O παίκτης που κέρδισε 12 τρόπαια με 11 συμμετοχές

Είναι μια άβολη συνθήκη για έναν τερματοφύλακα το να χάνει τη θέση του στη βασική ενδεκάδα. Όλοι οι 'Αντώνηδες Νικοπολίδηδες' του παγκοσμίου ποδοσφαίρου χρειάστηκαν πολλά χρόνια, πολλές σκόρπιες συμμετοχές σε αγώνες κυπέλλου για να βγουν από το σκοτάδι της αφάνειας. Κάποιοι δεν τα κατάφεραν ποτέ και αναζήτησαν καλύτερη τύχη σε πιο μικρές ομάδες, άλλοι απλά έκαναν υπομονή μέχρι να πάρουν σπίτι τη φανέλα με το '1'. Ο Πάουλο Λόπες της Μπενφίκα είναι μια κατηγορία από μόνος του.

Στα τέλη των 90s, o 20άρης Λόπες δεν είχε στο μυαλό του προσωπικότητες όπως ο Ρέιμοντ φαν ντερ Γκάου (αναπληρωματικός του Πέτερ Σμάιχελ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) δηλαδή τους 'αιώνιους δεύτερους' των ομάδων. Μπήκε στην ανδρική ομάδα της Μπενφίκα ως ένας παίκτης-στοίχημα για το μέλλον. Τα χρόνια πέρασαν κι η 'συλλογή εμπειριών' έγινε δεύτερη φύση του, η βοήθεια στις προπονήσεις προς τον βασικό τερματοφύλακα, οι συμμετοχές στα φιλικά και στο προπονητικό δίτερμα και... ως εκεί. Ο Αργεντινός Κάρλος Μπόσιο και στη συνέχεια ο Γερμανός Ρόμπερτ Ένκε, είχαν πάρει στο 'σπίτι' τα γάντια του βασικού τερματοφύλακα, αφήνοντας τον Λόπες με 0 (μηδέν) συμμετοχές, σε μια εποχή που η Μπενφίκα ισορροπούσε στις θέσεις 3-5 του βαθμολογικού πίνακα της Primeira Liga.

Σαλγκέιρος, Εστρέλα Αμαδόρα, Τροφένσε, Φεϊρένσε: Ακούγονται σαν προορισμοί τουριστικών ταξιδιών γευσιγνωσίας, όμως είναι ονόματα ομάδων της Α' και Β' κατηγορίας του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, στις οποίες περιπλανήθηκε ο Λόπες από το 2002 ως το 2012, αποκομίζοντας εμπειρίες και -κυρίως- περισσότερες από 250 συμμετοχές. Αυτό αποτέλεσε το κίνητρο για τον Ρουί Κόστα, τεχνικό διευθυντή της Μπενφίκα το 2012, να επικοινωνήσει μαζί του στο τηλέφωνο, 'ψήνοντας' μια μαγική επιστροφή.

Αυτήν τη φορά δεν ήταν το #3, αλλά ο δεύτερος τερματοφύλακας της Μπενφίκα, πίσω από τον Αρτούρ. Σε μια σεζόν που οι 'αετοί' έφταναν στην πηγή αλλά δεν ήπιαν νερό, τερματίζοντας 2οι στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο και χάνοντας το τρόπαιο του Europa League από την Τσέλσι, ο Λόπες κατέγραψε 5 συμμετοχές. Στις 8 Δεκεμβρίου 2012 κατάφερε να παίξει για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα με την ομάδα όπου ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά, 14 χρόνια μετά την προαγωγή του από τις ακαδημίες. Το 2014, κατάφερε και να αγωνιστεί στο Champions League σε μια αναμέτρηση κόντρα στη Ζενίτ, σε μια εποχή που η Μπενφίκα σάρωνε κάθε τρόπαιο στο πέρασμα της, τουλάχιστον εντός συνόρων Πορτογαλίας, με τερματοφύλακες όπως ο Έντερσον, ο Ζούλιο Σέζαρ και ο Γιαν Όμπλακ. O Λόπες ευτύχησε να γίνει μέλος της ομάδας που κέρδισε 4 χρόνια σερί το πρωτάθλημα Πορτογαλίας, μαζί και 2 Taça de Portugal, 3 Taça da Liga και 3 Supertaça Candido de Oliveira, μετρώντας συνολικά 11 συμμετοχές, μέχρι το 2018, όταν και αποσύρθηκε, για να γίνει γυμναστής τερματοφυλάκων στην ομάδα Νέων της Μπενφίκα!

Άραγε θα ήθελε να έχει παίξει λίγο παραπάνω; "Όταν δέχτηκα να επιστρέψω στην Μπενφίκα, φυσικά και ήθελα να παίξω πιο πολύ. Αλλά ήξερα πως αυτό δεν είναι ποτέ εύκολο. Στην Μπενφίκα παίζουν πάντα οι καλύτεροι και μόνο οι καλύτεροι παραμένουν στην ομάδα. Εγώ κατάφερα να μείνω στην ομάδα για αρκετό καιρό και χαίρομαι γι' αυτό. Αυτά που έζησα ήταν χρόνια επιτυχιών, είτε ήμουν βασικός είτε όχι", δήλωσε στο BBC. Και πώς μπορείς να διαφωνήσεις μαζί του;

Θα καταφέρει η Ντόρτμουντ του Χάαλαντ να αποκαθηλώσει την Μπάγερν; Η απάντηση στο Pod-όσφαιρο: