Ο Ολυμπιακός δεν τσίγκλησε τον φανατισμό της ΑΕΚ λόγω κυπέλλου
Το τελικό 2-1 στο ΟΑΚΑ επί της Ένωσης, που χάρισε στους 'ερυθρόλευκους' το 45ο πρωτάθλημα στην ιστορία του συλλόγου, ήταν μία διπλωματική νίκη.
Τα δύο δοκάρια και δύο γκολ σε ένα ημίχρονο για τη μία ομάδα και το μηδέν τελικές στο ίδιο χρονικό διάστημα για την άλλη ομάδα δείχνει ότι ένα παιχνίδι, για εκείνον που δεν έχει πάρει γεύση από την εστία, πάει στραβά και μπορεί να εξελιχθεί σε μακελειό. Στην περίπτωση της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, η ομάδα των τιμωρημένων του δεύτερου ημιτελικού κυπέλλου (Πέτρος Μάνταλος, Αντρές Σιμόες, Νέλσον Ολιβέιρα) και των απουσιών λόγω προβλημάτων (Βασίλης Μπάρκας, Μιχάλης Μπακάκης, Έλντερ Λόπες, Κώστας Γαλανόπουλος), που διεκδικεί τη 2η θέση της Super League 1, έδωσε, στο 2ο ημίχρονο, ένα πραγματικό ματς. Αυτή η αίσθηση, ούσα ικανοποιητική, αφήνει την αύρα της αυτοπεποίθησης στα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, τα οποία έρχονται και εν πολλοίς θα κρίνουν τη 2η θέση. Το μέτωπο 'παλεύουμε τα πάντα' δεν διερράγη, ο Ολυμπιακός νίκησε αγχωτικά.
Αυτό που διαφάνηκε ήταν, όμως, μία απότομη οπισθοχώρηση του χώρου που κάλυπταν ως φυσικές παρουσίες οι 'ερυθρόλευκοι' στο 1ο μέρος. Ασφαλώς, πρόκειται για το κατάλοιπο του ιού και το ρίσκο των τραυματισμών, το οποίο αμέσως λειτουργεί ως αμυντικός μηχανισμός για ένα ματς που το προβάδισμα βρίσκεται στα δύο γκολ. Ωστόσο, σε αυτήν τη συγκυρία, ένα γεμάτο τέταρτο στο 2ο ημίχρονο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε εκατόμβη για τους γηπεδούχους. Ο Ολυμπιακός δεν το έκανε διότι το παιχνίδι έγινε σε φιλικό κλίμα -δεν είναι συνηθισμένο σε όλα τα σκληρά μαρκαρίσματα ο τιμωρημένος με φάουλ να βοηθά τον αποδέκτη της τραχύτητάς του να σηκωθεί- κι επειδή ο Πέδρο Μαρτίνς σκέφτεται και μακροπρόθεσμα. Το νταμπλ, με τη ρεβάνς με τη Γουλβς για τη φάση των 16 του Europa League, μπορεί να κάνει τη συγκεκριμένη χρονιά, με όλο αυτό το χαώδες κενό, μία από τις 5 πλέον επιτυχημένες στην ιστορία του κλαμπ. Ο Ολυμπιακός είναι φέτος η καλύτερη ελληνική ομάδα, έχει ακόμη το κίνητρο να πάει να πάρει το πρωτάθλημα αήττητος και η ισχύς του φαίνεται από το γεγονός ότι το γκολ που δέχθηκε από τον Σέρχιο Αραούχο είναι το 2ο στα playoffs και το 4ο συνολικά εκτός έδρας στο πρωτάθλημα. Για να φτάσει, όμως, σε αυτήν την κατάκτηση, πρέπει να έχει έναν αντίπαλο που το κίνητρό του θα είναι μόνο ο τίτλος και όχι ο πληγωμένος εγωισμός του.
Κι αν οι συνθήκες βοηθούν σε ένα είδος ανθρωπισμού, κατά το οποίο εκείνος που μοιάζει να έχει τη δυνατότητα να ανοίξει το σκορ και να το οδηγήσει σε επίπεδα συντριβής, δεν το κάνει, το να μην έχει έναν από τους πιο δυνατούς αντιπάλους του φανατισμένους επειδή ακριβώς προσέβαλε τον ανδρισμό του σε ένα παιχνίδι δίχως ρεβάνς και χωρίς να γίνεται να φτιαχτεί η ζημιά μετά, είναι ένα ζητούμενο. Θα έχουν προηγηθεί, βεβαίως, όλα τα playoffs και θα υπάρχει η ευχέρεια να δημιουργηθεί το απαιτούμενο κλίμα στις δύο ομάδες για εκείνον τον τελικό, ωστόσο για τους 'ερυθρολεύκους' αυτή η βραδιά ήταν μία καλή αρχή. Το 2002 η ΑΕΚ πήρε το κύπελλο έχοντας χάσει 3-4 λίγες μέρες πριν, ενώ και το 2016 ο Ολυμπιακός ήταν πρωταθλητής και είχε συντρίψει την Ενωση με 4-0 στο 'Γεώργιος Καραϊσκάκης' στο παιχνίδι πρωταθλήματος, κάτι που παρά την απόσταση που χώριζε τα δύο παιχνίδια (7 μήνες, μια και το ματς στο Φάληρο έγινε 17 Οκτωβρίου 2015, ενώ ο τελικός στο ΟΑΚΑ, το 2-1, 17 Μαΐου 2016), αποθηκεύθηκε στη συλλογική μνήμη και δεν έφτανε ούτε η νίκη των 'κιτρινόμαυρων' στον 2ο γύρο για να εξατμιστεί, τη στιγμή δε που οι παίκτες του Μάρκο Σίλβα είχαν εξασφαλίσει από καιρό το 43ο πρωτάθλημά τους.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, δεν έπαιξε με τον ψυχισμό ενός αντιπάλου που θα τον βρει άλλες δύο φορές μπροστά του και ο Μάσιμο Καρέρα είδε τις εικόνες που ήθελε, με ένα έμψυχο δυναμικό που δεν είναι το ενδεδειγμένο, για να φτάσει στην εξουδετέρωση όλων των πλεονεκτημάτων των 'ερυθρόλευκων', οι οποίοι έχουν ένα ευχάριστο επιμέρους 5-1 επί των ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκού και ΑΕΚ τον τελευταίο μήνα. Τώρα, το αληθινό πρόβλημα του Μαρτίνς είναι τι θα κάνει όταν ο Ματιέ Βαλμπουένα είναι έτοιμος να παίξει, διότι με τον Κώστα Φορτούνη να παίζει έτσι, παρότι μέχρι πριν από 3 εβδομάδες είχε πλαισιωθεί από αμφιβολία για το πώς θα παρεισφρήσει στο αρχικό σχήμα, τον Μαντί Καμαρά να είναι σε κάθε παιχνίδι στους 3 κορυφαίους της ομάδας του και τους Γκιλιέρμε και Ανδρέα Μπουχαλάκη να μην αλλάζουν ούτε για αστείο, θα πρέπει να θυσιάσει κάτι, πιθανώς έναν ποδοσφαιριστή που στήριξε απνευστί το εγχείρημα όλη τη χρονιά.
Και από τη στιγμή που ο Έλληνας επιτελικός ανεβάζει την απόδοσή του σε κάθε ματς και παρουσιάζεται ολοένα και πιο πειστικός, ο Πορτογάλος, που σε ό,τι αφορά την πειθώ η ανανέωση του συμβολαίου του για δύο χρόνια προς τα τέλη του διαστήματος της αγωνιστικής απραξίας ήταν ένα σπουδαίο επιχείρημα για το πώς εκλαμβάνεται η προσφορά του από τη διοίκηση και, αυτομάτως, πώς πρέπει να του συμπεριφέρονται οι παίκτες, θα πρέπει να βρει τον τρόπο να πείσει εκείνον που θα την... πληρώσει, ότι αυτό συμβαίνει για καλό του και όχι επειδή τον θεωρεί υποδεέστερο. Θα μπορούσε ίσως να ισχυριστεί ότι η κατάκτηση του πρωταθλήματος του επιτρέπει να πειραματιστεί, αλλά αυτό το επιχείρημα θα είχε πιο στιβαρά θεμέλια αν δεν υπήρχε αυτό το κενό στο αγωνιστικό πρόγραμμα. Τώρα, ο Μαρτίνς έχει 12 σίγουρους βασικούς -και το ποδόσφαιρο παίζεται με έναν λιγότερο...