Οι κορυφαίες στιγμές της Βραζιλίας σε Μουντιάλ (VIDEOS)

10. Η νίκη του 1994

Στον τελικό του Λος Άντζελες, το 1994, βρέθηκαν αντιμέτωπες δύο ομάδες, οι οποίες είχαν κατακτήσει από τρεις φορές έκαστη το Μουντιάλ. Ο αγώνας της Βραζιλίας με την Ιταλία, ήταν ο μοναδικός τελικός που δεν είχε γκολ σε 120 λεπτά αγώνα και ο πρώτος που κρίθηκε στα πέναλτι.

Κι εκεί, στη φάση της "ρώσικης ρουλέτας", οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι δεν θα ξεχάσουν την εκτέλεση του Ρομπέρτο Μπάτζιο, που έστειλε την μπάλα πολύ πάνω από το οριζόντιο δοκάρι του Βραζιλιάνου τερματοφύλακα, χρίζοντας τη Βραζιλία παγκόσμια πρωταθλήτρια. Πίσω στην πατρίδα, ο Τύπος και οι Βραζιλιάνοι φίλαθλοι αποθέωναν τη "σελεσάο" όχι όμως και τον προπονητή της, Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα, ενώ οι παίκτες αφιέρωσαν τη νίκη στον συμπατριώτη τους, αδικοχαμένο οδηγό της Φόρμουλα 1, Άιρτον Σένα, που έχασε τη ζωή του σε δυστύχημα, 2,5 μήνες νωρίτερα.

9. Το γκολ του Ζοσιμάρ στον αγώνα Βραζιλίας - Β. Ιρλανδίας, 1986

Μπορεί η Βραζιλία να αποκλείστηκε στα προημιτελικά του Μουντιάλ στο Μεξικό, το 1986, στα πέναλτι από τη Γαλλία, στη φάση των ομίλων όμως, στον αγώνα κόντρα στη Βόρειο Ιρλανδία, πέτυχε ένα από τα ωραιότερα γκολ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Αν και δεν είχε μεγάλη σημασία για το αποτέλεσμα, αφού ήταν το δεύτερο γκολ (στο τελικό σκορ 3 - 0) και η "σελεσάο" είχε ήδη προκριθεί στην επόμενη φάση, ο Βραζιλιάνος Ζοσιμάρ πήρε την μπάλα έξω από την περιοχή και με ένα σουτ "βολίδα" την έστειλε στο "παραθυράκι" της εστίας του Πατ Τζένινγκς.

Η αντίδραση του τερματοφύλακα επιβεβαιώνει τη σπουδαιότητα του γκολ, αφού κανείς δεν μπορεί να πει, αν η έκφραση στο πρόσωπό του δείχνει την έκπληξή του, για το γκολ που δέχθηκε από εκείνη τη θέση ή για το ότι δέχθηκε ένα τόσο δυνατό και αριστοτεχνικό γκολ.

8. Το γκολ του Ζαϊρζίνιο, στον αγώνα με την Αγγλία, το 1970

Στα αμερικανικά σπορ, μία λέξη μόνο αρκεί, για να περιγραφεί μία κρίσιμη στιγμή στον αγώνα... "η πάσα", "το κλέψιμο", "η βουτιά". Αν αυτός ο κανόνας εφαρμοζόταν και στο ποδόσφαιρο, ο όρος "πάσα" θα συνοδευόταν σίγουρα από τη φωτογραφία του Πελέ, για την τέλεια ασίστ στον Κάρλος Αλμπέρτο, που πέτυχε το γκολ, κόντρα στην Ιταλία, στον τελικό του 1970. Ένα άλλο, μάλλον υποτιμημένο όμως γκολ, αυτό του Ζαϊρζίνιο νωρίτερα στη διοργάνωση, κόντρα στην εθνική Αγγλίας, αξίζει μία θέση στα καλύτερα γκολ του Μουντιάλ και σε αυτή τη λίστα.

Αν και τον αγώνα στιγμάτισαν κυρίως το τάκλιν του Μπόμπι Μουρ και η σωτήρια επέμβαση του Γκόρντον Μπανκς, το μοναδικό γκολ του αγώνα, ήρθε ως αποτέλεσμα της τέλειας συνεργασίας των παιχτών της Βραζιλίας. Η περισσότερη δουλειά είχε ήδη γίνει, όταν ο Τοστάο γύρισε την μπάλα στον Πελέ, μέσα στη μικρή περιοχή. Εκείνος, έχοντας μπροστά του δύο αμυντικούς, έστρωσε την μπάλα δεξιά, όπου βρισκόταν ο Ζαϊρζίνιο, που δημιούργησε τον κατάλληλο χώρο, στέλνοντας την μπάλα στα δίχτυα.

7. Η "σκούπα" του 1962

Η κατάκτηση του τροπαίου το 1962 είναι χωρίς αμφιβολία, αυτή που πανηγύρισαν στη Βραζιλία λιγότερο από τα 5 συνολικά Παγκόσμια Κύπελλά της. Ίσως γιατί, τα Μουντιάλ του 1958 και του 1970 στιγματίστηκαν από την παρουσία του Πελέ, ενώ του 1994 και του 2002 ανήκουν στη νέα γενιά του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Η νίκη της Βραζιλίας κόντρα στην οικοδέσποινα Χιλή πάντως, στον ημιτελικό του 1962, είναι μία από τις σπουδαιότερες στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου εν γένει. Ο Πελέ είχε τραυματιστεί νωρίς, στη δεύτερη αγωνιστική του Ομίλου, με τον συμπαίκτη του Γκαρίντσα να αναλαμβάνει τον ρόλο του εμψυχωτή και καθοδηγητή της "σελεσάο". Ο Γκαρίντσα κινδύνευσε να χάσει τον τελικό, επειδή κλώτσησε τον Χιλιανό Ρόχας στο στομάχι, φάουλ για το οποίο αποβλήθηκε. Η Βραζιλία έκανε έφεση και με τη βοήθεια τηλεγραφήματος δια χειρός του τότε Βραζιλιάνου πρωθυπουργού Νέβες, του επετράπη να συμμετάσχει στον τελικό. Εκεί, η ομάδα του ήταν πίσω στο σκορ από το 15ο λεπτό, όμως ανέκτησε γρήγορα τις δυνάμεις της και επιβλήθηκε με σκορ 3 - 1 στην Τσεχοσλοβακία, σηκώνοντας το δεύτερο τότε Παγκόσμιο Κύπελλό της.

"Είναι ένα σημείο, κατά το οποίο ένας άνδρας, πρέπει να φερθεί σαν άνδρας. Με κλώτσησε και ανταπέδωσα. Ήταν πολύ επιθετικός και βίαιος απέναντί μου. Τα πόδια μου είχαν μελανιάσει, είχαν ματώσει. Τελικά, πάτησα πόδι. Δυστυχώς, το πόδι μου κατέληξε στο στομάχι του Ρόχας. Μετά από αυτό, συναντηθήκαμε σαν καλοί φίλοι, γιατί και οι δύο γνωρίζουμε, ότι σε έναν αγώνα, το άγχος μπορεί εύκολα να θολώσει το μυαλό", είχε δηλώσει μετά τον αγώνα κόντρα στη Χιλή.

6. Ρονάλντο, ο άνθρωπος των ρεκόρ - Γερμανία 2006

Υπό μία έννοια, θα ήταν πιο εντυπωσιακό για τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο, να καταρρίψει το ρεκόρ των σκόρερ Παγκοσμίου Κυπέλλου, όσο ακόμα ήταν στο "peak" της καριέρας του. Το 2006, η πορεία του είχε ήδη αρχίσει να φθίνει, σε ένα Μουντιάλ όπου ο προπονητής Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα προσπάθησε να τον "στριμώξει" στη "μαγική τετράδα" του, με τους Κακά, Ροναλντίνιο και Αντριάνο. Δυστυχώς για τον ίδιο, η μαγεία δεν λειτούργησε, αφού η Βραζιλία αποκλείστηκε από τη Γαλλία στα προημιτελικά. Στον αγώνα κόντρα στην Γκάνα όμως, "το Φαινόμενο" Ρονάλντο έγραψε ιστορία, θυμίζοντας στον κόσμο γιατί τον αποθέωνε, όταν αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα και κατά την πρώτη του σεζόν στην Ίντερ. Σε αυτόν τον αγώνα, ο Ρονάλτο πέτυχε το 15ο του γκολ σε Μουντιάλ, καταρρίπτοντας το ρεκόρ των 14 γκολ του Γερμανού Γκερντ Μίλλερ. Έτσι έγινε ο δεύτερος παίκτης, που κατάφερε να σκοράρει τρία ή περισσότερα γκολ σε τρεις διαφορετικές διοργανώσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου.

5. Η αναπάντεχη νίκη του 2002

Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τη Βραζιλία το 2002 στα γήπεδα της Νοτίου Κορέας και της Ιαπωνίας, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η μεγαλύτερη νίκη της "σελεσάο", μόνο και μόνο επειδή ήταν τόσο απρόσμενη.

Η Βραζιλία είχε προκριθεί στα τελικά του Μουντιάλ με περιπετειώδη τρόπο χάνοντας στα 6 από τα 18 παιχνίδια στα προκριματικά, τερματίζοντας 13 πόντους πίσω από την Αργεντινή. Μάλιστα η πρόκριση ήταν αμφίβολη μέχρι το τελευταίο παιχνίδι της ομάδας στον προκριματικό όμιλο κόντρα στη Βενεζούελα, της οποίας και επικράτησε με 3-0.

Στην 4ετία που μεσολάβησε από τον χαμένο τελικό του 1998 στη Γαλλία, μέχρι το 2002, ο Ρονάλντο υπέστη σειρά σοβαρών τραυματισμών, χάνοντας ολόκληρη την προκριματική φάση.

Μ' αυτά και μ' αυτά οι προσδοκίες για την παρουσία της Βραζιλίας αλλά και του Ρονάλντο στη διοργάνωση ήταν χαμηλές.

Η έλευση του Λουίς Φελίπε Σκολάρι στον πάγκο της ομάδας λίγο πριν από το τέλος της προκριματικής φάσης, επέφερε αλλαγή νοοτροπίας, ενώ η ένταξη του Ρονάλντο "απογείωσε" τη Βραζιλία η οποία κέρδισε κάθε παιχνίδι στο τουρνουά και δέχτηκε μόνο ένα γκολ μετά τη φάση των ομίλων, με το "φαινόμενο" να σημειώνει 8 τέρματα.

Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο Μάρκος που ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της Βραζιλίας στο τουρνουά, έπαιξε στο μεγαλύτερο διάστημα του τουρνουά με σπασμένο χέρι, κάτι που φοβήθηκε να αποκαλύψει στον Σκολάρι.

4. Η μη νίκη του 1982

Η Βραζιλία ήταν φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου στο Μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία. Με παίκτες όπως ο Ζίκο, ο Σόκρατες και ο Σερζίνιο, κάτι τέτοιο φάνταζε απολύτως λογικό.

Στην πρώτη φάση των ομίλων οι Βραζιλιάνοι προκρίθηκαν πανηγυρικά, ενώ στη δεύτερη φάση των ομίλων θριάμβευσαν επί της Αργεντινής με 3-1, ωστόσο ηττήθηκαν στο επόμενο ματς από τους μετέπειτα πρωταθλητές κόσμου Ιταλούς με χατ τρικ του Ρόσι και αποκλείστηκαν.

Αυτή η ομάδα της Βραζιλίας είναι πιθανώς πιο διάσημη από ομάδες που σήκωσαν το τρόπαιο, όπως η Ιταλία του 2006, η Δυτική Γερμανία του 1954 ή ακόμη και η Βραζιλία του 1994. Το ότι δεν κέρδισαν τίποτα, δεν φαίνεται να έχει σημασία για την ιστορία.

3. Πελέ και Γκαρίντσα κατακτούν την Ευρώπη

Μεταξύ των πολλών ρεκόρ που έχει επιτύχει η Βραζιλία στο πέρασμα των χρόνων, κατέχει και αυτό της μοναδικής μη ευρωπαϊκής ομάδας που κατάφερε να κατακτήσει Παγκόσμιο Κύπελλο σε ευρωπαϊκό έδαφος (Σουηδία), ένα ρεκόρ που φαίνεται σχετικά μικρό, ωστόσο είναι αναμφίβολα σημαντικό.

Η Βραζιλία δεν είχε διαγράψει εντυπωσιακή πορεία μπαίνοντας στο τουρνουά και ο τότε προπονητής της, Βισέντε Φέολα, για λόγους που μπορεί να φαίνονται παράλογοι σήμερα, δίσταζε να χρησιμοποιήσει τα μεγάλα ταλέντα του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, Πελέ και Γκαρίντσα, μαζί. Μετά την ισοπαλία με την Αγγλία όμως (0-0) αναγκάστηκε να τους βάλει στην ίδια 11άδα και η απόφασή του απέδωσε. Η Βραζιλία ξεπέρασε το εμπόδιο της Ουαλίας στους "8" (1-0) και στα ημιτελικά με χατ-τρικ του Πελέ συνέτριψε τη Γαλλία με 5-2. Στον τελικό βρήκε απέναντί της τη διοργανώτρια Σουηδία την οποία κέρδισε επίσης με 5-2 με τον Πελέ να σημειώνει ένα εντυπωσιακό γκολ που κοσμεί ακόμη και σήμερα τα ποδοσφαιρικά highlights.

2. Το "Μαρακανάθο"

Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό λένε και φαίνεται ότι η ρήση αυτή βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στην περίπτωση της Βραζιλίας στο Μουντιάλ που διοργάνωσε η ίδια το 1950.

Η πιο τραυματική στιγμή στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Βραζιλίας, καταλαμβάνει υψηλή θέση στη σχετική λίστα. Πρόκειται στην ουσία για το προπατορικό αμάρτημα του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου.

Στο τελευταίο παιχνίδι της διοργάνωσης του 1950, στην οποία ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής προέκυψε από όμιλο, η Βραζιλία αντιμετώπισε την Ουρουγουάη στο Μαρακανά και η κατάκτηση του τροπαίου για τη "σελεσάο" θεωρείτο δεδομένη πριν καν αρχίσει το ματς. Η Βραζιλία προηγήθηκε με τον Φριάκα στο 47', ωστόσο η Ουρουγουάη επέστρεψε στο ματς ισοφαρίζοντας με τον Σκιαφίνο 66'. Ο Γκίγκια στο 79' ανέτρεψε πλήρως τα δεδομένα προκαλώντας σοκ στο βραζιλιάνικο κοινό.

"Έχουν πει ότι μόνο τρεις άνθρωποι κατάφεραν να κάνουν το Μαρακανά να σωπάσει. Ο Φρανκ Σινάτρα, ο Πάππας Ιωάννης Παύλος ο δεύτερος και εγώ", έχει πει σε δήλωσή του ο Γκίγκια.

Η χώρα πέρασε σε μια κατάσταση εθνικού πένθους, οι παίκτες και ειδικά ο τερματοφύλακας Μπαρμπόσα στοχοποιήθηκαν. Υπήρξαν αυτοκτονίες που καταγράφηκαν. Γράφτηκαν χιλιάδες λέξεις στις εφημερίδες, γράφτηκαν βιβλία και ποίηση. Τέλος τα χρώματα της φανέλας της Βραζιλίας άλλαξαν, καθώς το λευκό έπαψε να υφίσταται και αντικαταστάθηκε από το κίτρινο.

1. Η καλύτερη Βραζιλία όλων των εποχών

Αυτό που είναι αξιομνημόνευτο για την ομάδα της Βραζιλίας του 1970, που θεωρείται από πολλούς, αν όχι από τους περισσότερους, η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών, είναι ότι η πορεία της προς τη διοργάνωση του Μεξικό, ήταν πραγματικά φοβερή. Η εκτόξευση προς την κορυφή, μετά το Μουντιάλ του 1966 που κατέκτησε η Αγγλία, στιγματίστηκε από την ανάληψη των καθηκόντων της τεχνικής ηγεσίας από τον δημοσιογράφο, που ασκούσε αυστηρή κριτική στην κυβέρνηση, Ζοάο Σαλντάνια. Ο Σαλντάνια κέρδισε τα 13 πρώτα παιχνίδια, πριν οδηγηθεί σε σειρά κακών επιλογών, αποκλείοντας από την ομάδα κορυφαίους παίκτες της εποχής, μεταξύ των οποίων του Πελέ και άλλων αγαπημένων παικτών του Βραζιλιάνου ηγέτη της χώρας. Αυτό οδήγησε στην απόλυσή του και στην αντικατάστασή του από τον Μάριο Ζαγκάλο, που "μάζεψε" την αφρόκρεμα του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου και δημιούργησε την υπερομάδα που έγραψε ιστορία. Πελέ, Ριβελίνο, Κάρλος Αλμπέρτο, Ζαϊρζίνιο, Τοστάο, Γκέρσον είναι μερικοί από τη "μαγική" 11άδα που επιβλήθηκε με σκορ 4 - 1 της Ιταλίας.

Πηγή: ESPN