Οι τρεις παίκτες που ανταποδίδουν την ευλογία του Μαρτίνς

Η δουλειά κάθε προπονητή φαίνεται από τον τρόπο που η ομάδα του αφομοιώνει το ποδόσφαιρο που διδάσκει στις προπονήσεις, αλλά και τη βελτίωση των παικτών του σε όλα τα επίπεδα. Στον Ολυμπιακό ο Μαρτίνς μπορεί να υπερηφανεύεται πως έχει καταφέρει εν πολλοίς και τα δυο. Έχει πετύχει, δηλαδή, την ομαδική προσαρμογή στο παιχνίδι που θέλει να κάνει η ομάδα του και ταυτόχρονα βλέπει με ικανοποίηση την ατομική βελτίωση σημαντικών ποδοσφαιριστών του.

Τρεις απ' αυτούς διαγράφουν φέτος μια ξεχωριστή πορεία, δικαιώνοντας την... επιμονή του προπονητή τους, σε πείσμα ακόμη και της απαιτητικής εξέδρας. Η εμφάνιση του Μαντί Καμαρά εναντίον του Άρη και οι διθύραμβοι για τον μέσο από τη Γουινέα είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους είχαν αμφιβολία για την χρησιμότητα της σχεδόν απαραίτητης παρουσίας του κάθε φορά στην ενδεκάδα.

Το γράψαμε και την Κυριακή. Το 'κόλπο-γκρόσο' με τον Καμαρά, είναι ένα αγωνιστικό τρικ του Μαρτίνς. Η μετάθεση του εκρηκτικού ποδοσφαιριστή πέντε-έξι μέτρα πιο μπροστά (ουσιαστικά πίσω από τον σέντερ-φορ) έχει αλλάξει και τον ίδιο, αλλά και την συνολική απόδοση του Ολυμπιακού.

Ξεκίνησε ο Τσιμίκας...

Αν ήταν μόνο ο Καμαρά, δεν θα υπήρχε λόγος να κάνουμε και ανάλυση. Ο Ολυμπιακός, όμως, έχει το προνόμιο φέτος να διαθέτει τους πιο πολλούς βελτιωμένους ποδοσφαιριστές. Ίσως να ναι κι αυτή μια εξήγηση για την συνολική πορεία της 'ερυθρόλευκης' ομάδας.

Ο Κώστας Τσιμίκας ήταν ο πρώτος που έβαλε τον Ολυμπιακό ένα βήμα μπροστά, χάρη στην τρομερή βελτίωσή του. Ο αριστερός μπακ που κάποτε είχε ξεχωρίσει ο Γρηγόρης Γεωργάτος, έχει μεταμορφώσει πάρα πολύ το παιχνίδι του. Δεν είναι μόνο ένας ταχύτατος ακραίος αμυντικός. Οι επαφές του με την μπάλα είναι, πλέον, έχουν γίνει πολύ πιο επικίνδυνες, χωρίς να σημαίνει πως τις έχει τελειοποιήσεις.

Ο Τσιμίκας πέραν του ότι μπορεί πλέον να παίξει και στο ένας εναντίον ενός, αποδείχθηκε ένα σπουδαίο αντίβαρο του Ομάρ. Ο Ολυμπιακός απέκτησε δυο γρήγορους μπακ, που απειλούν το ίδιο από την πλευρά τους και είναι μακράν από τους καλύτερους παίκτες της φετινής σεζόν. Το όνομά του μπαίνει σίγουρα δίπλα σε εκείνα του Ελ Αραμπί και του Βαλμπουενά οι οποίοι και διεκδικούν τον τίτλο του MVP.

Για χάρη του Τσιμίκα, ο Μαρτίνς παρέκαμψε τον Λεονάρντο Κούτρη, τον παίκτη που εμπιστευόταν στην ίδια θέση ολόκληρη την προηγούμενη σεζόν. Πολλοί, μάλιστα, θεώρησαν ότι ο Μαρτίνς θα... έκαιγε τον Τσιμίκα, που πήρε τη φανέλα στο σπίτι του. Μόνο, που ο προπονητής είδε στο πρόσωπο του 24χρονου άσου αυτό που ήθελε από τον αριστερό μπακ της ομάδας του. Δεν χρειαζόταν, πλέον, να πειραματιστεί. Είχε εμπιστοσύνη στις φυσικές δυνάμεις του Τσιμίκα, που πολλές φορές μοιάζουν ανεξάντλητες.

Η μετατροπή του σε next big think του Ολυμπιακού εέγινε μέσα στην σεζόν, που διανύουμε είναι η πρώτα απ' όλα η προσωπική του δικαίωση και ύστερα η επιβεβαίωση μιας εκ των βασικών επιλογών του προπονητή...

Ο... εχθρός του λαού

Στις 8 Ιουλίου 1972, έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες ο 'εχθρός του λαού'. Σκηνοθεσία Γιάννης Δαλιανίδης, πρωταγωνιστής ο Νίκος Κούρκουλος. Μια ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου του Ερρίκου Ίψεν. Ο γιαρός σε μια επαρχιακή λοιυτρόπολη ανακαλύπτει μόλυνση των δημόσιων λουτρών που εκμεταλλεύεται ο ξάδερφός του και Δήμαρχος (Ανδρέας Φιλιππίδης).

Ο τελευταίος σε συνεργασία με τον εκδότη της εφημερίδας και τον πρόεδρο του συλλόγου μικρομεσαίων (καταπληκτικοί Ανδρέας Μπάρκουλης και Κώστας Ρηγόπουλος) στρέφει την κοινή γνώμη εναντίον του γιατρού, που αγέρωχος και άτεγκτος, ωστόσο, κάνει τη δουλειά του μέχρι τελικής δικαίωσης!

Κάτι σαν τον Ανδρέα Μπουχαλάκη, δηλαδή. Ο 'εχθρός της εξέδρας' είναι ένας ακόμη πιο απαραίτητος παίκτης στον Ολυμπιακό του Μαρτίνς. Αν και η αμφισβήτηση έχει πλέον σταματήσει, υπήρξε μια παρατεταμένη περίοδος, που οι 'ερυθρόλευκοι' οπαδοί έβλεπαν, τουλάχιστον με μισό μάτι, ότι η ενδεκάδα της ομάδας του ξεκινούσε κάθε φορά από τον 27χρονο μέσο.

Ο Μπουχαλάκης έχει αγωνιστεί σε 41 αγώνες και είναι σε ελεύθερη μεταφορά ο... γιατρός, που τον αμφισβήτησαν όλοι, αλλά στο τέλος δικαιώθηκε. Ο Μαρτίνς εμπιστεύεται το κορμί του, γιατί ξέρει ότι θα είναι ο πρώτος που θα πάρει την μπάλα για να ανοίξει το παιχνίδι, θα δώσει βοήθειες, θα αμυνθεί και θα πατήσει περιοχή, διανύοντας χιλιόμετρα και έχοιντας πολύ σημαντική συμβολή στον τρόπο ανάπτυξης όλης της ομάδας.

Αυτοί οι τρεις παίκτες διεκδικούν τον τίτλο του πιο βελτιωμένου παίκτη στον Πειραιά και έχουν εξελιχθεί σε εργαλεία ολκής για τον προπονητή. Μαζί με τους Βαλμπουενά, Ελ Αραμπί, τον Ομάρ και τον γκολκίπερ Σα και τον Γκιλιέρμε που επίσης δεν βγαίνουν ποτέ αποτελούν την ραχοκοκαλιά των Πειραιωτών.