Ο παραμένων Μάνταλος έχει ένα επιπλέον χρέος γι' αυτήν την κούπα

Οι αγώνες όπως ένας τελικός εκλιπαρούν για για πρωταγωνιστές. Ο Πέτρος Μάνταλος είναι ένας από αυτούς. Όχι μόνο των τελευταίων εξελίξεων και του 'ναυαγίου' της πώλησής του στην Αλ Νασρ του Ντουμπάι, αλλά γιατί το πεπρωμένο του στην ΑΕΚ είναι τέτοιο. Από την πρώτη ημέρα που 'πάτησε' το πόδι του στους 'κιτρινόμαυρους', ο διεθνής χαφ είναι ο ποδοσφαιριστής που σηκώνει στις 'πλάτες' του το μεγαλύτερο βάρος. Εντός κι εκτός γηπέδων...

Ο Μάνταλος πήγε στην ΑΕΚ την εποχή του περίφημου 'ερχόμαστε'. Ελάχιστοι ποδοσφαιριστές, που ήταν 'καυτοί' εκείνη την εποχή για όλους τους λεγόμενους 'μεγάλους', θα πήγαιναν σε μία ομάδα που συμμετείχε σε χαμηλότερη κατηγορία (Β' Εθνική). Ο Μάνταλος το έκανε όχι γιατί ήθελε να πουλήσει οπαδιλίκι, αλλά διότι το πρότζεκτ της Ένωσης ήταν τέτοιο που επιζητούσε τον δικό της πρωταγωνιστή. Ο διεθνής μέσος ήταν η προσωποποίηση της ολικής επαναφοράς της ΑΕΚ από τα χωράφια της Γ' Εθνικής, στην πρώτη κατηγορία και από το πρώτο κύπελλο έως την πρώτη κατάκτηση του πρωταθλήματος έπειτα από 24 χρόνια.

Το βράδυ του Σαββάτου στον Βόλο, η μοίρα το έφερε έτσι ώστε να δώσει το 'παρών'. Για λίγα 24ωρα βρισκόταν εκτός Ελλάδας και υπήρχε σιγουριά ότι θα παρακολουθούσε τον τελικό με τον Ολυμπιακό από την τηλεόραση. Τώρα θα εμφανιστεί στο άδειο Πανθεσσαλικό Στάδιο, με την κιτρινόμαυρη ριγωτή και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, για να 'σηκώσει' ακόμα ένα βάρος στις πλάτες του. Και πρωτίστως να βάλει τέλος στο σερί των (3) χαμένων τελικών.

Από το 2016 και την τελευταία κατάκτηση του κυπέλλου, απέναντι στον αποψινό αντίπαλο στο άδειο ΟΑΚΑ, μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν οι χαμένοι τελικοί απέναντι στον ΠΑΟΚ. Η ΑΕΚ κατέκτησε το πρωτάθλημα, ανέβηκε ξανά στην κορυφή, ξόρκισε τα φαντάσματα του παρελθόντος, όμως το σερί των χαμένων τελικών κυπέλλου δημιούργησε μια νέα κατάσταση που την καταδιώκει.

Ο Μάνταλος είναι από τους ποδοσφαιριστές που την Κυριακή θα τραβήξει τα 'φώτα' πάνω του. Γιατί είναι ένας από τους ποδοσφαιριστές που έχουν τη στόφα του πρωταγωνιστή. Βασικά, από την ημέρα που πήγε στην ΑΕΚ έχει όλα όσα ήθελε ο μέσος φίλος της ΑΕΚ να δει στο πρόσωπό του και γι' αυτόν τον λόγο αναπτύχθηκε σχεδόν εξ αρχής η κουβέντα αναφορικά με τις προσδοκίες και το τι ακριβώς έχει προσφέρει.

Το να βάζουμε, βέβαια, στην εξίσωση το αν και τι έχει προσφέρει στην Ένωση είναι τουλάχιστον αστείο. Το να λέμε αν έχει προσφέρει αυτά που περίμεναν οι φίλαθλοι είναι μία υπαρκτή συζήτηση και σε αυτή δεν φταίει ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής. Ο Μάνταλος δεν αυτοπροσδιορίστηκε Βασίλης Τσιάρτας ή ό,τι άλλο ερχόταν από το παρελθόν και επιζητούσε η 'κιτρινόμαυρη' εξέδρα για να σβήσει τη 'δίψα' της προσωπολατρίας. Ο Μάνταλος ήξερε ακριβώς τι είναι και φυσικά η ΑΕΚ ήξερε ακριβώς τι έπαιρνε. Και αυτός ο συνδυασμός κρίνεται ως επιτυχημένος με θετικό πρόσημο.

Με τον Μάσιμο Καρέρα στον πάγκο, ο παίκτης αναγεννήθηκε. Διαφορετικός στο γήπεδο, πιο αποτελεσματικός, πιο ώριμος. Πιο κοντά στα στάνταρ που έθεσε ο κόσμος και τα περισσότερα εξ αυτών τον αδικούσαν. Τώρα έχει μπροστά του τον τελικό του Σαββάτου. Μπαίνει ξανά στο... τρυπάκι να αποδείξει για ακόμα μία φορά πόσο σημαντικός παίκτης είναι. Ένας λόγος παραπάνω, γιατί απέναντι έχει πρωτίστως τον Ολυμπιακό και στη συνέχεια μία κούπα για το ευχάριστο φινάλε μίας περίεργης σεζόν.

Αλήθεια, στα 29 έχει κάτι να αποδείξει; Μαζί με την ΑΕΚ στο come back, από το 'ερχόμαστε' μέχρι το 'ήρθαμε', μαζί με την ΑΕΚ στους τίτλους, στο Champions League, στην ολική επαναφορά. Κι όμως, αυτό το ματς έχει μία σημαντική ιδιαιτερότητα. Τον... νέο Μάνταλο. Αυτόν που τελικά δεν πωλήθηκε, παρέμεινε στους 'κιτρινόμαυρους' και ουσιαστικά ξαναρχίζει να 'γράφει' το ρολόι από διαφορετική αφετηρία.

Ο Μάνταλος χρωστάει περισσότερο στον εαυτό του. Χρωστάει όμως και στην ΑΕΚ, που εξακολουθεί να τον εμπιστεύεται και να τον προστατεύει ως κόρη οφθαλμού. Ένα καλό ματς για το 'happy end' και για την απόδειξη ότι αυτή η ΑΕΚ του Καρέρα, με τα αποδεδειγμένα κενά της, μπορεί να είναι ανταγωνιστική και να γίνει πρωταθληματική. Και με τις κατάλληλες κινήσεις-προσθήκες, θα μπει στη νέα χρονιά πάνω στο δρόμο των επιτυχιών.

Σίγουρα αυτός, δεν είναι απλά ένας τελικός...