά έδειξαν ότι με ήθελαν εδώ. Δεν μου άρεσε να φύγω, αλλά ήταν η σωστή απόφαση που έπρεπε να πάρω".

Συνεχίζοντας, ο 50χρονος προπονητής επιχειρεί να δώσει περιγραφικά μια πιο συγκεκριμένη εικόνα στις αιτιάσεις του. Στέκεται στο γεγονός πως παρά τους ισχυρούς δεσμούς που είχε χτίσει με τον σύλλογο και την διοίκηση του, αλλά και τα όσα πέτυχε ως τεχνικός του ΠΑΟΚ την τελευταία διετία, δεν κατέστη δυνατό να τύχει της πλήρους αποδοχής του Ιβάν Σαββίδη και του υιού του. Τον τελευταίο δεν τον αναφέρει ούτε μια στιγμή με το όνομα του σε όλη τη συνέντευξη, παρά τον αποκαλεί 'γιο του Ιβάν Σαββίδη'. Ίσως τυχαίο, ίσως και όχι. Η τοποθέτηση του καταλήγει με έναν ξεκάθαρο τρόπο, όσον αφορά τα δικά του 'θέλω' για το ρόστερ. Ο Λουτσέσκου δεν επιθυμούσε να γίνουν σημαντικές αλλαγές σε πρόσωπα, θεωρώντας πως η ομοιογένεια και η χημεία ήταν δύο πολύ σημαντικά κεκτημένα ενόψει της προσπάθειας στα προκριματικά του Champions League. Παράλληλα τονίζει πως για να επιτευθχεί ο στόχος των ομίλων εκτός από την σταθερότητα χρειαζόταν και ενίσχυση, σχολιάζοντας πως 'δεν μπορούσε να γίνει αυτό'. Εδώ ο Ρουμάνος τεχνικός ουσιαστικά παραδέχεται πως ο τρόπος που είχε στο μυαλό του τον σχεδιασμό, δεν ήταν αποδεκτός από την διοίκηση.

Ήθελε την αναγνώριση και ηρεμία

"Υπήρξαν πολλές καταστάσεις όπου ο σύλλογος με υποστήριξε. Για τον Ιβάν Σαββίδη και τον γιο του έχω να πω μόνο 'ευχαριστώ'. Χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα στην Ελλάδα. Στην αρχή δεν ήμουν συμπαθής στον κόσμο της ομάδας αλλά τόσο ο Ιβάν Σαββίδης όσο και ο γιος του με στήριξαν με μηνύματα εμπιστοσύνης. Είπαν επίσης στην ομάδα ότι θα με υποστήριζαν άνευ όρων και αυτό μου έδωσε δύναμη εκείνη την εποχή. Αλλά ο πρόεδρος είχε ένα στυλ, δεν ξέρω πως να το ονομάσω… βάλτε πίεση στον ύπνο σας. Ακόμα και όταν νικήσαμε 3-0, μας κάλεσε στο ξενοδοχείο. Εμένα, το προσωπικό, τους αρχηγούς. Υπερβολική πίεση. Καμιά φορά είναι χρήσιμη στρατηγική, αλλά σου αφήνει σημάδια. Χρειάζεσαι μερικές φορές όμορφα λόγια".

Ο Λουτσέσκου δεν παραγνωρίζει το γεγονός πως χάρη στον ΠΑΟΚ βρέθηκε να κατακτά τίτλους και παραδέχεται πως στην αρχή της παρουσίας του στον πάγκο του 'Δικεφάλου' είχε την αμέριστη υποστήριξη του Ιβάν Σαββίδη και του γιου του. Ωστόσο αμέσως μετά δίνει μια άλλη διάσταση της σχέσης τους, αυτή που ίσως αφορά το πώς εισέπραττε ο ίδιος, ως ιδιοσυγκρασία, κάποιες καταστάσεις. Ο Λουτσέσκου εκφράζει ένα παράπονο που αφορά τον τρόπο που αντιμετώπιζε η διοίκηση τις επιτυχίες, κάνοντας λόγο για 'πίεση ακόμη και στον ύπνο', χωρίς να υπάρχει μια επιβράβευση έστω μέσω μιας καλής κουβέντας.

Σε μια προσπάθεια ερμηνείας πίσω από τις λέξεις, ο Ρουμάνος τεχνικός θέλει να δείξει πως δεν ξεχνά όσα του πρόσφερε ο ΠΑΟΚ αλλά και να πείσει πως εντέλει η δική του απόφαση ήρθε μέσα από αυτή της διοίκησης να μην ακολουθήσει την δική του φιλοσοφία, τις δικές του ιδέες. Ο Λουτσέσκου πιθανότατα θεωρεί πως είχε κάνει παραπάνω από αρκετά για να κερδίσει τον σεβασμό ή καλύτερα το δικαίωμα, να χτίσει το νέο ρόστερ όπως εκείνος επιθυμούσε. Όταν κατάλαβε πως παρά την επιτυχία κατάκτησης του πρωταθλήματος μετά από 34 χρόνια -και εν συνεχεία του νταμπλ- δεν απολάμβανε τον βαθμό αποδοχής που εκείνος πίστευε πως άξιζε, πήρε την απόφαση να φύγει. Πηγαίνοντας σε μια ομάδα που του πρόσφερε περισσότερα χρήματα αλλά και δύο πράγματα που είχε χάσει στον ΠΑΟΚ και θεώρησε πως θα βρει στην Αλ Χιλάλ: τον έλεγχο και την ησυχία του.